YouVersion Logo
Search Icon

Sant Matiéu 15

15
CHAPITRE QUINGEN
Li Farisen e la tradicioun. — La Cananenco. — Jèsu nourris quatre milo ome emé sèt pan e quàuqui pèis.
1Em' acò d'Escribo e de Farisen de Jerusalèn s'avancèron d'éu, disènt:
2Coume vai que vòsti disciple tremancon la tradicioun di rèire? vesès que se lavon pas li man, quouro s'entaulon
3Mai Jèsu ié respoundeguè: E vautre, coume vai que treraancas lou coumandamen de Diéu, raport à vosto tradicioun? Car Diéu a di:
4Ounouro toun paire e ta maire: e: Qu maudira soun paire o sa maire, que more de mort#15.4 Eisòdi, xx, 12 e xxi, 17..
5Mai vautre disès: Qu aura di à soun paire o à sa maire: «Touto douno que semounde à Diéu es à voste proufié,»
6Sara pas tengu d'ounoura soun paire o sa maire. Ansin avès anula lou coumandamen de Diéu emé vosto tradicioun.
7Ipoucrito, a bèn proufetisa de vautre, Isaìo, quouro disié#15.7 Isaìo, xxix, 13.:
8Aquéu pople d'aqui m'ounouro di bouco, mai soun cor es liuen de iéu.
9En rèn i'avanço que m'ounouron, en ensignant de dóutrino e d'ourdounanço umano.
10Aguènt pièi acampa lou pople à soun entour, ié diguè: Ausès, e coumprenès.
11Noun es ço qu'intro dins la bouco que councho l'ome; mai ço que sort de la bouco, es acò que councho l'ome.
12Alor s'avancèron si disciple e ié faguèron: Sabès que li Farisen, d'ausi ço qu'avès di, se soun escandalisa?
13Mai ié respoundeguè: Tout plantun que noun sara 'sta planta pèr moun Paire celèste sara derraba.
14Leissas aquéli gènt: acò 's d'avugle e de menaire d'avugle. S' un avugle meno un autre avugle, cabusson tóuti dous dins lou cros.
15Or Pèire, prenènt la paraulo, ié venguè: Esclargissès-nous aquelo parabolo.
16E Jèsu ié diguè: Emai vautre sias sènso coumpreneduro!
17Coumprenès pas que tout ço qu' intro dins la bouco, dins lou vèntre s'envai e pièi à la secrèto es foro-jita?
18Mai ço que sort de la bouco prouvèn dóu cor, e es acò que councho l'ome.
19Dóu cor, efetivamen, prouvènon li pensado marrido, lis oumicide, lis adultèri, li fournicacioun, li voularié, li faus testimòni, li blasfème.
20Vès-lèi li causo que counchon l'ome; mai de manja sènso s'èstre lava li man, acò-d'aqui noun councho l'ome.
21Estènt parti d'aqui, Jèsu se retirè dóu caire de Tir e de Sidoun.
22E veici qu'uno femo cananenco, vengudo d'aquéli païs, ié cridè: Agués pieta de iéu, Segnour, Fiéu de Dàvi! ma chato es afrousamen secutado pèr lou demòni.
23Mai éu ié respoundeguè pa 'n mot; e si disciple, s'avançant d'éu, lou pregavon en disènt: Emmandas-la, que nous crido après.
24Éu diguè: Noun siéu esta manda que vers li fedo perdudo de l'oustau d'Israèl#15.24 Acò-d'aqui èro, pèr l'ouro, la toco principalo de sa messioun; N. S. J.-C. èro subre-tout lou Messìo di Judiéu. La Cananenco emé sa chato èron pagano, e l'ouro n'avié panca souna d'evangelisa li nacioun dóu paganisme. (Vèire Fillion, Corn à Lap, e Gaume. Op. cit.)
25Mai elo venguè e l'adourè, disètit: Segnour, assistas-me.
26Éu respoundeguè: Acò 's pas bèn de prene lou pan dis enfant#15.26 Valènt-à-dire dis Israelito qu'èron, pèr eleicioun divino, lis enfant de Diéu. e de lou manda i chin#15.26 Noum que li Judiéu dounavon i Gentiéu o pagan..
27Mai elo diguè: Verai, Segnour; mai li chinatoun manjon li brigo que toumbon de la taulo de si mèstre.
28Alor Jèsu ié respoundeguè: O femo, es grando ta fe! Que te siegue fa coume lou vos. E garido fuguè sa chato à l'ouro memo.
29Em' acò s'estènt enana d'aqui, Jèsu venguè de-long de la mar de Galilèio; e se gandissènt sus uno mountagno, se i'assetè.
30Alor de mouloun de pople lou venguèron trouva, qu'adusien em'éli de mut, d'avugle, de goi, d'estroupia e tant-e-pièi-mai d'àutri malaut; li boutèron à si pèd, e éu li gariguè:
31Bèn tant que n'èro lou pople dins l'amiracioun de vèire que li mut parlavon, que li goi caminavon, que lis avugle ié vesien; e rendié glòri au Diéu d'Israèl.
32Or Jèsu, aguènt souna si disciple, ié diguè: Ai pieta dóu pople! Fai deja tres jour qu'iston emé iéu, e n'an rèn pèr manja; e de lis enmanda en jun, lou vole pas, cregnènço que toumbon anequeli sus lou camin.
33Li disciple ié faguèron: Coume trouvaren, dins aquest desert, proun e proun de pan pèr assadoula tant de mounde?
34Jèsu ié diguè: Quant n'avès, de pan? Éli ié respoundeguèron: Sèt, emé quàuqui peissounet.
35Adounc coumandè à la foulo de s'asseta au sòu.
36Prenènt alor li sèt pan emé li pèis, e rendènt gràci, éu li pecè e li dounè à si disciple e li disciple au pople.
37Tóuti mangèron e se levèron la fam; e di tros qu' avien soubra, n'empourtèron sèt canestello pleno.
38Or, aquéli que n'en mangèron se trouvavon d'èstre quatre milo, sènso coumta lic enfant e li femo.
39Aguènt pièi enmanda lou pople, Jèsu mountè sus uno barco e venguè dins lou terraire de Magedan.

Currently Selected:

Sant Matiéu 15: PROV

Highlight

Share

Copy

None

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in