Psalteri 102
102
Të falunit’ e të vobegut, kur ka të dhimtunë, edhe derth anëkimin’ e vet përpara Zotit.
1O Zot, ndigjo të falunitë t’em, edhe të klithunitë t’em le të vijë te ti.
2Mos këthe mbë-nj’-anë faqenë tande prei mejet; ate ditë qi kam shtrëngim, kërrus veshinë tand tek unë, ate ditë qi thërres mbë ty, ndëgjo-më shpeit.
3Se ditt’ e mia hupnë porsi tym, edhe eshtënat’ e mia u thanë porsi shkarpa.
4Zemëra eme u plague, e u tha porsi bar, kaqi sa harrova me ngranë bukënë t’eme.
5Prei zanit shamtimësë s’eme, eshtënate m’u ngjitnë ndë misht.
6U bashë porsi pelekan i shkretinësë, u bashë porsi korb’ i natesë ndë vend të shkretë.
7Rri pa gjumë, edhe jam porsi nji zok qi rri vetëmë mbë dhomë.
8Gjithë ditënë më shpërnderojën’ anëmiqt’e mi; të çëmendunitë përgjërohenë kundrë meje.
9Se hangra hi porsi bukë, edhe përzieva me lott të pimitë t’em.
10Për punë të zemërimit t’yt edhe të mënisë s’ate, se më ngrite e më hodhe poshtë.
11Ditt’ e mia shkojënë porsi hie, edhe unë u thava porsi bar.
12Por ti, o Zot, mbet për gjithë jetënë, edhe të përmendunitë t’at bres mbas brezi.
13Ti ke me u ngritunë, e ka me të ardhunë keq për Sionënë, se ashtë kohë për me e përdëllyem, se i erdhi koha.
14Se shërbëtorëvet tu u pëlqejënë gurët’ e asai, edhe u dhimbetë për pluhunin’ e asai.
15Ateherë kombetë kanë me pasunë frikë emënin’ e Zotit, edhe gjithë mbëretënit’ e dheut lavdinë tande.
16Se Zoti ka me ndërtuem Sionë, edhe ka me u dukunë ndë lavdi të vet.
17Ka me shtimë sytë mbë të falunit’ e të përvumëvet, edhe s’ka me hedhunë tej lutëjen’ e atyneve.
18Këjo ka me u shkruem për brezinë qi vien, edhe populli qi ka me u krijuem, do të lavdurojë Zotinë.
19Se u kurrus prei së naltit të shenjtënuemit vendit vet, Zoti shtiu sytë prei qielli mbi dhet,
20për me ndigjuem shamtimën’ e të lidhunavet, për me sgidhunë dielmtë qi janë dënuem për vdekë,
21qi të diftojën’ emënin’ e Zotit ndë Sionë, edhe lavdurimin’ e ati ndë Ierusalemë,
22kur të mbëlidhenë popujtë bashkë, edhe mbëretënitë për me i shërbyem Zotit.
23Më preu fuqinë mb’udhë, më shkurtoi dittë.
24Unë thashë: Mos më merr, o Perëndia em, ndë gjymësët të ditvet mia; viet’ e tu janë bres mbas brezash.
25Çë ndë krye të herësë ti, o Zot, themelove dhenë, edhe punët’ e duervet tua janë qijetë.
26Ata kanë me u vdierrë, por ti mbet, edhe të gjithë kanë me u vietëruem porsi petk, edhe porsi të veshëme ke me pshtiellë ata, edhe kanë me u ndërruem.
27Por ti je vetë ai, edhe viet e tu s’kamë me menguem.
28Të bijt’ e shërbëtorëvet tu kanë me ndenjunë, edhe fara e atyneve ka me qindruem përpara teje.
Currently Selected:
Psalteri 102: PSGEKK1872
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
The text is an open source, but the transliteration and digitalisation is a copyright of IBSA
Albanian Geg Psalms Konstandin Kristoforidhi © Interconfessional Bible Society of Albania, 1872.
Pssalmet Gegnisht - Kostandin Kristoforidhi © Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale e Shqipërisë, 1872.
