ଲୁକ 6:27-49
ଲୁକ 6:27-49 NTKAA20
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ କେଞ୍ଜୁତିଡ଼୍ ଯେ ମିଡ଼୍, ମିକିଂଙ୍କ୍ ନାନ୍ କେତୁତାନ୍, ମି ଶତ୍ରୁନଡ଼୍କ୍ ପ୍ରେମ୍ ମାଡ଼ାଟ୍; ବେନଡ଼୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ପାସ୍କିତଡ଼୍, ଅଡ଼ାଦ୍ ଲେକେତ୍ ମାଡ଼ାଟ୍; ବେନଡ଼୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ଅବିଶାପ୍ ହିଦ୍ତଡ଼୍, ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଆର୍ଶିବାଦ୍ ମାଡ଼ାଟ୍; ବେନଡ଼୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ଅପ୍ମାନ୍ ମାଡ଼ିତଡ଼୍, ଅଡ଼୍ ସେଙ୍ଗେ ପ୍ରାର୍ତନା ମାଡ଼ାଟ୍ । ବେନ ମିକିଂଙ୍କ୍ ୱେରନ୍ ବୁକେତାଗ୍ ଚାପୁଡ଼ା ରେହେତିତଣ୍ଡ୍, ଅଂକିଙ୍କ୍ ମେଣ୍ଡ ଅଙ୍କ୍ ବୁକା ତହସିମୁଟ୍; ମେଣ୍ଡେ, ବେନ ମିଇ ଡୁପଟ୍ ହଦ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅଂକିଙ୍କ୍ ମିଇ ଚକା ମିକା ଆଦାଙ୍କ୍ ମନା ମାଡ଼ମାଟ୍ । ବେନ ମିକିଂଙ୍କ୍ ତାଆଲ୍କିତଣ୍ଡ୍, ଅଂକିଙ୍କ୍ ହିମୁଟ୍; ମେଣ୍ଡେ ବେନ ମିଇ ସମ୍ପତ୍ତି ଆଦ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅନାଗା କଞ୍ଜ୍ ଆଦ୍ ମେଣ୍ଡେ ତାଲ୍କ୍ମାଟ୍ । ନାରୁଡ଼୍ ମି ସେଙ୍ଗେ ବେଦ୍ ଲେକାମ୍ ବ୍ୟବହାର୍ ମାଡ଼ିଡ୍ ଇଞ୍ଜ ମିଡ଼୍ ଇଚ୍ଛା ମାଡ଼ୁତିଡ଼୍, ମିଡ଼୍ ଅଡ଼୍ ସେଙ୍ଗେ ଆଦ୍ ଲେକାମ୍ ମାଡ଼ାଟ୍ । ମେଣ୍ଡେ, ବେନଡ଼୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ପ୍ରେମ୍ ମାଡ଼ିତଡ଼୍, ମିଡ଼୍ ଯଦି ମାତର୍ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ପ୍ରେମ୍ ମାଡ଼କେ ମିଡ଼୍ କି ଅନୁଗ୍ରହ ପାଏମ୍ ଆଦ୍ତିଡ୍ ? ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ପାପିଡ୍ ମିକା ନିଜେ ନିଜେ ପ୍ରେମ୍କାରୀନଡ଼କ୍ ପ୍ରେମ୍ ମାଡ଼ିତଡ଼୍ । ମେଣ୍ଡେ, ବେଏନଡ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ଲେକେତ୍ ମାଡ଼ିତଡ଼୍, ଯଦି ମିଡ଼୍ ମାତର୍ ଅଡ଼୍ୱାଦ୍ ଲେକେତ୍ ମାଡ଼ିତିଡ଼୍, ଆସୁଣ୍ଟ୍ ମିଡ଼୍ କି ଅନୁଗ୍ରହ ପାଏମ୍ ଆଦ୍ତିଡ୍ ? ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ପାପିଡ୍ ମିକା ଆଲାମାଡ଼ୁତଡ୍ । ମେଣ୍ଡେ, ବେନଡ଼ାଗା କନ୍ସ୍ ମିଡ଼୍ ଆଦାନ୍ ଆଶେ ମାନ୍ତେ, ମାତର୍ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଋଣ୍ ଇତ୍କେ ମିଡ଼୍ କି ଅନୁଗ୍ରହ ପାଏମ୍ ଆଦ୍ତିଡ଼୍ ? ପାପିଡ୍ ମିକା ସମାନ୍ କାମ୍ ମାଡ଼୍ତେ କାୟେତେ ଆଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ପାପିନଡ଼କ୍ ଉଦାର୍ ହିଦ୍ତଡ଼୍ । ମାତର୍ ମିଇ ଶତ୍ରୁନଡ଼୍କ୍ ପ୍ରେମ୍ ମାଡ଼ାଟ୍ ନୁ ଅଡ଼ାଦ୍ ଲେକେତ୍ ମାଡ଼ାଟ୍, ମେଣ୍ଡେ ପରିଶୋଦତେ ଆଶେ ୱାଟକଟ ଋଣ୍ ହିମୁଟ୍; ଆଲାତ୍କେ ମି ପୁରସ୍କାର୍ ବେଡ଼୍ୟାଦ୍ ଆଦ୍ତେ ନୁ ମିଡ଼୍ ସତ୍ଇଶ୍ୱର୍ ତେ ମାର୍ ଆଦ୍ତିଡ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ବେନ ଦର୍କ୍ତା ପେର୍କେ ମିକା ଉପକାର୍ ପୁନଣ୍ଡ୍ ଆଦ୍ ରକମ୍ ନାରୁଡ଼୍ ନୁ ଦୁଷ୍ଟ ନାରୁଡ଼୍ତେ ସେଙ୍ଗେ ମିକା କୃପାବାନ୍ ଆଦ୍ତନ୍ । ମି ବାବାଲ୍ ବେଦ୍ ରକମ୍ ଦୟାତନ୍, ମିଡ଼୍ ଆଦ୍ ପୁଟୁଙ୍କ୍ ଦୟାତନ୍ ଆୟ୍ମୁଟ୍ । “ମେଣ୍ଡେ, ବିଚାର୍ ମାଡ଼ମାଟ୍, ଆଲାତ୍କେ ଇଶ୍ୱର୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ବିଚାର୍ ମାଡ଼ଣ୍ଡ୍; ଦଷ୍ ହିମାଟ୍, ଆଲାତ୍କେ ଇଶ୍ୱର୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ଦଷି ମାଡ଼ଣ୍ଡ୍ । କ୍ଷମା ମାଡ଼ାଟ୍, ଆଲାତ୍କେ ଇଶ୍ୱର୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ କ୍ଷମା ମାଡ଼ିତନ୍; ଦାନ ମାଡ଼ାଟ୍, ଆଲାତ୍କେ ଇଶ୍ୱର୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ଦାନ ହିଦ୍ତଣ୍ଡ୍; ଅଣ୍ଡ୍ ବଡ୍ତିଙ୍କ୍ ସାରେ ମାଡ଼ି ତାଙ୍କ୍ ଆଦ୍ମି ମାୟିନା ମିକିଂଙ୍କ୍ ହିଦ୍ତଣ୍ଡ୍; ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ବେନେ କଲ୍ସାନାଦିନ୍ ତଡ଼୍ କଲସିତିଡ୍, ଆଦ୍ କଲ୍ସାନାଦିନ୍ ତଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ମେଣ୍ଡେ କଲ୍ସି ହିଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ।” ଅଣ୍ଡ୍ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ୱେରନ୍ ୱେଷଡ଼୍ ମିକା କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “କାନାଲ୍ କି କାନାଙ୍କ୍ ହାର୍ ତଅତ୍ତେ ପାର୍ଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ? ଯଦି ଅଣ୍ଡ୍ ଆଲାମାଡ଼ିତଣ୍ଡ୍ ଅଡ଼୍ କି ଇଡ଼୍ୱୁଡ଼୍ ଗୁଇନ୍ଦେ ତାଗ୍ ରାୟଡ୍ ?” ଗୁରୁ ତାଗାଙ୍କ୍ ଶିଷ୍ୟ ଯଗ୍ୟ ଆୟ୍ୟଣ୍ଡ୍; ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ସାରେ ଶିଷ୍ୟ ଶିକ୍ଷା ଶେଷ୍ ମାଡ଼କେ ଗୁରୁନ୍ ଲେକାମ୍ ଆଦ୍ତନ୍ । ମେଣ୍ଡେ, ବାତେଙ୍କ୍ ନି ତାମୁଣ୍ଡ୍ ତେ କଣ୍ଡେତାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ଇଡ଼୍ପେତିଙ୍କ୍ ଉଡ଼ୁତି, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନି ନିଜେ କଣ୍ଡେତାଗ୍ ବେନେ ଜିଟ୍କେ ମିନ୍ଦେ, ଆଦ୍ ହାଲ୍ସି ଉଡ଼୍ୱିନ୍ ? ନିମେ ନିଜେ କଣ୍ଡେତାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ଜିର୍କେତିଙ୍କ୍ ଉଡ଼କଟ ବେଲା ନିଜେ ତାମୁଣ୍ଡ୍ତିଙ୍କ୍ କେତ୍ତେ ପାର୍ଦ୍ତି, ତାମୁନ୍, ୱାଡେ, ନି କଣ୍ଡେତାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ଇଡ଼୍ପେତିଙ୍କ୍ ପେସ୍ପି ହିଦ୍ତାନ୍ ? ହୋ ଟେମ୍ପରି, ମୁନେନ୍ ନିଜେ କଣ୍ଡେତାଦ୍ ଜିଟ୍କେ ପେସ୍ପେ ପାର୍ୱନ୍, ତାନ୍ ପେର୍କେ ନିଜେ ତାମୁସ୍ ତେ କଣ୍ଡେତାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ଇଡ଼୍ପେତିଙ୍କ୍ ପେସ୍ପାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ସହଜ୍ତେ ଉଡ଼େପାର୍ଦ୍ତି । “ସାଏତ୍ ମାଡ଼େତାଗ୍ କାରାପ୍ କାୟା ଆଦ କାରାପ୍ ମାଡ଼େତାଗ୍ ସାଏତ୍ କାୟା ଆଦ ।” ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ସାରେ ମାଡ଼ାକ୍ ନିଜେ କାୟାନ୍ ତଡ଼୍ ପୁନ୍ଦାଙ୍କ୍ ଆଦ୍ତେ; କୟେ ମାଡ଼ାକିନାଗେ କଞ୍ଜ୍ ତ ନାରୁଡ଼୍ ତୋୟା କୟୋଡ୍, ବା କୟେ ଟଣ୍ଡେତ୍ କଞ୍ଜ୍ ଅଙ୍ଗୁର୍ କୟୋଡ୍ । ସାୟେତ୍ ନାରୁଡ଼୍ ତାନ୍ ହୃଦୟ୍ ଲେକେତ୍ ସାଏତ୍ ଗୁଦାମ୍ତେ କଞ୍ଜ୍ ସାଏତ୍ ଜିନିଷ୍ ପେସ୍ପିତଣ୍ଡ୍, ମେଣ୍ଡେ, କାରାପ୍ ନାରୁଡ଼୍ କାରାପ୍ ଗୁଦାମ୍ତେ କଞ୍ଜ୍ କାରାପ୍ ଜିନିଷ୍ ପେସ୍ପିତଣ୍ଡ୍; ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ହୃଦୟ୍ ତେ ସାରେତେ କଞ୍ଜ୍ ପାୟୁର୍ ତିରିୟିତେ । ମେଣ୍ଡେ, “ମିଡ଼୍ ବାତେଙ୍କ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ପ୍ରବୁ ଇଞ୍ଜ କେତୁତିଡ଼୍, ମାତର୍ ନାୱାଦ୍ ବାକ୍ୟ ପାଲନ୍ ମାଡ଼୍ୱିଡ଼୍ ? ବେନ ନା ଗାର୍ରେ ୱାସ୍ ନାୱାଦ୍ ଗଟ୍ କେଞ୍ଜି ଆୱୁସାରେ ପାଲନ୍ ମାଡ଼ିତନ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ବେନନ୍ ରକମ୍ ଆଦ୍ତନ୍, ଆଦ୍ ନାନ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ କେତିତାନ୍ । ଅଣ୍ଡ୍ ଇଦ୍ ରକମ୍ ୱେର୍ଣ୍ଡ୍ ଲୋନ୍ ତିଆର୍ ମାଡ଼ାନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ତେ ରକମ୍, ବେନ କୁଇଙ୍ଗ୍ ଡେୱି ଗନ୍ଦ କାଲ୍କିନ୍ ପରୁ ୱାଟ୍ତଣ୍ଡ୍; ମେଣ୍ଡେ, ବନ୍ୟା ଆତ୍କେ, ଏର୍ ଆଦ୍ ଲତ୍ତିଙ୍କ୍ ଗାଟି ଜର୍ଦେ ଦକ୍କା ରେହେତ୍ତେ, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଆଦ୍ ହୁଉତାନଙ୍କ୍ ପାର୍ୱ, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଆଦ୍ ସାଏ ଲେକାମ୍ ତିଆର୍ ମାଡ଼ିମାତ୍ତଡ଼୍ । ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ବେନ କେଞ୍ଜି ପାଲନ୍ ମାଡ଼ଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଗନ୍ଦ ୱାଟକଟ ମାଣ୍ଡୁଲ୍ତେ ପରୁ ଲୋନ୍ ମାଡ଼ାନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ତେ ରକମ୍; ଏର୍ ଆଦ୍ ଲନ୍ତିଙ୍କ୍ ଗାଟି ଜର୍ତେ ଦକ୍କା ରେହେତ୍କେ, ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ଆଦ୍ ଉରୁଙ୍ଗିତେ ନୁ ଆଦିନାଦ୍ ଦଂସ ବୟଙ୍କାର୍ ଆତ୍ତେ ।”