Wiwitan 24
24
Kawiné Isak
24:1-67
1Abraham kuwi wis tuwa lan okèh umuré, lan tansah diberkahi karo GUSTI kanggo sak kabèhé. 2Abraham mau ngongkon marang abdiné sing tuwa déwé, sing dipertyaya ngwasani kabèh ing omahé, tembungé: “Tanganmu tumpangna ing tengahé plakanganku, 3kowé sumpaha kanggo GUSTI sing nggawé langit lan bumi ana ngarepku kéné, yèn anakku ora bakal kok golèkké bojo sangka tunggalé botyah wadon anaké wong Kanaan, sing negarané tak enggoni iki, 4nanging kowé menyanga nang negaraku lan ing panggonané brayatku, golèkna jodoné anakku Isak.” 5Abdi mau terus ngomong: “Menawa wong wadon kuwi ora gelem kula gawa menyang negara kéné, apa anak sampéyan Isak kula gawa mulih menyang negarané leluhuré sampéyan?” 6Nanging Abraham ngomong marang abdiné: “Aja pisan-pisan anakku kok gawa mbrana!” 7GUSTI, Gusti Allah ing swarga, sing wis nyeluk aku sangka omahé bapaku lan sangka negarané brayatku, sing wis ngekèki tembungé marang aku, malah nganggo sumpah: “Turunanmu bakal Tak wènèhi negara iki, ya Panjenengané kuwi sing bakal ngutus mulékaté mlaku ing ngarepmu, nganti kowé mesti bakal bisa nemokké jodoné anakku sangka kana. 8Yèn wong wadon mau ora gelem kok ejak mréné, kowé utyul sangka sumpahmu marang aku, mung anakku aja kok gawa mbrana!” 9Abdi mau terus numpangké tangané ana sak ngisoré plakangané Abraham, bendarané, terus sumpah ing bab perkara kuwi.
10Abdi mau terus nyawiské untané bendarané sepuluh, terus budal nggawa werna-werna barang sing larang duwèké bendarané, parané nuju menyang Aram-Mésopotamia ing kutané Nahor. 11Ing kono unta-untané dijerumké tyedak sumur sak njabané kuta; ing wantyi soré wantyiné wong wadon pada metu ngangsu. 12Abdi mau terus ngomong: “Duh GUSTI, Gusti Allahé bendara kula Abraham, ing dina iki kula Panjenengan lilani bisa ngrampungké nggawé, lan gelem ngekèki kawelasan marang bendara kula Abraham. 13Kula ngadek ing tyedaké sumur iki, para anak-anak wadon kuta kéné wis wantyiné metu bakal ngangsu; 14supaya kedadian kaya mengkéné: botyah wadon sing kula tembung: Mbok wadahé banyumu kok dingklukké, supaya aku ngombé, lan terus nyauri: Iki kula lilani ngombé, malah untané sampéyan ya bakal kula ombèni pisan; supaya dèkné sing Gusti wis nyodoaké kanggo abdi-Mu Isak. Mengkono kula bakal ngerti yèn Gusti wis ngekèki kawelasan marang bendara kula.” 15Waktu dèkné mau durung nganti rampung enggoné ngomong, terus Ribka teka; Ribka kuwi anaké Bétuèl, anaké lanang Milka bojoné Nahor seduluré Abraham; lan manggul wadahé banyu. 16Botyah wadon mau ayu banget rupané, ijik prawan durung tau dituroni wong lanang. Terus medun menyang ing sumur lan ngisèni wadahé banyuné, terus bali munggah. 17Abdi mau terus metuk lan ngomong: “Wuk, aku wènèhana ngombé banyu sangka wadahé banyumu kuwi setitik waé!” 18Semauré botyah wadon mau: “Mangga sampéyan ngombé.” Wadahé banyuné gelis-gelis diedunké disangga ing tangané, lan abdi mau dikèki ngombé. 19Sakwisé abdi mau dikèki ngombé, terus ngomong: “Unta-unta sampéyan ya bakal kula timbaké banyu pisan, supaya pada bisa ngombé nganti warek.” 20Wadahé banyuné disuntak ing wadah ombèn, terus bali mlayu menyang sumur golèk banyu menèh, kanggo untané kabèh. 21Wong mau mung nyawang marang botyah wadon lan meneng, arep weruh apa GUSTI wis ngekèki gawé enggoné lelungan kuwi apa durung.
22Bareng untané wis pada warek enggoné ngombé, abdi mau terus njupuk ali-ali emas bobot setengah sèkel lan gelang sepasang bobot sepuluh sèkel emas kanggo tangané botyah wadon mau, 23lan ngomong: “Kowé kuwi anaké sapa, wuk? Aku mbok diomongi! Apa ing omahé bapakmu ana panginepan kanggo aku lan sak kantyaku?” 24Semauré botyah wadon marang wong mau: “Kula iki anaké Bapak Bétuèl anaké Milka patutan karo Nahor.” 25Lan tembungé menèh: “Ing omah kula okèh damèn lan pakané kéwan lan uga ana panggonan panginepan.” 26Ing kono abdi mau terus nyembah ing ngarepé GUSTI, lan nyebut: 27“Pinujia GUSTI, Gusti Allahé bendaraku Abraham sing ora njukuk bali kawelasan lan kasetian-Né marang bendaraku, lan GUSTI wis nuntun mlakuku ing dalan sing tekan ing omahé seduluré!”
28Sakwisé kuwi botyahé wadon terus mblayu ngekèki weruh marang ibuné bab sing kelakon mau. 29Ribka mau nduwé sedulur lanang jenengé Laban. Laban mau terus mblayu metu metuki wong mau menyang sanding sumur. 30Bareng weruh ali-ali lan gelang ing tangané seduluré, lan sakwisé krungu omongané Ribka seduluré mengkéné: “Werna-werna omongané wong kuwi marang aku.” Laban terus metuk wong mau, kepetuk ijik ngadek sandingé untané ing sak tyedaké sumur, 31terus ngomong: “Sedulur sing kaberkahan karo GUSTI, kenèng apa sampéyan ing njaba waé? Sampéyan wis kula tyepakké panggonan lan uga panggonan kanggo untané sampéyan.” 32Wongé terus mlebu ing omah, untané pada diutyuli lapaké lan diwènèhké damèn lan dipakani, wongé lan kabèh wong sing mèlu pada dijukukké banyu kanggo ngisuhi sikilé. 33Nanging bareng disuguhi mangan, wong mau terus ngomong: “Kula ora bakal mangan, yèn durung ngomongi keperluané kula.” Semauré Laban: “Sampéyan bisa ngomong!”
34Wong mau terus ngomong: “Kula iki abdiné Abraham. 35GUSTI wis mberkahi bendara kula nganti lubèr-lubèr, nganti dadi wong sugih dikèki GUSTI wedus gèmbèl lan sapi, slaka lan emas, batur lanang lan wadon apa menèh untané lan kimar. 36Lan Sara bojoné bendara kula, waktu wis tuwa nglairké anak lanang patutan sangka bendara kula, marang anaké iki dikèkné samubarang duwèké kabèh.” 37Malah bendara kula wis njupuk sumpah kula: “Anakku aja kok golèkké jodo wong wadon tunggalé anaké bangsa Kanaan, sing negarané tak enggoni iki, 38nanging kowé menyanga ing omahé bapaku lan ing panggonané sanak sedulurku, lan anakku lanang golèkna bojo.” 39Kula terus ngomong marang bendara kula: “Menawa botyahé wadon ora gelem kula gawa.” 40Nanging tembungé dèkné marang kula: “GUSTI sing tansah tak bektèni kuwi bakal ngutus mulékaté bareng mlakumu, nganti kelakon anakku kok golèkké jodo sangka kulawargaku lan sangka omahé bapakku. 41Bisamu luwar sangka sumpahmu marang aku, yèn kowé wis kelakon tekan ing negarané kulawargaku, yèn kowé ora olèh nggawa botyahé wadon, kowé wis luwar sangka sumpahmu marang aku.” 42Bareng kula ing dina iki teka sak tyedaké sumur, kula terus ngomong: “Duh GUSTI, Gusti Allahé bendara kula Abraham, Panjenengan supaya ndadèkké enggèn kula mlaku iki olèh gawé. 43Kula ing kéné ngadek tyedak sumur iki. Yèn ana prawan metu arep ngangsu lan yèn kula takon: Aku wènèhana banyu setitik sangka wadahé banyumu, 44lan semaur marang kula: ‘Iki, sampéyan ngombé uga unta-untané sampéyan ya bakal kula ombèni’, wong wadon iki sing bakal dadi jodoné anak bendara kula manut karepé Gusti.” 45Sak durungé rampung enggèn kula ngomong ing njeruhné batin, Ribka teka lan manggul wadahé banyu, medun menyang sumur golèk banyu. Terus kula nembung: “Wuk, mbok aku wènèhana ngombé ta!” 46Sak nalika terus ngedunké wadahé banyuné karo ngomong: “Iki sampéyan ngombé, uga unta-untané sampéyan ya bakal kula ombèni pisan. Kula terus ngombé, unta-untané kula ya diombèni pisan.” 47Kula terus takon: “Kowé kuwi anaké sapa?” Semaur: “Anak Bapak Bétuèl anaké Nahor patutan sangka Milka. Terus kula nganggoni anting-anting ing irungé lan gelang ing tangané. 48Kula terus nyembah lan sujut ing ngarepé GUSTI lan uga memuji marang GUSTI, Gusti Allahé bendara kula Abraham, sing wis nuntun mlakuné kula ing dalan sing bener, supaya kula bisa jikuk anaké wadon seduluré bendara kula iki kanggo anaké. 49Dadi saiki, yèn sampéyan gelem nindakké katrésnan lan kasetian marang bendara kula, sampéyan gelema ngekèki ngerti marang kula; yèn ora, kula ya dikèki ngerti, supaya kula bisa nolèh ngiwa utawa nengen.”
50Terus Laban karo Bétuèl pada nyauri: “Perkara iki tekané sangka GUSTI, mulané kita pada ora bisa ngomong apa-apa marang sampéyan, sing ala apa sing apik. 51Iki Ribka, sampéyan gawa lan budala, dadia bojoné anaké bendara sampéyan, tyotyok karo tembungé GUSTI.”
52Bareng abdiné Abraham krungu tembung mengkono mau, terus sendeku sujut ing bumi ing ngarepé GUSTI; 53abdi mau terus ngetokké barang werna-werna slaka lan emas, uga sandangan apik, kabèh diwènèhké marang Ribka; uga seduluré lan ibuné ya pada dikèki barang sing apik-apik. 54Sakwisé mengkono terus pada mangan lan ngombé, abdiné uga para kantyané, lan pada nginep ing kono.
Esuké bareng wis pada tangi, abdiné terus ngomong: “Kula njaluk dililani mulih menyang panggonané bendara kula.” 55Nanging kakangé Ribka lan ibuné pada nyauri: “Mbok ya botyahé ana kéné disik kira-kira sepuluh dina, sakwisé dèkné kena budal.” 56Nanging semauré: “Kula aja sampéyan penggak, awit GUSTI wis nggawé kasél mlaku kula, sampéyan lilani ta, kula mulih menyang bendara kula.” 57Semauré: “Apiké botyah wédoké diundang lan ditakoni déwé.” 58Ribka terus diundang lan ditari: “Kowé apa gelem mèlu dayohé iki?” Semauré: “Ya, kula gelem.” 59Ing kono seduluré Ribka terus nglilani budal dikantyani karo sing ngemong bareng karo abdiné Abraham uga sing ngantyani. 60Ribka disangoni berkah, tembungé: “Duh sedulurku, kowé tangkar-tumangkara dadi éwon-éwon jutah, lan turunanmu bisa ngrebut gapurané mungsuhé dadi duwèké.” 61Ribka karo para baturé wadon banjur tata-tata terus pada budal, numpak unta-untané, mèlu wongé. Mengkono abdi mau enggoné nggawa Ribka lan terus budal.
62Isak mentas teka sangka sumur Lakai-Roi awit manggon ing negara Negeb. 63Waktu Isak nuju mlaku-mlaku ing ara-ara ing wantyi soré, bareng nyawang adoh, weruh ana unta-unta teka. 64Ribka ya nyawang adoh weruh Isak, terus mudun sangka untané, 65lan ngomong marang abdi: “Sapa sing mlaku ing ara-ara mapak marang kita?” Tembungé abdi: “Kuwi bendara kula.” Ribka terus nyandak kudungé lan dienggo. 66Abdiné kuwi terus nyritakké marang Isak sembarang sing wis dilakoni. 67Isak terus nggawa Ribka menyang ing tarupé Sara, ibuné, terus dijikuk dadi bojoné lan banget ditrésnani. Mengkono Isak enggoné olèh panglipur sakwisé ibuné ninggal ndonya.
Currently Selected:
Wiwitan 24: KJS17
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Tèks © Surinaams Bijbelgenootschap 2018
