Mateu 14

Vdekja e Gjon Pagëzuesit

1Në atë kohë Herod Tetrarku ndigjoi për bujën e Jezusit. 2Ai u tha thërbëtorëve të vet: «Ky asht Gjon Pagëzuesi. Ai u ngrit prej të vdekunve, prandaj fuqitë veprojnë në të». 3Se Herodi e kishte kapë Gjonin, e kishte lidhë dhe e kishte shtie në burg, prej Herodiadës, grues së Filipit, vëllait të vet. 4Gjoni i thonte: «Nuk të lejohet me e marrë atë». 5Ndonëse dëshironte me e vra, i frigohej turmës, se e mbanin si profet. 6Kur erdhi ditëlindja e Herodit, bija e Herodiadës vallëzoi mes të tanëve e i pëlqeu Herodit, 7prandaj, me be, premtoi haptas me i dhanë çkado t'i lypte. 8E ngucun nga e ama, ajo tha: «Më jep këtu, në pjatë, kryet e Gjon Pagëzuesit». 9Mbreti u pezmatue. Për shkak të besë e të bujtësve, urdhnoi me ia dhanë 10e nisi dikënd me ia pre kryet Gjonit në burg. 11Ia sollën kryet në një pjatë e ia dhanë vajzës, e cila e solli te e ama. 12Atëherë nxanësit e tij erdhën, morën kufomën, e varrosën dhe shkuen me njoftue Jezusin.

Bukët në shkretinë

13Kur ndigjoi Jezusi, u largue prej andej me lundër, më vete, në një vend të shkretë. Turmat, mbasi ndigjuen, iu vunë mbrapa nëpër tokë, prej qytetit. 14Si zbriti, pa një turmë të madhe e iu dhimbtën dhe i shëroi të ligunit e tyne. 15Kur ra mbramja, nxanësit iu hullën e i thanë: «Vendi asht i shkretë e tash kaloi koha. Zgjidhi turmat, që të shkojnë nëpër katunde me ble ushiqm për vete». 16Por Jezusi u tha: «Nuk kanë nevojë me ikë. Jepuni ju me hangër». 17Ata i thanë: «Nuk kemi këtu, veçse pesë bukë e dy peshq». 18Ai u tha: «M-i sillni mue këtu». 19Dhe, mbasi i urdhnoi turmat me u shtrue mbi bar, mori pesë bukët e dy peshqit, i solli sytë drejt qiellit, tha bekimin, i theu, ua dha bukët nxanësve e nxanësit turmave. 20Të gjithë hangrën e u nginë dhe bartën çka teproi prej bukëve të thyeme: dymbëdhjetë shporta plot. 21Ata që hangrën ishin rreth pesëmijë vetë, përveç grave e fëmijëve.

Jezusi ecën mbi ujë

22Menjëherë i detyroi nxanësit me hy në lundër e me i parapri matanë, derisa ai të zgjidhte turmat. 23Kur i zgjidhi turmat, u ngjit në mal, vetëm, me u lutë. Kur ra nata, ndenjti vetëm, aty. 24Lundra ishte tashma shumë stade nga toka, nën goditjen e dallgëve, se e kishte erën kundër. 25Në rendin e katërt të rojes së natës, ai erdhi tek ata, tue ecë mbi det. 26Nxanësit, kur e panë tue ecë mbi det, u trumhasën e thanë: «Asht shajni!». E vikatën nga frika. 27Por Jezusi u foli menjëherë e u tha: «Guixim! Unë jam. Mos u trembni!». 28Pjetri, atëherë, i tha: «Zot, nëse ti je, me urdhno me ardhë tek ti përmbi ujna». 29Ai i tha: «Eja!». Pjetri zbriti nga lundra, eci mbi ujna dhe shkoi te Jezusi. 30Por, tue pa erën e fortë, u tut dhe, si nisi me u zhytë, vikati e tha: «Zot, më shpëto!». 31Jezusi shtriu dorën menjëherë, e rroku e tha: «Besimpakët! Pse u mëdyshe?». 32Kur hipën në lundër, u fashit era. 33Ata që ishin në lundër ranë përmbys e i thanë: «Njëmend ti je bir i Hyut».

Shërimi në Gjenesaret

34Kur kaluen në bregun tjetër, dolën në tokë në Gjenesaret. 35Tue qenë se njerëzit e atij vendi e njohën, çuen fjalë në mbarë atë rrethinë dhe i sollën tanë ata që kishin lëngata. 36Atëherë i luteshin vetëm me i prekë kindin e zhgunit dhe, ata që e preknin, shëroheshin krejt.

Currently Selected:

Mateu 14: DHRG

Highlight

Copy