മഥിഃ 17
17
1അനന്തരം ഷഡ്ദിനേഭ്യഃ പരം യീശുഃ പിതരം യാകൂബം തത്സഹജം യോഹനഞ്ച ഗൃഹ്ലൻ ഉച്ചാദ്രേ ർവിവിക്തസ്ഥാനമ് ആഗത്യ തേഷാം സമക്ഷം രൂപമന്യത് ദധാര|
2തേന തദാസ്യം തേജസ്വി, തദാഭരണമ് ആലോകവത് പാണ്ഡരമഭവത്|
3അന്യച്ച തേന സാകം സംലപന്തൗ മൂസാ ഏലിയശ്ച തേഭ്യോ ദർശനം ദദതുഃ|
4തദാനീം പിതരോ യീശും ജഗാദ, ഹേ പ്രഭോ സ്ഥിതിരത്രാസ്മാകം ശുഭാ, യദി ഭവതാനുമന്യതേ, തർഹി ഭവദർഥമേകം മൂസാർഥമേകമ് ഏലിയാർഥഞ്ചൈകമ് ഇതി ത്രീണി ദൂഷ്യാണി നിർമ്മമ|
5ഏതത്കഥനകാല ഏക ഉജ്ജവലഃ പയോദസ്തേഷാമുപരി ഛായാം കൃതവാൻ, വാരിദാദ് ഏഷാ നഭസീയാ വാഗ് ബഭൂവ, മമായം പ്രിയഃ പുത്രഃ, അസ്മിൻ മമ മഹാസന്തോഷ ഏതസ്യ വാക്യം യൂയം നിശാമയത|
6കിന്തു വാചമേതാം ശൃണ്വന്തഏവ ശിഷ്യാ മൃശം ശങ്കമാനാ ന്യുബ്ജാ ന്യപതൻ|
7തദാ യീശുരാഗത്യ തേഷാം ഗാത്രാണി സ്പൃശൻ ഉവാച, ഉത്തിഷ്ഠത, മാ ഭൈഷ്ട|
8തദാനീം നേത്രാണ്യുന്മീല്യ യീശും വിനാ കമപി ന ദദൃശുഃ|
9തതഃ പരമ് അദ്രേരവരോഹണകാലേ യീശുസ്താൻ ഇത്യാദിദേശ, മനുജസുതസ്യ മൃതാനാം മധ്യാദുത്ഥാനം യാവന്ന ജായതേ, താവത് യുഷ്മാഭിരേതദ്ദർശനം കസ്മൈചിദപി ന കഥയിതവ്യം|
10തദാ ശിഷ്യാസ്തം പപ്രച്ഛുഃ, പ്രഥമമ് ഏലിയ ആയാസ്യതീതി കുത ഉപാധ്യായൈരുച്യതേ?
11തതോ യീശുഃ പ്രത്യവാദീത്, ഏലിയഃ പ്രാഗേത്യ സർവ്വാണി സാധയിഷ്യതീതി സത്യം,
12കിന്ത്വഹം യുഷ്മാൻ വച്മി, ഏലിയ ഏത്യ ഗതഃ, തേ തമപരിചിത്യ തസ്മിൻ യഥേച്ഛം വ്യവജഹുഃ; മനുജസുതേനാപി തേഷാമന്തികേ താദൃഗ് ദുഃഖം ഭോക്തവ്യം|
13തദാനീം സ മജ്ജയിതാരം യോഹനമധി കഥാമേതാം വ്യാഹൃതവാൻ, ഇത്ഥം തച്ഛിഷ്യാ ബുബുധിരേ|
14പശ്ചാത് തേഷു ജനനിവഹസ്യാന്തികമാഗതേഷു കശ്ചിത് മനുജസ്തദന്തികമേത്യ ജാനൂനീ പാതയിത്വാ കഥിതവാൻ,
15ഹേ പ്രഭോ, മത്പുത്രം പ്രതി കൃപാം വിദധാതു, സോപസ്മാരാമയേന ഭൃശം വ്യഥിതഃ സൻ പുനഃ പുന ർവഹ്നൗ മുഹു ർജലമധ്യേ പതതി|
16തസ്മാദ് ഭവതഃ ശിഷ്യാണാം സമീപേ തമാനയം കിന്തു തേ തം സ്വാസ്ഥം കർത്തും ന ശക്താഃ|
17തദാ യീശുഃ കഥിതവാൻ രേ അവിശ്വാസിനഃ, രേ വിപഥഗാമിനഃ, പുനഃ കതികാലാൻ അഹം യുഷ്മാകം സന്നിധൗ സ്ഥാസ്യാമി? കതികാലാൻ വാ യുഷ്മാൻ സഹിഷ്യേ? തമത്ര മമാന്തികമാനയത|
18പശ്ചാദ് യീശുനാ തർജതഏവ സ ഭൂതസ്തം വിഹായ ഗതവാൻ, തദ്ദണ്ഡഏവ സ ബാലകോ നിരാമയോഽഭൂത്|
19തതഃ ശിഷ്യാ ഗുപ്തം യീശുമുപാഗത്യ ബഭാഷിരേ, കുതോ വയം തം ഭൂതം ത്യാജയിതും ന ശക്താഃ?
20യീശുനാ തേ പ്രോക്താഃ, യുഷ്മാകമപ്രത്യയാത്;
21യുഷ്മാനഹം തഥ്യം വച്മി യദി യുഷ്മാകം സർഷപൈകമാത്രോപി വിശ്വാസോ ജായതേ, തർഹി യുഷ്മാഭിരസ്മിൻ ശൈലേ ത്വമിതഃ സ്ഥാനാത് തത് സ്ഥാനം യാഹീതി ബ്രൂതേ സ തദൈവ ചലിഷ്യതി, യുഷ്മാകം കിമപ്യസാധ്യഞ്ച കർമ്മ ന സ്ഥാസ്യാതി| കിന്തു പ്രാർഥനോപവാസൗ വിനൈതാദൃശോ ഭൂതോ ന ത്യാജ്യേത|
22അപരം തേഷാം ഗാലീൽപ്രദേശേ ഭ്രമണകാലേ യീശുനാ തേ ഗദിതാഃ, മനുജസുതോ ജനാനാം കരേഷു സമർപയിഷ്യതേ തൈ ർഹനിഷ്യതേ ച,
23കിന്തു തൃതീയേഽഹി्ന മ ഉത്ഥാപിഷ്യതേ, തേന തേ ഭൃശം ദുഃഖിതാ ബഭൂവഃ|
24തദനന്തരം തേഷു കഫർനാഹൂമ്നഗരമാഗതേഷു കരസംഗ്രാഹിണഃ പിതരാന്തികമാഗത്യ പപ്രച്ഛുഃ, യുഷ്മാകം ഗുരുഃ കിം മന്ദിരാർഥം കരം ന ദദാതി? തതഃ പിതരഃ കഥിതവാൻ ദദാതി|
25തതസ്തസ്മിൻ ഗൃഹമധ്യമാഗതേ തസ്യ കഥാകഥനാത് പൂർവ്വമേവ യീശുരുവാച, ഹേ ശിമോൻ, മേദിന്യാ രാജാനഃ സ്വസ്വാപത്യേഭ്യഃ കിം വിദേശിഭ്യഃ കേഭ്യഃ കരം ഗൃഹ്ലന്തി? അത്ര ത്വം കിം ബുധ്യസേ? തതഃ പിതര ഉക്തവാൻ, വിദേശിഭ്യഃ|
26തദാ യീശുരുക്തവാൻ, തർഹി സന്താനാ മുക്താഃ സന്തി|
27തഥാപി യഥാസ്മാഭിസ്തേഷാമന്തരായോ ന ജന്യതേ, തത്കൃതേ ജലധേസ്തീരം ഗത്വാ വഡിശം ക്ഷിപ, തേനാദൗ യോ മീന ഉത്ഥാസ്യതി, തം ഘൃത്വാ തന്മുഖേ മോചിതേ തോലകൈകം രൂപ്യം പ്രാപ്സ്യസി, തദ് ഗൃഹീത്വാ തവ മമ ച കൃതേ തേഭ്യോ ദേഹി|
Currently Selected:
മഥിഃ 17: SANML
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© SanskritBible.in । Licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License.
