14
یِسُوع دے خلاف ساز باز
1دو دِناں پِچّھوں فسح تے پتِیری روٹی دی عید سی۔ تے سردار کاہِن تے فقِیہ کھوج وِچ لگّے ہوئے سن پئی اوہنوں کِیویں داء نال پھڑ کے جانوں مارِیئے۔ 2اوہناں آکھیا۔ عید دے دِن نئیں۔ کِتے لوکاں وِچ ہَلّا گُلّا نا ہوئے۔
بَیت عَنِیاہ وِچ یِسُوع اُتّے عِطر ڈوہلیا جاندا اے
3تے جد اوہ بَیت عَنِیاہ وِچ شمعُون کوڑھے دے گھر کھان بَیٹھا سی۔ اِک عورت بڑے مُل والا وال چھڑ دا کھرا عِطر شِیشی وِچ لیاندا۔ تے شِیشی نُوں توڑ کے اوہدے سِر اُتّے ڈوہلیا۔ 4تَد کئی اپنے مَن وِچ کھِجدے سن پئی عِطر دا ایس طرح کاہِنُوں نُقصان ہویا۔ 5کیوں جو ایہہ عِطر تِنّ سَو دینار توں وَدّھ وِک کے غرِیباں نُوں دِتّا جا سکدا سی۔ تے اوہ اوہنوں جِھڑکن لگّے۔ 6پر یِسُوع آکھیا۔ اوہنوں چھڈ دیو۔ کیوں اوہنوں دُکھ دیندے اوہ۔ اوس میرے نال ہَچھّا ورتاوا کِیتا۔ 7کیوں جو غرِیب لوک ہمیش تُہاڈے نال نیں تے جد چاہو اوہناں دا بھلا کر سکدے اوہ۔ پر مَیں ہمیش تُہاڈے نال نئیں آں۔ 8جو کُجھ اوہدے توں بن پیا۔ اوس کِیتا۔ اوس پہلاں لئی میرے بدن اُتّے میرے کفنان دفنان لئی عِطر لا دِتّا۔ 9تے مَیں تُہانوں سَچ آکھنا آں۔ پئی ساری دُنیا وِچ جِتّھے کِتّھے اِنجِیل دی منادی کِیتی جائے گی اوتھے ایہدا وی جو ایس کِیتا اے اوہدی یادگیری دے لئی ذِکر ہوئے گا۔
یہُوداہ یِسُوع نُوں دھوکھے نال پکڑوان تے راضی ہوندا اے
10تے یہُوداہ اِسکریُوتی جیہڑا باراں وِچوں اِک سی۔ سردار کاہِناں دے کول ٹُر گیا۔ تاں جو اوہنوں اوہناں دے حوالے کرے۔ 11اوہ ایہہ سُن کے خُوش ہوئے۔ تے اوہنوں رُپئے دین دا اِقرار کِیتا تے اوہ کھوج وِچ لگّا۔ پئی کِسے طرح داء لگّے تے اوہنوں پھڑوا دے۔
یِسُوع اپنے شاگِرداں دے نال فسح دا کھانا کھاندا اے
12تے پتِیری روٹی دی عید دے پہلے دِن جدوں فسح ذِبح کر دے سن۔ اوہدے شاگِرداں اوہنوں آکھیا تُوں کِتّھے چاہنا ایں پئی اسی جا کے تیرے فسح کھان لئی تیاری کریئے؟ 13تے اوس اپنے شاگِرداں وِچوں دُونہہ نُوں گھلّیا تے اوہناں نُوں آکھیا۔ پئی شہر وِچ جاؤ تے اِک بندہ پانی دا گھڑا چُکیا ہویا تُہانوں مِلے گا۔ اوہدے مگر ٹُرپَو۔ 14تے جِس گھر وِچ اوہ جائے اوس گھر دے مالک نُوں آکھو اُستاد آکھدا اے۔ میرے اُترن دا تھاں کِتّھے اے۔ جِتّھے مَیں اپنے شاگِرداں نال فسح کھانواں۔ 15تے اوہ اِک موکلا چُبارہ فرش وِچھایا تے سنواریا ہویا تُہانوں وکھائے گا۔ اوتھے ساڈے لئی تیار کرو۔ 16تے شاگِرد ٹُر گئے۔ تے شہر وِچ آئے۔ تے جیویں اوس دسیا سی۔ اوسے طرح ویکھیا۔ تے فسح تیار کِیتا۔
17جد شام ہوئی اوہ باراں دے نال آیا۔ 18تے جد اوہ بَہہ کے کھان لگّے۔ تے یِسُوع آکھیا۔ مَیں تُہانوں سَچ آکھنا آں۔ پئی تُہاڈے وِچوں اِک جیہڑا میرے نال کھاندا اے۔ مَینُوں پھڑوائے گا۔ 19اوہ اُداس ہون تے اِک اِک کر کے اوہنوں آکھن لگّے۔ مَیں آں؟ 20اوس اوہناں نُوں آکھیا باراں وِچوں اِک جَنا۔ جیہڑا میرے نال تھال وِچ ہتّھ پاندا اے۔ سو ای اے۔ 21کیوں جو اِبنِ آدم تے جان دا اے۔ جیویں اوہدے حق وِچ لِکھیا اے پر افسوس اوس بندے اُتّے جِہدی راہِیں اِبنِ آدم پھڑوایا جاندا اے۔ اوس بندے لئی چَنگا ہوندا جے اوہ نا جمدا۔
عشائے ربّانی
22تے جد اوہ پئے کھاندے سن اوس روٹی لئی تے برکت منگ کے توڑی۔ تے اوہناں نُوں دے کے آکھیا۔ لوؤ ایہہ میرا بدن اے۔ 23تے اوس پیالہ لے کے شُکر کِیتا۔ تے اوہناں نُوں دِتّا۔ تے سبھناں اوہدے وِچوں پِیتا۔ 24تے اوس اوہناں نُوں آکھیا۔ ایہہ میرا عہد دا لہو اے۔ جیہڑا بتھیریاں لئی وگایا جاندا اے۔ 25مَیں تُہانوں سَچ آکھنا آں پئی مَیں فیر انگور دا رَس کَدے نا پِیاں گا۔ جِس دِن تِیکر خُدا دی بادشاہی وِچ اوہ نواں نا پِیواں۔
26فیر اوہ خُدا دی تعرِیف گاؤں کے زَیتُون دے پہاڑ نُوں گئے۔
یِسُوع پیشینگوئی کر دا اے کہ پطرس میرا اِنکار کرے گا
27تے یِسُوع اوہناں نُوں آکھیا پئی تُسی سارے ٹھوکر کھاؤ گے۔ کیوں جو لِکھیا اے پئی مَیں ایّالی نُوں ماراں گا تے بھیڈاں کھِلّر جان گِیاں۔ 28پر مَیں اپنے جی اُٹھن دے پِچّھوں تُہاتھوں اگّے گلِیل نُوں جان گا۔ 29تَد پطرس اوہنوں آکھیا۔ بھانویں سارے ای ٹھوکر کھان۔ پر مَیں نئیں کھاں گا۔ 30تے یِسُوع اوہنوں آکھیا مَیں تینُوں سَچ آکھنا آں۔ پئی اَج ایسے رات کُکّڑ دے دو وار بانگ دین توں پہلاں تُوں تَرے وار میرا اِنکار کریں گا۔ 31تَد اوس بڑے جوش نال آکھیا۔ جے تیرے نال مَینُوں مرنا پَوے تے وی کَدے تیرا اِنکار نا کراں گا۔ تے سارے ایسے طرح آکھن لگّے۔
یِسُوع گتسمنی باغ وِچ دُعا منگدا اے
32فیر اوہ گتسمنی ناں اِک تھاں آئے۔ تے اوس اپنے شاگِرداں نُوں آکھیا۔ جد تِیکر مَیں دُعا منگاں تُسی ایتھے بَیٹھے رہو۔ 33تے پطرس تے یعقُوب تے یُوحنّا نُوں اپنے نال لیا۔ تے حَیران پریشان تے بُہت دلگِیر ہون لگّا۔ 34تے اوس اوہناں نُوں آکھیا۔ میرا جی بُہت اُداس اے۔ سگوں مرن وانگر حال اے۔ تُسی ایتھے ٹھیرو تے جاگدے رہو۔ 35تے اوہ تھوڑا اگّے وَدّھ کے زمین اُتّے ڈِگّ پیا۔ تے دُعا منگی۔ پئی جے ہوسکے ایہہ گھڑی مَیتھوں ٹل جائے۔ 36تے اوس آکھیا۔ ابّا یعنی اے باپ سبھ کُجھ تَیتھوں ہوسکدا اے۔ ایس پیالے نُوں میرے کولوں ہٹا دے۔ پر اوہ نا ہوئے جو مَیں چاہناں آں۔ سگوں اوہ جو تُوں چاہنا ایں۔ 37فیر اوہ آیا۔ تے اوہناں نُوں سُتّے ہوئے ویکھیا۔ تے پطرس نُوں آکھیا۔ شمعُون تُوں سُتّا ہویا ایں؟ تَیتھوں اِک گھڑی وی جاگن نئیں ہویا۔ 38جاگو تے دُعا منگو پئی تُسی ازمایش وِچ نا پَوو۔ رُوح تے تیار اے پر بدن کمزور اے۔ 39تے اوہ فیر گیا۔ تے اوہو گلّ آکھ کے دُعا منگی۔ 40تے فیر آ کے اوس اوہناں نُوں سُتّیاں ویکھیا کیوں جو اوہناں دِیاں اَکھّیاں نِیندر نال بھریاں ہویاں سن۔ تے اوہ نئیں جان دے سن پئی اوہنوں کِیہ جواب دین؟ 41تے اوہ ترِیجی وار آیا۔ تے اوہناں نُوں آکھیا۔ ہُن سُتّے رہو۔ تے آرام کرو۔ بس ہُن ویلا آگیا اے۔ ویکھو اِبنِ آدم گُنہگاراں دے حوالے کِیتا جاندا اے۔ 42اُٹھو چلّئے۔ ویکھو میرا پھڑان والا نیڑے آیا اے۔
یِسُوع دی گِرفتاری
43تے جدوں اجے اوہ بولدائی سی۔ اوسے ویلے یہُوداہ جیہڑا باراں وِچوں اِک سی آگیا۔ تے سردار کاہِناں تے فقِیہاں تے بزُرگاں ولّوں اِک بِھیڑ تلواراں تے لاٹھِیاں لئی ہوئی اوہدے نال سی۔ 44تے اوہدے پھڑان والے نیں اوہناں نُوں ایہہ پَتا دِتّا سی۔ پئی جِہنُوں مَیں چُمّاں۔ اوہو اے۔ اوہنوں پھڑ کے تگڑائی نال لے جاؤ۔ 45سو جد اوہ آگیا۔ اونویں اوہدے کول آ کے آکھیا۔ اے ربّی۔ تے اوہنوں چُمّ لیا۔ 46تَد اوہناں اوہدے اُتّے ہتّھ پائے تے اوہنوں پھڑ لیا۔ 47تے اوہناں وِچوں جیہڑے اوتھے کھلوتے سن۔ اِک نیں اپنی تلوار کھِچّ لئی تے سردار کاہِن دے نوکر نُوں ماری۔ تے اوہدا کنّ اُڈا دِتّا۔ 48تے یِسُوع اوہناں نُوں آکھیا۔ پئی تلواراں تے لاٹھِیاں لے کے تُسی مَینُوں چور وانگُوں پھڑن نِکلے ہو؟ 49مَیں تے روز ہیکل وِچ تُہاڈے کول ساں۔ تے تعلِیم دیندا ساں۔ تے تُساں مَینُوں نا پھڑیا۔ پر ایہہ ایس لئی ہویا۔ پئی نوِشتے پُورے ہو جان۔ 50تے سارے اوہنوں چھڈ کے بھج گئے۔
51تے اِک جوان جِس مَلمَل دا کپڑا اپنے ننگے بدن اُتّے لیا ہویا سی۔ اوہدے مگر ٹُر پیا۔ تے لوکاں اوہنوں پھڑیا۔ 52پر اوہ کپڑا چھڈ کے ننگا بھج گیا۔
یِسُوع دی پنچایت دے سامھنے پیشی
53تے اوہ یِسُوع نُوں سردار کاہِن دے کول لے گئے تے سارے سردار کاہِن تے بزُرگ تے فقِیہ اوہدے کول اکٹّھے ہوئے۔ 54تے پطرس دُوروں اوہدے پِچّھے پِچّھے سردار کاہِن دے وِہڑے دے اندر تِیکر ٹُرگیا۔ تے پیادیاں دے نال بَہہ کے اَگ سیکن لگّا۔ 55تے سردار کاہِن تے ساری مجلس یِسُوع اُتّے اوہنوں مارن لئی گواہی لبّھدے سن۔ پر نا لَبّھی۔ 56بتھیرے اوہدے اُتّے جُھوٹھے گواہ بُھگتے۔ پر اوہناں دی گواہی رَلدی نئیں سی۔ 57تے کئیاں اُٹھ کے ایہہ آکھ کے اوہدے اُتّے گواہی دِتّی۔ 58پئی اساں اوہنوں ایہہ آکھدیاں سُنیاں پئی مَیں ایس ہیکل نُوں جیہڑی ہتّھ نال بنائی ہوئی اے ڈھا دیاں گا۔ تے تِنّاں دِناں دے اندر اندر اِک ہور نُوں بناواں گا۔ جیہڑی ہتّھاں دی بنائی ہوئی نا ہوئے۔ 59تَد وی اوہناں دی گواہی اِکّو جِہی نئیں سی۔ 60تے سردار کاہِن وِچکار کھلو گیا تے یِسُوع نُوں ایہہ پُچھیا۔ پئی تُوں کُجھ جواب نئیں دیندا؟ ایہہ تیرے اُتّے کِیہ گواہی دیندے نیں؟ 61پر اوہ چُپ ای کر رہیا تے کُجھ جواب نا دِتّا۔ سردار کاہِن نیں فیر اوہنوں پُچھیا۔ تے اوہنوں آکھیا۔ تُوں مسِیح ایں۔ اوس مُبارک دا پُتر؟ 62یِسُوع آکھیا۔ مَیں آں۔ تے تُسی اِبنِ آدم نُوں قُدرت دے سَجّے ہتّھ بَیٹھیاں ہویاں تے بدّلاں نال آؤندیاں ویکھو گے۔ 63تَد سردار کاہِن اپنے کپڑے پاڑ کے آکھیا۔ بس ہُن سانُوں ہورناں گواہاں دی کِیہ لوڑ اے؟ 64تُساں کُفر سُنیا۔ تُہانوں کِیہ معلُوم ہوندا اے؟ تَد اوہناں سبھناں اوہنوں مَوت دے لائق ہون دا فتویٰ دِتّا۔ 65تَد کئی اوہدے اُتّے تُھکن تے اوہدا مُنھ ڈھکن تے اوہنوں دَھپھے مارن تے اوہنوں آکھن لگّے۔ نبُوّت نال دس۔ تے پیادیاں اوہنوں چپیڑاں مار کے پھڑ لیا۔
پطرس یِسُوع دا اِنکار کر دا اے
66تے جدوں پطرس ہیٹھاں وِہڑے وِچ سی۔ سردار کاہِن دِیاں ٹہلناں وِچوں اِک آئی۔ 67تے پطرس نُوں اَگ سیکدیاں ویکھ کے اوہدے ولّ نظر کِیتی تے آکھیا تُوں وی یِسُوع ناصری دے نال سائیں۔ 68پر اوہ مُکّر کے بولیا۔ مَیں نا جان دا نا سمجھنا آں۔ پئی تُوں کِیہ آکھنی ایں تے اوہ باہر ڈیوڑھی وِچ ٹُر گیا۔ تے کُکّڑ بانگ دِتّی۔ 69تے ٹہلن اوہنوں ویکھ کے فیر اوہناں نُوں جیہڑے کول کھلوتے سن آکھن لگّی۔ ایہہ اوہناں وِچوں اِک اے۔ 70پر اوہ فیر مُکّر گیا تے فیر تھوڑے چِر پِچّھوں جیہڑے کول کھلوتے سن اوہناں پطرس نُوں آکھیا ٹھیک تُوں اوہناں وِچوں ایں کیوں جو تُوں گلِیلی ایں۔ 71پر اوہ لعنت کرن تے سَونہہ کھان لگّا۔ پئی مَیں اوس بندے نُوں۔ جِہدی گلّ تُسی کر دے ہو نئیں جان دا۔ 72تے اونویں کُکّڑ دُوجی وار بانگ دِتّی۔ تے پطرس نُوں اوہ گلّ یاد آئی جیہڑی یِسُوع اوہنوں آکھی سی۔ پئی کُکّڑ دے دو وار بانگ دین توں پہلاں تُوں تَرے وار میرا اِنکار کریں گا تے اوہ اوس گلّ نُوں سوچ کے رون لگّا۔