เฉลยธรรมบัญญัติ 32
32
1“ฟ้าสวรรค์จงฟังเถิด แล้วเราจะพูด
ขอให้ผืนแผ่นดินได้ยินคำจากปากของเรา
2ขอให้คำสั่งสอนของเราหลั่งลงดั่งหยาดฝน
คำพูดของเราหยดลงดั่งหยาดน้ำค้าง
ประหนึ่งหยดฝนบนใบหญ้า
และดุจดังละอองฝนโปรยลงบนพืชพรรณไม้
3ด้วยว่าเราจะประกาศพระนามของพระผู้เป็นเจ้า
จงยอมรับว่า พระเจ้าของพวกเรายิ่งใหญ่
4พระองค์เป็นศิลา การงานของพระองค์เพียบพร้อมทุกประการ
ด้วยว่าทุกวิถีทางของพระองค์เที่ยงธรรม
พระเจ้าแห่งความสัตย์จริงและปราศจากความผิด
พระองค์เที่ยงธรรมและมีความชอบธรรม
5เขาทั้งหลายประพฤติเลวทรามต่อพระองค์
เขาไม่ใช่บุตรของพระองค์อีกต่อไปแล้วเพราะมลทินของเขา
และเป็นคนในยุคที่บิดเบือนและไม่ซื่อตรง
6ท่านโง่เขลาและไม่มีสติยั้งคิด
ท่านกระทำตอบพระผู้เป็นเจ้าเช่นนี้หรือ
พระองค์มิใช่พระบิดาของท่านหรอกหรือที่เป็นผู้บันดาลท่านขึ้นมา
ผู้สร้างและทำให้ท่านมั่นคง
7จงจำสมัยดึกดำบรรพ์
นึกถึงสมัยที่ผ่านพ้นมานานแล้ว
จงถามบิดาของท่าน และเขาจะบอกท่าน
ถามพวกอาวุโสของท่าน แล้วพวกเขาจะเล่าให้ท่านทราบ
8เมื่อองค์ผู้สูงสุดมอบมรดกแก่บรรดาประชาชาติ
เมื่อพระองค์แยกบรรดาบุตรของมนุษย์ให้จากกัน
พระองค์กั้นเขตแดนให้บรรดาชนชาติได้อยู่อาศัย
ตามแต่จำนวนบุตรของอิสราเอล
9และส่วนที่พระผู้เป็นเจ้าได้รับก็คือชนชาติของพระองค์
ชาวอิสราเอลเป็นผู้สืบมรดกของพระองค์ที่ได้มั่นหมายไว้
10พระองค์พบพวกเขาในถิ่นทุรกันดาร
ในที่ร้างอันแร้นแค้นปราศจากผู้คน
พระองค์อารักขาและดูแลเขา
พระองค์ปกปักรักษาเขาดั่งแก้วตาของพระองค์
11ดั่งนกอินทรีที่เขี่ยกระตุ้นรังของมัน
ที่บินวนเวียนอยู่ใกล้ลูกน้อย
กางปีกของมันออกคอยโอบ
ประคับประคองให้ลูกๆ พักพิงบนปีกของมัน
12 พระผู้เป็นเจ้าเท่านั้นที่นำพวกเขาไป
โดยไม่มีเทพเจ้าต่างชาติเกี่ยวข้องด้วย
13พระองค์ให้พวกเขาปกครองในที่สูงแห่งแผ่นดินโลก
และพวกเขาได้รับประทานผลผลิตจากทุ่งนา
พระองค์ให้เขาดื่มน้ำผึ้งจากซอกหิน
และน้ำมันจากหินเหล็กไฟ
14โยเกิร์ตจากนมโค และน้ำนมจากฝูงแพะแกะ
ลูกแกะ อีกทั้งแพะ
และแกะตัวผู้ของบาชานอันอ้วนพี
กับข้าวสาลีชนิดดีที่สุด
และท่านได้ดื่มเหล้าองุ่นแดงพันธุ์ดี
15เยชูรูน#32:15 มีความหมายว่า มีความชอบธรรม คืออิสราเอลอ้วนพีและขัดขืน
เจ้าอ้วนใหญ่ขึ้น ตัวหนา และอ้วนท้วน
เขาทอดทิ้งพระเจ้าผู้สร้างเขามา
และเยาะเย้ยศิลาแห่งความรอดพ้นของเขา
16พวกเขากระตุ้นให้ความหวงแหนของพระองค์พลุ่งขึ้นด้วยบรรดาเทพเจ้าต่างชาติ
เขายั่วโทสะพระองค์ด้วยรูปเคารพที่น่าชัง
17พวกเขามอบเครื่องบูชาแก่มารซึ่งไม่ใช่พระเจ้า
แต่เป็นเทพเจ้าที่ไม่เคยรู้จัก
เป็นบรรดาเทพเจ้าใหม่ๆ
ซึ่งบรรพบุรุษของท่านก็ไม่เคยเกรงกลัว
18ท่านเพิกเฉยต่อศิลาผู้บังเกิดเกล้าของท่าน
และท่านลืมพระเจ้าผู้ให้กำเนิดแก่ท่าน
19 พระผู้เป็นเจ้าเห็นการกระทำเช่นนั้น
พระองค์โกรธและปฏิเสธบรรดาบุตรชายบุตรหญิงของพระองค์
20และพระองค์กล่าวว่า ‘เราจะซ่อนหน้าจากพวกเขา
เราจะดูว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเขาในที่สุด
เพราะพวกเขาเป็นคนในยุคที่บิดเบือน
เป็นบุตรที่ไม่ภักดี
21พวกเขาได้ปลุกให้เราเกิดหวงแหนด้วยสิ่งที่ไม่ใช่เทพเจ้า
พวกเขาทำให้เราโกรธด้วยรูปเคารพซึ่งไร้ค่าของเขา
ฉะนั้นเราจะกระตุ้นให้พวกเขาอิจฉาบรรดาผู้ที่ไม่ได้เป็นชนชาติ
เราจะทำให้พวกเขาโกรธด้วยประชาชาติที่โง่เขลา#32:21 โรม 10:19
22เพราะเพลิงไฟลุกขึ้นจากความโกรธของเรา
และมันเผาไหม้ถึงก้นบึ้งของแดนคนตาย
เผาผลาญแผ่นดินโลกกับพืชผล
และทำให้ฐานรากของภูเขาลุกโพลง
23เราจะสุมความวิบัติไว้กับพวกเขา
และเราจะยิงลูกธนูใส่เขา
24ชีวิตของเขาจะดับลงด้วยความหิวโหย
และถูกกลืนกินด้วยความร้อนดั่งเพลิงและโรคระบาดร้ายแรง
และเราจะทำให้เขาถูกรังควานด้วยสัตว์ป่า
และด้วยพิษของสัตว์เลื้อยคลานที่อยู่บนดิน
25จะมีการฆ่ารันฟันแทงในที่แจ้ง
สิ่งอันน่าสะพรึงกลัวจะเกิดขึ้นในเรือน
ทำให้ชายหนุ่มและหญิงสาวล้มตาย
รวมทั้งเด็กเล็กและคนชราด้วย
26เราจะพูดก็ได้ว่า เราจะทำให้พวกเขากระจัดกระจายไปให้ไกล
เราจะทำให้มนุษย์ไม่รำลึกถึงพวกเขาอีกต่อไป
27แต่เราไม่อยากให้ศัตรูคุยโว
เกรงว่าปฏิปักษ์จะสำคัญผิดไป
และพวกเขาจะพูดว่า “เราได้ชัยชนะด้วยมือของเราเอง
พระผู้เป็นเจ้าไม่ได้เป็นผู้กระทำสิ่งเหล่านี้”’
28พวกเขาเป็นประชาชาติหนึ่งที่ขาดคำปรึกษา
และไม่มีความหยั่งรู้
29ถ้าพวกเขามีสติปัญญาก็จะเข้าใจเรื่องนี้ได้
และก็จะสังเกตได้ว่า อะไรจะเกิดขึ้นกับเขาในที่สุด
30คนเดียวจะขับไล่คนเป็นพัน
และสองคนทำให้คนเป็นหมื่นเตลิดหนีได้อย่างไร
นอกจากว่าศิลาของพวกเขาทอดทิ้งเขาไปแล้ว
และพระผู้เป็นเจ้ายอมยกพวกเขาให้แล้ว
31เพราะศิลาของพวกเขาไม่เป็นเช่นศิลาของพวกเรา
แม้แต่พวกศัตรูเองก็ทราบดี
32เพราะกิ่งก้านของพวกเขาผลิออกมาจากกิ่งก้านของโสโดม
และจากทุ่งนาของโกโมราห์
ผลองุ่นของพวกเขาเป็นผลที่มีพิษ
เป็นพวงองุ่นขม
33เหล้าองุ่นของพวกเขาเป็นพิษดั่งพิษงู
พิษร้ายของงูเห่า
34‘เราไม่ได้เก็บเรื่องนี้ไว้เอง
และปิดไว้อย่างมิดชิดดั่งของมีค่าของเราหรอกหรือ
35การแก้แค้นและการสนองตอบเป็นของเรา
เมื่อถึงคราวเท้าของพวกเขาจะพลาดพลั้ง
เพราะวันหายนะใกล้จะถึง
และเขาจะถูกพิพากษาอย่างฉับพลัน’
36เพราะพระผู้เป็นเจ้าจะพิสูจน์ว่าคนของพระองค์ไม่ผิด
และเมตตาต่อบรรดาผู้รับใช้ของพระองค์
เมื่อพระองค์เห็นว่าพลังของพวกเขาหมดสิ้นแล้ว
และไม่มีใครเหลืออยู่เลย ไม่ว่าจะเป็นทาสหรืออิสระ
37พระองค์จะกล่าวว่า ‘เทพเจ้าของพวกเขาอยู่ที่ไหน
ศิลาที่เขาพึ่งพิง
38เทพเจ้าผู้กินเครื่องสักการะที่ดีที่สุดของพวกเขา
และดื่มเหล้าองุ่นจากเครื่องดื่มบูชาของเขา
ให้เทพเจ้าเหล่านั้นลุกขึ้นมาช่วยพวกเจ้า
และปกป้องเจ้าเถิด
39บัดนี้ จงดูเถิด เรานี่แหละ เราเป็นผู้นั้น
และไม่มีพระเจ้าอื่นใดนอกจากเรา
เราฆ่า และเราทำให้มีชีวิตอยู่
เราทำให้บาดเจ็บ และเรารักษาให้หาย
และไม่มีใครที่สามารถช่วยให้พ้นจากมือของเราได้
40เราชูมือของเราขึ้นสู่สวรรค์ และประกาศว่า
ตราบที่เรามีชีวิตอยู่ชั่วนิรันดร์กาล
41เมื่อเราลับดาบอันวาววับของเรา
และการพิพากษาอยู่ในมือของเรา
เราจะลงโทษพวกศัตรูของเรา
และจะสนองตอบพวกที่เกลียดชังเรา
42เราจะทำให้ลูกธนูของเราอาบชุ่มด้วยเลือด
และดาบของเราจะกลืนกินเนื้อหนัง
พร้อมกับเลือดของคนถูกเชือดและเชลย
จากหัวของศัตรูซึ่งมีผมยาว’
43บรรดาประชาชาติเอ๋ย จงยินดีกับชนชาติของพระองค์เถิด
เพราะพระองค์จะแก้แค้นเลือดของบรรดาผู้รับใช้ของพระองค์
พระองค์จะลงโทษศัตรูของพระองค์
และลบล้างบาปให้แผ่นดินและชนชาติของพระองค์”
44แล้วโมเสสก็มากล่าวคำในบทเพลงทั้งหมดให้ประชาชนได้ยิน ทั้งตัวท่านกับโยชูวาบุตรของนูน 45เมื่อโมเสสกล่าวแก่ชาวอิสราเอลจบแล้ว 46ท่านกล่าวแก่พวกเขาต่อไปว่า “จงใส่ใจในคำพูดที่เรากำชับพวกท่านในวันนี้ เพื่อท่านจะได้สั่งลูกๆ ของท่านให้กระทำตามคำกล่าวในกฎบัญญัตินี้อย่างระมัดระวัง 47เพราะไม่ใช่เรื่องพูดเล่น แต่เป็นชีวิตของพวกท่าน ท่านจะมีชีวิตยืนยาวในแผ่นดินที่ท่านกำลังจะข้ามแม่น้ำจอร์แดนไปเพื่อยึดครองก็ด้วยการกระทำตามคำสั่งดังกล่าว”
โมเสสสิ้นชีวิตที่ภูเขาเนโบ
48ในวันเดียวกันนั้นเอง พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับโมเสสว่า 49“จงขึ้นไปที่เทือกเขาอาบาริมนี้ ไปยังภูเขาเนโบซึ่งอยู่ในแผ่นดินโมอับ ตรงข้ามกับเมืองเยรีโค แล้วมองดูแผ่นดินคานาอันที่เรามอบให้ชาวอิสราเอลเป็นเจ้าของ 50และสิ้นลมบนภูเขาที่เจ้าขึ้นไป เจ้าจะถูกนำไปรวมอยู่กับชนชาติของเจ้าที่ล่วงลับไปแล้ว อย่างที่อาโรนพี่ชายของเจ้าสิ้นชีวิตที่ภูเขาโฮร์และถูกนำไปรวมอยู่กับชนชาติของเขาที่ล่วงลับไปแล้ว#32:50 กันดารวิถี 20:22-29 51เพราะเจ้าไม่ภักดีต่อเราท่ามกลางชาวอิสราเอลที่แหล่งน้ำเมรีบาห์-คาเดช#32:51 อพยพ 17:1-7; กันดารวิถี 20:1-13 ในถิ่นทุรกันดารศิน เพราะเจ้าไม่แสดงความเคารพต่อเราท่ามกลางชาวอิสราเอลว่าเราบริสุทธิ์ 52เจ้าจะเห็นแผ่นดินอยู่เบื้องหน้าเจ้า แต่จะไม่ได้ก้าวเท้าเข้าไปยังแผ่นดินที่เรามอบให้แก่ชาวอิสราเอล”
Currently Selected:
เฉลยธรรมบัญญัติ 32: NTV
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
New Thai Version Foundation