مرقس 6

ناصرۃ وِچ یِسُوع نُوں رَدّ کِیتا جاندا اے

1تے اوہ اوتھوں ٹُر پیا۔ تے اپنے دیس وِچ آیا۔ تے اوہدے شاگِرد اوہدے مگر لگ پئے۔ 2تے جد سبت دا دِن ہویا تَد اوہ عبادت خانے وِچ تعلِیم دین لگّا تے بتھیرے سُنن والِیاں حَیران ہو کے آکھیا پئی ایہہ گلّاں اوہنوں کِتّھوں آئِیاں؟ تے ایہہ کہی دانائی اے جو اوہنوں دِتّی گئی؟ تے ایہو جیہیاں کراماتاں جیہڑیاں اوہدے ہتھّوں ہوندیاں نیں کِیہ نیں؟ 3ایہہ اوہ ترکھان نئیں اے مریم دا پُتر۔ تے یعقُوب تے یوسیس تے یہُوداہ تے شمعُون دا بھرا؟ تے اوہدیاں بھیناں ایتھے ساڈے کول نئیں نیں؟ تے اوہناں اوہدے توں ٹھوکر کھادِی۔ 4تے یِسُوع اوہناں نُوں آکھیا نبی کِتے بے قدر نئیں اے سِوا اپنے دیس وِچ۔ تے اپنے انگاں ساکاں تے اپنے گھر وِچ۔ 5تے اوہ کوئی کرامات اوس تھاں نا وکھال سکیا بِناں ایس دے پئی تھوڑے جیہے روگِیاں اُتّے ہتّھ رکھ کے اوہناں نُوں ولّ کِیتا۔ 6تے اوس اوہناں دی بے اِیمانی اُتّے تعجُّب کِیتا۔

یِسُوع شاگِرداں نُوں بھیجدا اے

تے آلے دوالے دے پِنڈاں وِچ اوہ تعلِیم دیندا پِھریا۔

7تے اوس باراں نُوں کول سدّیا تے اوہناں نُوں دو دو کر کے گھلّنا شُروع کِیتا۔ تے اوہناں نُوں پلِیت رُوحاں اُتّے اختیار دِتّا۔ 8تے اوہناں نُوں حُکم کِیتا پئی راہ دے لئی سوٹی دے بِناں ہور کُجھ نا لوؤ۔ نا روٹی نا جھولی نا لکّ نال پَیسے بنھّو۔ 9پر جُتّی پاؤ تے دو کُڑتے نا پاؤ۔ 10تے اوس اوہناں نُوں آکھیا پئی جِتّھے تُسی کِسے گھر وِچ جاؤ۔ اوتھے ای ٹِکو۔ جِنّاں چِر اوتھوں نا ٹُر پَو۔ 11تے جِتّھے کِتّھے تُہانوں رہن نا دین۔ تے لوک تُہاڈی نا سُنن تے اوتھوں نِکلدیاں اپنے پیراں دا گھٹّا جھاڑ سُٹّو۔ پئی اوہناں اُتّے گواہی ہوئے۔ 12تے باہر جا کے اوہناں منادی کِیتی پئی لوک تَوبہ کرن۔ 13تے اوہناں بتھیریاں بدرُوحاں نُوں کڈھ دِتّا۔ تے بتھیریاں روگِیاں نُوں تیل مَل کے ولّ کِیتا۔

یُوحنّا بپتِسمہ دین والے دی مَوت

14تے ہیرودیس بادشاہ نُوں خبر پہنچی۔ اوہدا ناں جو مشہُور ہوگیا سی۔ تے اوس آکھیا۔ پئی یُوحنّا بپتِسمہ دین والا مُردیاں وِچوں جی اُٹھیا اے۔ ایس لئی کراماتاں اوہدے ہتھّوں ہوندیاں نیں۔ 15دُوجے آکھدے سن ایہہ ایلیّاہ اے۔ تے دُوجے۔ پئی اِک نبی اے ہورناں نبیاں وانگُوں۔ 16پر ہیرودیس نے سُن کے آکھیا ایہہ یُوحنّا اے۔ جِہدا مَیں سِر وَڈّھوایا سی۔ اوہو جی اُٹھیا اے۔ 17کیوں جو ہیرودیس اپنے بھرا فِلپُّس دی بیوی ہیرودیاس دے سبّب جِہنُوں اوس ویاہ لیا سی۔ آپے بندے گھل کے یُوحنّا نُوں پھڑوایا۔ تے قیدخانے وِچ اوہنوں بند کِیتا سی۔ 18ایس لئی پئی یُوحنّا نے ہیرودیس نُوں آکھیا سی۔ پئی اپنے بھرا دی بیوی نُوں رکھنا تینُوں روا نئیں۔ 19تے ہیرودیاس اوہدے نال وَیر رکھ دی تے اوہنوں جانوں مارنا چاہندی سی۔ پر وَس نئیں سی چلدا۔ 20کیوں جو ہیرودیس یُوحنّا نُوں نیک تے پاک بندہ جان کے اوہدے توں ڈردا تے اوہنوں بچائی رکھدا سی۔ تے اوہدی سُن کے بڑا حَیران ہوندا سی۔ تے خُوشی نال اوہدی سُندا ہوندا سی۔

21تے موقعہ دا دیہاڑا آگیا۔ پئی ہیرودیس اپنے جنم دِن اُتّے وڈّے وڈّے امِیراں تے صُوبیداراں تے گلِیل دے رئیساں دی ضیافت کِیتی۔ 22تے جد ہیرودیاس دی دِھی آپ اندر آ کے نچّی۔ تے ہیرودیس تے اوہدے نال بیہن والیاں نُوں خُوش کِیتا۔ تے بادشاہ نے کُڑی نُوں آکھیا۔ جو چاہیں تُوں مَیتھوں منگ۔ مَیں تینُوں دیاں گا۔ 23تے اوہدے نال سَونہہ کھا دی پئی جو کُجھ تُوں مَیتھوں منگیں گی۔ مَیں اپنے ادھے راج تِیکر وی تینُوں دے دیاں گا۔ 24تے اوس باہر جا کے اپنی ماں نُوں آکھیا۔ پئی مَیں کِیہ منگاں؟ اوہ آکھن لگّی۔ یُوحنّا بپتِسمہ دین والے دا سِر۔ 25تَد اوہ اوسے ویلے بادشاہ دے کول چھیتی نال اندر گئی تے عرض کِیتی پئی مَیں چاہنی آں۔ تُوں یُوحنّا بپتِسمہ دین والے دا سِر مَینُوں ہُنے تھال وِچ دے دے۔ 26تے بادشاہ بُہت اُداس ہویا۔ پر اوہ اپنی سَونہہ تے مجلس دی خاطر اوہنوں نا نئیں سی کرنا چاہندا۔ 27تَد بادشاہ اوسے ویلے سپاہی نُوں حُکم دے کے گھلّیا پئی اوہدا سِر لیا دے تے اوس جا کے اوہدا سِر قیدخانے وِچ وَڈّھیا۔ 28تے اِک تھال وِچ رکھ کے لیاندا۔ تے کُڑی نُوں دِتّا تے کُڑی نیں اوہ اپنی ماں نُوں دِتّا۔ 29تے اوہدے شاگِرد سُن کے آئے تے اوہدی لوتھ چُک کے اوہناں قبر وِچ رکھی۔

یِسُوع پنج ہزار نُوں کھانا کھلاؤندا اے

30فیر رسُول یِسُوع دے کول اکٹّھے ہوئے۔ جو کُجھ اوہناں کِیتا تے جو کُجھ تعلِیم دِتّی سی سبھ کُجھ اوہنوں دسیا۔ 31تَد اوس اوہناں نُوں آکھیا۔ تُسی آپ وکھرے ہو کے اُجاڑ تھاں ٹُر چلّو۔ تے ذرا آرام کرو۔ ایس لئی پئی آؤن جان والے بُہت سن۔ تے روٹی کھان دی وی ویہل نئیں سی ہوندی۔ 32تَد اوہ بیڑی اُتّے چڑھ کے اِک اُجاڑ تھاں وِچ وکھرے چلّے گئے۔ 33پر لوکاں اوہناں نُوں جاندِیاں ویکھیا۔ تے بتھیریاں سنجھان لیا۔ تے سارے شہراں توں پَیدل اودھر نُوں اکٹّھے دَوڑے۔ تے اوہناں توں اگّے اَپڑے۔ 34تے یِسُوع بڑی خلقت ویکھی۔ تے اوہنوں اوہناں اُتّے ترس آیا۔ کیوں جو اوہ بھیڈاں وانگُوں سن۔ جِنہاں دا ایّالی نا ہوئے۔ تے اوس اوہناں نُوں بتھیریاں گلّاں سِکھانِیاں شُروع کِیتیاں۔ 35تے جد دِن بُہت ڈھل گیا۔ اوہدے شاگِرداں نیں اوہدے کول آ کے آکھیا ایہہ تھاں اُجاڑ اے۔ تے ہُن کویلا ہوگیا اے۔ 36ایہناں نُوں وِداع کر۔ پئی اوہ آلے دوالے دے پِنڈاں تے ڈیریاں وِچ جا کے اپنے لئی کُجھ کھان نُوں مُل لین۔ 37اوس اوہناں نُوں جواب دے کے آکھیا۔ تُسی آپے ایہناں نُوں کھان نُوں دیو۔ تَد اوہناں اوہنوں آکھیا۔ اسی دو سَو دیناراں دِیاں روٹِیاں جا کے مُل لیائے تے اوہناں نُوں کھوا لَئے؟ 38اوس اوہناں نُوں آکھیا۔ تُہاڈے کول کِنیاں روٹِیاں نیں۔ جا کے ویکھو؟ تے اوہناں معلُوم کر کے آکھیا۔ پنج روٹِیاں تے دو مچھّیاں نیں۔ 39تَد اوس اوہناں نُوں حُکم دِتّا۔ پئی اوہ سبھے ہرے گھاہ اُتّے جُنڈِیاں ہو کے بَہہ جان۔ 40تے اوہ سَوسَو تے پنجاہ پنجاہ ہو کے پالو پال ہو بَیٹھے۔ 41تَد اوس اوہناں پنجاں روٹِیاں تے دو مچھّیاں نُوں لیا۔ تے اسمان ولّ ویکھیا۔ تے برکت منگ کے روٹِیاں توڑیاں۔ تے لوکاں دے اگّے رکھن لئی شاگِرداں نُوں دِتّیاں۔ تے دو مچھّیاں اوس اوہناں سبھناں نُوں وَنڈِیاں۔ 42تے سارے کھا کے رَجّ گئے۔ 43تے اوہناں ٹُکّراں نال باراں ٹوکریاں بھریاں ہویاں چُکیاں۔ تے کُجھ مچھّیاں وِچوں وی چُکیاں۔ 44تے روٹِیاں دے کھان والے پنج ہزار بندے سن۔

یِسُوع پانی اُتّے ٹُر دا اے

45تے اونویں اوس اپنے شاگِرداں نُوں پَکّی کِیتی۔ پئی جد تِیکر مَیں بِھیڑ نُوں وِداع نا کراں۔ تُسی بیڑی اُتّے چڑھ کے میرے اگّے بَیت صَیدا نُوں پار جاؤ۔ 46تے جد اوس اوہناں نُوں ٹور دِتّا۔ اوہ پہاڑ اُتّے دُعا منگن نُوں گیا۔ 47تے جد شاماں پئیاں تے بیڑی سمُندر دے وِچکار سی۔ تے اوہ اکلّا خُشکی اُتّے سی۔ 48تے جد اوس اوہناں نُوں چپّے لان وِچ اَوکھیاں ویکھیا کیوں جو وَا سامھنی سی تَد پِچّھلے پہر رات نُوں سمُندر اُتّے ٹُردیاں اوہناں ولّ آیا۔ تے اوہناں توں اگّے وَدھن لگّا۔ 49پر اوہناں اوہنوں سمُندر اُتّے ٹُردیاں ویکھ کے بُھوتنا جانیا۔ تے ڈڈِیّا اُٹھے۔ 50کیوں جو ساریاں اوہنوں ویکھیا۔ تے گھبرا گئے۔ پر اوس اونویں اوہناں نال گلّ کِیتی۔ تے اوہناں نُوں آکھیا۔ خاطرجمع رکھو۔ مَیں آں۔ نا ڈرو۔ 51فیر اوہ اوہناں نال بیڑی اُتّے چڑھ گیا۔ تے وَا کھلو گئی۔ تَد اوہ اپنے دِلاں وِچ ڈاہڈے حَیران ہوئے۔ 52ایس لئی پئی اوہناں نیں اوہناں روٹِیاں دی گلّ نئیں سی سمجھی پر اوہناں دے دِل سُنّ ہوئے ہوئے سن۔

یِسُوع گنّیسرت وِچ بِیماراں نُوں شفا دیندا اے

53تے اوہ پار لنگھ کے گنّیسرت دے دیس وِچ اَپڑے تے بیڑی نُوں کنڈھے اُتّے لایا۔ 54تے جد اوہ بیڑیوں لتّھے تے لوکاں اوہنوں جھٹ سیان لیا۔ 55تے اوس سارے دیس وِچ دَوڑ بھج کر کے بِیماراں نُوں مَنجِیاں اُتّے پا کے جِتّھے جِتّھے اوہناں سُنیاں پئی اوہ ہوندا اے اوتھے اوتھے ای لئی پِھرے۔ 56تے جِتّھے کِتّھے اوہ گِرانواں یا شہراں یا پِنڈاں نُوں جاندا سی اوتھے لوک ماندیاں نُوں بازاراں وِچ لیا پاندے تے اوہدیاں مِنّتاں کر دے سن۔ پئی اوہدے کپڑے دے پلّے نُوں ای چُھو لین۔ تے جِنّیاں اوہنوں چُھوئیا سو چنگے ہوگئے۔

Currently Selected:

مرقس 6: pan2020

Highlight

Copy

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in

Punjabi New Testament, Revised 2020

Revised Edition

Computer Typeset Edition.

Revised Edition of Punjabi New Testament 1952

The Punjabi New Testament text may be quoted in any form (written, visual, electronic or audio) up to and inclusive of five hundred (500) verses without express written permission of the publisher, provided the verses quoted do not amount to a complete book of the Bible nor do the verses quoted account for 25% of the total text of the work in which they are quoted. Notice of copyright must appear on the title of the copyright page of the work as follows:

Scripture taken from the Punjabi New Testament, Revised 2020,

Used by Permission of The Pakistan Bible Society

For the use of text more than 25% of the work in which intended to quote, Please take prior permission.

Cover design, Composed and typeset by the CAP Department of the Pakistan Bible Society

PAKISTAN BIBLE SOCIETY

LAHORE, PAKISTAN

Learn More About پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی