បរិទេវ 3
3
ព្រះហឫទ័យសប្បុរសរបស់ព្រះនៅស្ថិតស្ថេរជាដរាប
1ខ្ញុំជាមនុស្សដែលបានឃើញសេចក្ដីវេទនា
ដោយដំបងនៃសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះអង្គ
2ព្រះអង្គបាននាំខ្ញុំទៅក្នុងសេចក្ដីងងឹត
មិនមែនក្នុងពន្លឺទេ
3ពិតប្រាកដជាព្រះអង្គបានបែរព្រះហស្ត
មកទាស់នឹងខ្ញុំផ្ទួនៗរាល់ថ្ងៃ។
4ព្រះអង្គបានធ្វើឲ្យសាច់ ស្បែកខ្ញុំរោយរៀវទៅ
ហើយបានបំបាក់ឆ្អឹងខ្ញុំផង
5ព្រះអង្គបានធ្វើរបងឃុំឃាំងខ្ញុំ
ហើយបានឡោមព័ទ្ធខ្ញុំដោយថ្នាំពុល
និងការដែលនឿយលំបាក
6ព្រះអង្គឲ្យខ្ញុំនៅកន្លែងងងឹត
ដូចពួកដែលបានស្លាប់ជាយូរមកហើយ។
7ព្រះអង្គបានធ្វើកំផែងព័ទ្ធជុំវិញខ្ញុំ
មិនឲ្យចេញទៅក្រៅឡើយ
ក៏បានយកច្រវាក់ចងខ្ញុំយ៉ាងធ្ងន់
8ទោះបើខ្ញុំខំស្រែកហៅរកជំនួយ
ព្រះអង្គរាំងរាមិនឲ្យសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំ
ចូលទៅឡើយ
9ព្រះអង្គបានដាក់ថ្មរាំងផ្លូវខ្ញុំ
ហើយបានធ្វើឲ្យផ្លូវច្រកខ្ញុំវៀចទាំងអស់។
10ព្រះអង្គប្រៀបដូចជាខ្លាឃ្មុំដែលលបសង្គ្រុប
ហើយដូចជាសិង្ហពួនចាំប្រហារខ្ញុំ
11ព្រះអង្គបានបង្វែរផ្លូវរបស់ខ្ញុំ ក៏ហែកខ្ញុំខ្ទេចខ្ទី
ហើយឲ្យខ្ញុំនៅកណ្ដោចកណ្ដែង
12ព្រះអង្គបានយឹតធ្នូ
ហើយតាំងខ្ញុំទុកជាវង់សម្រាប់ព្រួញ។
13ព្រះអង្គបានធ្វើឲ្យតួព្រួញពីបំពង់ព្រះអង្គទម្លុះថ្លើមខ្ញុំ
14ខ្ញុំបានទៅជាទីសំណើច
ដល់ជនជាតិទាំងឡាយរបស់ខ្ញុំ
ហើយជាបទចម្រៀងរបស់គេជានិច្ចរាល់ថ្ងៃ។
15ព្រះអង្គបានចម្អែតខ្ញុំ ដោយសេចក្ដីជូរចត់
ព្រមទាំងឲ្យខ្ញុំស្រវឹងដោយស្លែងផង។
16ព្រះអង្គបានបំបាក់ធ្មេញខ្ញុំដោយក្រួស
ហើយបានព្រលាំងខ្ញុំដោយផេះ
17ហើយព្រះអង្គបោះបង់ចោលព្រលឹងរបស់ខ្ញុំ
ឆ្ងាយចេញពីសេចក្ដីសុខទៅ
ខ្ញុំបានភ្លេចសេចក្ដីចម្រើនហើយ
18ខ្ញុំក៏ពោលថា៖ «កម្លាំងខ្ញុំបាត់បង់អស់
សេចក្ដីសង្ឃឹមលើព្រះយេហូវ៉ាក៏លែងមានដែរ»។
19ខ្ញុំនឹកចាំពីសេចក្ដីទុក្ខលំបាក
និងសេចក្ដីវេទនារបស់ខ្ញុំ
ព្រមទាំងស្លែង និងថ្នាំពុលផង។
20ព្រលឹងខ្ញុំនៅតែចាំបាននៅឡើយ
ហើយក៏ឱនចុះនៅក្នុងខ្លួនខ្ញុំ។
21តែខ្ញុំនឹកឡើងវិញពីសេចក្ដីនេះ
បានជាខ្ញុំមានសេចក្ដីសង្ឃឹម
22គឺសេចក្ដីសប្បុរសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា
មិនចេះចប់
សេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ព្រះអង្គមិនចេះផុត
23សេចក្ដីទាំងនោះ ចេះតែថ្មីរៀងរាល់ព្រឹក
សេចក្ដីស្មោះត្រង់របស់ព្រះអង្គធំណាស់។
24ព្រលឹងខ្ញុំបានពោលថា
«ព្រះយេហូវ៉ាជាចំណែកនៃខ្ញុំ
ហេតុនោះ ខ្ញុំនឹងសង្ឃឹមដល់ព្រះអង្គ»។
25ព្រះយេហូវ៉ាល្អដល់អស់អ្នកដែលរង់ចាំព្រះអង្គ
គឺដល់ព្រលឹងអ្នកណាដែលស្វែងរកព្រះអង្គ។
26បើមនុស្សសង្ឃឹម
និងរង់ចាំសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ព្រះយេហូវ៉ា
ឥតបារម្ភព្រួយ នោះល្អហើយ។
27ឯការដែលមនុស្សទទួលរងនឹម
ក្នុងកាលដែលនៅវ័យក្មេង នោះក៏ល្អដែរ
28អ្នកនោះនឹងអង្គុយតែឯង ហើយនៅមាត់ស្ងៀម
ពីព្រោះគឺព្រះអង្គដែលដាក់នឹមលើខ្លួន
29អ្នកនោះនឹងព្រមដាក់មាត់ចុះក្នុងធូលីដី
(បើប្រសិនជានឹងមានទីសង្ឃឹមបាន)
30ក៏នឹងបែរកំផ្លៀងទៅឲ្យដល់អ្នកដែលទះខ្លួន
ហើយនឹងទ្រាំឲ្យបានពេញ
ដោយសេចក្ដីត្មះតិះដៀល។
31ដ្បិតព្រះអម្ចាស់មិនបោះបង់ចោលជាដរាបទេ។
32ទោះបើព្រះអង្គធ្វើទុក្ខក៏ដោយ
គង់តែព្រះអង្គនឹងអាណិតមេត្តា
ដោយសេចក្ដីសប្បុរសដ៏បរិបូររបស់ព្រះអង្គដែរ
33ព្រះអង្គមិនសប្បាយព្រះហឫទ័យទេ
ក្នុងការធ្វើទុក្ខ
ឬឲ្យមនុស្សជាតិត្រូវវេទនានោះ។
34ពេលគេជិះជាន់ពួកឈ្លើយនៅផែនដី
35ពេលគេបង្វែរសេចក្ដីយុត្តិធម៌ពីមនុស្ស
នៅចំពោះព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត
36ឬបង្កាច់បំភាន់មនុស្សណាក្នុងរឿងក្តី
នោះជាការដែលព្រះអម្ចាស់
ព្រះអង្គមិនសព្វព្រះហឫទ័យឡើយ
37បើព្រះអម្ចាស់មិនបានបង្គាប់គេ
តើអ្នកណានឹងអាចថ្លែងទំនាយទំនាយ
ហើយការនោះកើតឡើងបានជាពិត?
38ឯការអាក្រក់នឹងការល្អ
តើមិនមែនចេញពីព្រះឧស្ឋ
របស់ព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុតមកទេឬ?
39ដូច្នេះ ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សរស់ត្រូវត្អូញត្អែរ
គឺមនុស្សណាដែលរងទោស
ដោយព្រោះអំពើបាបដែលខ្លួនបានប្រព្រឹត្តដូច្នេះ។
40ចូរយើងពិចារណា
ហើយល្បងលផ្លូវដែលយើងប្រព្រឹត្ត
រួចត្រឡប់បែរទៅឯព្រះយេហូវ៉ាវិញចុះ។
41ចូរឲ្យយើងតម្រង់ចិត្តឡើង
ទៅឯព្រះ ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌
ជាមួយដៃយើងផង។
42យើងខ្ញុំបានរំលង ព្រមទាំងបះបោរហើយ
ព្រះអង្គមិនបានអត់ទោសឲ្យទេ។
43ព្រះអង្គបានឃ្លុំអង្គ ដោយសេចក្ដីក្រោធ
ហើយដេញតាមយើងខ្ញុំ
ព្រះអង្គបានប្រហារជីវិត ឥតប្រណីសោះ
44ព្រះអង្គបាំងអង្គដោយពពក
ដើម្បីមិនឲ្យសេចក្ដីអធិស្ឋានណា
ចូលទៅដល់បានឡើយ។
45ព្រះអង្គបានធ្វើឲ្យយើងខ្ញុំទៅជាកាក ហើយជាសំរាម
នៅកណ្ដាលអស់ទាំងសាសន៍។
46ពួកខ្មាំងសត្រូវទាំងប៉ុន្មានរបស់យើងខ្ញុំ
បានហាមាត់ធំដាក់យើងខ្ញុំ
47ចំណែករបស់យើងខ្ញុំ គឺជាសេចក្ដីភ័យខ្លាច
និងរណ្តៅ ព្រមទាំងសេចក្ដីបំផ្លាញ
និងសេចក្ដីវិនាសផង។
48ភ្នែកខ្ញុំហូរចេញជាផ្លូវទឹក
ដោយព្រោះការបំផ្លាញកូនស្រីរបស់សាសន៍ខ្ញុំ។
49ភ្នែកខ្ញុំនឹងហូរសស្រាក់ឥតឈប់ឈរ
ឥតស្រាកឡើយ
50ទាល់តែព្រះយេហូវ៉ាឈ្ងោកមើល
ហើយពិចារណាពីស្ថានសួគ៌មក។
51ភ្នែកខ្ញុំធ្វើឲ្យចិត្តខ្ញុំកើតទុក្ខ
ដោយព្រោះពួកកូនស្រីនៃក្រុងរបស់ខ្ញុំ។
52ពួកអ្នកដែលជាខ្មាំងសត្រូវនឹងខ្ញុំ
ដោយឥតហេតុគេបានដេញតាមខ្ញុំ
ដូចជាដេញតាមសត្វស្លាប
53គេបានកាត់ជីវិតខ្ញុំចេញ ដោយដាក់គុកងងឹត
ហើយបានទាំងដាក់ថ្មសន្ធប់ពីលើខ្ញុំផង
54មានទឹកហូរមកលិចក្បាលខ្ញុំ
នោះខ្ញុំបានថា «ខ្ញុំស្លាប់ហើយ»។
55ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ
ទូលបង្គំបានអំពាវនាវដល់ព្រះនាមព្រះអង្គ
ពីក្នុងទីជម្រៅនៃគុកងងឹត
56ព្រះអង្គក៏ឮសំឡេងរបស់ទូលបង្គំ
«សូមកុំគេចព្រះកាណ៌ព្រះអង្គចេញពីការថ្ងូរ
និងសម្រែករបស់ទូលបង្គំឡើយ»
57នៅថ្ងៃដែលទូលបង្គំបានអំពាវនាវដល់ព្រះអង្គ
នោះព្រះអង្គបានយាងមកជិត
ហើយមានព្រះបន្ទូលថា «កុំឲ្យខ្លាចឡើយ»
58ឲ្យព្រះអម្ចាស់អើយ
ព្រះអង្គបានកាន់ក្តីនៃព្រលឹងទូលបង្គំហើយ
ព្រះអង្គបានលោះជីវិតរបស់ទូលបង្គំផង។
59ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ ព្រះអង្គបានឃើញកំហុស
ដែលគេបានធ្វើដល់ទូលបង្គំ
សូមព្រះអង្គជំនុំជម្រះក្តីរបស់ទូលបង្គំចុះ។
60ព្រះអង្គបានឃើញការសងសឹកទាំងប៉ុន្មានរបស់គេ
និងអស់ទាំងកិច្ចកលដែលគេធ្វើដល់ទូលបង្គំដែរ។
61ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ
ព្រះអង្គបានឮពាក្យប្រមាថរបស់គេ
និងអស់ទាំងកិច្ចកល
ដែលគេគិតធ្វើដល់ទូលបង្គំហើយ។
62ក៏ឮពាក្យសម្ដីរបស់ពួកអ្នកលើកគ្នា
ទាស់នឹងទូលបង្គំ
ហើយជ្រាបការដែលគេគិត
ទាស់នឹងទូលបង្គំជានិច្ចដែរ។
63សូមព្រះអង្គទតក្នុងកាលដែលគេអង្គុយចុះ
ហើយក្រោកឡើងផង
ទូលបង្គំជាបទចម្រៀងរបស់គេហើយ។
64ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ
ព្រះអង្គនឹងសងគេតាមការដែលដៃគេបានធ្វើ
65ព្រះអង្គនឹងបណ្ដាលឲ្យចិត្តគេរឹងរូស
គឺជាបណ្ដាសាដល់គេ
66ព្រះអង្គនឹងដេញតាមគេដោយសេចក្ដីក្រោធ
ហើយបំផ្លាញគេឲ្យសូន្យ
ចេញពីក្រោមស្ថានរបស់ព្រះយេហូវ៉ាទៅ។
Currently Selected:
បរិទេវ 3: គកស១៦
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© 2016 United Bible Societies
