Ezekiela 33

Atsangan’Andriamanitra ho mpitily i Ezekiela

1Tonga tamiko ny tenin’NY TOMPO hoe:

2Ry zanak’olona, mitenena amin’ny zanaky ny firenenao ka lazao aminy hoe: Raha mahatonga sabatra amin’ny tany iray Aho, ary ny tompon-tany dia maka lehilahy iray ao aminy ka manendry azy ho mpitily, 3ary hitan-dRalehilahy fa indro, avy ny sabatra ka mitsoka ny anjomara hampitaitra ny olona izy, 4nefa tsy mety taitra izay mandre ny feon’ny anjomara, dia tonga ny sabatra ka mandripaka azy, dia ho eo an-dohany ihany ny rany. 5Nandre ny feon’ny anjomara ihany izy nefa tsy nety taitra: Ho eo aminy ihany ny rany. Fa raha nety taitra izy dia ho nahavonjy ny ainy ihany. 6Fa raha hitan’ilay mpitily kosa fa indro, avy ny sabatra, nefa tsy nitsoka ny anjomara izy ka tsy notairina ny olona, ary tonga ny sabatra ka mandringana olona ao aminy, dia matin’ny helony ihany iny; nefa ny rany dia hadiniko amin’ny tanan’ilay mpitily.

7Koa ianao, ry zanak’olona, dia notendreko ho mpitily ho an’ny taranak’Israely, koa raha mandre ny teny aloaky ny vavako ianao dia izany no hoentinao mananatra azy. 8Raha hoy Aho amin’ny ratsy fanahy: E! Ry ilay ratsy fanahy, ho faty tokoa ianao, nefa tsy mety mananatra azy ianao hiala amin’ny alehany, dia ho fatin’ny helony ihany izany ratsy fanahy izany, fa ny rany dia hadiniko amin’ny tananao. 9Fa raha mananatra ny ratsy fanahy hiala amin’ny lalany ratsy ihany kosa ianao, fa izy no tsy mety miala amin’izany, dia ho fatin’ny helony ihany izy nefa voavonjinao ny ainao.

Raha miverina amin’Andriamanitra ny ratsy fanahy dia hahavonjy ny ainy

10Ary ianao, ry zanak’olona, mitenena amin’ny taranak’Israely hoe: Izao no fiteninareo: Eto aminay ny fahadisoanay sy ny fahotanay ka mihalevona amin’izany izahay, dia nahoana no mbola velona ihany izahay? 11Lazao aminy hoe: Raha velona koa Aho, hoy NY TOMPO Andriamanitra dia tsy sitrako ny hahafatesan’ny ratsy fanahy, fa ny hialan’ny ratsy fanahy amin’ny lalany mba ho velona izy. Mialà, mialà amin’ny lalanareo ratsy, fa nahoana no te ho faty ianareo, ry taranak’Israely?

12Ary ianao, ry zanak’olona, lazao amin’ny zanaky ny firenenao hoe: Ny fahamarinan’ny marina dia tsy hahavonjy azy amin’ny andro ahadisoany, ary ny faharatsian’ny ratsy fanahy tsy hahavoa azy amin’ny andro ialany amin’ny faharatsiany; ary ny marina tsy ho velona noho ny fahamarinany amin’ny andro anotany. 13Raha lazaiko ny amin’ny marina hoe: Ho velona tokoa izy, nefa izy mitoky amin’ny fahamarinany ka manao meloka, dia tsy hotsarovana ny fahamarinana rehetra izay nataony, fa ny heloka nataony no hahafaty azy. 14Ary koa, raha hoy kosa Aho amin’ny ratsy fanahy: Ho faty tokoa ianao, nefa miala amin’ny fahotany izy sady manao izay marina sy mahitsy 15ka mamerina ny natao antoka sady mampody izay nangalariny, ary mandeha araka ny didy mahavelona ka tsy manao meloka, dia ho velona tokoa izy fa tsy ho faty. 16Ny fahotana rehetra izay nataony dia tsy hotsarovana aminy intsony; manao izay marina sy mahitsy izy ka ho velona tokoa.

17Kanefa, hoy ny zanaky ny firenenao: Tsy marina ny lalan’ny Tompo. Nefa ny lalan’ny tenany no tsy marina. 18Raha ny marina no miala amin’ny fahamarinany ka manao meloka dia ho faty amin’izany izy. 19Ary raha ny ratsy fanahy no miala amin’ny faharatsiany ka manao izay marina sy mahitsy dia ho velona amin’izany izy. 20Kanefa, hoy ianareo: Tsy marina ny lalan’ny Tompo. E! Ry taranak’Israely, samy hotsaraiko araka ny lalany avy ianareo.

Ho lao ny Israely

21Tamin’ny andro fahadimy tamin’ny volana fahafolo, tamin’ny taona faharoa amby folo taorianan’ny namaboana antsika, no nisy olona nandositra avy tany Jerosalema tonga tao amiko ka nanambara hoe: Azo ny tanàna! 22Efa tonga tamiko ny tanan’NY TOMPO tamin’ny omaly harivan’ny andro nahatongavan’ilay nandositra izay tonga tao amiko ka nosokafany ny vavako raha tsy mbola tonga ilay mpandositra izay tonga tao amiko nony maraina. Efa nisokatra ny vavako ka tsy moana intsony aho.

23Dia tonga tamiko ny tenin’NY TOMPO hoe:

24Ry zanak’olona, ny monina amin’ireny rava amin’ny tanin’ny Israely ireny dia miteny hoe: Irery ihany i Abrahama nefa nandova ny tany izy; fa isika kosa dia maro, ary omena antsika ho lovantsika ny tany! 25Koa lazao aminy hoe: Izao no lazain’NY TOMPO Andriamanitra: Homan-javatra misy ra sady miandrandra ny sampinareo ianareo ary mandatsa-dra; koa hahazo handova ny tany va ianareo? 26Mitoky amin’ny sabatrareo ianareo sady manao fahavetavetana, ary samy mandoto ny vadin’ny namany avy; koa hahazo handova ny tany va ianareo? 27Izao no holazainao aminy: Izao no lazain’NY TOMPO Andriamanitra: Raha velona koa Aho, dia tsy maintsy ho lavon’ny sabatra izay ao amin’ny tanàna rava, ary izay any an-tsaha dia homeko ho rembin’ny bibidia, ary izay any amin’ny fierena any an-tendrombohitra sy any amin’ny lavabato dia ho fatin’ny areti-mandringana. 28Fa hataoko rava sy lao ny tany ary hitsahatra ny fiavonavonan’ny heriny; ho lao ny tendrombohitry ny Israely ka tsy hisy handia azy. 29Dia ho fantany fa Izaho no TOMPO rehefa ataoko rava sy lao ny tany noho ny fahavetavetana nataony.

30Ary ianao, ry zanak’olona, ny zanaky ny firenenao dia miresaka anao eny am-bodirindrina sy eo am-baravaran’ny tranony ka samy milaza amin’ny rahalahiny hoe: Andeha isika, ary aoka handre izay teny avy amin’NY TOMPO. 31Dia tonga maro ao aminao izy ka mipetraka eo anatrehanao toa oloko ary mahare ny teninao, nefa tsy mety mankatò azy; fa indro, teny mamy no lazain’ny vavany, nefa ny fony dia manaraka ny filan-karena. 32Koa indro, ianao dia ataony ho tahaka ny mpanao hira mahafinaritra, izay tsara feo sady mahay mitendry. Mandre ny teninao izy nefa tsy mety mankatò azy. 33Rehefa tanteraka izany zavatra izany, ary efa ho tanteraka, dia ho fantany fa nisy mpaminany tokoa tao aminy.

Currently Selected:

Ezekiela 33: BPFF

Highlight

Copy