สุภาษิต 12
12
1ผู้ใดที่รักวินัยก็รักความรู้
แต่บุคคลที่เกลียดการตักเตือนก็เป็นคนโฉด
2คนดีเป็นที่โปรดปรานของพระเจ้า
แต่คนที่คิดการชั่วร้ายพระองค์ทรงลงโทษ
3คนจะตั้งอยู่ด้วยความโหดร้ายไม่ได้
แต่รากของคนชอบธรรมจะไม่รู้จักเคลื่อนย้าย
4ภรรยาดีเป็นมงกุฎของสามีตน
แต่นางผู้ที่นำความอับอายมาก็เหมือนความ เน่าเปื่อยในกระดูกสามี
5ความคิดของคนชอบธรรมนั้นยุติธรรม
แต่คำหารือของคนชั่วร้ายนั้นทรยศ
6ถ้อยคำของคนชั่วร้ายหมอบคอยเอาโลหิต
แต่ปากของคนเที่ยงธรรม ช่วยคนให้รอด
7คนชั่วร้ายคว่ำแล้วและไม่มีอีก
แต่เรือนของคนชอบธรรมยังดำรงอยู่
8คนจะได้คำชมเชยตามสามัญสำนึกที่ดีของเขา
แต่คนที่ความคิดตลบตะแลงก็เป็นที่ดูหมิ่น
9ผู้น้อยที่ทำมาหากินเอง
ก็ดีกว่าคนที่ทำทีว่าเป็นผู้ยิ่งใหญ่แต่ขาดอาหาร
10คนชอบธรรมย่อมเห็นแก่ชีวิตสัตว์ของเขา
แต่ความกรุณาของคนโหดร้ายคือความดุร้าย
11บุคคลที่ไถนาของตนจะมีอาหารอุดม
แต่บุคคลที่ติดตามการงานที่ไร้ค่า ย่อมไม่มีสามัญสำนึก
12หอคอยแข็งแรงของคนชั่วร้ายปรักหักพังสิ้น
แต่รากของคนชอบธรรมตั้งมั่นคงอยู่
13คนชั่วร้ายย่อมติดบ่วงโดยการละเมิดแห่งริมฝีปากของตน
แต่คนชอบธรรมหนีพ้นจากความลำบาก
14จากผลแห่งถ้อยคำของตนคนก็อิ่มใจในความดี
และผลงานแห่งมือของเขาก็กลับมาหาเขา
15ทางของคนโง่นั้นถูกต้องในสายตาของเขาเอง
แต่ปราชญ์ย่อมฟังคำแนะนำ
16จะรู้ความร้อนใจของคนโง่ได้ทันที
แต่คนที่หยั่งรู้ย่อมไม่นำพาต่อการดูถูก
17บุคคลผู้พูดความจริงให้หลักฐานที่ซื่อตรง
แต่พยานเท็จกล่าวคำหลอกลวง
18มีบางคนที่คำพูดพล่อยๆของเขาเหมือนดาบแทง
แต่ลิ้นของปราชญ์นำการรักษามาให้
19ริมฝีปากที่พูดจริงทนอยู่ได้เป็นนิตย์
แต่ลิ้นที่พูดมุสาอยู่ได้เพียงประเดี๋ยวเดียว
20ความหลอกลวงอยู่ในใจของบรรดาผู้คิดแผนการชั่วร้าย
แต่บรรดาผู้กะแผนงานที่ดีมีความชื่นบาน
21ไม่มีความชั่วตกอยู่กับคนชอบธรรม
แต่คนชั่วร้ายเต็มด้วยความลำบาก
22ริมฝีปากที่พูดมุสาเป็นที่น่าเกลียดน่าชังแก่พระเจ้า
แต่บรรดาผู้ที่ประพฤติความซื่อสัตย์เป็นที่ปีติยินดีแด่พระองค์
23คนที่หยั่งรู้ย่อมเก็บความรู้ไว้
แต่คนโง่ป่าวร้องความโง่ของตน
24มือของคนที่ขยันขันแข็งจะครอบครอง
ฝ่ายคนเกียจคร้านจะถูกบังคับให้ทำงานโยธา
25ความกระวนกระวายของคนถ่วงเขาลง
แต่ถ้อยคำที่ดีกระทำให้เขาชื่นชม
26คนชอบธรรมหันจากทางชั่วร้ายแต่ทางของคนชั่วร้าย นำเขาเองให้เจิ่นไป
27คนเกียจคร้านจะจับเหยื่อของเขาไม่ได้
แต่คนขยันขันแข็งจะได้ทรัพย์ศฤงคารประเสริฐ
28ในวิถีของความชอบธรรมเป็นชีวิต
แต่ทางของความผิดนำไปถึงความมรณา
Currently Selected:
สุภาษิต 12: TH1971
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
