Johanes 12

Jesus woat en Betanien jesaulft

1Jesus kjeem sas Doag ver däm Passa no Betanien, wua Lazarus, de Jestorwna, wia, däm Jesus utem Doot oppjewakjt haud. 2See muaken am doa een Owentkost, un Marta deend; oba Lazarus wia eena von dee, dee met am aum Desch saut (lach). 3Donn neem Maria een Punt von ajchte, sea diere Nardeneelj un saulwd Jesus siene Feet un drieejd am de Feet met äare Hoa. Oba daut Hus wort voll von däm Saulwjeroch. 4Donn säd eena von siene Jinja, Judas, Simon sien Sän, de Iskariot, dee am veroden sull: 5Wuarom es dise Saulweelj nich fa 300 Dinoa vekoft un de Oame jejäft worden? 6Oba dit säd hee, nich daut hee om de Oame besorcht wia, oba wiels hee een Deef wia un de Jeltkauss haud un druach, waut doa nenjelajcht wort. 7Donn säd Jesus: Lot ar, see haft daut to mienem Bejrafnisdach oppbewoat; 8dan de Oame ha jie emma bie junt, mie ha jie nich emma.

De Huagapriesta sent sikj eenich Lazarus doottomoaken

9Väl Volkj vonne Juden erfua, daut hee doa es; un see kjeemen, nich wäajen Jesus auleen, oba uk om Lazarus to seenen, däm hee utem Doot oppjewakjt haud. 10Oba de Huagapriesta beroden sikj, om daut see uk däm Lazarus dootmoaken kunnen, 11wiels väl Juden wäajen am hanjinjen un jleewden aun Jesus.

Jesus ritt opp eenen Äsel en Jerusalem nenn

12Aum näakjsten Dach, aus väl Volkj, dee toom Fast jekomen wieren, hieeden, daut Jesus no Jerusalem kjemt, 13neemen see Palmasta un jinjen rut, am entjäajen, un schrieejen: Hosiana! Jesäajent es, dee doa kjemt em Harn (sienen) Nomen, de Kjennich Israels! {Ps.118,25.26} 14Oba Jesus funk eenen jungen Äsel un sad sikj doa nopp, aus et jeschräwen steit: 15«Forcht die nich Dochta Zion! Kjikj, dien Kjennich kjemt, toried opp eenem Äselfalm». {Sach.9,9} 16[Oba] dit vestunden siene Jinja ieescht nich, oba aus Jesus veharlicht wia, donn dochten see doaraun, daut dit von am jeschräwen wia un see daut aun am jedonen hauden. 17Daut Volkj oba bezeijd, daut bie am wia, daut hee Lazarus utem Grauf jeroopt un am vom Doot oppjewakjt haud. 18Doarom jinkj am uk daut Volkj entjäajen, wiels see hieeden, daut hee dit Tieekjen jedonen haud. 19Donn säden de Farisäa to eenaunda: Jie seenen, daut jie nuscht utrechten; kjikj; de Welt es am hinjaraun jegonen.

Äwa daut Stoawen vom Menschensän

20Doa wieren oba atelje Griechen unja dee, dee nopp kjeemen, om daut see oppem Fast aunbäden. 21Dise kjeemen no Filippus, dee von Betsaida en Galiläa wia, un bedden am un säden: Har, wie wellen Jesus seenen. 22Filippus kjemt un sajcht daut Andreas, [un wada nodäm] kaumen Andreas un Filippus, un see sajen daut Jesus. 23Oba Jesus auntwuad an un säd: De Stund es jekomen, daut de Menschensän veharlicht woat. 24Woarhauft, woarhauft, ekj saj junt: Wan daut Weitkuarn nich enne Ieed felt un stoaft, blift daut auleen; wan et oba stoaft, brinjt daut väl Frucht. 25Wäa sien Läwen leef haft, woat daut velieren; un wäa sien Läwen en dise Welt haust, woat daut toom eewjen Läwen bewoaren. 26Wan mie wäa deent, soo folcht dee mie no; un wua ekj sie, doa woat uk mien Deena sennen. Wan mie wäa deent, soo woat de Voda am ieren. 27Nu es miene Seel bedrekjt (oppjeräacht), un waut saul ekj sajen? Voda, rad mie ut dise Stund? Doch doarom sie ekj en dise Stund jekomen. 28Voda, veharlich dien Nomen! Doa kjeem eene Stemm utem Himmel: Ekj ha am veharlicht un woa am wada veharlichen.

29Oba daut Volkj, daut doa stunt un toohieed, säden, daut haft jerummelt, aundre säden: Een Enjel haft met am jerät. 30Jesus auntwuad un säd: Nich om mient haulwen es dise Stemm jewast, oba om junt haulwen. 31Nu es daut Jerecht äwa dise Welt; nu woat de Welt-Harscha rut jeschmäten woaren. 32Un ekj, wan ekj vonne Ieed huach (opp) jehowen sie, woa ekj aule no mie trakjen. 33(Oba dit säd hee, om auntodieden, waut fa een Doot hee stoawen sull). 34Daut Volkj auntwuad am: Wie ha utem Jesaz jehieet, daut de Christus blift en Eewichkjeit, un woo sajchst du, daut de Menschensän mott oppjehowen woaren? Wäa es disa, de Menschensän? 35Donn säd Jesus to an: Noch eene kjliene Tiet es daut Licht bie junt, waundelt, solang jie daut Licht ha, om daut de Diestanis junt nich äwafelt. Un wäa enne Diestanis jeit, weet nich, wuahan hee jeit. 36Soo lang jie daut Licht ha, jleeft aun daut Licht, om daut jie Säns vom Licht woaren. Dit säd Jesus un jinkj wajch un vestuak sikj ver an.

Ongloowen un Gloowen bie de Juden

37Wan uk hee soo väl Tieekjens ver an jedonen haud, jleewden see nich aun am, 38doamet däm Profeet Jesaja sien Wuat erfelt wort, daut hee jesajcht haud: «Har, wäa haft onse Vekjindjunk jejleeft, un wäm wort däm Har sien Oarm jeopenboat?» {Jes.53,1} 39Doarom kunnen see nich jleewen, wiels Jesaja wada jesajcht haud: 40«Hee haft äare Uagen blint un äa Hoat hoat jemoakt, om daut see nich seenen met de Uagen un vestonen met däm Hoat un sikj bekjieren, un ekj an heel (jesunt moak)». {Jes.6,10} 41Dit säd Jesaja, wiels hee siene Harlichkjeit sach un von am räd. 42Oba dan noch jleewden väle von de Bowaschte aun am; oba wäajen de Farisäa bekjanen see am nich, om daut see nich wudden ute Sienagog utjeschloten; 43dan see leewde de Iea bie Menschen mea aus de Iea bie Gott.

Aum Enj von Jesus sien effentlichen Wirkjen roopt hee de Menschen to eene Entscheidunk

44Oba Jesus roopt un säd: Wäa aun mie jleeft, jleeft nich aun mie, oba aun däm, dee mie jeschekjt haft; 45un wäa mie sitt, sitt däm, dee mie jeschekjt haft. 46Ekj sie aus een Licht enne Welt jekomen, om daut jieda, dee aun mie jleeft, nich em Diestren blift; 47un wäa emma miene Wieed hieet un nich bewoat (doano deit), soo recht ekj am nich, dan ekj sie nich jekomen, om daut ekj de Welt recht, oba doamet ekj de Welt rad. 48Wäa mie vestat (veschmitt) un miene Wieed nich aunnemt, haft däm, dee am rechten woat; daut Wuat, daut ekj jerät ha, daut woat am rechten aum latsten Dach. 49Dan ekj ha nich ut mie selfst jerät, oba de Voda, dee mie jeschekjt haft, dee haft mie een Jeboot jejäft, waut ekj sajen un räden sull; 50un ekj weet, daut sien Jeboot eewjet Läwen es. Waut ekj uk räd, räd ekj soo, aus mie de Voda jesajcht haft.

Currently Selected:

Johanes 12: PBJHF

Highlight

Copy