ကမၻာဦး 41
41
ဘုရင္၏အိပ္မက္ကိုအနက္ဖြင့္ျခင္း
1ထိုေနာက္ႏွစ္ႏွစ္လြန္ေသာအခါ၊ ဖာေရာမင္းသည္ အိပ္မက္ကိုျမင္မက္သည္ကား၊ မိမိသည္ ျမစ္နား၌ရပ္ေန၏။ 2အဆင္းလွ၍ဝေသာႏြားခုနစ္ေကာင္တို႔သည္ ျမစ္ထဲကထြက္၍ ျမစ္နားမွာေပါက္ေသာျမက္ပင္ကို စားလ်က္ေနၾက၏။ 3ထိုႏြားတို႔ေနာက္မွ အဆင္းမလွ၊ ပိန္ေသာႏြားခုနစ္ေကာင္တို႔သည္ ျမစ္ထဲကထြက္၍ အရင္ႏြားတို႔အနား၌ ကမ္းေပၚမွာရပ္ေနၾက၏။ 4အဆင္းမလွပိန္ေသာႏြားတို႔သည္၊ အဆင္းလွ၍ ဝေသာႏြားခုနစ္ေကာင္တို႔ကို ကိုက္စားၾက၏။ ဖာေရာမင္းလည္းနိုးေလ၏။ 5တစ္ဖန္အိပ္ျပန္၍ အိပ္မက္ကိုျမင္မက္ျပန္သည္ကား၊ အလုံးႀကီး၍ေကာင္းေသာ စပါးခုနစ္ႏွံတို႔သည္ စပါးတစ္ပင္တည္း၌ျဖစ္ၾက၏။ 6ထိုေနာက္မွ အလုံးေသး၍ အေရွ႕ေလျဖင့္ပ်က္ေသာ စပါးခုနစ္ႏွံတို႔သည္ ေပါက္ၾက၏။ 7အလုံးေသးေသာစပါးခုနစ္ႏွံတို႔သည္ အလုံးႀကီး၍ေကာင္းေသာ စပါးခုနစ္ႏွံတို႔ကိုစားၾက၏။ ဖာေရာမင္းလည္းနိုး၍ အိပ္မက္ျဖစ္သည္ကို သိေလ၏။
8နံနက္အခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါ၊ ဖာေရာမင္းသည္ စိတ္ပူပန္၍၊ အဲဂုတၱဳေဗဒင္တတ္ ပညာရွိအေပါင္းတို႔ကိုေခၚ၍ အိပ္မက္ေတာ္ကို ျပန္ၾကားေတာ္မူ၏။ သို႔ေသာ္လည္းေရွ႕ေတာ္၌ အနက္ကိုဖတ္နိုင္ေသာသူ တစ္ေယာက္မၽွမရွိ။#ဒံ၊ ၂:၂။ 9ထိုအခါဖလားေတာ္ဝန္က၊ ကၽြန္ေတာ္သည္ကိုယ္အျပစ္ကို ယေန႔ေအာက္ေမ့ပါ၏။ 10ဖာေရာဘုရင္သည္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ စားေတာ္ဝန္ကိုအမ်က္ထြက္၍ ကိုယ္ရံေတာ္မွူးအိမ္၌ ခ်ဳပ္ထားေတာ္မူေသာအခါ၊ 11ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ အသီးအသီး မိမိတို႔ကိုယ္စီဆိုင္ေသာ အနက္ႏွင့္ျပည့္စုံေသာအိပ္မက္ကို တစ္ညခ်င္းတြင္ ျမင္မက္ၾကပါ၏။ 12ကၽြန္ေတာ္တို႔၌ကိုယ္ရံေတာ္မွူး၏ကၽြန္ ေဟျဗဲလုလင္တစ္ေယာက္ရွိ၏။ ထိုသူအားကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ၾကားေျပာ၍ သူသည္အိပ္မက္၏အနက္ကို ဖတ္ပါ၏။ တစ္ေယာက္စီျမင္မက္သည္အတိုင္း ဖတ္ပါ၏။ 13ဖတ္သည္အတိုင္းလည္းမွန္ပါ၏။ ကၽြန္ေတာ္သည္ အရင္အရာကိုရျပန္၍၊ စားေတာ္ဝန္မူကား၊ ဆြဲထားျခင္းကိုခံရပါသည္ဟု ေလၽွာက္ေလ၏။
14ထိုအခါဖာေရာမင္းသည္လူကိုေစလႊတ္၍ ေယာသပ္ကို ေခၚေတာ္မူ၏။ ေယာသပ္သည္ ေထာင္ထဲကအလ်င္အျမန္ထြက္ရ၍၊ မုတ္ဆိတ္ညႇပ္ျခင္း၊ အဝတ္လဲျခင္းကိုျပဳၿပီးမွ အထံေတာ္သို႔ဝင္ရ၏။ 15ဖာေရာမင္းကလည္း၊ ငါသည္အိပ္မက္ကိုျမင္မက္ၿပီ။ အနက္ကို အဘယ္သူမၽွမဖတ္နိုင္။ သင္သည္ အိပ္မက္ကို နားလည္ေသာဉာဏ္ႏွင့္ အနက္ဖတ္နိုင္သည္ကို ငါၾကားရၿပီဟုဆို၏။ 16ေယာသပ္ကလည္း၊ ကၽြန္ေတာ္သည္ အလိုအေလ်ာက္မတတ္နိုင္ပါ။ ဘုရားသခင္သည္ မဂၤလာအေျဖစကားကို ဖာေရာဘုရင္အားေပးေတာ္မူပါေစေသာဟု ေလၽွာက္ေလ၏။ 17ဖာေရာမင္းကလည္း၊ ငါျမင္မက္သည္မွာ၊ ျမစ္နား၌ငါရပ္ေန၏။ 18အဆင္းလွ၍ဝေသာ ႏြားခုနစ္ေကာင္တို႔သည္ ျမစ္ထဲကထြက္၍၊ ျမစ္နားမွာေပါက္ေသာ ျမက္ပင္ကိုစားလ်က္ေနၾက၏။ 19ထိုႏြားတို႔ေနာက္မွ၊ အဆင္းမလွ ပိန္ၾကဳံေသာႏြားခုနစ္ေကာင္တို႔သည္ ထြက္လာၾက၏။ ထိုမၽွေလာက္ အ႐ုပ္ဆိုးေသာႏြားတို႔ကို အဲဂုတၱဳျပည္တစ္ေလၽွာက္လုံးတြင္ တစ္ခါမၽွမျမင္ရစဖူး။ 20အဆင္းမလွပိန္ေသာႏြားတို႔သည္၊ ဝေသာအရင္ႏြားခုနစ္ေကာင္တို႔ကို ကိုက္စားၾက၏။ 21စားၿပီးေသာေနာက္၊ စားမွန္းကိုအဘယ္သူမၽွမသိရ။ အရင္ကဲ့သို႔ အ႐ုပ္ဆိုးေသး၏။ ငါလည္းနိုး၏။ 22တစ္ဖန္ငါျမင္မက္ျပန္သည္ကား၊ အလုံးႀကီး၍ေကာင္းေသာ စပါးခုနစ္ႏွံတို႔သည္ စပါးတစ္ပင္တည္း၌ျဖစ္ၾက၏။ 23ထိုေနာက္မွ ညႇိုးႏြမ္းလ်က္အလုံးေသး၍ အေရွ႕ေလျဖင့္ပ်က္ေသာ စပါးခုနစ္ႏွံတို႔သည္ ေပါက္ၾက၏။ 24အလုံးေသးေသာစပါးႏွံတို႔သည္ ေကာင္းေသာစပါးခုနစ္ႏွံတို႔ကို စားၾက၏။ ထိုအိပ္မက္ကို ေဗဒင္တတ္တို႔အားငါၾကားေျပာ၍ အနက္ကို အဘယ္သူမၽွမဖတ္နိုင္ဟု ေယာသပ္အားေျပာဆိုေတာ္မူ၏။
25ေယာသပ္ကလည္း၊ ဖာေရာဘုရင္ျမင္မက္ေတာ္မူေသာ အိပ္မက္ကား တစ္ပါးတည္းျဖစ္ပါ၏။ ဘုရားသခင္ျပဳလတၱံ့ေသာအမွုကို ဖာေရာဘုရင္အား ျပေတာ္မူၿပီ။ 26ေကာင္းေသာႏြားခုနစ္ေကာင္တို႔သည္ ခုနစ္ႏွစ္ျဖစ္ပါ၏။ ေကာင္းေသာစပါးခုနစ္ႏွံတို႔သည္လည္း ခုနစ္ႏွစ္ျဖစ္ပါ၏။ အိပ္မက္ေတာ္ကား တစ္ပါးတည္းျဖစ္ပါ၏။ 27ထိုႏြားတို႔ေနာက္ထြက္လာေသာႏြား၊ ပိန္၍အ႐ုပ္ဆိုးေသာ ႏြားခုနစ္ေကာင္တို႔သည္ ခုနစ္ႏွစ္ျဖစ္ပါ၏။ အေရွ႕ေလျဖင့္ပ်က္ေသာ စပါးဖ်င္းခုနစ္ႏွံတို႔သည္လည္း၊ အစာေခါင္းပါးေသာ ခုနစ္ႏွစ္ျဖစ္ပါ၏။ 28ဖာေရာဘုရင္အား ကၽြန္ေတာ္ေလၽွာက္လိုေသာအရာဟူမူကား၊ ဘုရားသခင္ျပဳလတၱံ့ေသာအမွုကို ဖာေရာဘုရင္အားျပေတာ္မူ၏။ 29အဲဂုတၱဳျပည္တစ္ေလၽွာက္လုံးတြင္ ဝေျပာေသာႏွစ္ခုနစ္ႏွစ္ရွိလိမ့္မည္။ 30ထိုေနာက္မွ အစာေခါင္းပါးေသာႏွစ္ ခုနစ္ႏွစ္ေပၚလာ၍၊ အဲဂုတၱဳျပည္၌အလုံးစုံေသာဝေျပာျခင္းသည္ တိမ္ျမဳပ္လ်က္ အစာေခါင္းပါးျခင္းအားျဖင့္ တစ္ျပည္လုံးပ်က္စီးလိမ့္မည္။ 31အစာေခါင္းပါးျခင္းသည္ အလြန္အားႀကီးေသာေၾကာင့္၊ အရင္ဝေျပာျခင္း၏ လကၡဏာမထင္ရ။ 32ဖာေရာဘုရင္သည္ ထပ္၍အိပ္မက္ျမင္ရသည္အရာမွာ၊ ထိုအမွုကို ဘုရားသခင္ ျမဲၿမံခိုင္ခံ့ေစ၍ အလ်င္အျမန္စီရင္ေတာ္မူလိမ့္မည္။ 33သို႔ျဖစ္၍ ဖာေရာဘုရင္သည္ ဉာဏ္ပညာႏွင့္ျပည့္စုံေသာသူကို ေရြးခ်ယ္၍ အဲဂုတၱဳျပည္ကို အုပ္စိုးေစေတာ္မူပါ။ 34ခန္႔ထားေတာ္မူေသာသူသည္လည္း တစ္ျပည္လုံး၌ အႀကီးအၾကပ္တို႔ကိုခန္႔ထား၍၊ ဝေျပာေသာႏွစ္ ခုနစ္ႏွစ္ပတ္လုံး တစ္ျပည္လုံးတြင္ ငါးဖို႔တစ္ဖို႔ေကာက္ယူၾကပါေစ။ 35ထိုသူတို႔သည္ျဖစ္လတၱံ့ေသာ မဂၤလာႏွစ္တို႔တြင္ ရိကၡာရွိသမၽွကိုစုသိမ္း၍ ဖာေရာဘုရင္ထံေတာ္၌ စပါးမ်ားကိုဆည္းပူးၾကပါေစ။ ၿမိဳ႕မ်ား၌လည္း ရိကၡာကို သိုထားၾကပါေစ။ 36သို႔ျဖစ္၍ အဲဂုတၱဳျပည္၌အစာေခါင္းပါးေသာႏွစ္ ခုနစ္ႏွစ္ေရာက္ေသာအခါ၊ ျပည္သူျပည္သားစားစရာဖို႔ သိုထားလ်က္ရွိႏွင့္၍ အစာေခါင္းပါးေသာကာလတြင္ ျပည္ေတာ္မပ်က္ရဟု ဖာေရာမင္းအားေလၽွာက္ေလ၏။
ေယာသပ္ကိုဘုရင္ခံခန႔္အပ္ျခင္း
37ထိုသို႔ေယာသပ္ေလၽွာက္ေသာစကားကို ဖာေရာမင္းအစရွိေသာ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးအေပါင္းတို႔သည္ ႏွစ္သက္ၾက၍၊ 38ဖာေရာမင္းက၊ ဘုရားသခင္၏ဝိညာဥ္ေတာ္ကိုရ၍ ဤကဲ့သို႔ေသာသူကို အဘယ္မွာ ရွာ၍ေတြ႕မည္နည္းဟု ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးတို႔အားမိန္႔ေတာ္မူ၏။ 39ေယာသပ္အားလည္း၊ ဘုရားသခင္သည္ ဤအမွုအလုံးစုံတို႔ကို သင့္အားျပေတာ္မူသည္ျဖစ္၍ သင္ကဲ့သို႔ ဉာဏ္ပညာႏွင့္ ျပည့္စုံေသာသူမရွိ။ 40သင္သည္နန္းေတာ္အုပ္ျဖစ္ရမည္။ သင္၏စကားအတိုင္း ငါ၏ျပည္သားအေပါင္းတို႔ကို ငါစီရင္ေစမည္။ ရာဇပလႅင္အားျဖင့္သာ ငါသည္ သင့္ထက္ႀကီးျမတ္မည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။#တ၊ ၇:၁၀။ 41တစ္ဖန္ၾကည့္ပါ၊ အဲဂုတၱဳျပည္တစ္ျပည္လုံးကို သင္အုပ္စိုးေစျခင္းငွာ ငါခန္႔ထားၿပီဟု ေယာသပ္အားမိန္႔ေတာ္မူလ်က္၊ 42လက္စြပ္ေတာ္ကိုခၽြတ္၍ ေယာသပ္လက္၌စြပ္ေစေတာ္မူ၏။ ပိတ္ေခ်ာအဝတ္ကိုလည္းဝတ္ေစ၍၊ လည္ပင္း၌ ေရႊစလြယ္ကိုဆြဲၿပီးလၽွင္၊ 43ဒုတိယရထားေတာ္ကိုစီးေစေတာ္မူ၏။ ပ်ပ္ဝပ္၍ေနၾကဟု သူ႔ေရွ႕မွာဟစ္ၾက၏။ ထိုသို႔လၽွင္ အဲဂုတၱဳျပည္တစ္ျပည္လုံးကို အုပ္စိုးေစေတာ္မူ၏။ 44ဖာေရာမင္းကလည္း၊ ငါသည္ဖာေရာဘုရင္မွန္၏။ သို႔ျဖစ္၍ သင္၏အခြင့္မရွိလၽွင္ အဲဂုတၱဳျပည္တစ္ေလၽွာက္လုံးတြင္ အဘယ္သူမၽွ မိမိလက္ေျခကိုမႂကြရဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ 45ဖာေရာမင္းသည္လည္း၊ ဇာဖဏာသဖာဏတည္းဟူေသာ ဘြဲ႕နာမႏွင့္ ေယာသပ္ကိုခ်ီးေျမႇာက္၍ ဩနၿမိဳ႕၏ယဇ္ပုေရာဟိတ္ေပါတိေဖရ၏သမီးအာသနတ္ႏွင့္ စုံဖက္ေစေတာ္မူ၏။ ထိုသို႔ေယာသပ္သည္ အဲဂုတၱဳနိုင္ငံအုပ္အရာႏွင့္ အထံေတာ္ကထြက္ေလ၏။
46ေယာသပ္သည္ အဲဂုတၱဳရွင္ဘုရင္ဖာေရာမင္းထံ၌ ခစားခြင့္ရေသာအခါ၊ အသက္အႏွစ္သုံးဆယ္ရွိသတည္း။ အထံေတာ္ကထြက္၍ အဲဂုတၱဳျပည္တစ္ေလၽွာက္လုံး သို႔သြားေလ၏။ 47ဝေျပာေသာႏွစ္ခုနစ္ႏွစ္ပတ္လုံး ေျမအသီးအႏွံတို႔သည္ အလြန္မ်ားျပားၾက၏။ 48ခုနစ္ႏွစ္ပတ္လုံး အဲဂုတၱဳျပည္တြင္ရွိသမၽွေသာရိကၡာကိုစု႐ုံး၍ ၿမိဳ႕တို႔၌ သိုထားေလ၏။ ၿမိဳ႕ပတ္ဝန္းက်င္လယ္တို႔၌ရေသာ ရိကၡာကိုၿမိဳ႕အသီးအသီးတို႔တြင္ သိုထားေလ၏။ 49စပါးကိုကား သမုဒၵရာသဲလုံးႏွင့္အမၽွ အလြန္မ်ားစြာစုထား၍ မေရတြက္နိုင္ေအာင္မ်ားေသာေၾကာင့္ မေရတြက္ဘဲေနသတည္း။
50အစာေခါင္းပါးေသာႏွစ္မေရာက္မီ၊ ေယာသပ္သည္ ဩနၿမိဳ႕၏ယဇ္ပုေရာဟိတ္ ေပါတိေဖရ၏သမီးအာသနတ္တြင္ သားႏွစ္ေယာက္တို႔ကို ျမင္ရ၏။ 51သားဦးကိုကား မနာေရွအမည္ျဖင့္မွည့္ေလ၏။ အေၾကာင္းမူကား၊ ငါခံရသမၽွေသာပင္ပန္းျခင္းႏွင့္ ငါ့အဘ၏အိမ္သားအေပါင္းတို႔ကို ငါေမ့ေစျခင္းငွာ ဘုရားသခင္ျပဳေတာ္မူၿပီဟု ဆိုသတည္း။ 52ေနာက္ရေသာသားကိုကား၊ ဧဖရိမ္အမည္ျဖင့္မွည့္ေလ၏။ အေၾကာင္းမူကား၊ ဘုရားသခင္သည္ငါဆင္းရဲခံရေသာျပည္၌ ငါ့ကိုပြားမ်ားေစေတာ္မူၿပီဟု ဆိုသတည္း။
53ထိုေနာက္ အဲဂုတၱဳျပည္၌ဝေျပာေသာႏွစ္ ခုနစ္ႏွစ္ကုန္ေလ၏။ 54ေယာသပ္ေျပာသည္အတိုင္း အစာေခါင္းပါးေသာႏွစ္တို႔သည္ ေရာက္စရွိ၏။ ထိုအခါ ခပ္သိမ္းေသာျပည္တို႔၌ အစာေခါင္းပါးျခင္းရွိေသာ္လည္း အဲဂုတၱဳျပည္၌ ဆန္စပါးရွိေသး၏။#တ၊ ၇:၁၁။ 55ေနာက္တစ္ဖန္ အဲဂုတၱဳျပည္သူျပည္သားအေပါင္းတို႔သည္ မြတ္သိပ္ေသာအခါ စားစရာကိုရပါမည္အေၾကာင္း ဖာေရာမင္းထံ၌ေႂကြးေၾကာ္ၾက၏။ ဖာေရာမင္းကလည္း၊ ေယာသပ္ထံသို႔သြားၾက၊ သူစီရင္သည္အတိုင္းျပဳၾကဟု အဲဂုတၱဳျပည္သူျပည္သား အေပါင္းတို႔ကို မိန္႔ေတာ္မူ၏။#ေယာ၊ ၂:၅။ 56ေျမျပင္တစ္ေလၽွာက္လုံး၌ အစာေခါင္းပါးေသာအခါ၊ ေယာသပ္သည္ စပါးက်ီရွိသမၽွတို႔ကိုဖြင့္၍ အဲဂုတၱဳလူတို႔အားေရာင္းေလ၏။ ထိုအခါ အဲဂုတၱဳျပည္၌ အစဥ္အတိုင္း အစာေခါင္းပါးသတည္း။ 57ခပ္သိမ္းေသာျပည္တို႔၌လည္း အလြန္အစာေခါင္းပါးေသာေၾကာင့္၊ အသီးအသီးေသာျပည္သားတို႔သည္ စပါးကိုဝယ္ျခင္းငွာ အဲဂုတၱဳျပည္ေယာသပ္ထံသို႔ လာေရာက္ၾက၏။
Currently Selected:
ကမၻာဦး 41: JBZV
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Judson Bible Myanmar Language Edition Zawgyi Version © Bible Society of Myanmar, 2020.
