Metta 27

Îsa dibine ber Pîlato

(Marqos 15:1; Lûqa 23:1-2; Yûhʼenna 18:28-32)

1Gava sibeh safî bû, tʼemamîya serekêd kʼahîna û rʼûspîyêd cimeʼtê li hev şêwirîn ku Îsa çawa bidine kuştinê. 2Ew girêdan, birin dane destê Pîlatoyê welî.

Axirîya Cihûda

(Kʼarêd Şandîya 1:18-19)

3Hingê Cihûdayê ku nemamîya Wî kir, dît ku Îsa hate neheqkirinê, pʼoşman bû, ew sî zîv vegerʼande serekêd kʼahîna û rʼûspîya 4û got: «Min gune kir. Ez bûme sebebê xûna bêsûc». Wana jî gote wî: «Çî merʼa ne? Tu zanî». 5Ewî jî ew zîv avîtine nav pʼaristgehê, derkʼet çû xwe xeniqand.

6Serekêd kʼahîna zîv hildan û gotin: «Ne rʼast e ku em van bikine nav xizna pʼaristgehê, çimkî ew heqê xûnê ye». 7Hingê ew li hev şêwirîn û bi wan zîva Eʼrdê Axînker kʼirʼîn, bona tʼirbêd xerîba. 8Lema ew eʼrd hʼeta îro jî «Eʼrdê Xûnê» tê gotinê. 9Hingê ew gotina bi zarê Yêremîya pʼêxember hate sêrî: «Sî zîv qîmet dan, weke wî qîmetê ku hineke ji zarʼêd Îsraêlê qayl bûn 10û ew dane Eʼrdê Axînker, çawa ku Xudan minrʼa eʼmir kir»#27:10 Zekerîya 11:12-13; Yêremîya 32:6-9. .

Pirsa Pîlato

(Marqos 15:2-5; Lûqa 23:3-5; Yûhʼenna 18:33-38)

11Îsa ber welî sekinî, welî ji Wî pirsî û got: «Tu yî pʼadşê cihûya?» Îsa wîrʼa got: «Te bi devê xwe got». 12Lê çaxê serekêd kʼahîna û rʼûspîya davîtine Wî, Ewî qet caba kesekî neda. 13Hingê Pîlato Wîrʼa got: «Tu nabihêyî çiqas şikîyatê Te dikin?» 14Ewî dîsa caba kesekî neda, hʼeta welî jî şaş ma.

Dîwanêda hʼukumê kuştinê li ser Îsa derdixin

(Marqos 15:6-15; Lûqa 23:13-25; Yûhʼenna 18:39–19:16)

15Eʼdetê welî bû ku li cejinêda bi xwestina eʼlaletê girtîk wanrʼa berʼda. 16Hingê girtîkî wanî kʼifş hebû, ku navê wî Barabas bû. 17Gava ku ewana civîyan, Pîlato wanarʼa got: «Hûn kʼîjanî dixwazin ku ez bona we berʼdim, Barabas yan Îsayê ku Mesîh tê gotinê?» 18Ewî zanibû ku ji dest hʼevsûdîyê Îsa dabûne destê wî.

19Gava ew li herema dîwanê rʼûniştibû, kʼulfeta wî cab şand û got: «Kʼarê te ewî Bêsûc nekʼetîye, çimkî vê şeva derbazbûyî xewnêda bona Wî gelek tişt ser minrʼa derbaz bûn». 20Lê serekêd kʼahîna û rʼûspîya eʼlalet rʼazî kir, ku Barabas bixwazin û Îsa unda kin. 21Welî dîsa wanarʼa got: «Hûn ji van her duya kʼîjanî dixwazin ku ez werʼa berʼdim?» Wana jî got: «Barabas!» 22Pîlato wanarʼa got: «Lê ez Îsayê ku Mesîh jêrʼa dibêjin çawa bikim?» Hʼemûya jî got: «Bira bê xaçkirinê!» 23Welî got: «Lê Evî çi xirabî kirîye?» Hingê wana hê kire qîrʼîn û gotin: «Bira bê xaçkirinê!»

24Pîlato jî dît, wekî tiştek kʼarê nade, lê hê şerʼ û deʼw destpêdibe, av hilda li ber eʼlaletê destêd xwe şûştin û got: «Ez ji xûna Vî bêsûc im. Hûn xwexa binihêrʼin». 25Û tʼemamîya cimeʼtê caba wî da û got: «Bira xûna Wî li ser me û li ser zarʼêd me be!»

26Hingê Pîlato Barabas wanarʼa berʼda, lê Îsa da ber qamçîya û da destê wan ku bê xaçkirinê.

Esker qerfê xwe li Îsa dikin

(Marqos 15:16-20; Yûhʼenna 19:2-3)

27Hingê eskerêd welî Îsa birine hindurʼê qesirê û tʼemamîya rʼefa eskera ser Wî civîya. 28Kʼincê Wî jê êxistin û çuxekî sorê gevez lê kirin. 29Paşê tʼacek ji stirîya vegirtin dane serê Wî û qamîşek jî dane destê Wîyî rʼastê. Hingê ber Wî çok dan, qerfê xwe pê kirin û gotin: «Xweş be, Pʼadşê Cihûda!» 30Tʼûyî Wî kirin, qamîş hildan serê Wî xistin. 31Pey qerfkirinêrʼa çuxê sor ji Wî êxistin û kʼincê Wî lêkirin û dane pêşîya xwe birin ku Wî xaç kin.

Xaçkirina Îsa

(Marqos 15:21-32; Lûqa 23:26-43; Yûhʼenna 19:17-27)

32Çaxê ew derkʼetine derva, eskera yekî kûrênî dît ku navê wî Şimhʼûn bû, pʼêyî ser wî kirin ku xaçê Wî hilde. 33Ewana gihîştine wî cîyê ku jêrʼa Golgota digotin, ku tê feʼmkirinê: «Cîyê Qafa». 34Şerava zirav tʼevkirî danê ku vexwe. Lê çaxê Ewî teʼm kir, nexwest vexwe.

35Ew xaç kirin, ser kʼincê Wî pʼeşk avîtin û li nav xweda bela kirin#27:35 Nav destnivîsarêd paşwextîyêda ev jî heye: «Ku gotina pʼêxember bê sêrî: ‹Kʼincêd Min li nav hevda bela kirin û ser çuxê Min pʼeşk avîtin›» (Zebûr 22:18). . 36Paşê wê derê rʼûniştin û nobedarî li Wî kirin. 37Neheqîya Wî nivîsîn danîn fêza serê Wî: «EV ÎSA, PʼADŞÊ CIHÛYA YE».

38Hingê du qaçax jî tʼevî Wî hatine xaçkirinê, yek milê rʼastê û yê din milê çʼepê. 39Ewêd ku wirrʼa diçûn-dihatin Ew bêhurmet dikirin, serê xwe dihʼejandin 40û digotinê: «Ne Teyê pʼaristgeh hilşanda û sê rʼojada çêkira? De Xwe xilaz ke, heger Tu Kurʼê Xwedê yî! Ji xaç were xwarê!» 41Usa jî serekêd kʼahîna, qanûnzana û rʼûspîya tʼevayî qerfê xwe Wî dikirin û digotin: 42«Xelq xilaz kir, lê Xwe nikare xilaz ke! Ev nîne Pʼadşê Îsraêlê? De bira niha ji xaç bê xwarê û emê bawerîya xwe Wî bînin. 43Gumana Xwe danî ser Xwedê, de bira niha Wî xilaz ke, heger Xwedê ji Wî rʼazî ye, çimkî got: ‹Ez Kurʼê Xwedê me›». 44Qaçaxêd ku tʼevî Wî hatine xaçkirinê, wana jî usa teʼn li Wî dixistin.

Mirina Îsa

(Marqos 15:33-41; Lûqa 23:44-49; Yûhʼenna 19:28-30)

45Nîvro ji sihʼeta donzdeha hʼeta sihʼeta sisîya tʼemamîya eʼrdê bû teʼrî. 46Nêzîkî sihʼeta sisîya Îsa bi dengekî bilind kire qîrʼîn û got: «Êlî, Êlî, lama sabaxtanî?» ku tê feʼmkirinê: «Xwedêyê Min, Xwedêyê Min, Te çima Ez hiştim?»#27:46 Zebûr 22:1. 47Ewê ku nêzîk sekinîbûn, gava ev xeber bihîstin, gotin: «Ew gazî Êlyas dike». 48Yek ji wan bi lez bezî, lûfika beʼrê hilda sirkêda kir, li ser qamîşekîva danî û da Wî ku vexwe. 49Lê hinekêd din gotin: «Bisekine. Em bibînin, kʼa Êlyasê bê Wî xilaz ke?»

50Îsa dîsa bi dengekî bilind kire gazî û rʼuhʼê Xwe da.

51Hema hingê pʼerʼda pʼaristgehê ji sêrî hʼeta binî qelişî, bû du tîşa. Eʼrd hʼejîya, kevir qelişîn, 52tʼirb vebûn û gelek mirîyêd buhurtî rʼabûn. 53Ew ji tʼirba derkʼetin pey rʼabûna Îsarʼa, çûne Bajarê Pîroz û geleka ew dîtin.

54Çaxê sersed û ewêd ku tʼevî wî nobedarîya Îsa dikirin, eʼrdhʼej û ew hʼemû tiştê qewimî dîtin, rʼisasê ew girtin û gotin: «Rʼastî jî Eva Kurʼê Xwedê bû!»

55Li wê derê gelek kʼulfet jî hebûn, ku dûrva dinihêrʼîn. Ew ji Celîlê li pey Îsa hatibûn, berdestî Wîrʼa kiribûn. 56Meryema Mejdelanî, Meryema dîya Aqûb û Ûsiv û dîya her du kurʼêd Zebedî li nav wanda bûn.

Definkirina Îsa

(Marqos 15:42-47; Lûqa 23:50-56; Yûhʼenna 19:38-42)

57Berê êvarê merivekî dewletî ji Arîmetyayê hat, ku navê wî Ûsiv bû. Ew jî yek ji şagirtêd Îsa bû. 58Ew çû cem Pîlato û cinyazê Îsa ji wî xwest. Wê gavê Pîlato eʼmir kir ku cinyaz bê dayînê. 59Ûsiv cinyaz hilda, qedekê kʼitanîyî paqijda kʼefen kir 60û danî nav tʼirba#27:60 Tʼirba Îsa mixarek bû. Cihûya hingê destê kʼêva bihata mirîyêd xwe dikirine mixara. Ew yan şkeft bûn yan jî qeyada dikʼolan. xweye nû ku qeyêda kʼolabû. Paşê ewî kevirekî mezin holî ber derê tʼirbê kir û çû. 61Meryema Mejdelanî û Meryema din li wê derê bûn û pêşberî tʼirbê rʼûniştibûn.

Nobedarêd tʼirbê

62Rʼoja din ku pey rʼoja tʼivdarekkirinê#27:62 «Rʼoja tʼivdarekkirinê» rʼoja înîyê bû. bû, serekêd kʼahîna û fêrisîya li cem Pîlato civîyan 63û gotin: «Em xulam, tê bîra me, ku Ewî derewîn saxtîya Xweda gotibû: ‹Ezê rʼoja sisîya ji mirinê rʼabim›. 64Niha eʼmir ke ku hʼeta rʼoja sisîya miqatî tʼirbê bin, nebe ku şagirtêd Wî bên Wî bidizin û cimeʼtêrʼa bêjin: ‹Ew ji mirinê rʼabûye›. Îdî xalifandina paşîyê ji ya pêşîyê xirabtir be». 65Pîlato wanrʼa got: «Va ne werʼa eskerêd nobedar. Herʼin çawa ku hûn zanin usa jî miqatî tʼirbê bin». 66Ew jî çûn miqatî tʼirbê bûn, kevir mor kirin û eskerêd nobedar li ber danîn.

Currently Selected:

Metta 27: KmrNTL

Highlight

Copy