1
یُوحنّا بپتِسمہ دین والے دی منادی
1خُدا دے پُتر یِسُوع مسِیح دی اِنجِیل دا مُڈھ۔ 2جیہا یسعیاہ نبی دی کتاب وِچ لِکھیا اے۔ پئی
ویکھ مَیں اپنے رسُول نُوں تیرے اگّے گھلّنا آں۔
اوہ تیرا راہ بنا دے گا۔
3بیابان وِچ اِک ہوکا دین والے دی اواز پئی
خُداوند دی راہ نُوں تیار کرو۔
تے اوہدے رستیاں نُوں سِدّھیاں کرو۔
4یُوحنّا آیا۔ جیہڑا بیابان وِچ بپتِسمہ دیندا تے گُناہاں دی مُعافی دے لئی تَوبہ دے بپتِسمہ دی منادی کر دا سی۔ 5تے یہُودیہ دا سارا دیس تے یرُوشلِیم دے سارے رہن والے اوہدے کول لگے آوندے سن۔ تے اوہناں اپنے گُناہاں نُوں مَن کے یَردن ندی وِچ اوہدے ہتھّوں بپتِسمہ لیا۔
6تے یُوحنّا اُوٹھ دے والاں دی پوشاک پاندا سی تے چَمّ دی پیٹی اوہدے لکّ دوالے سی۔ تے بیابان دا شہد کھاندا سی۔ 7تے اوہ منادی کر دا سی۔ پئی میرے پِچّھے اِک مَیتھوں زوراور آؤندا اے۔ تے مَیں نِیؤں کے اوہدی جُتّی دی وَدّھری کھولن دے لائق نئیں۔ 8مَیں تُہانوں پانی نال بپتِسمہ دِتّا اے۔ پر اوہ تُہانوں پاک رُوح نال بپتِسمہ دیوے گا۔
یِسُوع دا بپتِسمہ تے ازمایش
9تے اونہی دِنیں ایویں ہویا پئی یِسُوع گلِیل دے ناصرۃ توں آیا تے یَردن وِچ یُوحنّا دے ہتھّوں بپتِسمہ لیا۔ 10تے پانیوں نِکلدیاں سار اوس اسماناں نُوں کُھلدیاں تے رُوح نُوں کبُوتر وانگُوں اپنے اُتّے اُتر دیاں ویکھیا۔ 11تے اسمانوں اِک اواز آئی۔ پئی تُوں میرا پیارا پُتر ایں۔ تَیتھوں مَیں راضی آں۔
12تے رُوح نے اونویں بیابان ولّ اوہنوں گھلّیا۔ 13تے بیابان وِچ چالی دِن شیطان اوہنوں ازماؤندا رہیا۔ تے اوہ بیابانی جنَوراں دے نال رہندا سی تے فرِشتے اوہدی سیوا کر دے سن۔
یِسُوع چار مچھیریاں نُوں سَدّ دا اے
14تے یُوحنّا دے پھڑے جان دے پِچّھوں یِسُوع خُدا دی اِنجِیل دی منادی کر دا تے ایہہ آکھدا گلِیل وِچ آیا۔ 15پئی ویلا آگیا اے تے خُدا دی بادشاہی نیڑے آگئی اے۔ تَوبہ کرو۔ تے اِنجِیل اُتّے اِیمان لیاؤ۔
16تے گلِیل دے سمُندر دے کنڈھے اُتّے پِھردیاں اوس شمعُون دے بھرا اندریاس نُوں سمُندر وِچ جال پاؤندیاں ویکھیا۔ کیوں جو اوہ مچھّیاں دے شِکاری سن۔ 17تے یِسُوع نے اوہناں نُوں آکھیا۔ میرے مگر ٹُرے آؤ تے مَیں تُہانوں بندیاں نُوں پھڑن والے بناواں گا۔ 18تے اوہ جھٹ جالاں نُوں چھڈ کے اوہدے مگر ٹُر پئے۔
19تے تھوڑی دُراڈے اگّے وَدّھ کے اوس زبدی دے پُتر یعقُوب تے اوہدے بھرا یُوحنّا نُوں ویکھیا۔ پئی اوہ بیڑی وِچ جالاں نُوں ٹھیک پئے کر دے سن۔ 20اونویں اوہناں نُوں سدّیا تے اوہ اپنے پئیو زبدی نُوں بیڑی وِچ کامیاں دے نال چھڈ کے اوہدے مگر ٹُر پئے۔
اِک بندہ جِہنُوں پلِیت رُوح چمبڑی ہوئی سی
21تے اوہ کَفرنحُوم اَپڑے۔ تے اوہ اوسے ویلے عبادت خانے وِچ جا کے تعلِیم دین لگّا۔ 22تے اوہ اوہدی تعلِیم توں حَیران ہوئے کیوں جو اوہ اوہناں نُوں فقِیہاں وانگُوں نئیں پر اختیار والے وانگُوں تعلِیم دیندا سی۔ 23تے اوسے ویلے اوہناں دے عبادت خانے وِچ اِک بندہ سی۔ جِہنُوں پلِیت رُوح چمبڑی ہوئی سی۔ تے اوس اُچّی اواز نال آکھیا۔ پئی۔ 24اَے یِسُوع ناصری۔ تیرا ساڈے نال کِیہ لاگا اے؟ تُوں ساڈا ناس کرن آیا ایں۔ مَیں تینُوں جاننا آں۔ پئی تُوں کون ایں۔ خُدا دا قُدُّوس۔ 25تے یِسُوع اوہنوں جِھڑک کے آکھیا۔ چُپ رہو تے ایہدے وِچوں نِکل جا۔ 26تَد پلِیت رُوح اوہنوں مروڑ کے تے چِیکاں مار دی اوہدے وِچوں نِکل گئی۔ 27تے سارے لوک اَیڈے حَیران ہوئے پئی آپو وِچ چَرچا کرن لگّے پئی ایہہ کِیہ اے؟ اِک نَوِیں تعلِیم اے! پئی اوہ پلِیت رُوحاں نُوں وی اختیار نال حُکم کر دا اے۔ تے اوہ اوہنوں مَن لَیندیاں نیں۔ 28اونویں ای گلِیل دے سارے علاقے وِچ اوہدی دُھم سبھنیں تھائِیں پَے گئی۔
یِسُوع بتھیرے لوکاں نُوں شفا دیندا اے
29تے اوہ اوسے ویلے عبادت خانیوں باہر جا کے یعقُوب تے یُوحنّا نال شمعُون تے اندریاس دے گھر آئے۔ 30تے شمعُون دی سَس تاپ نال پئی ہوئی سی۔ تے اوہناں نیں جھٹ اوہنوں اوہدی خبر دِتّی۔ 31تے اوس کول آ کے اوہنوں ہتھّوں پھڑ کے اُٹھا لیا تے اوہدی تاپ لیَہہ گئی۔ تے اوس اوہناں دی سیوا کِیتی۔
32شام دے ویلے جد سُورج ڈُب گیا۔ ساریاں بِیماراں نُوں تے جِنہاں نُوں بد رُوحاں دا سایہ سی اوہدے کول لیائے۔ 33تے سارا شہر بُوہے اُتّے اکٹّھا ہویا سی۔ 34تے اوس بتھیریاں نُوں جیہڑے وَکھو وَکھ بیماریاں وِچ پئے سن ولّ کِیتا۔ تے بتھیریاں بد رُوحاں کڈھ دِیتّاں۔ تے بد رُوحاں نُوں بولن نا دِتّا۔ کیوں جو اوہناں اوہنوں پچھان لیا سی۔
یِسُوع گلِیل وِچ تبلیغ کر دا اے
35تے اوہ مُنھ ہنیرے کُجھ رات رہندیاں اُٹھیا۔ تے باہر نِکل کے اِک اُجاڑ تھاں وِچ گیا۔ تے اوتھے دُعا کِیتی۔ 36تے شمعُون تے اوہدے ساتھی اوہدے پِچّھے گئے۔ 37جد اوہناں اوہنوں لَبّھ لیا۔ تے اوہنوں آکھیا پئی تینُوں سبھے بھالدے نیں۔ 38تے اوس اوہناں نُوں آکھیا۔ آؤ ہور کِتے نیڑے شہراں وِچ چلّئے پئی مَیں اوتھے وی منادی کراں۔ کیوں جو مَیں ایسے لئی نِکلیا آں۔ 39تے اوہ سارے گلِیل وِچ اوہناں دے عبادت خانیاں وِچ منادی کر دا تے بدرُوحاں نُوں کڈھدا گیا۔
یِسُوع اِک کوڑھے نُوں شفا دیندا اے
40تے اِک کوڑھا اوہدے کول آیا۔ تے اوہدی مِنّت کر کے اوہدے اگّے گوڈے نواکے آکھیا۔ جے تُوں چاہیں تے مَینُوں پاک صاف کر سکدا ایں۔
41تے اوس ترس کھا کے اپنا ہتّھ وَدھایا۔ تے اوہنوں چُھوئیا۔ تے آکھیا۔ مَیں چاہناں آں تُوں پاک صاف ہو جا۔ 42تے اونویں اوہدا کوڑھ جاندا رہیا تے اوہ پاک صاف ہوگیا۔ 43تَد اوس اوہنوں تاکِید کر کے اوسے ویلے ٹور دِتّا۔ 44تے اوہنوں آکھیا۔ ویکھ! تُوں کِسے نُوں کُجھ نا دسیں۔ پر جا تے اپنا آپ کاہِن نُوں وکھا تے اوہ چڑھاوا جِہدا مُوسیٰ نے حُکم کِیتا اپنے پاک ہون دی بابت چاڑھ۔ تاں جو اوہناں لئی گواہی ہوئے۔ 45پر باہر جا کے اوس بُہت بولن تے ایس گلّ نُوں ایڈا مشہُور کرنا شُروع کِیتا۔ پئی یِسُوع فیر شہر وِچ کُھلّم کُھلا وڑ نا سکیا۔ پر باہر اُجاڑ تھانواں وِچ رہیا۔ تے لوک چار چَوفیریوں اوہدے کول آوندے ہوندے سن۔