Veprat 2

Ardhja e Shpirtit të shenjtë

1Kur erdhi dita e Rrëshajëve, ata ishin mbledhur të gjithë në të njëjtin vend. 2Papritur u dëgjua një ushtimë nga qielli, si të frynte erë e fortë dhe mbushi tërë shtëpinë ku po rrinin. 3Atëherë ata panë disa gjuhë si prej zjarri, të ndara nga njëra-tjetra, e mbi secilin prej tyre zbriste nga një gjuhë zjarri. 4Atëherë të gjithë u mbushën me Shpirtin e shenjtë e filluan të flisnin gjuhë të tjera, sipas dhuntisë që u jepte Shpirti për të folur.

5Në Jerusalem banonin disa judenj, njerëz të përkushtuar ndaj Perëndisë, që vinin nga të gjitha kombet e botës. 6Kur dëgjuan ushtimën u mblodhën turmë e mbetën të habitur, sepse i dëgjonin apostujt duke folur në gjuhën e gjithsecilit. 7Të mahnitur e të habitur thoshin: «A nuk janë galileas të gjithë këta që po flasin? 8Si, pra, po i dëgjojmë të flasin në gjuhën amtare të secilit prej nesh? 9Ne të gjithë, partë, medë, elamitë, banorë të Mesopotamisë, të Judesë, të Kapadokisë, të Pontit, të Azisë, 10të Frigjisë, të Pamfilisë, të Egjiptit, të krahinave të Libisë që i përkasin Kirenës, të ardhurit nga Roma, 11judenj e të kthyer në besimin e judenjve, kretas e arabë, po i dëgjojmë tek flasin në gjuhët tona amtare për veprat e mëdha të Perëndisë».

12Të gjithë ishin të mahnitur e të çuditur e i thoshin njëri-tjetrit: «Ç'do të thotë kjo gjë?». 13Por të tjerë talleshin e thoshin: «Këta janë të dehur me musht».

Fjala e Pjetrit

14Por Pjetri u ngrit bashkë me të njëmbëdhjetët dhe me zë të lartë u tha: «Burra judenj e të gjithë ju banorët e Jerusalemit, merreni vesh këtë gjë e dëgjojini me kujdes fjalët e mia. 15Këta nuk janë të dehur, siç pandehni ju, se është vetëm ora nëntë e mëngjesit#2.15 ose: ora e tretë e ditës, 16por kjo është ajo gjë për të cilën ka folur profeti Joel:

17Në ditët e fundit, thotë Perëndia,

do të ndodhë kështu:

unë do të dikoj Shpirtin tim

te të gjithë njerëzit.

Bijtë tuaj e bijat tuaja

do të profetizojnë,

të rinjtë tuaj

do të shohin vegime

e pleqve tuaj

do t'u flas përmes ëndrrave.

18 Edhe mbi shërbëtorët

e shërbëtoret e mia

do të dikoj Shpirtin tim në ato ditë

e ata do të profetizojnë.

19 Do të shfaq gjëra të jashtëzakonshme

lart në qiell

e shenja

poshtë në tokë,

gjak, zjarr e shtëllunga tymi.

20 Dielli do të kthehet në errësirë

e hëna në gjak

para se të vijë dita madhështore

dhe e lavdishme e Zotit.

21 Atëherë, kushdo që të thërrasë

emrin e Zotit

do të shpëtohet.

22Burra izraelitë, dëgjojini këto fjalë: Jezui i Nazaretit ishte njeriu për të cilin Perëndia dha dëshmi para jush me anë veprash të fuqishme, mrekullish e shenjash që bëri mes jush nëpërmjet tij, siç e keni parë edhe vetë. 23Këtë njeri që ju është dorëzuar juve, sipas vullnetit të Perëndisë dhe shestimit që ai kishte vendosur më parë, ju vetë e vratë duke e kryqëzuar me duart e të mbrapshtëve. 24Por Perëndia e ngjalli atë, duke e çliruar nga dhimbjet e vdekjes, se nuk ishte e mundur që vdekja ta mbante nën pushtetin e saj. 25Davidi thotë për të:

Zotin e kisha gjithmonë

para syve.

Ai është në të djathtën time,

që të mos lëkundem.

26 Prandaj u gëzua zemra ime,

gjuha ime u ngazëllua

e trupi im

do të prehet në shpresë,

27 se ti nuk do ta braktisësh në skëterrë

shpirtin tim,

as nuk do të lejosh të Shenjtin tënd

të shohë kalbjen.

28 Ti më ke treguar udhët e jetës

e do të më mbushësh me gëzim

në praninë tënde.

29Vëllezër, më duhet t'ju flas haptas për patriarkun David, i cili vdiq, u varros dhe varri i tij gjendet këtu deri më sot. 30Meqë ai ishte profet, e dinte se Perëndia#2.30 ose: i ishte betuar me betim se nga fryti i ijëve të tij, sipas mishit, do të ngjallet Krishti për t'u ulur mbi fronin e tij i ishte betuar se do të vendoste mbi fronin e tij një pasardhës të vetin.

31Duke e parashikuar këtë gjë, ai tha për ngjalljen e Krishtit:

ai nuk u braktis në skëterrë

dhe trupi i tij nuk e pa kalbjen.

32Këtë Jezu, Perëndia e ngjalli dhe për këtë gjë ne të gjithë jemi dëshmitarë. 33Ai është lartësuar në të djathtën e Perëndisë, ka marrë nga Ati Shpirtin e shenjtë, që Perëndia na kishte premtuar dhe na e ka dhuruar ne, siç po e shihni e po e dëgjoni.

34Megjithëse Davidi nuk është ngjitur në qiell, ai thotë:

I tha Zoti Zotit tim:

ulu në të djathtën time

35 derisa të t'i vë armiqtë e tu

si shtrojë të këmbëve të tua.

36Le ta dijë, pra, me siguri e tërë shtëpia e Izraelit, se atë Jezu që ju e kryqëzuat, Perëndia e bëri Zot e Krisht».

37Atyre që i dëgjuan këto, iu trondit zemra e u thanë Pjetrit e apostujve të tjerë: «Ç'duhet të bëjmë, o vëllezër?». 38Pjetri u tha: «Pendohuni e pagëzohuni secili në emrin e Jezu Krishtit, që t'ju falen mëkatet. Kështu do të merrni dhuratën e Shpirtit të shenjtë. 39Se premtimi është për ju, për bijtë tuaj e për të gjithë ata që janë larg, për këdo që Zoti, Perëndia ynë, e thërret te vetja».

40Pjetri dëshmoi edhe me shumë fjalë të tjera dhe i porositi: «Shpëtoni veten nga kjo brezni e mbrapshtë». 41Ata që e pranuan fjalën e tij, u pagëzuan dhe atë ditë u shtuan rreth tre mijë veta. 42Ata i ishin përkushtuar mësimit të apostujve, bashkësisë me njëri-tjetrin, thyerjes së bukës e lutjeve.

Jeta e kishës

43Të gjithë i zuri frika, sepse apostujt bënin shumë mrekulli e shenja. 44Të gjithë besimtarët ishin të bashkuar dhe kishin gjithçka të përbashkët. 45Ata shisnin pasuritë dhe pronat e ua ndanin të gjithëve, sipas nevojës që kishte secili. 46Çdo ditë, pasi rrinin bashkë në tempull, thyenin bukën në shtëpi dhe hanin ushqim me zemër të gëzuar e të çiltër. 47Ata lavdëronin Perëndinë dhe populli i kishte për zemër. Zoti u shtonte atyre#2.47 dorëshk. të tjera: kishës çdo ditë ata që shpëtoheshin.

Currently Selected:

Veprat 2: AL1

Highlight

Copy