لوقا 7

ایمان اَتّا نظامی رومی

1وقتی عیسی تموم شه حرفها رِه با مردِم تموم هاکارده، به کفرناحوم بورده. 2اونجه اَتّا نظامی رومی #این افسر صدتا سرباز زیر دستور داشته؛ یوزباشیدَییه که وِنه غلام که خَله وِنه پیش عزیز بی‌یِه، مریض و در حال مرگ بی‌یِه. 3نظامی وقتی دربارۀ عیسی بشناسّه، چند تا از مشایخ یهود رِه بَرِسِندیه وِنه پَلی تا وِنِجه بخاهِند که بی‌یِه وِنه غلام رِه شفا هاده. 4اونا عیسی پَلی بی‌یَمونه و با التماس زیاد وِ رِه بائوتِنه: «اینتا مردی سزاوار هَسّه که این لطف رِه وِنِسّه هاکانی. 5اینِسّه که اَمه قوم رِه دوس دانّه و کنیسه هِم اَمِسّه بِساته.» 6پس عیسی اونا هِمراه بورده. سِره نزدیکی که بَرسیه، اون نظامی چند نفر از شه دوستها رِه عیسی پَلی بَرِسیندیه با این پیغوم که: «سرورم، شه رِه زحمت نَده، اینِسّه لیاقِت نِدارِمبه می‌سقفه زیر بِیی. 7هَمینِسّه حتی شه رِه لایق ندونسّمه ته پَلی بی‌یِم. فقط حرفی بایر که مه خادم شفا بَیره. 8اینِسّه که مِن شه فردی هَسِّمه زیر دستور. سربازانی هِم زیر شه دستور دارِمبه. ائنتاره گامبه: ‹بور›، شونه؛ اونتاره گامبه: ‹بِرو›، اِنه. شه غلامه گامبه: ‹این رِه انجام هاده›، انجام دِنه» 9عیسی وقتی اینا رِه بشناسّه، وِنجه تعجب هاکارده و بَردَگِردِسّه به جمعیتی که وِنه هِمراه اِمونه، بائوته: «شِما رِه گامبه: اینتی ایمانی رِه حتی اسرائیل دِله هِم نَدیمه.» 10وقتی اونایی که وِنه پَلی بی‌یَمو بینه، بَردَگِردِسّنه سِره، غلام رِه سالم بَدینه.

زنده هاکاردنه بیوه‌زنا ریکا

11چند مدت بعد عیسی راه دَکِته بورده شهری به‌نام نائین طَرِف. شاگِردون و اَتّا خَله مردِم وِنه هِمراه راه دَکِتِنه بوردِنه. 12به نزدیکی دِروازۀ شهر که بَرسیه، بَدییه جِنازه‌یی رِه وَردِنه که تنها ریکای اَتّا بیوه‌زِنا بی‌یِه. خَله از مردمون شهر هِم اون زِنا رِه همراهی کاردِنه. 13عیسی وقتی اون زِنا رِه بَدیه، وِنه دل ونِسّه بَسوته و بائوته: «بِرمه نَکان.» 14بعد نزدیک بوردِه و تابوت رِه لمس هاکارده. اونایی که اون تابوت رِه حمل کاردِنه، هِرِسّانه. عیسی بائوته: «ای جِوون، ته رِه گامبه، راست بَووش.» 15مهرده راست بیّه، هِنیشتِه و شِروع هاکارده به حرف بَزِن! عیسی وِ رِه بِسپارِسّه وِنه مار دست. 16ترس و وحشت همه رِه فرا بَییته و در حالی که خِدا رِه تَمجید کاردِنه، گاتنه: «اَتّا گَته پیامبر اَمه میون ظاهر بیّه. خِدا به کمک شه قوم بی‌یَموهه.» 17خوِر این کار عیسی در تِمومِ یهودیه #یا: سرزمین یهودیان و نِواحی اطراف دَپیتِه.

عیسی و یحیای تعمید‌دهِنده

18شاگِردون یحیی، وِ رِه از تموم این اتّفاقها باخَوِر هاکاردِنه. پس وِ دِتا نفر از اونا رِه بِخاسّه 19و با این پیغوم عیسی پَلی بَرِسِندییه: «آیا ته همون نجات دَهَنده‌ای هَستی که خِدا وَعدِه هاداهه که رِسِندِنه، یا منتظر دیگری بوئیم؟» 20اون دِتا عیسی پَلی بی‌یَمونه وَ بائوتِنه: «یحیای تعمیددهنده اِما رِهِ بَرِسِندیه تا ته جه بَپرسیم که آیا ته همونی که وِنه بی‌یِه یا منتظر دیگری بوئیم؟» 21در همون زِمان عیسی خَلِه‌ها رِهِ از مریضی‌ها و دردها و ارواح ناپاک شفا هادا و نابینایون زیادی رِهِ بینایی هادا. 22پس در جِواب اونایی رِه که یحیی بَرِسِندییه، بائوتِنه: «بورین اونچه رِه بَدینی و بِشناسِّنی، یحیی اِسّه بائورین. که کورا بینا وونه، لنگون راه شونّه، جذامیان #اصل کلمۀ یونانی، لزوماً به‌معنی جذام نییه و همه نوع بیماریهای پوستی رِه هِم شامِل وونه.شفا گِرِنّه، کَرها اِشنانّه، مرده‌ها زنده وونه، و به فقیرون بشارت هاداهه وونه. 23خوشبحالِ کسی که مه جه شک نَکانه.»

24وقتی فرستادگان یحیی بوردِنه، عیسی وِنه خَوِری جمعیتِ بائوته: «اون مَردی که برای بدیینه وِ به بیابون بوردِنی کی بیه؟ آیا مَردی بی‌یِه سُست مثل علف که با هربادی بَلِرزه؟ 25برای بَدیینه چیشی بوردینی؟ اَتّا مردی که لباس لطیف شه تن دِله داشته؟ اونا که لباسهای آنچنونی پوشِنّه و در تجمل زندگی کانّه، در قصرهای پادشاها دَرِنّه. 26پس برای بَدیینه چیشی بوردِنی؟ برای بَدیینه پیامبری؟ اَره شما رِهِ گامبه که یحیی از پیامبر هِم برتر هَسّه. 27وِ همون هَسّه که درباره وِ دَر کتاب مقدسِ بَنوِشته بَییه:

«‹اِسّا شه رسول رِه قبل از ته رِسِندِمبه

تا راه رِه ته لینگ جلو صاف هاکانه.›

28شما رِه گامبه که هیچ کس گَتتِر از یحیی شه مار جه نِزاهه؛ اما کوچکترین فَرد در پادشاهی خِدا، از وِ گَتتِر هَسّه.» 29تموم اونایی که حرفهای عیسی رِه گوش کاردِنه، حتی خراجگیرون، تصدیق کاردِنه که راه خِدا حق هَسّه، اینِسّه که یحیی دَستجه تعمید بَییته بینه. 30اما فَریسیون و علِمایِ دینی ارادۀ خِدا رِهِ شه وِسّه رد کاردِنه، اینِسّه که یحیی دَستجه تعمید نَییتِنه.

31عیسی ادامه هادا و بائوته «پس، مردِم این نسل رِهِ به چیشی تشبیه هاکانِم؟ چیشی رِه موندِنّه؟ 32اونا مثل وَچه‌هایی هَسِّنه که بازار دِله نیشِنّه وَ همدیگه رِه صدا کانّه:

«‹شمِسّه لَلِه‌وا بَزومه، شِما رَقص نَکاردینی؛

نوحه بَخوندِسّمه، سینه نَزونّی.›

33اینِسّه که یحیای تعمیددهنده بی‌یَمو، که نا نون خارده، و نا شِراب خارده، گاتِنه، ‹دیو دانّه.› 34انسان ریکا بی‌یَمو، که همه چی خاردِه، گاتِنی: ‹مردی هسّه شِکِمو و شِرابخار، رَفِقِ خراجگیرون و گناهکارون.› 35اما حقانیتِ حکمت خِدا به وسیله اونایی که، این حکمت رِه پذیرِننه، تایید وونه.» #در این ضرب‌المثل، پیروان و شاگِردون یحیی و عیسی در واقع همون وَچه‌های حکمت هسّنه که راه حق خِدا رِه انتخاب هاکاردِنه و تصدیق کانّه که حکمت خِدا دِرِست عمل کانده.

خِشبو هاکاردِنه عیسی به وسیله اَتّا زَنِ بدکاره

36اَتّا روز اَتّا از فَریسیون که نوم شَمعون بی‌یِه، عیسی رِهِ غذا بَخاردِنسّه شه سِره دعوت هاکارده. پس بورده اون فَریسی سِره و سِفره سَر هِنیشتِه. 37در اون شهر اَتّا زَنِ بدکاره زندگی کارده که وقتی بِشناسّه عیسی اون فَریسی سِره مهمون هَسّه، اَتّا ظرف مرمر پِر از عطر شه هِمراه بیارده 38و بِرمه کنان عیسایه پِشتِ سَرِ، وِنه لینگِ کنار هِنیشتِه. بعد با شه چِشِ اُو عیسی لینگ رِه بَشوسته و شه می جه اونا رِه خِشک هاکارده. بعد وِنه لینگها رِه ماچ هادا و عطر بَزوهه. 39وقتی اون فَریسی که صاحبِ سِره بی‌یِه، اینارِه بَدییه، شه پَلی بائوته: «اگه این مردی راستی راستی پیامبر هَسّه، دونده این زِنا که وِ رِه دست کانده، کی هَسّه و چیتی زنی هَسّه؛ دونده که زنی بدکاره هَسّه.» 40عیسی وِ رِه بائوته: «ای شَمعون، خامبه اَتّا چی ته رِه بائورِم.» بائوته: «بائور، اِستا!» 41عیسی بائوته: اَتّا نفر دِ نَفِر جه طَلِب داشته: از اَتّا پانصد دینار، #«دینار» سکۀ نقره‌ای بِرابِر با مزد اِتّا روز کارگر بی‌یِه.از دیگری پِنجاه دینار. 42اما وقتی هیچ چی نداشتنه وِ رِه هادِن، بدهی هر دِتا رِه بِبَخشییه. اِسّا به گمان ته کدوم تا وِ رِه ویشتِر دوست دانّه؟ 43شَمعون جِواب هادا: «به گمونم اون که بدهی بیشتری داشته و بِبَخشییه بَییه.» عیسی بائوته: «دِرِست بائوتی.» 44بعد اون زِناره اِشاره هاکارده و شَمعون رِه بائوته: «اینتا زنارِه ویندی؟ مِن ته سِره بییَمومه، ته مه لینگ بَشوسّنّسه اوو نی‌یاردی، اما این زِنا با شه چِشِ اوو می لینگ رِه بَشوسّه و با شه می خِشک هاکارده! 45ته مه رِه خاش ندایی، امّا این زِنا از اون موقع که بی‌یَمومه، هَمینتی مه لینگهارِه خاش دنه و وِل نَکانده. 46ته مه سَر رِه روغن نَزویی، اما این زِنا مه لینگهارِه با عطر خِشبو هاکارده. 47پس تِره گامبه، محبت زیاد این زِنا اینِسّه هَسّه که وِنه گناهون که خَله زیاد بی‌یِه، بِبَخشیه بَییه. اما اون که کمتر بِبَخشیه بَییه، کمتر هِم محبت کانده.» 48پس بَر دَگِردسته اون زنارِه بائوته: «ته گناهون بِبَخشیه بَییه» 49مهمونا همدیگه‌ره بائوتِنه: «اینتا کی هَسّه که گناهون رِه هِم بَخشِنه؟» 50عیسی اون زنارِه بائوته: «ته ایمان ته رِه نجات هادا، بور به سِلامت.»

Currently Selected:

لوقا 7: Maz

Highlight

Copy