اول سموئیل 2

دعای حنا

1حنا دعا کرد و گفت:

«خداوند دل مرا شادمان ساخته است،

از کارهایی که خدا برای من کرده است، شادی می‌کنم،

با خوشحالی بر دشمنانم می‌خندم،

چقدر خوشبخت هستم، چون خداوند مرا یاری نموده است.

2«او یگانه خدای پاک و مقدّس است.

شریک و همتایی ندارد.

هیچ پشت و پناهی مانند خدای ما نیست.

3مغرور و متکبّر مباشید

و سخنان غرورآمیز بر زبان میاورید.

خداوند بر همه‌چیز آگاه است.

اوست که کارهای مردم را داوری می‌کند.

4کمان دلاوران را می‌شکند،

امّا ناتوانان را نیرو می‌بخشد.

5کسانی‌که سیر بودند اکنون برای یک لقمه نان اجیر می‌شوند،

امّا آنهایی که گرسنه بودند، سیر شدند.

زنی که نازا بود، هفت طفل به دنیا آورد،

و آنکه فرزندان زیاد داشت، اکنون بی‌اولاد گردیده است.

6خداوند می‌میراند و زنده می‌کند.

به گور می‌برد و زنده می‌سازد.

7خداوند فقیر می‌کند و غنی می‌گرداند.

سرنگون می‌سازد و سرفراز می‌نماید.

8مسکینان را از خاک بلند می‌کند

و بینوایان را از بدبختی می‌رهاند.

آنها را همنشین پادشاهان می‌گرداند

و به جایگاه عزّت می‌نشاند،

اساس زمین از آن خداوند است،

او زمین را بر آن استوار نموده است.

9«مؤمنین را به راه راست هدایت می‌کند

و امّا شریران، در تاریکی نابود می‌گردند.

انسان تنها با زور بازوی خود پیروز نمی‌گردد.

10دشمنان خداوند نابود می‌شوند،

خداوند از آسمان، آنها را با رعد و برق خواهد زد.

خداوند تمام دنیا را داوری خواهد کرد.

او به پادشاه برگزیدهٔ خود قدرت و پیروزی می‌بخشد.»

11بعد القانه به خانهٔ خود در رامه برگشت و سموئیل در حضور عیلی کاهن، در شیلوه به خدمت خداوند مشغول بود.

پسران عیلی

12پسران عیلی اشخاص پست و فاسدی بودند. آنها به خداوند احترام نمی‌گذاشتند 13و وظایف مذهبی را که به عهده داشتند، انجام نمی‌دادند. وقتی کسی قربانی می‌کرد، خادم آنها می‌آمد و درحالی‌که گوشت هنوز در حال پختن بود، چنگال سه شاخه‌ای را که با خود داشت در دیگ، یا پاتیل، و یا هر ظرف دیگری که در آن گوشت را می‌پختند، فرو می‌برد 14و هرچه را که با چنگال از دیگ بیرون می‌کشید سهم کاهن بود. آنها با تمام مردم اسرائیل که به شیلوه می‌آمدند به همین ترتیب رفتار می‌کردند. 15بیشتر وقتها پیش از سوزانیدن چربی، خادم آنها می‌آمد و به کسی‌که قربانی می‌کرد می‌گفت: «گوشت خام را برای کباب به کاهن بده، چون او گوشت پخته قبول نمی‌کند.»

16اگر آن شخص می‌گفت: «صبر کنید تا اول چربی آن بسوزد و بعد هرقدر گوشت که می‌خواهید ببرید.» خادم به او می‌گفت: «خیر، همین حالا بده، وگرنه بزور از تو می‌گیرم.»

17این گناه پسران عیلی در نظر خداوند بسیار بزرگ بود، زیرا آنها قربانی خداوند را بی‌حرمت می‌کردند.

سموئیل در شیلوه

18سموئیل با پیش‌بندی کتانی که به کمر بسته بود، خداوند را خدمت می‌کرد. 19مادرش هر سال یک ردای کوچک برای او می‌دوخت و وقتی‌که برای تقدیم قربانی سالانه همراه شوهر خود به شیلوه می‌رفت، برایش می‌برد. 20عیلی برای القانه و زنش دعای برکت می‌کرد و می‌گفت: «خداوند به عوض این طفلی که وقف او کردید، فرزندان دیگری به شما عطا کند.»

بعد آنها همگی به خانهٔ خود برمی‌گشتند.

21خداوند به حنا لطف کرد و او دارای سه پسر و دو دختر شد. سموئیل نیز در خدمت خداوند رشد می‌کرد.

عیلی و پسرانش

22در این هنگام عیلی بسیار پیر شده بود و می‌شنید که پسرانش چگونه با مردم اسرائیل بدرفتاری می‌کنند و حتّی با زنانی که در کنار در ورودی خیمهٔ مقدّس خدمت می‌کردند، همخواب می‌شدند. 23پس به آنها گفت: «چرا این کارها را می‌کنید؟ تمام مردم از کارهای بد شما شکایت دارند. 24فرزندان من، از این کارها دست بکشید، چیزهایی را که مردم دربارهٔ شما می‌گویند وحشتناک است. 25اگر شخصی نسبت به شخص دیگری گناه ورزد، ممکن است که خدا از او دفاع کند، ولی اگر کسی نسبت به خداوند مرتکب گناهی شود، چه کسی می‌تواند برای او شفاعت کند؟»

امّا آنها به نصیحت پدر خود گوش ندادند، چون ارادهٔ خدا این بود که آنها را هلاک نماید.

26امّا سموئیل کوچک، بزرگ می‌شد و خدا و مردم از او راضی بودند.

نبوّت دربارهٔ خانوادهٔ عیلی

27روزی یک نبی نزد عیلی آمد و به او گفت: «خداوند چنین می‌فرماید: وقتی جدّ تو هارون و خانواده‌اش در کشور مصر بردهٔ فرعون بودند، خود را بر هارون ظاهر ساختم. 28از بین تمام طایفه‌های بنی‌اسرائیل خانوادهٔ او را به عنوان کاهنان خود برگزیدم تا بر قربانگاه من قربانی تقدیم کنند و بُخور بسوزانند و در حضور من جامهٔ مخصوص کاهنان را بپوشند. تمام گوشت قربانی‌های سوختنی را برای آنها تعیین کردم. 29پس چرا قربانی‌ها و نذرهایی را که مردم برای من می‌آورند، بی‌حرمت می‌کنی؟ تو به پسرانت بیشتر از من احترام می‌گذاری. به آنها اجازه می‌دهی که از خوردن بهترین گوشت قربانی که قوم من برای من می‌گذرانند، خود را چاق نمایند. 30خداوند خدای اسرائیل می‌فرماید: هر چند وعده داده بودم که خاندان تو و خاندان پدرت همیشه کاهنان درگاه من باشند، امّا بعد از این نمی‌خواهم. بلکه هرکسی که به من احترام بگذارد، او را محترم می‌گردانم و کسی‌که مرا حقیر شمارد، او را حقیر خواهم ساخت. 31روزی خواهد آمد که من تمام جوانان را در خانوادهٔ تو و نیز در طایفهٔ تو خواهم کشت به طوری که دیگر پیرمردی در خانوادهٔ تو یافت نخواهد شد. 32تو به مصیبت دچار می‌گردی و به برکاتی که به مردم اسرائیل می‌بخشم با حسرت نگاه خواهی کرد و هیچ‌کس در خانوادهٔ تو به سن پیری نخواهد رسید. 33فقط یک نفر را از نسل تو زنده نگاه خواهم داشت. او به عنوان کاهن مرا خدمت خواهد کرد. ولی نابینا شده و امیدی نخواهد داشت. و بقیّهٔ نسل تو به طرز فجیعی کشته خواهند شد. 34برای اینکه گفته‌های من بر تو ثابت شود، بدان که دو پسرت، حفنی و فینحاس در یک روز خواهند مرد. 35امّا من برای خود کاهن صادقتر و باوفاتری انتخاب می‌کنم که با دل و جان مرا خدمت کند. خاندانش را برکت می‌دهم تا در حضور برگزیدهٔ من همیشه آمادهٔ خدمت باشد. 36بازماندگان تو برای یک سکّهٔ نقره یا یک قرص نان در مقابل او سر تعظیم خم کرده بگویند: 'لطفاً برای ما کاری در بین کاهنان بده تا لقمه نانی به دست آوریم.'»

Currently Selected:

اول سموئیل 2: TPV

Highlight

Copy