15
وڈّیاں دی رِیت رِوایت
1تَد فریسی تے فقِیہ یِسُوع کول یرُوشلیِموں آ کے آکھن لگّے۔ 2تیرے شاگِرد وڈّیاں دی رِیت رِوایت نُوں کاہِنُوں ٹال دیندے نیں؟ پئی روٹی کھان دے ویلے ہتّھ نئیں دھوندے۔ 3اوس اوہناں نُوں جواب دِتّا۔ تُسی وی کاہِنُوں اپنی رِیت رِوایت دے سبّب خُدا دے حُکم نُوں ٹال دیندے اوہ۔ 4کیوں جو خُدا حُکم دے کے آکھیا پئی ماں پئیو دی عِزّت کر۔ تے جیہڑا پئیو یا ماں نُوں مَندا بولے اوہ جانوں ماریا جاوے۔ 5پر تُسی آکھدے ہو پئی جیہڑا کوئی پئیو یا ماں نُوں آکھے پئی جو کُجھ مَیتھوں تینُوں فائدہ سی سو خُدا دی نذر ہوگیا۔ 6اوہ بے شک اپنے باپ دی عِزّت نا کرے۔ ایس لئی تُساں اپنی رِیت رِوایت دے سبّب خُدا دے کلام نُوں رَدّ کِیتا۔ 7مکّارو! یسعیاہ تُہاڈے حق وِچ کنّی چنگی نبُوّت کِیتی۔
8پئی ایہہ لوک بُلّاں نال میری عِزّت کر دے نیں
پر اوہناں دا دِل مَیتھوں دُور اے۔
9اوہ بے فائدہ میری عبادت کر دے نیں
جیہڑے بندیاں دیاں حُکماں دی تعلِیم دیندے نیں۔
اوہ گلّاں جیہڑیاں بندے نُوں پلِیت کر دیاں نیں
10تے اوس لوکاں نُوں کول سَدّ کے اوہناں نُوں آکھیا۔ گلّ سُنو۔ تے سمجھو۔ 11جیہڑی شے مُنھ وِچ جاندی اے بندے نُوں پلِیت نئیں کر دی۔ پر اوہ جیہڑی مُنھوں باہر آؤندی اے اوہو ای بندے نُوں پلِیت کر دی اے۔ 12تَد اوہدے شاگِرد نیڑے آ کے اوہنوں آکھن لگّے تینُوں پتا اے پئی فرِیسیاں نیں ایہہ گلّ سُن کے ٹھوکر کھادِی اے؟ 13اوس جواب دِتّا پئی ہر اِک بُوٹا جیہڑا میرے اسمانی باپ نئیں لایا سو جڑاں سَنے پُٹیا جائے گا۔ 14اوہناں نُوں جان دیو۔ اوہ تے اَنھیاں دے اَنھے راہ دسن والے نیں۔ تے جے اَنھا اَنھے نُوں راہ دسے تے دونویں ٹوئے وِچ ڈِگّ پَین گے۔ 15تے پطرس اگّوں اوہنوں آکھیا سانُوں ایس تمثِیل دا مطلب دس۔ 16اوس آکھیا بھلا تُسی وی اجے انجان ہو؟ 17تُہانوں ایہہ معلُوم نئیں پئی سبھ کُجھ جو مُنھ وِچ جاندا اے سو ڈِھڈ وِچ پَیندا تے رُوڑی اُتّے سُٹّیا جاندا اے؟ 18پر جیہڑیاں گلّاں مُنھوں باہر آؤندیاں نیں سو دِل وِچوں نِکل دِیاں نیں۔ تے اوہ ای بندے نُوں پلِیت کر دیاں نیں۔ 19کیوں جو بُرے خیال۔ خُون۔ زناکارِیاں۔ حرامکاریاں۔ چوریاں۔ جُھوٹھی گواہِیاں۔ کُفر۔ دِلوں ای نِکل دے نیں۔ 20ایہو کمّ بندے نُوں پلِیت کر دے نیں پر اَن دھوتی ہتّھِیں روٹی کھانی بندے نُوں پلِیت نئیں کر دی۔
اِک عورت دا اِیمان
21تے یِسُوع اوتھوں ٹُر کے صُور تے صَیدا دے علاقے وِچ گیا۔ 22تے ویکھو اِک کِنعانی عورت اوس پاسے ولّوں آ کے چچلا کے آکھن لگّی پئی اَے خُداوند داؤد دے پُتر میرے اُتّے رَحم کر۔ میری دِھی دا بھوت چمبڑن دے سبّب بُرا حال اے۔ 23پر اوس اوہنوں کُجھ جواب نا دِتّا۔ تَد اوہدے شاگِرداں نیں اوہدے کول آ کے عرض کِیتی پئی اوہنوں وِداع کر کیوں جو اوہ ساڈے مگر کُرلاؤندی اے۔ 24پر اوس جواب دِتّا۔ مَیں اِسرائیل دے گھر دِیاں گواچائیاں ہویاں بھیڈاں دے باہجوں ہور کِسے ولّ نئیں گھلّیا گیا۔ 25پر اوہ آئی تے اوہدے اگّے سجدہ کر کے آکھیا۔ خُداوند میری مدد کر۔ 26تَد اوس جواب دِتّا بچّیاں دی روٹی لے کے کُتّیاں اگّے سُٹّنی چنگی نئیں۔ 27اوس آکھیا ہاں خُداوند پر کُتّے وی اپنے مالکاں دے میز توں ڈِگّے ہوئے بھورے بھارے کھالَیندے نیں۔ 28تَد یِسُوع اوہنوں جواب دِتّا۔ اَے بی بی تیرا اِیمان بڑا اے جو جیویں تُوں چاہنی ایں تیرے لئی تویں ای ہوئے۔ اوسے گھڑی اوہدی دِھی چنگی بھلی ہوگئی۔
یِسُوع نے بتھیرے لوکاں نُوں شفا دیتی
29فیر یِسُوع اوتھوں ٹُرکے گلِیل دے سمُندر دے نیڑے آیا۔ تے پہاڑ اُتّے چڑھ کے اوتھے بَہہ گیا۔ 30تے بتھیرے لوک لَنگیاں اَنھیاں گُونگیاں ٹُنڈیاں تے ہور بتھیریاں بِیماراں نُوں اپنے نال لے کے اوہدے کول آئے۔ تے اوہناں نُوں اوہدے پیراں کول سُٹّیا۔ تے اوس اوہناں نُوں چَنگا کِیتا۔ 31ایتھوں توڑی پئی لوک ویکھ کے حَیران ہوگئے۔ پئی گُونگے بولدے نیں۔ ٹُنڈے چنگے ہوندے نیں۔ تے لنگے ٹُردے پِھردے نیں۔ تے اَنھے سُجاکھے ہو جاندے نیں۔ تے اوہناں اِسرائیل دے خُدا دی وڈیائی کِیتی۔
یِسُوع چار ہزار نُوں کھلاؤندا اے
32تَد یِسُوع اپنے شاگِرداں نُوں اپنے کول سَدّ کے آکھیا مَینُوں لوکاں اُتّے ترس آؤندا اے کیوں جو اوہ تِنّاں دِناں توں میرے نال نیں۔ تے اوہناں دے کول کھان نُوں کُجھ نئیں تے مَیں اوہناں نُوں بُھکھیاں ٹورنا نئیں چاہندا۔ کِتے اجیہا نا ہوئے پئی رہ وِچ ای ماندے پَے جان۔ 33تے شاگِرداں اوہنوں آکھیا۔ اُجاڑ وِچ اینِیاں روٹِیاں کِتّھوں سانُوں ہتّھ آؤن پئی ایڈی بِھیڑ نُوں رجایئے۔ 34تَد یِسُوع اوہناں نُوں آکھیا تُہاڈے کول کِنیاں روٹِیاں نیں؟ اوہناں آکھیا سَتّ نالے کُجھ نِکّیاں مچھّیاں۔ 35تے اوس لوکاں نُوں زمین اُتّے بیہن دا حُکم دِتّا۔ 36تے اوس اوہناں ستّاں روٹِیاں تے مچھّیاں نُوں لیا۔ تے شُکر کر کے توڑیاں۔ تے شاگِرداں نُوں دِتّیاں۔ تے شاگِرداں لوکاں نُوں۔ 37تے اوہناں سبھناں نیں کھادا تے رَجّ گئے۔ تے وَدھیاں ہویاں ٹُکّراں دے بھرے ہوئے سَتّ ٹوکرے چُکے۔ 38تے کھاون والے بِناں بُڈِّھیاں تے بالاں دے چار ہزار مرد سن۔ 39تے خلقت نُوں وِداع کر کے اوہ بیڑی اُتّے چڑھ گیا۔ تے مگدَن دے علاقے وِچ آیا۔
