Lluka 22
22
Krie e njëzeteditë
1E u afërua e krëmptea e lipsovet, që thuhetë pashkë.
2E kërkoijnë të parët’ e priftëret edhe grammatejtë me çfarë lloi punë ta vrisnë atë, sepse trëmbishnë nga llaoi.
3E hiri satanai nde Iudha, që quhej Iskariot, që ai qe një nga të dimbëdhjetë.
4E vate e kuvëndoi me të parët’ e priftëret e me të parët’ e vëndit, me çfarë punë t’ua ip ai atë mbë dorë ature.
5E u gëzuanë e bënë kuvënd t’i ipnë atij asprë.
6E u sterks e kërkon kohë t’ua ip atë ature mbë dorë pa nakatosí.
7E erdhi dita e lipsovet që mb’atë duhej të therë për pashkë.
8E dërgoi Petronë edhe Ioannë, e u tha: Hajdeni, e bënani gati pashkënë, të hamë.
9Edhe ata i than’ atij: Ku do të bëjëmë gati?
10Edhe ai u tha ature: Ja, me të hijturë të parë tuaj ndë qutet, do të piqeni me një njeri që mban një stamnë me ujë, hajdeni pas atij nd’atë shtëpi që të hijë.
11E do t’i thoi zotit së shtëpisë: Dhaskali të thotë tij, ku është të ndënjuritë tek do të ha pashkënë bashkë me mathitit’ e mi?
12E ai do t’u dëftojë juvet një çardhak të madh, të shtruarë. Atje të bëni gati.
13E si vanë, gjenë sikundrë ju tha ature; e bënë gati pashkënë.
14E kur erdhi koha, ndënji ndë mësallë; edhe të dimbëdhjetë apostojtë bashkë me të.
15E u tha ature: Me shumë dëshërim desha të ha këtë pashkë me juvet bashkë, më përpara të pësuarit sim.
16Se u thom juvet, që nukë do të ha më nga ajo, ngjera sa të mbushetë ajo ndë mbretëri të Perndisë.
17E si mori potirë, efharistisi e tha: Merri këtë, e ndanie njëri me jatërinë.
18Se u thom juvet, që do të mos pi nga ç’pjell vështi, ngjera sa të vijë mbretëria e Perndisë.
19E mori bukë, e si efharistisi, e theu, e ua dha ature, e u tha: Kij është kurmi im, që ipetë për juvet. Këtë bëni për të mbajturë mënd mua.
20Ashtu edhe potirë si dërkujti, e tha: Kij është potiri i dhjatësë së re mbë gjak tim, që do të derdhetë për juvet.
21Po ja, dor’ e atij që do të më paradhosjë me mua bashkë ndë mësallë.
22E sa për të bir’ e njeriut, ai vete sikundr’ është thënë, po ve mb’atë njeri, që prej si paradhosetë.
23E ata zunë të kërkoijnë njëri me jatërinë, vallë cili nga ata është kij që do ta bëjë këtë.
24E u bë edhe qartë ndëpërmes të ture mbi këtë, cili prej ature duketë të jetë m’i madh.
25Edhe ai u tha ature: Mbretërit’ e filivet së tjera i zapëtojënë me fuqi, e ata që i urdhërojënë ato thonë se u bëjënë të mirë.
26E ndër ju nuk’ është kështu; po ai që është m’i madh ndër ju, le të bënetë posi më i vogëli, e i pari posi shërbëtori.
27Sepse kush është më i madh, ai që rri ndë mësallë, a ai që shërben? Nuk’ është m’i madh ai që rri? E unë jam ndë mes tuaj posi një që shërben.
28E juvet jini ata që kini mbeturë bashkë me mua ndë pirasmonje të mia.
29E sikundrë më bëri mua gati babai im mbretërinë, ashtu edhe unë do t’ua bëj juvet.
30Që të hai e të piji ndë mësallë time, ndë mbretëri time, e të rriji mbi dimbëdhjetë frone të gjukoni të dimbëdhjetë filit’ e Israilit.
31E i tha Zoti Simonit: Simon, ja, satanai kërkon t’u shosjë juvet sikundrë shosjënë grurëtë.
32E unë u lutçë për ti, që të mos të të lipsjë besa jote e ndonjëherë kur të ktheneç, stereos vëllazërit’ e tua.
33Edhe ai i thot’ atij: Zot, jam gati të vete me ti bashkë edhe ndë hapsanë edhe ndë vdekëjë.
34Edhe ai i thotë: Të thom ti, o Petro, do të mos këndojë kokoshi sot përpara se ti të m’ arniseç tri herë, që s’më ke njohurë.
35E u tha ature: Kur u dërgova juvet pa kuletë, e pa torvë, e pa këpucë, u lipsi gjë kurrë? Edhe ata i thanë: Nukë na lipsi gjë.
36E u tha ature: Po ndashti ai që ka një kuletë, le ta marrë, kështu edhe torvë; e ai që nukë ka, le të shesë këmishën’ e tij e le të blejë thikë.
37Sepse u thom juvet, se duhetë të paguhetë mbë mua edhe këjo që është shkruarë, që: edhe me të panomtë u nëmërua; sepse punëtë që qenë për mua janë mbë të sosurë të ture.
38Edhe ata i thanë: Zot, ja di thikëra këtu. Edhe ai u tha ature: Sado është.
39E si dolli, vate sikundrë kish adetnë ndë mal t’Ullinjet. E i vanë pas atij edhe mathitit’ e tij.
40E poqë vate ndë vënd, u thot’ ature: Faluni që të mos hini ndë piraksi.
41E ai u largua nga ata sa të shtieç një gur, e ra mbë gjunjë, e falej.
42E thoshte: Baba, ndë do largo nga meje këtë potir; ma le të mos bënetë thelima ime, po jotea.
43E u duk nde ai një Ëngjëll nga Qielli, për të forcuarë atë.
44E si erdhi mbë shtrëngim, falej më nëndurë. E ju bë tjers’ e tij posi pika gjakut që bijnë mbë dhe.
45E si u ngre nga të falturitë e erdhi ndë mathitit’ e tij, i gjeti ata fleturë nga helmi.
46E u tha ature: Pse fliri? Ngrihi, e faluni, të mos hini ndë piraksi.
47E pa sosurë edhe ai fjalënë, na e arriu një turmë njerëzet, edhe ai që thuhej Iudhë, që qe një nga të dimbëdhjetë, vinte përpara ature, e u afërua nde Iisui, e duan ta puth atë.
48Edhe Iisui i tha atij: Iudhë, me një të puthurë paradhos të bir’ e njeriut?
49E si pan’ ata që qenë rrotull’ atij, atë që do të bënej, i than’ atij: Zot, do t’u biemë me thikë?
50E një nga ata i ra me thikë kopilit të së parit së priftëret, e i preu atij veshn’ e djathëtë.
51E Iisui u përgjegj, e tha: Sado ngjera këtu. E zuri veshn’ e atij e ja shëroi atë.
52E u thotë Iisui të parëvet së priftëret, e të parëvet së Ieroit, e pleqet që qenë ardhurë mbë të: Posi mbë një kusar dualltë, armatosurë me thikëra e me shkopinj?
53Kur gjëndeshë unë me juvet bashkë ngadita ndë Iero, nukë shtitë duartë mbë mua. Po këjo është koha juaj, edhe fuqi e erësirësë.
54E si e zunë atë, e shpun’ atë brënda ndë shtëpi të së parit së priftëret’ e Petrua vij pas si për së largut.
55E dheznë zjar ndë mes të vathit, e ndëjnë ata, ndënji edhe Petrua ndë mes të ture.
56E poqë e pa atë një kopile që rrijte mb’anë të zjarit, e vështroi atë mirë, e tha: Edhe kij me atë bashkë qe.
57E ai e arnisi atë, e tha: Nuk’ e di, o grua, atë.
58E për një çikë, si e pa atë një tjatër, tha: Edhe tij nga ata je. E Petrua tha: S’jam, o njeri.
59E si shkoi afër një sahat e pastaje, veveos një tjatër, e thoshte: Vërtet edhe kij qe me ata, sepse është Galileo.
60E Petrua i thotë: Njeri, nukë di se ç’thua. E atë çast pa sosur’ ai këtë fjalë, këndoi kokoshi.
61E Zoti si u kthie vështroi Petronë, e Petrua u kujtua fjalësë Zotit, që i tha atij, se pa kënduarë dhe kokoshi, do të m’arniseç tri herë.
62E si dolli jashtë Petrua, qau me pikëllim.
63E ata burra që mbaijnë Iisunë lidhurë, e përqeshnë atë e e rrihnë.
64E i mbuloijnë sit’ e tij, e i bijnë shuplaka faqevet, e e pietnë, e i thoshnë: Profiteps se cili ësht’ ai që të ra.
65Edhe të tjera vllasfimira thoshnë kondrë tij.
66E si u kdhi e u bë ditë, u mbëjodh gjithë pleqësia e llaoit, e të parët’ e priftëret, e grammatejtë, e e shpunë atë ndë mbëjedhëjë të ture.
67E i thoshnë: Ndë je ti Krishti thuajna edhe navet. E u thot’ ature: Nd’ua thafça juvet, ju do mos më besoni.
68Edhe ndë ju pietça, do të mos më përgjegjeni, as do të mos më lëshoni.
69Ma ndashti e pastaje, do të rrijë i Biri njeriut mb’anë të djathëtë të fuqisë Perndisë.
70E i thanë të gjithë: Ti adha je i biri i Perndisë? Edhe ai u tha ature: Juvet thoi se unë jam.
71Edhe ata thanë: Ç’na duhetë më martiria, navet digjuam nga vetë goj’ e tij.
Currently Selected:
Lluka 22: ALTMK27
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Albanian Tosk New Testament 1827 (transliterated from Greek to Latin) © Interconfessional Bible Society of Albania, 1827.
Dhiata e Re (Meksi Gjirokastriti) 1827 (Toskërisht) New Testament © Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale, 1827.
