YouVersion Logo
Search Icon

เลวีนิติ 25

25
ปี​สะบาโต
1 พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​กล่าว​กับ​โมเสส​ที่​ภูเขา​ซีนาย​ว่า 2“จง​บอก​ชาว​อิสราเอล​ว่า ‘เมื่อ​พวก​เจ้า​ก้าว​เข้า​ไป​ยัง​แผ่น​ดิน​ที่​เรา​มอบ​ให้​แก่​เจ้า เจ้า​จะ​ต้อง​รักษา​ปี​สะบาโต​ไว้​สำหรับ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า 3เจ้า​จะ​หว่าน​นา​ได้ 6 ปี และ​จะ​ตัด​แต่ง​สวน​องุ่น​ได้ 6 ปี และ​เก็บ​เกี่ยว​ผล​ของ​มัน 4แต่​ปี​ที่​เจ็ด​ควร​เป็น​ปี​สะบาโต​ให้​แผ่น​ดิน​ได้​หยุด​พัก​อย่าง​แท้​จริง เป็น​ปี​สะบาโต​สำหรับ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า เจ้า​จง​อย่า​หว่าน​นา​หรือ​ตัด​แต่ง​สวน​องุ่น 5เมล็ด​ที่​งอก​ขึ้น​เอง​ก็​อย่า​เก็บ​เกี่ยว ผล​องุ่น​จาก​เถา​ที่​ไม่​ได้​ตัด​แต่ง​ก็​อย่า​เก็บ จง​ให้​เป็น​ปี​แห่ง​การ​หยุด​พัก​อย่าง​แท้​จริง​สำหรับ​แผ่น​ดิน 6พวก​เจ้า​จะ​มี​อาหาร​ใน​ปี​สะบาโต สำหรับ​ตน​เอง สำหรับ​ทาส​ชาย​และ​หญิง สำหรับ​ผู้​รับ​จ้าง และ​ชาว​ต่าง​ด้าว​ที่​อาศัย​อยู่​กับ​เจ้า 7รวม​ทั้ง​สัตว์​เลี้ยง​และ​สัตว์​ป่า​ที่​อยู่​ใน​แผ่น​ดิน​ของ​เจ้า​ก็​จะ​มี​พืช​ผล​ทั้ง​หมด​เป็น​อาหาร
วาระ​ฉลอง​ครบ​รอบ​ปี​ที่​ห้า​สิบ
8และ​เจ้า​จง​นับ​จำนวน​ปี​สะบาโต 7 ครั้ง เป็น​เจ็ด​คูณ​เจ็ด​ปี รวม​เวลา​ได้ 49 ปี 9จาก​นั้น​เจ้า​ก็​จง​เป่า​แตร​งอน​ให้​ดัง​ทั่ว​ไป​ใน​วัน​ที่​สิบ​เดือน​เจ็ด ใน​วัน​ทำ​พิธี​ชด​ใช้​บาป​เจ้า​จง​เป่า​แตร​งอน​ไป​ให้​ทั่ว​แผ่น​ดิน​ของ​พวก​เจ้า 10พวก​เจ้า​จง​ให้​ปี​ที่​ห้า​สิบ​เป็น​ปี​บริสุทธิ์ และ​ประกาศ​อิสรภาพ​ให้​แก่​ผู้​อยู่​อาศัย​ทุก​คน​ทั่ว​แผ่น​ดิน เจ้า​จง​ฉลอง​ครบ​รอบ​ปี​ที่​ห้า​สิบ พวก​เจ้า​แต่​ละ​คน​จะ​ได้​ที่​ดิน​ของ​ตน​คืน​หรือ​กลับ​ไป​หา​ครอบครัว​ของ​ตน 11พวก​เจ้า​จะ​ใช้​ปี​ที่​ห้า​สิบ​เป็น​ปี​ฉลอง​ครบ​รอบ เจ้า​ต้อง​ไม่​หว่าน​หรือ​เก็บ​เกี่ยว​สิ่ง​ที่​งอก​ขึ้น​เอง หรือ​เก็บ​ผล​จาก​ต้น​องุ่น​ที่​ไม่​ได้​ตัด​แต่ง 12เพราะ​เป็น​วาระ​ฉลอง​ครบ​รอบ​ปี​ที่​ห้า​สิบ จึง​ต้อง​เป็น​วาระ​บริสุทธิ์​สำหรับ​พวก​เจ้า เจ้า​ต้อง​รับ​ประทาน​สิ่ง​ที่​ได้​มา​จาก​ไร่​นา​โดย​ตรง
13ใน​ปี​แห่ง​การ​ฉลอง​ครบ​รอบ 50 ปี​นี้​เจ้า​แต่​ละ​คน​จะ​ได้​ที่​ดิน​ของ​ตน​คืน 14และ​ถ้า​เจ้า​ทำ​การ​ซื้อ​ขาย​กับ​ชน​ร่วม​ชาติ​ของ​เจ้า ก็​อย่า​เอา​เปรียบ​กัน​และ​กัน 15เจ้า​จะ​ซื้อ​ที่​นา​จาก​ชน​ร่วม​ชาติ​ของ​เจ้า​ก็​ดู​จำนวน​ปี​หลัง​จาก​วาระ​ฉลอง​ครบ​รอบ​ปี​ที่​ห้า​สิบ​แล้ว เขา​จะ​ขาย​ให้​เจ้า​ตาม​แต่​จำนวน​ปี​ที่​เหลือ​สำหรับ​ปลูก​พืช 16ถ้า​ปลูก​พืช​ได้​อีก​หลาย​ปี ราคา​ก็​ขึ้น​ตาม​จำนวน​ปี และ​ถ้า​ปลูก​ได้​น้อย​ปี ราคา​ก็​ลด​ลง เพราะ​เขา​ขาย​จำนวน​ครั้ง​ที่​เจ้า​จะ​ปลูก​พืช​ได้ 17เจ้า​จง​อย่า​เอา​เปรียบ​กัน​และ​กัน แต่​จง​เกรง​กลัว​พระ​เจ้า​ของ​เจ้า
18ฉะนั้น พวก​เจ้า​จง​กระทำ​ตาม​กฎ​เกณฑ์​ของ​เรา และ​รักษา​ปฏิบัติ​ตาม​คำ​บัญชา​ของ​เรา เพื่อ​พวก​เจ้า​จะ​อาศัย​อยู่​ใน​แผ่น​ดิน​อย่าง​ปลอดภัย 19แผ่น​ดิน​จะ​ให้​ผล​ผลิต และ​พวก​เจ้า​จะ​รับ​ประทาน​จน​อิ่มหนำ​และ​อาศัย​ใน​แผ่น​ดิน​อย่าง​ปลอดภัย 20และ​ถ้า​พวก​เจ้า​พูด​ว่า “พวก​เรา​จะ​รับ​ประทาน​อะไร​ใน​ปี​ที่​เจ็ด​เล่า ถ้า​หาก​เรา​หว่าน​หรือ​เก็บ​เกี่ยว​พืช​ผล​ของ​เรา​ไม่​ได้” 21เรา​จะ​บัญชา​พร​ของ​เรา​ให้​เกิด​แก่​เจ้า​ใน​ปี​ที่​หก เพื่อ​ให้​เจ้า​ได้​รับ​พืช​ผล​ไว้​ใช้​ถึง 3 ปี 22เมื่อ​พวก​เจ้า​หว่าน​ใน​ปี​ที่​แปด เจ้า​จะ​รับ​ประทาน​พืช​ผล​เก่า​จน​ถึง​ปี​ที่​เก้า​ซึ่ง​จะ​ผลิต​ได้​ผล​รุ่น​ใหม่
23ใน​เรื่อง​ที่​ดิน เจ้า​จง​อย่า​ขาย​ขาด เพราะ​ที่​ดิน​เป็น​ของ​เรา พวก​เจ้า​เป็น​ชาว​ต่าง​ด้าว​และ​อาศัย​อยู่​กับ​เรา 24และ​เจ้า​จง​ให้​โอกาส​ผู้​อื่น​ซื้อ​ที่​ดิน​ทุก​ผืน​กลับ​คืน​ได้
25ถ้า​ชน​ร่วม​ชาติ​ของ​เจ้า​ตก​อับ​ต้อง​ขาย​ที่​ดิน​บาง​ส่วน และ​ต่อ​มา​ญาติ​สนิท​ของ​เขา​มี​สิทธิ​ไถ่​ของ​ที่​พี่​น้อง​ของ​ตน​ขาย​ไป​แล้ว 26ถ้า​คน​คน​นั้น​ไม่​มี​ใคร​ไถ่​ของ​คืน​ได้ ต่อ​มา​เขา​กลับ​มั่ง​มี​ขึ้น​และ​มี​ลู่​ทาง​ไถ่​ของ​คืน 27จง​ให้​เขา​คิด​ค่า​ที่​ดิน​โดย​นับ​จาก​วัน​ที่​เขา​ขาย​ที่​ดิน​จน​ถึง​วาระ​ฉลอง​ครบ​รอบ​ปี​ที่​ห้า​สิบ และ​จ่าย​คืน​ให้​แก่​ผู้​ซื้อ จาก​นั้น​เขา​จึง​ได้​ที่​ดิน​กลับ​คืน​มา 28แต่​ถ้า​เขา​ไม่​สามารถ​ซื้อ​ที่​ดิน​กลับ​คืน สิ่ง​ที่​เขา​ขาย​ไป​แล้ว​ก็​จะ​ตก​อยู่​กับ​ผู้​ซื้อ​จน​ถึง​วาระ​ฉลอง​ครบ​รอบ​ปี​ที่​ห้า​สิบ จาก​นั้น​เขา​จะ​ได้​ที่​ดิน​คืน
29ถ้า​ผู้​ใด​ขาย​บ้าน​ใน​เมือง​ที่​มี​กำแพง​ล้อม​รอบ เขา​จะ​ไถ่​คืน​ได้​ภาย​ใน​ระยะ 1 ปี​หลัง​จาก​ขาย​ไป​แล้ว เขา​มี​สิทธิ​เอา​บ้าน​คืน​ใน​ระยะ​เวลา 1 ปี 30ถ้า​ไม่​ไถ่​บ้าน​คืน​ใน​เวลา 1 ปี​เต็ม บ้าน​ใน​เมือง​ที่​มี​กำแพง​ล้อม​รอบ​จะ​เป็น​ของ​ผู้​ซื้อ​ตลอด​ทุก​ชาติ​พันธุ์​ของ​เขา และ​จะ​ไม่​ต้อง​คืน​แม้​จะ​เป็น​วาระ​ฉลอง​ครบ​รอบ​ปี​ที่​ห้า​สิบ 31แต่​บ้าน​ตาม​ชนบท​ไม่​มี​กำแพง​ล้อม​รอบ​นับ​ว่า​เป็น​ทุ่ง​โล่ง​และ​ไถ่​คืน​ได้​และ​จะ​ต้อง​คืน​ใน​วาระ​ฉลอง​ครบ​รอบ​ปี​ที่​ห้า​สิบ 32ชาว​เลวี​มี​สิทธิ​ไถ่​บ้าน​ที่​อยู่​ใน​เมือง​ที่​พวก​เขา​เป็น​เจ้า​ของ​ได้​ทุก​เมื่อ 33ถ้า​ชาว​เลวี​คน​ใด​ไม่​ถือ​สิทธิ์​ไถ่​บ้าน​คืน บ้าน​ที่​ถูก​ขาย​ใน​เมือง​ที่​เป็น​ของ​ชาว​เลวี​ก็​จะ​ต้อง​ถูก​คืน​ใน​วาระ​ฉลอง​ครบ​รอบ​ปี​ที่​ห้า​สิบ เพราะ​บ้าน​ที่​อยู่​ใน​เมือง​ของ​ชาว​เลวี​เป็น​กรรมสิทธิ์​ของ​พวก​เขา​ใน​หมู่​ชาว​อิสราเอล 34แต่​ทุ่ง​หญ้า​เป็น​ส่วน​กลาง​ของ​เมือง​ของ​พวก​เขา​ที่​ขาย​ไม่​ได้ เพราะ​เป็น​กรรมสิทธิ์​ของ​เขา​ตลอด​ไป
35ถ้า​ชน​ร่วม​ชาติ​ของ​เจ้า​ยาก​จน​ลง​และ​ทำ​มา​หา​เลี้ยง​ตน​ใน​หมู่​เจ้า​ไม่​ได้ เจ้า​จง​ดูแล​เขา ให้​เขา​อาศัย​อยู่​กับ​เจ้า​อย่าง​คน​ต่าง​ด้าว​หรือ​เป็น​ผู้​อาศัย เขา​จะ​อาศัย​อยู่​กับ​เจ้า 36อย่า​คิด​ดอกเบี้ย​หรือ​ค้า​กำไร​เขา แต่​จง​เกรง​กลัว​พระ​เจ้า ให้​ชน​ร่วม​ชาติ​ของ​เจ้า​อาศัย​อยู่​ด้วย 37จง​อย่า​ให้​เขา​ยืม​เงิน​โดย​คิด​ดอกเบี้ย​หรือ​ทำ​กำไร​จาก​อาหาร​ของ​เจ้า 38เรา​คือ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า พระ​เจ้า​ของ​พวก​เจ้า เรา​นำ​พวก​เจ้า​ออก​มา​จาก​แผ่น​ดิน​ของ​อียิปต์​เพื่อ​ยก​แผ่น​ดิน​คานาอัน​ให้​แก่​เจ้า และ​เพื่อ​เป็น​พระ​เจ้า​ของ​พวก​เจ้า
39และ​ถ้า​ชน​ร่วม​ชาติ​ของ​เจ้า​ยาก​จน​ลง​ใน​หมู่​เจ้า และ​ขาย​ตัว​เป็น​ทาส เจ้า​จง​อย่า​ให้​เขา​รับใช้​อย่าง​ทาส 40จง​ให้​เขา​อยู่​กับ​เจ้า​อย่าง​ผู้​รับ​จ้าง​ทำงาน​หรือ​อย่าง​ผู้​อาศัย เขา​จะ​รับใช้​เจ้า​จน​ถึง​วาระ​ฉลอง​ครบ​รอบ​ปี​ที่​ห้า​สิบ 41แล้ว​เขา​จะ​ไป​จาก​เจ้า บรรดา​บุตร​ของ​เขา​ก็​ไป​กับ​เขา​ด้วย เพื่อ​กลับ​ไป​หา​ครอบครัว​ของ​เขา และ​ไป​สู่​ที่​ดิน​ของ​บิดา​ของ​เขา 42เพราะ​พวก​เขา​เป็น​ทาส​ผู้​รับใช้​ของ​เรา เรา​นำ​ออก​ไป​จาก​แผ่น​ดิน​อียิปต์ พวก​เขา​จะ​ต้อง​ไม่​ถูก​ขาย​เป็น​ทาส 43เจ้า​จง​อย่า​ปฏิบัติ​ต่อ​พวก​เขา​อย่าง​โหด​ร้าย แต่​จง​เกรง​กลัว​พระ​เจ้า​ของ​เจ้า 44สำหรับ​ทาส​ชาย​และ​หญิง​ที่​พวก​เจ้า​จะ​มี​นั้น พวก​เจ้า​จะ​ซื้อ​ได้​จาก​บรรดา​ประชา​ชาติ​ที่​อยู่​ใกล้​เคียง​พวก​เจ้า 45เจ้า​จะ​ซื้อ​จาก​บรรดา​ชาว​ต่าง​ด้าว​ที่​อาศัย​อยู่​กับ​เจ้า​ได้​ด้วย และ​ครอบครัว​ของ​พวก​เขา​ก็​อาศัย​อยู่​กับ​เจ้า และ​เกิด​ใน​แผ่น​ดิน​ของ​พวก​เจ้า และ​เขา​จะ​ตก​เป็น​ทรัพย์สิน​ของ​พวก​เจ้า​ก็​ได้ 46พวก​เจ้า​จะ​ยก​ทาส​เหล่า​นี้​ให้​แก่​บุตร​ต่อ​จาก​เจ้า​ก็​ได้ ให้​เขา​รับ​ทอด​เป็น​มรดก พวก​เจ้า​ให้​เขา​เป็น​ทาส​ได้​ตลอด​ไป แต่​เจ้า​จง​อย่า​ปฏิบัติ​ต่อ​ชน​ร่วม​ชาติ​ของ​เจ้า​คือ​ชาว​อิสราเอล​อย่าง​โหด​ร้าย
47ถ้า​ชาว​ต่าง​ด้าว​หรือ​ผู้​อาศัย​มั่ง​มี​ขึ้น และ​ชน​ร่วม​ชาติ​ของ​เจ้า​อยู่​กับ​เขา​จน​กระทั่ง​ต้อง​ขาย​ตัว​เป็น​ทาส​ให้​แก่​ชาว​ต่าง​ด้าว​หรือ​ผู้​อาศัย​อยู่​กับ​เจ้า​หรือ​แก่​สมาชิก​ครอบครัว​ของ​ชาว​ต่าง​ด้าว 48หลัง​จาก​ที่​ขาย​แล้ว ก็​สามารถ​ไถ่​คืน​ได้ ชน​ร่วม​ชาติ​ของ​เขา​สามารถ​ไถ่​เขา​คืน​ได้ 49หรือ​ไม่​ก็​ลุง อา หรือ​ลูก​พี่​ลูก​น้อง​สามารถ​ไถ่​เขา​คืน​ได้ หรือ​ญาติ​พี่​น้อง​ใน​ครอบครัว​เดียว​กัน​สามารถ​ไถ่​เขา​คืน​ได้ หรือ​ถ้า​เขา​มั่งมี​ขึ้น​เขา​ก็​อาจ​จะ​ไถ่​ตน​เอง​ได้ 50ผู้​เป็น​ทาส​จะ​ตกลง​กับ​ผู้​ที่​จะ​ไถ่​ตัว​เขา​ว่า นับ​จาก​เวลา​ที่​เขา​ขาย​ตัว​เป็น​ทาส​จน​ถึง​วาระ​ฉลอง​ครบ​รอบ​ปี​ที่​ห้า​สิบ​เป็น​เวลา​นาน​กี่​ปี ราคา​ของ​การ​ปลด​ปล่อย​ตัว​คำนวณ​ตาม​อัตรา​ลูก​จ้าง​ตาม​จำนวน​ปี 51ถ้า​เหลือ​เวลา​อีก​หลาย​ปี​จน​ถึง​วาระ​ฉลอง เขา​ต้อง​คืน​ราคา​ค่า​ตัว​ให้​เจ้า​ของ​เพื่อ​ไถ่​ตัว 52ถ้า​เหลือ​เพียง​ไม่​กี่​ปี​จน​ถึง​วาระ​ฉลอง​ครบ​รอบ​ปี​ที่​ห้า​สิบ เขา​ก็​ต้อง​คำนวณ​เวลา​กัน ตาม​สัด​ส่วน​ที่​ต้อง​คืน​ราคา​ค่า​ตัว​สำหรับ​การ​ไถ่​ตัว​คืน 53ชาว​ต่าง​ด้าว​ต้อง​กระทำ​ต่อ​ผู้​รับใช้​เหมือน​ว่า​เขา​เป็น​ผู้​รับ​จ้าง​ราย​ปี เจ้า​ต้อง​รู้​เห็น​ด้วย​ว่า​นาย​จ้าง​ต้อง​ไม่​ปฏิบัติ​ต่อ​เขา​อย่าง​โหด​ร้าย 54ถึง​แม้​ว่า​เขา​ไม่​ถูก​ไถ่​ตัว​ด้วย​วิธี​เหล่า​นี้​ก็​ตาม เขา​ก็​ยัง​จะ​รับ​การ​ปลด​ปล่อย​ใน​วาระ​ฉลอง​ครบ​รอบ​ปี​ที่​ห้า​สิบ​พร้อม​กับ​บุตร​ของ​เขา​ด้วย 55ด้วย​ว่า​ชาว​อิสราเอล​เป็น​ทาส​ผู้​รับใช้​สำหรับ​เรา พวก​เขา​เป็น​ทาส​ผู้​รับใช้​ที่​เรา​นำ​ออก​มา​จาก​แผ่น​ดิน​อียิปต์ เรา​คือ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า พระ​เจ้า​ของ​พวก​เจ้า

Highlight

Share

Copy

None

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in

YouVersion uses cookies to personalize your experience. By using our website, you accept our use of cookies as described in our Privacy Policy