วิวรณ์ 18

เมืองบาบูโลนใหญ่นั้นล่มจมเสียแล้ว

1ภายหลังเหตุการณ์เหล่านี้ ข้าพเจ้าได้เห็นทูตสวรรค์อีกองค์หนึ่งลงมาจากสวรรค์ ถืออาชญาสิทธิ์อันใหญ่ยิ่ง และรัศมีของท่านได้กระทำแผ่นดินโลกให้สว่างไป. 2ท่านได้ร้องประกาศด้วยเสียงอันดังว่า. ‘เมืองบาบูโลนใหญ่นั้นล่มจมเสียแล้ว, ล่มจมเสียแล้ว, และเป็นที่อาศัยแห่งผีปิศาจ, และเป็นที่คุมขังแห่งผีโสโครกทุกอย่าง, และเป็นกรงแห่งนกทุกอย่างที่ไม่สะอาดและที่น่าเกลียด. 3ด้วยว่าประเทศทั้งปวงได้ดื่มเหล้าองุ่นของความพิโรธแห่งการล่วงประเวณีของเมืองนั้นจึงล่มจมลง และบรรดากษัตริย์ที่แผ่นดินโลกได้กระทำผิดประเวณีกับเมืองนั้น, และพ่อค้าทั้งหลายแห่งแผ่นดินโลกได้เจริญขึ้นเป็นคนมั่งมีด้วยอำนาจแห่งความสุรุ่ยสุร่ายของเมืองนั้น.’ 4และข้าพเจ้าได้ยินเสียงประกาศมาจากสวรรค์อีกว่า, “ดูก่อนพวกพลเมืองของเรา, จงออกมาจากเมืองนั้นเถิด, เพื่อท่านทั้งหลายจะไม่ได้มีส่วนในการบาปของเมืองนั้น, และเพื่อท่านจะไม่ต้องรับภยันตรายที่จะมีแก่พลเมืองนั้น. 5ด้วยว่าความบาปของเมืองนั้นกองสูงขึ้นจรดสวรรค์, และพระเจ้าได้ทรงจำการทุจจริตแห่งเมืองนั้น. 6เมืองนั้นได้ให้ผลอย่างไร จงให้แก่เมืองนั้นอย่างนั้น, และจงให้เป็นทวีคูณตามกิจการของเมืองนั้น และในจอกที่เมืองนั้นได้ระคนไว้ก็จงระคนให้เมืองนั้นเป็นทวีคูณ. 7เมืองบาบูโลนนั้นได้อวดหยิ่งจองหองและได้เลี้ยงชีวิตด้วยการสุรุ่ยสุร่ายมากเท่าใด, จงให้เมืองนั้นมีการทรมานและความทุกข์มากเท่านั้น เพราะว่าเมืองนั้นทะนงใจว่า. ‘เราดำรงอยู่ในตำแหน่งเป็นมเหษี, และไม่ใช่หญิงม่าย, และจะไม่ประสพความทุกข์อีกเลย.’ 8เหตุฉะนั้นภยันตรายต่างๆ ของเมืองนั้นจะมาในวันเดียว, คือความตายและโทมนัสส์ และการกันดารอาหาร และไฟจะเผาเมืองนั้นให้พินาศทีเดียว ด้วยว่าพระเจ้าผู้ทรงพิพากษาเมืองนั้นประกอบด้วยอิทธิฤทธิ์

9บรรดากษัตริย์แห่งแผ่นดินโลกที่ได้กระทำผิดประเวณีกับเมืองนั้น. และได้เลี้ยงชีวิตโดยการสุรุ่ยสุร่ายด้วยกัน, ครั้นกษัตริย์เหล่านั้นเห็นควันไฟที่ไหม้เมืองนั้น, กษัตริย์เหล่านั้นจะพิลาปร่ำไรเพราะเมืองนั้น. 10และจะยืนอยู่ไกลเพราะกลัวการทรมานของเมืองนั้น, และจะกล่าวว่า. ‘วิบัติๆ แก่เมืองบาบูโลนเมืองใหญ่ที่เป็นเมืองแข็งแรง ด้วยว่าเจ้าได้รับโทษพิพากษาให้พินาศไปในชั่วโมงเดียว.’

บรรดากษัตริย์จะพิลาปร่ำไรเพราะเมืองนั้น พระเจ้าได้ทรงลงโทษเมืองนั้น

11บรรดาพ่อค้าแห่งแผ่นดินโลกจะพิลาปคร่ำครวญเพราะเมืองนั้น, ด้วยไม่มีใครจะซื้อสินค้าของเขาต่อไปอีก 12สินค้านั้นคือ ทองคำ, เงิน, เพ็ชร์พลอยต่างๆ, แล้วมุกดา, ผ้าป่านเนื้อละเอียด, ผ้าสีม่วง, ผ้าไหม, ผ้าสีแดงเข้ม, ไม้หอม, ภาชนะต่างๆ ที่ทำด้วยงา, ภาชนะต่างๆ ที่ทำด้วยไม้มีราคามาก, ภาชนะทองเหลือง, ภาชนะเหล็ก, และภาชนะศิลาลาย 13และอบเชย, เครื่องเทศ, เครื่องหอม, กำยาน, เหล้าองุ่น, น้ำมัน, แป้งละเอียด, ข้าวสาลี, โค, แกะ, ม้า, รถ, และร่างกายและชีวิตของคน. 14และผลแห่งการซึ่งจิตต์ของเจ้ากระหายใคร่ได้นั้นก็ล่วงพ้นไปจากเจ้าแล้ว, และสิ่งสารพัตรที่มีรสอันวิเศษยิ่งและฟุ่มเฟือยก็พินาศไปจากเจ้าแล้ว, และเจ้าจะไม่ได้พบอีกเลย. 15บรรดาพ่อค้าที่ได้ขายสิ่งของเหล่านั้น, ที่ได้เป็นคนมั่งมีเพราะเหตุเมืองบาบูโลนนั้น, จะยืนอยู่แต่ไกลเพราะกลัวการทรมานของเมืองนั้น, และจะพิลาปร่ำไรร้องว่า, 16‘วิบัติๆ แก่เมืองใหญ่นั้น, ที่ได้นุ่งห่มผ้าป่านเนื้อละเอียด และผ้าสีม่วง, และผ้าสีแดงเข้ม, และได้ประดับกายด้วยทองคำ เพ็ชร์พลอยต่างๆ และแก้วมุกดา 17เพราะว่าในชั่วโมงเดียว ทรัพย์สมบัติมากเช่นนั้นก็พินาศศูนย์ไป. ‘นายเรือทุกคน, และบรรดาคนที่โดยสาร, และพวกลูกเรือ, และคนทั้งหลายที่มีอาชีพทางทะเลได้อยู่แต่ไกล, 18และเมื่อคนเหล่านั้นได้เห็นควันไฟที่ไหม้เมืองนั้นก็ร้องว่า. ‘เมืองใดเล่าจะเป็นเหมือนเมืองใหญ่นี้?’ 19และเขาก็หยิบเอาดินฝุ่นใส่ที่ศีรษะของเขา และพิลาปคร่ำครวญว่า. ‘วิบัติๆ แก่เมืองใหญ่นี้, อันกระทำให้คนทั้งปวงที่นั่นที่มีกำปั่นเป็นทางทะเล ได้เป็นคนมั่งมีด้วยทรัพย์สมบัติบริบูรณ์, เพราะในชั่วโมงเดียวเมืองนั้นก็เป็นที่ร้างเปล่า’ 20แน่ะเมืองสวรรค์, และพวกสิทธิชน, และอัครสาวก, และพวกผู้พยากรณ์ จงยิ้มเยาะเมืองนั้นเถิด เพราะพระเจ้าได้ทรงลงโทษแก้แค้นเมืองนั้นแทนท่านทั้งหลายแล้ว.” 21และทูตสวรรค์องค์หนึ่งที่มีฤทธิ์มาก ได้ยกหินก้อนหนึ่งดุจหินโม่ใหญ่ทุ่มลงในทะเล แล้วว่า, “เมืองบาบูโลนเมืองใหญ่นั้นจะล่มจมลงอย่างนี้แหละ, และจะไม่มีใครเห็นเมืองนั้นอีกต่อไปเลย. 22เสียงผู้ดีดพิณ และนักเล่นมะโหรี, และนักเป่าขลุ่ย, และนักเป่าแตร จะไม่มีใครได้ยินในเจ้าสืบไป และจะไม่มีคนที่เป็นช่างแห่งวิชชาช่างใดๆ อีกต่อไป, และจะไม่ได้ยินเสียงโม่แป้งในเจ้าต่อไปเลย 23และในเจ้านั้นจะไม่มีแสงประทีปส่องสว่างต่อไปเลย และจะไม่ได้ยินเสียงเจ้าบ่าวเจ้าสาวในเจ้านั้นอีกเลย เพราะว่าบรรดาพ่อค้าของเจ้าได้เป็นเจ้าแห่งแผ่นดินโลกแล้ว และเพราะการเล่ห์กลมารยาของเจ้านั้นได้ล่อลวงบรรดาประเทศให้ลุ่มหลง. 24ในเมืองนั้นเขาได้พบโลหิตของพวกผู้พยากรณ์และพวกสิทธิชน, และโลหิตของคนทั้งปวงที่ถูกฆ่าเสียที่แผ่นดินโลก.”

Currently Selected:

วิวรณ์ 18: TH1940

Highlight

Copy