مزامیر 16

مزمور ۱۶

لذت حضور خدا

غزل#16‏:0 در عبری «میکتام» است که احتمالاً اصطلاحی ادبی یا موسیقایی بوده است. داوود.

1ای خدا، از من محافظت فرما، زیرا که به تو پناه آورده‌ام.

2به خداوند گفتم: «تو خداوند من هستی و من جز تو هیچ چیز خوب ندارم.»

3بزرگان واقعی دنیا کسانی هستند که به تو ایمان دارند، و ایشان مایهٔ شادی من می‌باشند.

4آنان که به دنبال خدایان دیگر می‌روند دچار دردهای زیادی خواهند شد. من برای این خدایان قربانی نخواهم کرد و حتی نام آنها را بر زبان نخواهم آورد.

5ای خداوند، تو همه چیز من هستی! تو پیالۀ برکت من هستی! آنچه دارم، در تو محفوظ است. 6زمینی که به من بخشیده‌ای زمینی است دلپذیر. چه میراثی عالی به من داده‌ای!

7خداوند را شکر می‌کنم که مرا راهنمایی می‌کند و حتی شب هنگام نیز مرا تعلیم می‌دهد. 8خداوند را همیشه پیش روی خود می‌دارم. او در کنار من است و هیچ چیز نمی‌تواند مرا بلرزاند.

9پس دلم شاد است و زبانم در وجد؛ بدنم نیز در امنیت ساکن است. 10زیرا تو جان مرا در چنگال مرگ رها نخواهی کرد و نخواهی گذاشت قُدّوسِ تو در قبر بپوسد. 11تو راه حیات را به من نشان خواهی داد. حضور تو مرا از شادی لبریز می‌کند و بودن در کنار تو به من لذتی جاودانی می‌بخشد.

Currently Selected:

مزامیر 16: PCB

Highlight

Copy