โยบ 31
31
โยบยืนยันความสัตย์ซื่อของตน
1<<ข้าได้กระทำพันธสัญญากับนัยน์ตาของข้า
แล้วข้าจะมองหญิงพรหมจารีได้อย่างไร
2อะไรจะเป็นส่วนของข้าจากพระเจ้าเบื้องบน
และเป็นมรดกของข้าจากองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ ณ ที่สูง
3มิใช่ภยันตรายสำหรับคนไม่ชอบธรรม
และภัยพิบัติสำหรับคนที่กระทำความบาปผิดดอกหรือ
4พระองค์มิทรงเห็นทางที่ข้าไป
และนับฝีก้าวของข้าดอกหรือ
5<<ถ้าข้าได้ดำเนินไปกับความเท็จ
และเท้าของข้าเร่งไปสู่ความหลอกลวง
6(ก็ขอให้เอาข้าชั่งด้วยตราชูยุติธรรม
และขอพระเจ้าทรงทราบความสัตย์ซื่อของข้า)
7ถ้าย่างเท้าของข้าหันออกไปจากทาง
และจิตใจของข้าไปตามนัยน์ตาของข้า
และถ้าด่างพร้อยใดๆเกาะติดมือข้า
8ก็ขอให้ข้าหว่าน และให้คนอื่นกิน
และขอให้สิ่งที่งอกขึ้นเพื่อข้าถูกถอนรากเอาไป
9<<ถ้าใจของข้าถูกล่อชวนไปหาผู้หญิง
และข้าได้ซุ่มอยู่ที่ประตูเพื่อนบ้านของข้า
10แล้วก็ขอให้ภรรยาของข้าโม่แป้งให้คนอื่น
และให้คนอื่นโน้มทับนาง
11เพราะนั่นเป็นความผิดที่ร้ายกาจ
และเป็นความบาปผิดที่ผู้พิพากษาต้องปรับโทษ
12เพราะนั่นจะเป็นไฟผลาญให้ไปถึงแดนพินาศ
และจะถอนรากผลเพิ่มพูนของข้า
13<<ถ้าข้าไม่รับเรื่องของทาสหรือทาสหญิงของข้า
เมื่อเขานำมาร้องทุกข์ต่อข้า
14เมื่อพระเจ้าทรงลุกขึ้น แล้วข้าจะทำอะไรได้
เมื่อพระองค์ทรงสอบถาม ข้าจะทูลตอบพระองค์อย่างไร
15พระองค์ผู้ทรงสร้างข้าในครรภ์ มิได้ทรงสร้างเขาหรือ
มิใช่พระองค์องค์เดียวเท่านั้นหรือ ที่ทรงสร้างเราทั้งสองในครรภ์
16<<ถ้าข้าได้หน่วงเหนี่ยวสิ่งใดๆที่คนยากจนอยากได้
หรือได้กระทำให้นัยน์ตาของหญิงม่ายมองเสียเปล่า
17หรือข้ารับประทานอาหารของข้าแต่ลำพัง
และคนกำพร้าไม่ได้ร่วมรับประทานอาหารนั้นด้วย
18(แต่ความจริง ตั้งแต่เด็กมา เขาเติบโตขึ้นกับข้า อย่างอยู่กับพ่อ
และข้าได้เป็นผู้แนะนำเธอตั้งแต่ครรภ์มารดาของข้า)
19ถ้าข้าเห็นคนหนึ่งคนใดพินาศเพราะขาดเสื้อผ้า
หรือเห็นชายขัดสนไม่มีผ้าคลุมกาย
20ถ้าบั้นเอวของเขามิได้อวยพรแก่ข้า
และถ้าเขามิได้อบอุ่นด้วยขนแกะของข้า
21ถ้าข้ายกมือขึ้นแตะต้องคนกำพร้า
เพราะข้าเห็นความสนับสนุนที่ประตูเมือง
22แล้วก็ให้กระดูกไหปลาร้าหลุดจากบ่าของข้า
และให้แขนของข้าหักหลุดจากข้อต่อเสียเถิด
23เพราะข้าสยดสยองด้วยภัยพิบัติที่มาจากพระเจ้า
และด้วยเหตุความโอ่อ่าตระการของพระองค์ ข้าทำ อะไรไม่ได้
24<<ถ้าข้ากระทำให้ทองคำเป็นที่ไว้ใจ
หรือพูดกับทองคำนพคุณว่า <ท่านเป็นที่วางใจของข้า>
25ถ้าข้าเปรมปรีดิ์เพราะสมบัติของข้ามากมาย
หรือเพราะมือของข้าได้มามาก
26หรือข้าเพ่งดวงอาทิตย์เมื่อส่องแสง
หรือดวงจันทร์เมื่อเคลื่อนไปอย่างสง่า
27และจิตใจของข้าถูกล่อชวนอยู่อย่างลับๆ
และปากของข้าจุบมือของข้า
28นี่เป็นความบาปผิดด้วย ที่ผู้พิพากษาจะต้องปรับโทษ
เพราะข้าคงต้องทุจริตต่อพระเจ้าเบื้องบน
29<<ถ้าข้าเปรมปรีดิ์เมื่อผู้ที่เกลียดชังข้านั้นพินาศ
หรือลิงโลดเมื่อเหตุร้ายมาทันเขา
30(ข้าไม่ยอมให้ปากของข้าบาปไป
โดยขอชีวิตของเขาด้วยคำแช่งสาป)
31ถ้าคนแห่งเต็นท์ของข้ามิได้กล่าวว่า
<ยังมีใครที่ไหนที่กินเนื้อของนายไม่อิ่ม>
32(คนต่างถิ่นมิได้พักอยู่ในถนน
ข้าเปิดประตูให้แก่คนเดินทาง)
33ถ้าข้าปิดบังการทรยศของข้าอย่างอาดัม
ด้วยซ่อนความบาปผิดของข้าไว้ในอกของข้า
34เพราะข้ากลัวมวลชน
และกลัวที่วงศ์ตระกูลจะเหยียดหยามข้า
ข้าจึงนิ่งเสีย ไม่ออกไปพ้นประตูบ้าน
35โอ ข้าอยากให้สักคนหนึ่งฟังข้า
(นี่แหละ ลายเซ็นต์ของข้า ขอองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ตอบข้า)
โอ ข้าอยากได้คำสำนวนฟ้องข้า ซึ่งคู่ความเขียนขึ้น
36ข้าจะใส่บ่าแบกไปแน่ทีเดียว
ข้าจะมัดมันไว้ต่างมงกุฎ
37ข้าจะแจ้งทุกฝีก้าวของข้า
ข้าจะเข้าไปเฝ้าพระองค์อย่างเป็นเจ้านาย
38<<ถ้าที่ดินของข้าร้องกล่าวโทษข้า
และร่องไถในนั้นร้องไห้ด้วยกัน
39ถ้าข้ากินผลิตผลของมันด้วยมิได้เสียเงิน
และกระทำให้เจ้าของที่ดินเดิมนั้นเสียชีวิต
40ก็ขอให้มีต้นกระชับงอกแทนข้าวสาลี
และหญ้าสาบแร้งแทนข้าวบารลี>>
จบถ้อยคำของโยบ
Currently Selected:
โยบ 31: TH1971
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
