บทเพลง_ร้องทุกข์ 4
4
เยรูซาเล็มถูกโจมตีอย่างสยดสยอง
1แย่แล้ว แย่แล้ว ดูสิ ทองคำสูญเสียประกายอันเจิดจ้าของมันขนาดไหน
ดูสิ ทองคำอย่างดีสูญเสียประกายระยิบระยับขนาดไหน
เพชรพลอยศักดิ์สิทธิ์ถูกทิ้งเกลื่อนกลาดตามท้องถนน
2แย่แล้ว แย่แล้ว พวกลูกๆของศิโยนมีค่ามาก
พวกเขามีค่ามากกว่าทองคำบริสุทธิ์
แต่ทำไมตอนนี้คนถึงคิดว่าพวกเขาเป็นแค่หม้อดินกระจอกๆ
ที่นักปั้นหม้อปั้นขึ้นมาเท่านั้น
3ขนาดหมาไนยังเลี้ยงนมลูกของมัน
แม้แต่แม่หมายังให้ลูกของมันดูดนมจากเต้า
แต่ทำไมคนของเราถึงโหดร้าย
เหมือนนกกระจอกเทศที่ทิ้งลูกของมันในที่เปล่าเปลี่ยวแห้งแล้ง
4ลิ้นของเด็กที่ยังไม่หย่านมติดอยู่ที่เพดานปากเพราะกระหายจัด
พวกเด็กเล็กๆร้องขออาหาร
แต่ไม่มีใครให้อาหารกับพวกเขา
5คนพวกนั้นที่เคยกินอย่างหรูหรา
ตอนนี้ยากจนข้นแค้นอยู่ตามท้องถนน
คนพวกนั้นที่เคยสวมใส่เสื้อผ้าราคาแพง
ตอนนี้เก็บของอยู่ตามกองขยะ
6ดังนั้นความชั่วร้ายของคนของผมนั้น
ยิ่งใหญ่กว่าความบาปของเมืองโสโดมเสียอีก#4:6 ดังนั้นความ … โสโดมเสียอีก ประโยคนี้อาจแปลได้อีกอย่างหนึ่งว่า “ดังนั้นการลงโทษคนของผมนั้น ยิ่งใหญ่กว่าการลงโทษของเมืองโสโดมเสียอีก”
เมืองโสโดม ถูกทำลายไปชั่วพริบตา
ทั้งๆที่ไม่ได้ถูกโจมตี
7พวกนาสีร์#4:7 นาสีร์ หมายถึงผู้ชายที่อุทิศตนเองให้กับพระเจ้า จะไม่ดื่มเหล้าองุ่น จะไม่ตัดผม ของเยรูซาเล็มนั้นเคยขาวกว่าหิมะ
พวกเขาเคยขาวกว่าน้ำนม
ร่างกายของพวกเขาเคยแดงเปล่งปลั่งเหมือนปะการัง
หนวดเคราของพวกเขาเคยเหมือนพลอยสีน้ำเงินเข้ม
8แต่ตอนนี้พวกเขาดำยิ่งกว่าขี้เขม่า
ไม่มีใครจำพวกเขาได้ตามท้องถนน
มีหนังเหี่ยวหุ้มกระดูก
และเหี่ยวแห้งเหมือนไม้ฟืนแห้ง
9คนที่ตายด้วยดาบในสงคราม
ก็ยังดีกว่าอดอยากตาย
คนที่ถูกดาบแทงตาย
ก็ยังดีกว่าคนเหล่านั้นที่มีไร่นาที่ไม่เกิดผล
10พวกแม่ที่เต็มไปด้วยความรัก
เอาลูกของตัวเองมาต้มกิน
พวกลูกๆได้กลายเป็นอาหารสำหรับพวกเขา
ตอนที่คนของผมถูกทำลาย
11พระยาห์เวห์แสดงความโกรธเกรี้ยวออกมาอย่างไม่อั้น
พระองค์เทความโกรธของพระองค์ออกมา
พระองค์จุดไฟในศิโยน
และมันเผาผลาญลงไปถึงราก
12พวกกษัตริย์ของโลกนี้ไม่เชื่อสิ่งที่เกิดขึ้น
รวมทั้งผู้ที่อาศัยอยู่ในโลกนี้ด้วย
พวกเขาไม่เชื่อว่าคู่อริและศัตรูจะฝ่าเข้าไปในประตูเมืองเยรูซาเล็มได้
13เป็นเพราะความบาปต่างๆของพวกผู้พูดแทนพระเจ้าและความชั่วช้าของพวกนักบวช
คนพวกนี้แหละที่เป็นต้นเหตุทำให้คนบริสุทธิ์ต้องมาสูญเสียเลือดเนื้อ
14ทั้งพวกผู้พูดแทนพระเจ้าและพวกนักบวชเดินไปมาตามท้องถนนเหมือนคนตาบอด
เสื้อผ้าเปื้อนเลือดไม่มีใครกล้าแตะต้องเสื้อผ้าพวกเขา
15คนได้ร้องตะโกนว่า “ไปให้พ้น พวกไม่บริสุทธิ์
ไปให้พ้น ไปให้พ้น อย่าเข้ามาใกล้เรา”
พวกนั้นได้หนีและเดินเร่ร่อนไป
คนที่อาศัยอยู่ท่ามกลางชนชาติทั้งหลาย พูดว่า
“พวกเขาจะอยู่ร่วมกับพวกเราไม่ได้อีกแล้ว”
16พระยาห์เวห์เองเป็นผู้ทำให้พวกเขากระจัดกระจายไป
พระองค์ไม่ดูแลพวกเขาอีกต่อไป
ไม่มีใครให้เกียรติพวกนักบวช
และไม่มีใครไว้ชีวิตของพวกคนแก่
17ดวงตาของพวกเราอ่อนล้าไปหมด
เพราะเฝ้ามองหาความช่วยเหลือแต่ก็เสียเวลาเปล่า
เราได้แต่มองแล้วมองอีกจากหอคอย หวังว่าจะมีชนชาติหนึ่งมาช่วย
แต่ก็ไม่มีชนชาติไหนมาช่วยกู้พวกเราเลย
18พวกเขาสะกดรอยพวกเรามา
ดังนั้น พวกเราก็เลยไม่กล้าเดินตามถนนใหญ่
จุดจบของเราใกล้เข้ามาแล้ว หมดเวลาของเราแล้ว
จุดจบของเรามาถึงแล้ว
19คนที่ไล่ล่าเรานั้นว่องไวยิ่งกว่าเหยี่ยวในท้องฟ้า
พวกเขาไล่กวดเราตามภูเขาต่างๆ
พวกเขาซุ่มโจมตีเราในที่เปล่าเปลี่ยวแห้งแล้ง
20กษัตริย์ที่พระยาห์เวห์เป็นผู้แต่งตั้งที่เป็นเหมือนลมหายใจของเรา
ได้ตกลงไปในกับดักของพวกเขา
เราเคยพูดถึงกษัตริย์องค์นี้ว่า
“พวกเราจะอยู่ใต้ร่มเงาของพระองค์ท่ามกลางชนชาติต่างๆนี้”
21นางสาวเอโดมที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินอูส
ร้องเพลงและเฉลิมฉลองไปเลยในช่วงนี้
แต่ให้รู้ว่าถ้วยแห่งความทุกข์ยากจะเวียนมาถึงเจ้า
เจ้าจะเมาและจะเปลื้องผ้าตัวเองให้เปลือยเปล่า
22นางสาวศิโยนเอ๋ย การลงโทษของเจ้าครบถ้วนแล้ว
พระยาห์เวห์จะไม่ปล่อยให้เจ้าเป็นเชลยอีกต่อไป
นางสาวเอโดมเอ๋ย พระองค์จะลงโทษต่อความผิดของเจ้า
พระองค์จะเปิดโปงความบาปต่างๆของเจ้า
Currently Selected:
บทเพลง_ร้องทุกข์ 4: THA-ERV
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Bible League International
