เศคาริยาห์ 11
11
1โอ เลบานอนเอ๋ย จงเปิดบรรดาประตูของเจ้า
เพื่อไฟจะได้เผาผลาญไม้สนสีดาร์ของเจ้าเสีย
2โอ ต้นสนสามใบเอ๋ย จงร่ำไห้เถิด เพราะไม้สนสีดาร์ล้มเสียแล้ว
เพราะบรรดาไม้ที่สง่างามพินาศลงไปแล้ว
ต้นก่อเมืองบาชานเอ๋ย จงร่ำไห้เถิด
เพราะป่าทึบถูกโค่นเสียแล้ว
3ฟังซิ เสียงร่ำไห้ของเมษบาล
เพราะศักดิ์ศรีของเขาทั้งหลายก็ถูกทำลายไปแล้ว
ฟังซิ เสียงสิงห์หนุ่มคำราม
เพราะว่าดงลุ่มแม่น้ำจอร์แดนก็ร้างเปล่า
เมษบาลผู้ไร้ค่า
4พระเยโฮวาห์พระเจ้าของข้าพเจ้าตรัสดังนี้ว่า <<จงเลี้ยงฝูงแพะแกะที่ต้องถูกฆ่า 5บรรดาผู้ที่ซื้อมันไปก็ฆ่ามันเสีย และไม่ต้องมีโทษ และบรรดาคนที่ขายมันกล่าวว่า <สาธุการแด่พระเจ้า ข้าพเจ้ามั่งมีแล้ว> และเมษบาลของมันทั้งหลายไม่สงสารมันเลย 6พระเจ้าตรัสว่า เพราะเราจะไม่สงสารชาวแผ่นดินนี้อีกต่อไป นี่แน่ะ เราก็จะกระทำให้เขาต่างคนตกเข้าไปในมือของเมษบาลของเขา และต่างก็ตกไปในหัตถ์ของกษัตริย์ของเขา และท่านจะบีบโลกให้แหลก และเราจะไม่ช่วยเหลือคนหนึ่งคนใดให้พ้นมือของท่านทั้งหลายเลย>>
7ดังนั้น ข้าพเจ้าจึงได้เลี้ยงดูฝูงแพะแกะที่ถูกฆ่าเพื่อเห็นแก่ผู้ที่ค้าแกะ ข้าพเจ้าจึงเอาไม้เท้าสองอัน อันหนึ่งให้ชื่อว่า พระคุณ อีกอันหนึ่งข้าพเจ้าให้ชื่อว่า สหภาพ และข้าพเจ้าก็เลี้ยงดูแกะ 8ในเดือนเดียวข้าพเจ้าทำลายเมษบาลสามคนนั้นเสีย แต่ข้าพเจ้าเบื่อแกะเสียแล้ว และแกะก็เกลียดชังข้าพเจ้าด้วย 9ข้าพเจ้าจึงว่า <<ข้าจะไม่เลี้ยงดูเจ้า อะไรจะต้องตายก็ให้ตายไป อะไรที่จะต้องถูกทำลายก็ให้ถูกทำลายไป และให้บรรดาที่เหลืออยู่นั้นกินเนื้อซึ่งกันและกัน>> 10ข้าพเจ้าก็เอาไม้เท้าที่ชื่อพระคุณนั้นมาหัก ล้มเลิกพันธสัญญาซึ่งข้าพเจ้าได้ทำไว้กับชนชาติทั้งหลายเสีย 11จึงเป็นอันล้มเลิกในวันนั้น และบรรดานักค้าแกะ ผู้ซึ่งคอยดูข้าพเจ้าอยู่ก็รู้ว่านั่นเป็นพระวจนะของพระเจ้า 12แล้วข้าพเจ้าจึงพูดกับเขาว่า <<ถ้าท่านเห็นควรก็ขอค่าจ้างแก่เรา ถ้าไม่เห็นควรก็ไม่ต้อง>> แล้วเขาก็ชั่งเงินสามสิบเชเขลออกให้แก่ข้าพเจ้าเป็นค่าจ้าง 13แล้วพระเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าว่า <<จงโยนเงินนั้น#หรือ ให้แก่ช่างปั้นหม้อเข้าไปในคลัง>> คือเงินก้อนงามที่เขาจ่ายให้ข้าพเจ้า ดังนั้นข้าพเจ้าจึงเอาเงินสามสิบเชเขลโยนเข้าไปในพระคลัง ในพระนิเวศของพระเจ้า#มธ. 27:9-10 14แล้วข้าพเจ้าก็หักไม้เท้าอันที่สองที่ชื่อสหภาพ นั้นเสีย ล้มเลิกภราดรภาพระหว่างยูดาห์และอิสราเอล
15แล้วพระเจ้าจึงตรัสกับข้าพเจ้าว่า <<จงหยิบเครื่องใช้ของเมษบาลผู้ไร้ค่าขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง 16เพราะนี่แน่ะ เรากำลังตั้งเมษบาลผู้หนึ่งในแผ่นดินนี้ ผู้ไม่สนใจตัวที่กำลังพินาศ หรือแสวงหา#หรือ ตัวที่หลงหายตัวที่ยังหนุ่มหรือรักษาตัวที่กระดูกหัก หรือเลี้ยงดูตัวที่เป็นปกติ แต่กินเนื้อของแกะอ้วนทุกตัว ฉีกกินจนกระทั่งถึงกีบของมัน
17วิบัติแก่เมษบาลผู้ไร้ค่าของเรา
ผู้ที่ทอดทิ้งฝูงแพะแกะเสีย
ขอให้ดาบฟันแขนของเขา
และฟันตาขวาของเขาเถิด
ขอให้แขนของเขาลีบไปเสีย
และให้ตาขวาของเขาบอดทีเดียว>>
Currently Selected:
เศคาริยาห์ 11: TH1971
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
