Eseia 59
59
Pechod, Cyffes ac Adferiad y Bobl
1Nid aeth llaw'r ARGLWYDD yn rhy fyr i achub,
na'i glust yn rhy drwm i glywed;
2ond eich camweddau chwi a ysgarodd
rhyngoch a'ch Duw,
a'ch pechodau chwi a barodd iddo guddio'i wyneb
fel nad yw'n eich clywed.
3Y mae'ch dwylo'n halogedig gan waed,
a'ch bysedd gan gamwedd;
y mae'ch gwefusau'n dweud celwydd,
a'ch tafod yn sibrwd twyll.
4Nid oes erlynydd teg
na diffynnydd gonest,
ond y maent yn ymddiried mewn gwegi ac yn llefaru twyll,
yn feichiog o niwed ac yn esgor ar ddrygioni.
5Y maent yn deor wyau gwiberod,
ac yn nyddu gwe pryf copyn;
os bwyti o'r wyau, byddi farw;
os torri un, daw neidr allan.
6Nid yw gwe pryf copyn yn gwneud dillad;
nid oes neb yn gwneud gwisg ohoni;
ofer yw eu gweithredoedd i gyd,
a'u dwylo'n llunio trais.
7Y mae eu traed yn rhuthro at gamwedd,
ac yn brysio i dywallt gwaed diniwed;
bwriadau maleisus yw eu bwriadau,
distryw a dinistr sydd ar eu ffyrdd;
8ni wyddant am ffordd heddwch,
nid oes cyfiawnder ar eu llwybrau;
y mae eu ffyrdd i gyd yn gam,
ac nid oes heddwch i neb sy'n eu cerdded.
9Am hynny, ciliodd barn oddi wrthym,
ac nid yw cyfiawnder yn cyrraedd atom;
edrychwn am oleuni, ond tywyllwch a gawn,
am ddisgleirdeb, ond mewn caddug y cerddwn;
10rydym yn ymbalfalu ar y pared fel deillion,
yn ymbalfalu fel rhai heb lygaid;
rydym yn baglu ganol dydd fel pe bai'n gyfnos,
fel y meirw yn y cysgodion.
11Rydym i gyd yn chwyrnu fel eirth,
yn cwyno ac yn cwyno fel colomennod;
rydym yn disgwyl am gyfiawnder, ond nis cawn,
am iachawdwriaeth, ond ciliodd oddi wrthym.
12Y mae ein troseddau yn niferus ger dy fron,
a'n pechodau yn tystio yn ein herbyn;
y mae'n troseddau'n amlwg inni,
ac yr ydym yn cydnabod ein camweddau:
13gwrthryfela a gwadu'r ARGLWYDD,
troi ymaith oddi wrth ein Duw,
llefaru trawster a gwrthgilio,
myfyrio a dychmygu geiriau celwyddog.
14Gwthir barn o'r neilltu,
ac y mae cyfiawnder yn cadw draw,
oherwydd cwympodd gwirionedd ar faes y dref,
ac ni all uniondeb ddod i mewn.
15Y mae gwirionedd yn eisiau,
ac ysbeilir yr un sy'n ymwrthod â drygioni.
Gwelodd yr ARGLWYDD hyn,
ac yr oedd yn ddrwg yn ei olwg
nad oedd barn i'w chael.
16Gwelodd nad oedd neb yn malio,
rhyfeddodd nad oedd neb yn ymyrryd;
yna daeth ei fraich ei hun â buddugoliaeth iddo,
a chynhaliodd ei gyfiawnder ef.
17Gwisgodd gyfiawnder fel llurig,
a helm iachawdwriaeth am ei ben;
gwisgodd ddillad dialedd,
a rhoi eiddigedd fel mantell amdano.
18Bydd yn talu i bawb yn ôl ei haeddiant—
llid i'w wrthwynebwyr, cosb i'w elynion;
bydd yn rhoi eu haeddiant i'r ynysoedd.
19Felly, ofnant enw'r ARGLWYDD yn y gorllewin,
a'i ogoniant yn y dwyrain;
oherwydd fe ddaw fel afon mewn llif
yn cael ei gyrru gan ysbryd yr ARGLWYDD.
20“Fe ddaw gwaredydd i Seion,
at y rhai yn Jacob sy'n cefnu ar wrthryfel,”
medd yr ARGLWYDD.
21“Dyma,” medd yr ARGLWYDD, “fy nghyfamod â hwy. Bydd fy ysbryd i arnat, a gosodaf fy ngeiriau yn dy enau; nid ymadawant oddi wrthyt nac oddi wrth dy blant, na phlant dy blant, o'r pryd hwn hyd byth,” medd yr ARGLWYDD.
Currently Selected:
Eseia 59: BCNDA
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© Cymdeithas y Beibl 2004
© British and Foreign Bible Society 2004