YouVersion Logo
Search Icon

โยบ 39

39
1เจ้า​รู้​เวลา​ที่​แพะภูเขา​ออก​ลูก​หรือ
เจ้า​คอย​เฝ้า​ดู​กวาง​ตัวเมีย​ตอน​ที่​มัน​คลอด​ลูก​หรือ
2เจ้า​นับ​เดือน​ที่​พวกมัน​ตั้งท้อง​จน​ครบ​ได้​หรือ
เจ้า​รู้​เวลา​ที่​พวกมัน​จะ​ออก​ลูก​หรือ
3ตอน​ที่​พวกมัน​นั่ง​ยองๆ​เบ่ง​ลูก​น้อย
และ​ตก​ลูก​อ่อน​ของ​มัน​ออก​มา
4เมื่อ​ลูกๆ​ของ​มัน​แข็งแรง และ​เติบใหญ่​ขึ้น​ใน​ทุ่งกว้าง
พวกมัน​ทิ้ง​แม่​กวาง​ไป และ​ไม่​กลับ​มา​อีก
5ใคร​ปลดปล่อย​ลา​ป่า​ให้​เป็น​อิสระ
และ​ใคร​แก้​เชือก​ลา​เปลี่ยว
6เรา​ให้​ทุ่งโล่ง​เป็น​บ้าน​ของ​มัน
และ​ให้​เขต​ดินเค็ม​เป็น​ที่​พักอาศัย​ของ​มัน
7มัน​หัวเราะ​เยาะ​ความ​วุ่นวาย​ใน​เมือง
และ​ไม่​ได้ยิน​เสียง​ตะโกน​ของ​ผู้​เป็น​นาย​ของ​มัน
8มัน​ท่อง​ไป​ตาม​เนินเขา​ต่างๆ​เพื่อ​หา​ทุ่ง​หญ้า
และ​แสวงหา​ทุกสิ่ง​ทุกอย่าง​ที่​เป็น​สี​เขียว
9วัว​ป่า​ยักษ์#39:9 วัว​ป่า​ยักษ์ เป็น​วัว​ชนิด​ที่​ใหญ่​ที่สุด อาจ​ตัว​ใหญ่​เท่า​ฮิบโป มี​เขา​ยาว มัน​สูญ​พันธ์​ไป​ใน​ปี ค.ศ. 1627 ยอมรับ​ใช้​เจ้า​หรือ
มัน​ยอม​นอน​อยู่​ข้างๆ​ราง​หญ้า​ของ​เจ้า​หรือ
10เจ้า​สามารถ​เทียม​วัว​ป่า​ให้​ไถนา​เจ้า​ได้​หรือ
หรือ​ทำ​ให้​มัน​ไถ​คราด​พรวนดิน​ตาม​หลัง​เจ้า​ได้​หรือ
11เจ้า​จะ​ไป​พึ่ง​เรี่ยวแรง​มากมาย​ของ​มัน​ได้​หรือ
เจ้า​จะ​มอบ​งาน​หนัก​ของ​เจ้า​ให้​กับ​มัน​ทำ​ได้​หรือ
12เจ้า​จะ​พึ่ง​มัน ให้​มัน​เก็บเกี่ยว
และ​ลาก​ฟ่อน​ข้าว​มา​ไว้​ที่​ลาน​นวด​ข้าว​ของ​เจ้า​ได้​หรือ
13นก​กระจอกเทศ​กระพือ​ปีก​อย่าง​เริงร่า
แต่​มัน​ก็​ไม่​สามารถ​บิน​ได้​เหมือน​นก​กระสา​หรือ​นก​เหยี่ยว
14นก​กระจอกเทศ​ออก​ไข่​บน​พื้น
และ​ทำ​ให้​ไข่​ของ​มัน​อบอุ่น​อยู่​ใน​ดิน
15แล้ว​มัน​ลืม​ไป​ว่า​อาจ​มี​ตีน​หนึ่ง​เหยียบ​ไข่​ของ​มัน​ได้
และ​พวก​สัตว์ป่า​อาจ​จะ​ย่ำ​ไข่​ของ​มัน​ได้
16มัน​ทำ​กับ​ลูกอ่อน​ของ​มัน​อย่าง​รุนแรง​อย่าง​กับ​ไม่ใช่​ลูกมัน ถึง​ลูก​มัน​จะ​ตาย​ไป
มัน​ก็​ไม่สน แม้​มัน​จะ​เหนื่อย​เปล่า​ก็ตาม
17เพราะ​พระเจ้า​สร้าง​มัน​มา​แบบ​ไม่​รู้จัก​คิด
และ​พระองค์​ไม่​ได้​แบ่งปัน​ความ​เข้าใจ​ให้​กับ​มัน​เลย
18แต่​เมื่อ​มัน​เริ่ม​วิ่ง
มัน​หัวเราะ​เยาะ​ทั้ง​ม้า​และ​คน​ขี่
19เจ้า​เป็น​ผู้​ให้​พละ​กำลัง​กับ​ม้า​หรือ
เจ้า​ตก​แต่ง​คอ​ของ​มัน​ด้วย​แผงคอ​พลิ้ว​ไสว​หรือ
20เจ้า​ทำ​ให้​มัน​กระโดด​อย่าง​กับ​ตั๊กแตน​หรือ
เสียง​หายใจ​ฟืดฟาด​อย่าง​หยิ่ง​ทะนง​ของ​มัน​ทำ​ให้​ผู้คน​หวาดกลัว
21มัน​ตะกุย​พื้นดิน​อย่าง​ดุดัน
และ​ภาคภูมิใจ​ใน​พละ​กำลัง​ของ​ตนเอง มัน​โถมตัว​เข้าสู่​ศึก​สงคราม
22มัน​หัวเราะ​เยาะ​ความ​กลัว ไม่​ประหวั่น​พรั่นพรึง
มัน​ไม่​ถอย​หนี​จาก​ดาบ
23ซอง​ธนู​ส่งเสียง​สะเทือน​ข้าง​ตัว​มัน
อีก​ทั้ง​หอก​และ​ทวน​ส่อง​ประกาย​วูบวาบ​อยู่​ข้าง​ตัว​มัน
24มัน​พุ่ง​กราด​ไป​ข้างหน้า​เต็ม​ฝีเท้า ตื่นเต้น​สะท้าน​ไป​ทั้งตัว
และ​ไม่​อาจ​อยู่​นิ่ง​ได้​เมื่อ​เสียง​แตรรบ​ดัง​ขึ้น
25เมื่อ​ได้ยิน​เสียง​แตร มัน​ก็​ส่งเสียง​ร้อง​ขึ้น​ด้วย​ความ​ดีใจ และ​มัน​ได้กลิ่น​สงคราม​แต่​ไกล
มัน​ได้ยิน​เสียง​ร้อง​ตะโกน​ของ​พวก​ผู้บังคับ​บัญชา และ​เสียง​สั่งลุย
26เหยี่ยว​บิน​ได้​เพราะ​รับ​สติปัญญา​จาก​เจ้า​หรือ
มัน​กาง​ปีก​บิน​ไป​ทาง​ใต้​เพราะ​เจ้า​อย่างนั้น​หรือ
27เจ้า​เป็น​คน​สั่ง​ให้​นก​อินทรี​บิน​อยู่​สูง
และ​สร้าง​รัง​ไว้​บน​ที่​สูง​หรือ
28มัน​อาศัย​อยู่​บน​หน้าผา และ​นอน​ที่​นั่น
มัน​อยู่​ตาม​แนว​ขอบ​ของ​หน้าผา ซึ่ง​เป็น​ที่​หลบภัย​ของ​มัน
29มัน​มอง​หา​อาหาร​จาก​ที่​นั่น
ตา​ของ​มัน​มอง​เห็น​เหยื่อ​ได้​แต่​ไกล
30ลูกๆ​ของ​มัน​ดูด​กิน​เลือด
มี​ซาก​ศพ​อยู่​ที่​ไหน มัน​ก็​อยู่​ที่นั่น”

Currently Selected:

โยบ 39: THA-ERV

Highlight

Share

Copy

None

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in