อพยพ 13

1พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า 2“จงถวายลูกหัวปีทั้งหมดแก่เรา คือทุกสิ่งของชนชาติอิสราเอลที่ออกจากครรภ์ครั้งแรก ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือสัตว์ สิ่งนั้นเป็นของเรา”# กดว.3:13; ลก.2:23

เทศกาลขนมปังไร้เชื้อ#เชื้อในที่นี้และข้อ 3,6-7 หมายถึง เชื้อขนม

(อพย.12:14-20)

3โมเสสจึงกล่าวแก่ประชาชนว่า “จงระลึกถึงวันนี้ ที่พวกท่านออกมาจากอียิปต์ จากแดนทาส” เพราะพระยาห์เวห์ทรงนำท่านออกจากที่นั่นด้วยพระหัตถ์อันทรงฤทธิ์#ภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า พลังแห่งพระหัตถ์ ห้ามกินขนมปังใส่เชื้อ 4วันนี้ในเดือนอาบีบ#เดือนแรกตามปฏิทินของคนอิสราเอลอยู่ระหว่างกลางเดือนมีนาคมถึงกลางเดือนเมษายน พวกท่านได้ออกไป 5พระยาห์เวห์ทรงนำท่านมาถึงแผ่นดินของคนคานาอัน คนฮิตไทต์ คนอาโมไรต์ คนฮีไวต์ และคนเยบุส นี่เป็นแผ่นดินที่ทรงปฏิญาณไว้กับบรรพบุรุษของท่านว่า จะยกให้ท่าน มันเป็นแผ่นดินที่มีน้ำนมและน้ำผึ้งไหลบริบูรณ์#ดูเชิงอรรถ อพย.3:8 พวกท่านจงถือพิธีนี้ในเดือนนี้ 6จงกินขนมปังไร้เชื้อเป็นเวลาเจ็ดวัน และวันที่เจ็ดจงมีเทศกาลเลี้ยงถวายเกียรติพระยาห์เวห์ 7จงกินขนมปังไร้เชื้อทั้งเจ็ดวัน อย่าให้เห็นขนมปังใส่เชื้อ หรือให้เห็นเชื้อ#หมายถึง เชื้อขนมในทุกเขตของท่าน 8ในวันนั้น จงบอกบุตรของท่านว่า ‘ที่ทำอย่างนี้ก็เพราะเหตุการณ์ซึ่งพระยาห์เวห์ได้ทรงทำเพื่อข้า เมื่อข้าออกจากอียิปต์’ 9สำหรับท่าน พิธีนี้จะเป็นดังเครื่องหมายที่มือของท่าน และดังเครื่องเตือนใจที่หน้าผากของท่าน เพื่อพระธรรมของพระยาห์เวห์จะได้อยู่ในปากของท่าน เพราะพระยาห์เวห์ได้ทรงนำท่านออกมาจากอียิปต์ด้วยพระหัตถ์อันทรงฤทธิ์ 10ฉะนั้น ท่านจงรักษากฎเกณฑ์นี้ตามกำหนดทุกๆ ปี

การถวายลูกหัวปี

11“เมื่อพระยาห์เวห์ทรงนำท่านไปยังแผ่นดินของคนคานาอันดังที่ได้ทรงปฏิญาณไว้กับท่านและบรรพบุรุษของท่าน พระองค์ได้ประทานแผ่นดินนั้นแก่ท่าน 12ทุกอย่างที่ออกจากครรภ์ครั้งแรกนั้น ท่านจงแยกถวายแด่พระยาห์เวห์# ลก.2:23และลูกสัตว์หัวปีตัวผู้ทุกตัวที่เกิดจากสัตว์ใช้งานของท่านก็เป็นของพระยาห์เวห์ 13จงเอาลูกแกะไถ่ลูกลาหัวปี ถ้าไม่ไถ่ก็จงหักคอมันเสีย จงไถ่บุตรชายหัวปีทั้งหมดของท่าน 14และต่อไปภายหน้า เมื่อบุตรของท่านจะถามว่า ‘ทำไมจึงทำอย่างนี้?’ จงเล่าให้เขาฟังว่า ‘พระยาห์เวห์ทรงนำพวกเราออกจากอียิปต์ คือจากแดนทาสด้วยพระหัตถ์อันทรงฤทธิ์ 15เมื่อพระทัยของฟาโรห์ดื้อไม่ยอมปล่อยพวกเราไป พระยาห์เวห์จึงทรงประหารลูกหัวปีทั้งหมดในแผ่นดินอียิปต์ทั้งของมนุษย์และของสัตว์ เพราะฉะนั้น ข้าจึงถวายสัตว์ตัวผู้ทุกตัวที่ออกจากครรภ์ครั้งแรกแด่พระยาห์เวห์ แต่บุตรชายหัวปีทั้งหมดของข้า ข้าก็ไถ่ไว้’ 16พิธีนี้จะเป็นดังเครื่องหมายที่มือของท่าน และดังสัญลักษณ์ที่หน้าผากของท่าน เพราะพระยาห์เวห์ได้ทรงนำพวกเราออกจากอียิปต์ด้วยพระหัตถ์อันทรงฤทธิ์”

เสาเมฆและเสาเพลิง

(อพย.40:34-38; กดว.9:15-23; 1 พกษ.8:10-11)

17เมื่อฟาโรห์ปล่อยประชากรไปแล้ว พระเจ้าไม่ได้ทรงนำพวกเขาไปทางแผ่นดินของคนฟีลิสเตียแม้ว่าจะเป็นทางใกล้ เพราะพระเจ้าตรัสว่า “เกรงว่าเมื่อประชากรไปเผชิญสงครามเข้า พวกเขาจะเปลี่ยนใจและกลับไปยังอียิปต์” 18พระเจ้าจึงทรงนำประชากรอ้อมไปทางถิ่นทุรกันดารยังทะเลแดง#แปลจากฉบับกรีก ชนชาติอิสราเอลก็ออกจากแผ่นดินอียิปต์ มีอาวุธพร้อมทำสงคราม 19โมเสสเอากระดูกของโยเซฟไปด้วย เพราะโยเซฟให้ชนชาติอิสราเอลสาบานเป็นมั่นเหมาะว่า “พระเจ้าจะทรงเยี่ยมเยียนพวกท่านอย่างแน่นอน แล้วพวกท่านจงเอากระดูกของเราไปจากที่นี่ด้วย”# ปฐก.50:25; ยชว.24:32

20พวกเขาออกจากเมืองสุคคท ไปตั้งค่ายที่เอธามซึ่งอยู่ริมถิ่นทุรกันดาร 21พระยาห์เวห์เสด็จนำทางพวกเขาในเวลากลางวันด้วยเสาเมฆ และในเวลากลางคืนด้วยเสาเพลิง ให้พวกเขามีแสงสว่างเพื่อจะเดินทางได้ทั้งกลางวันและกลางคืน 22พระองค์ไม่ได้ทรงให้เสาเมฆในเวลากลางวันและเสาเพลิงในเวลากลางคืนคลาดจากเบื้องหน้าประชากรเลย

Currently Selected:

อพยพ 13: THSV11

Highlight

Copy