2
یِسُوع اِک مفلُوج نُوں شفا دیندا اے
1تے کَیّاں دِناں پِچّھوں جد اوہ کَفرنحُوم وِچ فیر آیا۔ تے سُنیاں گیا سی پئی اوہ گھر وِچ اے۔ 2تے اینے لوک اکٹّھے ہوئے پئی بُوہے دے اگّے وی تھاں نا رہیا۔ تے اوس اوہناں نُوں کلام سُنایا۔ 3تے اوہ مفلُوج ہوئے نُوں چَوہاں بندیاں کولوں چُکوا کے اوہدے کول لیائے۔ 4تے جد اوہ بِھیڑ دے سبّب کر کے اوہدے نیڑے نا آسکے۔ تَد اوہناں اوس چھت وِچ جِتّھے اوہ سی مگّھ کِیتا۔ تے جدوں اُدھیڑ چُکے تے اوس مَنجی نُوں جِہدے اُتّے مفلُوج پیا سی اُتار دِتّا۔ 5تے یِسُوع اوہناں دا اِیمان ویکھ کے اوس مفلُوج نُوں آکھیا۔ بچّیا! تیرے گُناہ مُعاف کِیتے گئے۔ 6پر کئی فقِیہ اوتھے بَیٹھے اپنے مَن وِچ وچار کر دے سن پئی۔ 7ایہہ کیوں ایس طرح بولدا اے؟ کُفر بَکدا اے۔ اِک خُدا باہجوں کون گُناہ مُعاف کر سکدا اے؟ 8تے اوسے ویلے یِسُوع اپنے رُوح نال معلُوم کر کے پئی اوہ اپنے مَناں وِچ ایویں وچار کر دے نیں۔ اوہناں نُوں آکھیا۔ تُسی کاہِنُوں اپنے دِل وِچ اجیہا وچار کر دے اوہ؟ 9ایس مفلُوج نُوں کِیہ آکھنا سوکھا اے۔ ایہہ پئی تیرے گُناہ مُعاف ہوئے یاں ایہہ آکھنا۔ پئی اُٹھ تے اپنی مَنجی چُک تے ٹُر پھر؟ 10پر ایس لئی پئی تُسی جانو۔ پئی اِبنِ آدم نُوں زمین اُتّے گُناہ مُعاف کرن دا اختیار اے۔ (اوہنے اوس مفلُوج نُوں آکھیا۔) 11مَیں تینُوں آکھنا آں۔ اُٹھ اپنی مَنجی چُک کے اپنے گھر نُوں ٹُر جا۔ 12تے اوہ اُٹھیا تے مَنجی چھیتی نال چُک کے اوہناں سبھناں دے سامھنے نِکل گیا۔ تَد سارے حَیران ہوگئے۔ تے خُدا دی وڈیائی کر کے آکھن لگّے پئی اساں ایس طرح دی گلّ کدی نئیں ویکھی۔
یِسُوع لاوی نُوں بُلاندا اے
13تے اوہ فیر سمُندر دے کنڈھے اُتّے گیا تے ساری بِھیڑ اوہدے کول آئی۔ تے اوس اوہناں نُوں تعلِیم دِتّی۔ 14تے جاندے ہوئے اوس حلفئی دے پُتر لاوی نُوں محصُول دی چَوکی اُتّے بَیٹھیاں ویکھیا۔ تے اوہنوں آکھیا پئی میرے پِچّھے ٹُر آ۔ سو اوہ اُٹھیا تے اوہدے پِچّھے ٹُر پیا۔
15تے ایویں ہویا پئی جدوں اوہدے گھر وِچ روٹی کھان بَیٹھا۔ تے بتھیرے محصُولئے تے گُنہگار یِسُوع تے اوہدے شاگِرداں نال بَہہ گئے۔ کیوں جو اوہ بتھیرے سن۔ تے اوہدے مگر ٹُر آئے سن۔ 16تے جد فرِیسیاں دے فقِیہاں نیں اوہنوں محصُولِیاں تے گُنہگاراں نال کھاندیاں ویکھیا۔ تَد اوہدے چیلیاں نُوں آکھیا پئی اوہ محصُولِیاں تے گُنہگاراں دے نال کھاندا پَیندا اے۔ 17تے یِسُوع سُن کے اوہناں نُوں آکھیا۔ پئی تگڑیاں نُوں حکِیم دی لوڑ نئیں پر روگِیاں نُوں لوڑ اے۔ مَیں نیکاں نُوں نئیں پر گُناہِیاں نُوں سَدّن آیا آں۔
روزہ دے بارے سوال
18تے یُوحنّا دے شاگِرد تے فریسی روزہ رکھدے سن۔ تے اوہناں آ کے اوہنوں آکھیا پئی یُوحنّا دے شاگِرد تے فرِیسیاں دے شاگِرد کیوں روزہ رکھدے نیں۔ پر تیرے شاگِرد نئیں رکھدے؟ 19تے یِسُوع اوہناں نُوں آکھیا۔ پئی جد تِیکر لاڑا جانجیاں دے نال اے۔ اوہ روزہ رکھ سکدے نیں؟ 20پر اوہ دِن آؤن گے جد لاڑا اوہناں توں اَڈ کِیتا جائے گا۔ تَد اوس دِن اوہ روزہ رکھن گے۔ 21پرانے کپڑے نُوں کورے کپڑے دی ٹاکی کوئی نئیں لاندا۔ جے لاوے وی تے اوہ لائی ہوئی ٹاکی اوس توں کُجھ کھِچّ لَیندی اے یعنی نَوِیں پرانے توں تے لنگار وَدّھ جاندا اے۔ 22تے نَوِیں انگور دے رَس نُوں پرانیاں مشکاں وِچ کوئی نئیں بھردا۔ جے بھرے وی تے رَس مشکاں نُوں پاڑ دے گا۔ تے انگور دا رَس تے مشکاں دوہاں دا ناس ہو جاندا اے۔ پر نَوِیں انگور دے رَس نُوں نَوِیاں مشکاں وِچ بھر دے نیں۔
سبت دے بارے سوال
23تے ایویں ہویا پئی اوہ سبت دے دِن پَیلِیاں وِچوں لنگھ دا پیا سی۔ تے اوہدے شاگِرد راہ وِچ سِٹّے توڑن لگّے۔ 24تے فرِیسیاں نیں اوہنوں آکھیا۔ ویکھ۔ ایہہ سبت دے دِن کیوں اوہ کمّ کر دے نیں جِہدا کرنا روا نئیں اے؟ 25تے اوس اوہناں نُوں آکھیا۔ تُساں کدی نئیں پڑھیا پئی جدوں داؤد نُوں لوڑ پئی۔ تے اوہنوں تے اوہدے سَنگیاں نُوں بُھکھ لگّی۔ تے اوس کِیہ کِیتا۔ 26پئی اوہ کِیویں سردار کاہِن اَبیاتر دے ویلے خُدا دے گھر وِچ گیا۔ تے چڑھاوے دِیاں روٹِیاں کھا لئیاں۔ جِنہاں دا کھانا کاہِناں دے بِناں ہور کِسے نُوں روا نئیں سی۔ تے اپنے سَنگیاں نُوں وی دِتّیاں؟ 27تے اوس اوہناں نُوں آکھیا۔ پئی سبت دا دِن اِنسان دے لئی بنیا اے۔ نا اِنسان سبت دے لئی۔ 28ایس لئی اِبنِ آدم سبت دے دِن دا وی مالک اے۔
