YouVersion Logo
Search Icon

อิสยาห์ 14

14
การเย้ยหยันพระราชาบาบิโลน
1พระเจ้าจะทรงมีเมตตาต่อยาโคบและจะทรงเลือกอิสราเอลอีก และจะตั้งเขาทั้งหลายไว้ในแผ่นดินของเขา คนต่างด้าวจะสมทบกับเขา และติดพันอยู่กับเชื้อสายของยาโคบ 2และชนชาติทั้งหลายจะรับเขาและนำเขาทั้งหลายมายังที่ของเขา และเชื้อสายของอิสราเอลจะมีกรรมสิทธิ์ในเขาเป็นทาสชายหญิงในแผ่นดินของพระเจ้า ผู้ที่จับเขาเป็นเชลยจะถูกเขาจับเป็นเชลย และจะปกครองผู้ที่เคยบีบบังคับเขา
3เมื่อพระเจ้าประทานให้เจ้าได้หยุดพักจากความเจ็บปวดของเจ้า และจากความวุ่นวายและจากงานหนักซึ่งเจ้าถูกบังคับให้กระทำ 4เจ้าจะยกคำเย้ยหยันนี้กล่าวต่อพระราชาแห่งบาบิโลนว่า
<<เออ ผู้บีบบังคับก็สงบไปแล้วหนอ
ความทะลึ่งเกรี้ยวกราดของเขาก็สงบไปด้วยซิ
5พระเจ้าทรงหักไม้พลองของคนอธรรม
คทาของผู้ครอบครอง
6ซึ่งตีชนชาติทั้งหลายด้วยความพิโรธ
ด้วยการตีอย่างไม่หยุดยั้ง
ซึ่งได้ครอบครองประชาชาติด้วยความโกรธ
ด้วยการข่มเหงอย่างที่ไม่อ่อนข้อ
7โลกทั้งสิ้นก็พักและสงบอยู่
เขาทั้งหลายร้องเพลงโพล่งออกมา
8ต้นสนสามใบเปรมปรีดิ์เพราะเจ้า
ต้นสนสีดาร์แห่งเลบานอนด้วยและกล่าวว่า
<ตั้งแต่เจ้าตกต่ำ
ก็ไม่มีผู้โค่นขึ้นมาต่อสู้เราแล้ว>
9แดนคนตายเบื้องล่างก็ตื่นเต้น
เพื่อต้อนรับเจ้าเมื่อเจ้ามา
มันปลุกให้ชาวแดนมาต้อนรับเจ้า
คือผู้ซึ่งเคยเป็นผู้นำของโลก
มันทำให้บรรดาผู้ที่เคยเป็นพระราชาแห่งประชาชาติทั้งหลาย
ลุกขึ้นมาจากพระที่นั่งของเขา
10ทุกตนจะพูด และกล่าวแก่เจ้าว่า
<เจ้าก็อ่อนเปลี้ยอย่างเราด้วย
เจ้ากลายเป็นอย่างพวกเรา>
11ความโอ่อ่าของเจ้าถูกนำลงมาถึงแดนคนตาย
และเสียงพิณของเจ้า
ตัวหนอนจะเป็นที่นอนอยู่ใต้ตัวเจ้า
และตัวหนอนจะเป็นผ้าห่มของเจ้า
12<<โอ ดาวประจำกลางวันเอ๋ย พ่อโอรสแห่งพระอรุณ
เจ้าร่วงลงมาจากฟ้าสวรรค์แล้วซิ#วว. 8:10; 9:1
เจ้าถูกตัดลงมายังพื้นดินอย่างไรหนอ
เจ้าผู้กระทำให้บรรดาประชาชาติตกต่ำน่ะ
13เจ้ารำพึงในใจของเจ้าว่า
<ข้าจะขึ้นไปยังฟ้าสวรรค์
เหนือดวงดาวทั้งหลายของพระเจ้า
ข้าจะตั้งพระที่นั่งของข้า ณ ที่สูงนั้น
ข้าจะนั่งบน#คือ สถานเทพชุมนุมขุนเขาชุมนุมสถาน
ณ ที่อุดรไกล
14ข้าจะขึ้นไปเหนือความสูงของเมฆ
ข้าจะกระทำตัวของข้าเหมือนองค์ผู้สูงสุด>
15แต่เจ้าถูกนำลงมาสู่แดนคนตาย#มธ. 11:23; ลก. 10:15
ยังที่ลึกของปากแดน
16บรรดาผู้ที่เห็นเจ้าจะเพ่งดูเจ้า
และจะพิจารณาเจ้าว่า
<ชายคนนี้หรือที่ทำให้โลกสั่นสะเทือน
ผู้เขย่าราชอาณาจักรทั้งหลาย
17ผู้ที่ได้กระทำให้โลกเป็นเหมือนถิ่นทุรกันดาร
และคว่ำหัวเมืองของโลกเสีย
ผู้ไม่ยอมให้เชลยกลับไปบ้านของเขา>
18พระราชาทั้งสิ้นของบรรดาประชาชาตินอนอยู่อย่างมีเกียรติ
ต่างก็อยู่ในอุโมงค์ของตน
19แต่เจ้าถูกเหวี่ยงออกไป ห่างจากหลุมศพของเจ้า
เป็นศพที่น่าเกลียด
สวมเสื้อของผู้ที่ถูกฆ่า คือที่ถูกแทงด้วยดาบ
ซึ่งลงไปยังศิลาของหลุมศพ
เป็นศพที่ถูกเหยียบย่ำ
20เจ้าจะไม่ได้รับการฝังศพร่วมกับเขา
เพราะเจ้าได้ทำลายแผ่นดินของเจ้า
เจ้าได้สังหารประชาชนของเจ้า
<<ขออย่าให้ใครเอ่ยถึงชื่อของเชื้อวงศ์แห่งผู้กระทำความชั่วอีกเลย
21จงเตรียมสังหารลูกๆของเขาเถิด
เพราะกรรมชั่วแห่งบิดาของเขา
เกรงว่าเขาทั้งหลายจะลุกขึ้นเป็นเจ้าของโลก
และกระทำให้พื้นโลกเต็มไปด้วยหัวเมือง>>
22พระเจ้าจอมโยธา ตรัสว่า <<เราจะลุกขึ้นสู้กับเขา และจะตัดชื่อกับคนที่เหลืออยู่เสียจากบาบิโลน และตัดลูกหลานและพงศ์พันธุ์เสีย>> พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ 23<<และเราจะกระทำให้เป็นกรรมสิทธิ์ของอีกาบ้าน และเป็นสระน้ำ และจะกวาดด้วยไม้กวาดแห่งการทำลาย>> พระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้แหละ
อัสซีเรียต้องถูกทำลาย
24พระเจ้าจอมโยธาได้ทรงปฏิญาณว่า
<เรากะแผนงานไว้อย่างไร
ก็จะเป็นไปอย่างนั้น
และเราได้มุ่งหมายไว้อย่างไร
ก็จะเกิดขึ้นอย่างนั้น
25คือว่าเราจะตีคนอัสซีเรีย#อสย. 10:5-34; นฮม. 1:1-3:19; ศฟย. 2:13-15ในแผ่นดินของเราให้ย่อยยับไป
และบนภูเขาของเรา เหยียบย่ำเขาไว้
และแอกของเขานั้นจะพรากไปจากเขาทั้งหลาย
และภาระของเขานั้นจากบ่าของเขาทั้งหลาย>>
26นี่เป็นความมุ่งหมายที่มุ่งหมายไว้
เกี่ยวกับแผ่นดินโลกทั้งสิ้น
และนี่เป็นพระหัตถ์ซึ่งเหยียดออก
เหนือบรรดาประชาชาติทั้งสิ้น
27เพราะพระเจ้าจอมโยธาทรงมุ่งไว้แล้ว
ผู้ใดเล่าจะลบล้างเสียได้
พระหัตถ์ของพระเจ้าทรงเหยียดออก
และผู้ใดจะหันให้กลับได้
ครุวาทเกี่ยวกับฟีลิสเตีย
28ในปีที่กษัตริย์อาหัสสิ้นพระชนม์#2 พกษ. 16:20; 2 พศด. 28:27 ครุวาทนี้มีมาว่า
29<<ประเทศฟีลิสเตียเอ๋ย#ยรม. 47:1-7; อสค. 25:15-17; ยอล. 3:4-8; อมส. 1:6-8; ศฟย. 2:4-7; ศคย. 9:5-7 เจ้าทุกคนอย่าเปรมปรีดิ์ไปเลย
ว่าตะบองซึ่งตีเจ้านั้นหักเสียแล้ว
เพราะงูทับทางจะออกมาจากรากเง่าของงู
และผลของมันจะเป็นงูแมวเซา
30และลูกหัวปีของคนยากจนจะมีอาหารกิน
และคนขัดสนจะนอนลงอย่างปลอดภัย
แต่เราจะฆ่ารากเง่าของเจ้าด้วยการกันดารอาหาร
และคนที่เหลืออยู่ของเจ้าจะถูกสังหารเสีย
31ประตูเมืองเอ๋ย พิลาปร่ำไห้ซิ กรุงเอ๋ย จงร้องไห้
ประเทศฟีลิสเตียเอ๋ย เจ้าทุกคนจงละลายเสียในความกลัว
เพราะควันออกมาจากอุดร
และไม่มีคนล้าหลังในแถวของเขาเลย>>
32จะตอบทูตของประชาชาตินั้นว่าอย่างไร
ก็ว่า <<พระเจ้าได้ทรงสถาปนาศิโยน
และผู้ถูกข่มใจในชนชาติของพระองค์
ได้พบที่ลี้ภัยในที่นั้น>>

Highlight

Share

Copy

None

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in

YouVersion uses cookies to personalize your experience. By using our website, you accept our use of cookies as described in our Privacy Policy