YouVersion Logo
Search Icon

Psalteri 139

139
Mbë të parinë kankatuer. Psallm’ e Davidit.
1O Zot, më shprovove, edhe ngjofte.
2Ti ngjef të ndenjunitë t’em, edhe të ngritunitë t’em; ti kupëton mendimet’ e mi çë së largu.
3Shikon t’ecunitë t’em, edhe të diergunitë t’em, edhe ngjef gjith’ udhët’ e mia.
4Se edhe pa ardhunë fjala ndë gjuhët t’eme, qe, o Zot, ti ngjef të gjitha.
5Më qarkon mbrapa e përpara, edhe vune dorënë tande mbi mue.
6Këjo dituni ashtë fort e mërekullueshime tek unë, asht’ e naltë, s’mundem me e mbërrimë ate.
7Ku të vete prei frymësë s’ate? Edhe ku të ikij prei faqesë s’ate?
8Ndë hipsha ndë qiell, tije atie; ndë rafsha ndë ferr, qe ti tek je atie;
9ndë marrsha fletët’ e të gëdhimesë, edhe të rri ndë fundnat të detit,
10edhe atie dora jote ka me më hiekun’ udhënë, edhe e diathta jote ka me më mbaitunë.
11Ndë thansha: Por errësina ka me më mbuluem, edhe nata ka me qenunë dritë rreth meje,
12edhe ajo errësina s’mbulon gja prei teje, edhe nata ndrit si dita, edhe porsi errësina, kështu edhe drita janë si nji nji te ti.
13Se ti bane veshnjet’ e mia, më mpështolle ndë barkut t’amësë s’eme.
14Kam me të lavduruem, se të gatuemitë t’em u ba me punë të frikshime e të mërekullueshime, punët’ e tua janë të mërekullueshime,
15edhe shpirti em fort mirëi ngjef. Eshtënat’ e mia nuk’ u mpshefnë prei teje, kur i baishie ndë të mpshefëtë, as të qenunitë t’em ndë fundnat të dheut.
16Syt’ e tu panë brumin’ e korpit t’em ndë fundnat të dheut. Syt’ e tu panë brumin’ e korpit t’em çë pa punuem, edhe gjithë këto qenë shkruem ndë libër tand, edhe dittë kur gatuheshinë, edhe kur nukë qe as nji prei këtyne.
17Fort të vëjefshim janë mendimet’ e tu për mue, o Perëndi! Fort u shumue numëri i atyne!
18 Ndë kishiem me i numëruem, kapërcein’ edhe ranënë; çohem, edhe jam por bashkë me ty.
19Vërtet ke me vramë të pabesëtë, o Perëndi; largohi pra prei meje, o burra gjaksorë.
20Se ata thonë keq ndër mend për ty; anëmiqtë zanë n’gojë emëninë tand mbë të kotë.
21Nukë kam mëni unë, o Zot, ata qi të kanë mëni? Edhe nukë zemërohem për ata qi janë ngritunë kundrë teje?
22Me mëni të madhe i kam mëni ata, i kam për anëmiq.
23Shprovo-më, o Perëndi, edhe ngjif zemërënë t’eme; shiko-më, edhe ngjif mendimet’ e mi;
24edhe shif, nd’ashtë tek un’ udh’ e shtrembëtë, edhe hiq-më mbë udhët të përjetëshime.

Currently Selected:

Psalteri 139: PSGEKK1872

Highlight

Share

Copy

None

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in

YouVersion uses cookies to personalize your experience. By using our website, you accept our use of cookies as described in our Privacy Policy