13
یِسُوع ہیکل دی بربادی دی پیشینگوئی کر دا اے
1تے جدوں اوہ ہیکل وِچوں باہر پیا جاندا سی۔ اوہدے شاگِرداں وِچوں اِک آکھیا۔ اَے اُستاد۔ ویکھ ایہہ کِہو جیہے پتّھر تے کِہو جِہیاں عمارتاں نیں۔ 2تے یِسُوع اوہنوں آکھیا۔ تُوں ایہناں وڈّیاں عمارتاں نُوں ویکھنا ایں۔ ایتھے پتّھر اُتّے پتّھر نا چھڈیا جائے گا۔ جیہڑا ڈیگیا نا جائے۔
مُصِیبتاں تے اذیتاں
3تے جد اوہ زَیتُون دے پہاڑ اُتّے ہیکل دے سامھنے بَیٹھا سی۔ پطرس تے یعقُوب تے یُوحنّا تے اندریاس اکلّیاں ہو کے اوہدے توں پُچھیا۔ 4پئی سانُوں دس ایہہ گلّاں کدوں ہون گِیاں۔ تے اوس سَمے دا کِیہ پتا اے۔ جدوں ایہہ سبھ پُوریاں ہون اُتّے آؤن گِیاں؟ 5یِسُوع اوہناں نُوں آکھن لگّا۔ ہُشیار رہو۔ پئی تُہانوں کوئی بُھلاوے وِچ نا پاوے۔ 6بتھیرے میرے ناں اُتّے ایہہ آکھدے آؤن گے۔ پئی مَیں اوہو ای آں۔ تے بتھیریاں نُوں بُھلان گے۔ 7تے جد لڑائِیاں تے لڑائِیاں دِیاں افواواں سُنو تے گھبرا نا جانا ایہناں گلّاں دا ہونا ضرُور اے پر اجے اخِیر نئیں۔ 8کیوں جو قوم قوم اُتّے۔ تے بادشاہی بادشاہی اُتّے چڑھائی کرے گی۔ تھاں تھاں بھوچال آؤن گے تے کال پَین گے۔ ایہہ گلّاں مُصِیبتاں دا شُروع اے۔
9پر تُسی خبردار رہو۔ کیوں جو اوہ تُہانوں مجلسیاں دے حوالے کرن گے۔ تے عبادت خانیاں وِچ تُسی مار کھاؤ گے۔ تے حاکماں تے بادشاہاں دے اگّے میرے سببّوں کھلے کِیتے جاؤ گے۔ تاں جو اوہناں دے لئی گواہی ہوئے۔ 10تے ضرُور اے۔ پئی سارِیاں قوماں دے اگّے اِنجِیل دی منادی پہلاں کِیتی جائے۔ 11تے جدوں تُہانوں پھڑوا کے لے جان گے۔ تے پہلاں ای فِکر نا کرنا۔ پئی اسی کِیہ آکھاں گے۔ پر جو کُجھ اوس گھڑی تُہانوں بخشیا جائے۔ سو ای۔ آکھنا۔ کیوں جو آکھن والے تُسی نئیں اوہ۔ پر پاک رُوح۔ 12تے بھرا بھرا نُوں۔ تے پئیو بچّے نُوں مروان لئی پھڑان گے۔ تے بچّے اپنے ماپیاں دا سامنا کرن گے۔ 13تے اوہناں نُوں مار سُٹّن گے۔ تے میرے ناں دے سبّب سبھ لوک تُہاڈے وَیری ہون گے۔ پر جو کوئی اخِیر توڑی قیم رہے گا۔ سو ای نجات پائے گا۔
اُجاڑن والی ناپاک شے
14تے جِس ویلے اوس اُجاڑن والی ناپاک شے نُوں اوس تھاں کھلوتی ویکھو۔ جِتّھے اوہدا ہونا نئیں چاہیدا (پڑھن والا سمجھ لَئے) تَد اوہ جیہڑے یہُودیہ وِچ ہون پہاڑاں نُوں بھج جان۔ 15تے اوہ جیہڑا کوٹھے اُتّے ہوئے ہیٹھاں نا اُترے۔ تے اپنے گھروں کُجھ کڈھن لئی اندر نا وڑے۔ 16تے جیہڑا پَیلی وِچ ہوئے۔ اپنے کپڑے لین نُون پِچھّاں نا مُڑے۔ 17پر افسوس اوہناں اُتّے۔ جیہڑیاں اوہناں دِناں وِچ جمّن والیاں تے دُودھ چُنگھان والیاں ہون۔ 18تُسی دُعا منگو پئی ایہہ سِیال وِچ نا ہوئے۔ 19کیوں جو اوہناں دِناں وِچ ایڈی مُصِیبت ہوئے گی۔ پئی خلقت دے مُڈھوں لے کے جِہنُوں خُدا بنایا اے۔ ہُن تِیکر نا ہوئی اے۔ تے نا کدی ہوئے گی۔ 20تے جیکر خُداوند اوہناں دِناں نُوں نا گھٹاؤندا۔ تے اِک بندہ وی نا بچدا۔ پر اوہناں چُنیاں ہویاں دی خاطر جِنہاں نُوں اوس چُنیا اے۔ اوس اوہناں دِناں نُوں گھٹایا۔ 21تے اوس ویلے جے کوئی تُہانوں آکھے۔ پئی ویکھو۔ مسِیح ایتھے اے۔ یا ویکھو اوتھے اے۔ تے سَچ نا مننّاں۔ 22کیوں جو جُھوٹھے مسِیح تے جُھوٹھے نبی اُٹھن گے۔ تے نِشان تے اچرج کمّ وکھان گے۔ تاں جو جے ہو سکے اوہ چُنیاں ہویاں نُوں بُھلان۔ 23پر تُسی خبردار اوہ۔ دیکھو۔ مَیں تُہانوں پہلاں ای سبھو کُجھ دس دِتّا اے۔
اِبنِ آدم دی آمد
24پر اوہناں دِناں وِچ اوس مُصِیبت دے پِچّھوں سُورج ہنیر ہو جاوے گا۔ تے چَنّ اپنی روشنی نا دے گا۔ 25تے اسمانوں تارے ڈِگّ پَین گے تے قُوّتاں جیہڑیاں اسماناں وِچ نیں ہلائِیاں جان گِیاں۔ 26تے اوس ویلے اِبنِ آدم نُوں بڑی قُدرت تے جلال نال بدّلاں اُتّے آؤندیاں ویکھن گے۔ 27تے اوس ویلے اوہ فرِشتیاں نُوں گھلّے گا۔ تے چَوہاں گُٹّھاں توں زمین دی حدّوں اسمان دی حد تِیکر اپنے چُنیاں ہویاں نُوں اکٹّھے کرے گا۔
ہنجیر دے رُکھّ تُوں سبق
28فیر ہنجیر دے بُوٹے توں تمثِیل سِکھّو جد اوہدی ٹہنی نرم ہوندی تے پَتّر پُھٹدے نیں۔ تے جان لَیندے ہو پئی گرمی دی رُت آئی اے۔ 29ایسے طرح تُسی وی جدوں ایہہ گلّاں ہوندیاں ویکھو۔ تے جانو پئی اوہ نیڑے۔ سگوں بُوہے اُتّے اے۔ 30مَیں تُہانوں سَچ آکھنا آں پئی جد تِیکر ایہہ سبھ کُجھ نا ہو لَوے ایس زمانے دے لوک گُذر نا جان گے۔ 31اسمان تے زمین ٹل جان گے۔ پر میرِیاں گلّاں کَدے نا ٹلن گِیاں۔
کوئی اوس دِن یا اوس گھڑی نُوں نئیں جان دا
32پر اوس دِن یا اوس گھڑی دی بابت بِناں باپ دے کوئی نئیں جان دا نا تے فرِشتے اسمان وِچ۔ تے نا پُتر۔ 33خبردار رہو۔ جاگدے رہو۔ تے دُعا منگو۔ کیوں جو تُسی نئیں جان دے پئی اوہ ویلا کدوں ہوئے گا۔ 34ایہہ اِک پردیس وِچ گئے ہوئے بندے وانگر اے جِس گھروں نِکلدے ویلے اپنے نَوکراں نُوں اختیار دِتّا۔ ہر اِک نُوں اوہدا کمّ دس دِتّا تے دربان نُوں حُکم کِیتا پئی جاگدا رہے۔ 35سو جاگدے رہو کیوں جو تُسی نئیں جان دے۔ پئی گھر دا مالک کیہڑے ویلے آؤندا اے۔ شام نُوں یاد اَدھی رات نُوں یا کُکّڑ دی بانگ ویلے۔ یا سویرے۔ 36اجیہا نا ہوئے پئی آ کے اوہ تُہانوں سُتّیاں پاوے۔ 37تے جو کُجھ مَیں تُہانوں آکھنا آں سو ساریاں نُوں آکھنا آں۔ جاگدے رہو۔
