Sant Lu 20
20
CHAPITRE VINTEN
Autourita de Jèsu. — Parabolo di vigneiroun assasin. — La pèiro de cantounau. — Diéu e Cesar. — Li Saduciéu e la resurreicioun. — Lou Messìo, fiéu e Segnour de Dàvi. — Se mesjisa dis Escribo.
1S'anè trouva, un d'aquéli jour, coume ensignavo lou pople dins lou tèmple e i'anóunciavo l'Evangèli, que venguèron ensèmble li Prince di prèire, lis Escribo emé lis Ancian.
2E ié faguèron ansin: Digas-nous pèr quinto poudé fasès aquéli causo, o quau es que vous a douna aquéu poudé.
3E Jèsu, respoundènt, ié diguè: Vous pausarai, iéu tambèn, uno questioun; respoundès-me.
4Lou batisme de Jan èro-ti dóu cèu o dis ome?
5Mai se pensavon dintre éli: Se respoundèn: «Dóu cèu,» dira: Perqué alor avès pas creigu en éu?
6Se pèr contro respoundèn: «Dis ome,» touto la poupulasso nous aqueirara, car elo crèi segur que Jan èro un proufèto.
7Adounc respoundeguèron que sabien pas d'ounte èro.
8E Jèsu ié venguè: Nimai iéu vous dise pas pèr que poudé fau aquéli causo#20.8 S. Matiéu, xxi, 23-27..
9Alor se boutè à dire au pople aquesto parabolo: Un ome plantè 'no vigno, e la louguè à de vigneiroun; pièi istè proun tèms, éu, foro dóu païs.
10A la sesoun, mandè i vigneiroun un serviciau, pèr que ié baièsson la recordo de sa vigno. Mai éli lou piquèron e l'enmandèron sènso.
11Éu mandè mai un autre serviciau; aquest, lou piquèron mai, e, après l'avé trata de tout, l'enmandèron sènso.
12Tourna n'en mandè un tresen; aquéu mai l'ablasiguèron e iè dounèron l'abrivado.
13Alor diguè, lou mèstre de la vigno: Que farai? Mandarai moun fiéu bèn-ama; belèu, se 'n-cop lou veiran, auran de respèt pèr éu.
14Mai quand lou veguèron, li vigneiroun, se pensèron dintre éli e diguèron: Eiçò 's l'eiretié; tuen-lou, pèr que l'eiretage siegue nostre.
15E l'aguènt coussaia foro de la vigno, lou tuèron. Adounc dequé fara d'éli, lou mèstre de la vigno?
16Vendra, e li fara peri aquéli vigneiroun, e dounara sa vigno à d'autre. En ausènt acò-d'aqui, li Prince di prèire diguèron: Diéu nous n'en preserve!
17Mai éu, lis espinchant, ié venguè: Qu'es aquelo paraulo de l'Escrituro: La pèiro qu'an rejitado li bastissèire, aquelo-d'aqui es devengudo la pèiro de cantounau?
18Quau toumbara sus aquelo pèiro se i'espóutira; e aquéu sus quau toumbara, elo l'escrachara#20.18 S. Matiéu, XXI. 33-44..
19E cercavon, li Prince di prèire e lis Escribo, de ié bouta l'arpo dessus quatecant; mai aguèron pòu dóu pople. Avien, dóumaci, coumprés qu'èro contro éli qu'avié di aquelo parabolo.
20E, lou tenènt d'à-ment, ié mandèron de gènt routinous, que farien vejaire d'èstre juste, sus l'estiganço de lou sousprene en si paraulo, pèr lou remetre pièi i man de l'autourita e au poudé dóu gouvernour#20.20 L'autourita, valènt-à-dire lou Sanedrin; lou gouvernour, valènt-à-dire Pilato..
21Aquésti dounc lou questiounèron en disènt: Mèstre, lou sabèn, disès e n'ensignas rèn que de juste; noun vous arrestas i persouno, mai ensignas lou camin de Diéu dins la verita.
22Nous es permés de paga lou tribut a Cesar, o noun#20.22 S. Matiéu, xxii, 17 emé la noto.?
23Mai éu, devistant sa routino d'éli, ié venguè: Perqué me tentas?
24Fasès-me vèire un denié#20.24 S. Matiéu, xviii, 28 emé la noto.. De quau es la figuro e l'escri que i'a? Ié respoundeguèron: De Cesar.
25Alor ié diguè: Rendès-dounc ço qu'es de Cesar à Cesar e ço qu'es de Diéu à Diéu.
26E trouvèron rèn à redire à si paraulo davans lou pople; e, dins l'amiracioun de sa responso, gardèron soun chut.
27S'avancè pièi quàuqui Saduciéu, qu'acò 's de gènt que nègon la resurreicioun, e lou questiounèron,
28Disènt: Mèstre, Mouïse a 'scri pèr nautre#20.28 Déuterounòmi, xxv, 5.. Se lou fraire de quaucun es mort, en aguènt uno femo, mai ges d'enfant, soun fraire espousara sa mouié e dounara de crèis à soun fraire.
29Or, i'avié sèt fraire. Lou proumié prenguè 'no femo, e mouriguè 'mé ges d'enfant.
30Lou segound prenguè la memo femo, e tambèn éu mouriguè sènso un rejitoun.
31Lou tresen la prenguè peréu, e la memo causo tóuti li sèt; mai noun leissèron ges de crèis, e soun mort.
32Enfin, après tóuti éli, es morto la femo.
33Ansin, à la resurreicioun, de quau elo sara la mouié? d'efèt, l'an agudo éli sèt pèr mouié.
34E ié diguè Jèsu: Lis enfant d'aquest siècle prenon de femo, e li femo de marit;
35Mai aquéli que se devinaran digne dóu siècle avenidou e de la resurreicioun di mort, noun se maridaran plus, e prendran plus mouié.
36Car, pourran plus jamai mouri, amor que soun lis egau dis ange, et que soun li fiéu de Diéu, en estènt li fiéu de la resurreicioun.
37Que degon, li mort, ressuscita, Mouïse éu-meme l'afourtiguè, à l'endré dóu roumias#20.37 Eisode, iii, 6., quouro noumavo lou Segnour lou Diéu d'Abram, lou Diéu d'Isa, e lou Diéu de Jacob.
38Or, Diéu noun es lou Diéu di mort, mai di vivènt, car tóuti soun vivènt pèr éu#20.38 Vèire S. Matiéu, xxii, 23-32; S. Marc, xii, 18-27..
39Prenènt alor la paraulo, quàuquis-un dis Escribo ié diguèron: Mèstre, avès bèn respoundu.
40E n'ausavon plus de rèn lou questiouna.
41Mai éu ié venguè: Coume vai que dison lou Crist fiéu de Dàvi,
42D'abord que Dàvi éu-meme dis au libre di Saume#20.42 Saume cix, 1.: A di lou Segnour à moun Segnour: Assèto-te à ma drecho,
43D'aqui-que fague de tis enemi l'escabèu de ti pèd?
44Dàvi lou noumo dounc Segnour; coume se trovo alor d'èstre soun fiéu#20.44 S. Matiéu, xxiii, 41-44.?
45D'enterin que tout lou pople escoutavo, éu diguè à si disciple:
46Avisas-vous dis Escribo, que s'afèton à permena en raubo longo, qu'amon li saludacioun sus la plaço, e li proumié sèti dins li festin#20.46 Vèire plus aut, chap. vii, v. 38 e la noto.;
47Em'acò devourisson lis oustau di véuso, sus l'estiganço dé lòngui pregaio. Aquéli-d'aqui agantaran uno coundanacioun mai forto.
Currently Selected:
Sant Lu 20: PROV
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Historical text printed in 1903, maintained by the British and Foreign Bible Society.
