Башланув 17

Сюннет – васиетнинъ бельгисидир

1Ибрам 99 яшында олгъанда, онъа РАББИ келип:

– Мен – Къудретли Алладырым. Козюм огюнде ачыкъ яшап, къусурсыз ол. 2О вакъыт Мен васиетимни беджеририм ве эвлятларынъны чокълаштырырым, – деди.

3Ибрам седждеге къапанды. Алла девам этип:

4– Меним санъа васиетим будыр: сен чокъ халкъларнынъ бабасы-дедеси оладжакъсынъ, – деди. 5#Рим 4.17– Энди адынъ «Ибрам» дегиль, «Ибраим» оладжакъ. Мен сени сайысыз халкъларнынъ бабасы-дедеси этеджегим.

6Сенинъ бала-чагъанъны чокъ сайылы этерим.

Сенден халкълар асыл олурлар.

Сенден падишалар да асыл оладжакълар!

7Санъа ве эвлятларынъа берген васиетимни эбедиен сакълайджагъым. Эбедий васиетим будыр: «Мен сенинъ Алланъ ве эвлятларынънынъ Алласы оладжагъым. 8Санъа ве эвлятларынъа шимди сен кочип юрген бу ерни – бутюн Ханаан топрагъыны эбедиен къулланмагъа береджегим. Мен оларнынъ Алласы оладжагъым».

9Алла Ибраимге:

– Эм сен, эм сенден сонъ несильден несильге олгъан эвлятларынъ Меним васиетимни тутунъыз, – деди. 10– Сиз ве сизден сонъ олгъан эвлятларынъыз бу васиетимни тутмагъа борджлусынъыз: акъайларынъызнынъ эписи сюннет этильсин. 11Тери парчанъызны кесип сюннет этинъиз. Бу сизге васиетимнинъ бельгиси оладжакътыр. 12#Лев 12.3Сизде несильден несильге эр бир секиз куньлюк огъланчыкъ сюннет этильсин: эм эвинъде догъгъан сою, эм эвлятларынъ олмагъан, амма насылдыр ябанджыдан кумюшке сатын алынгъан сою. 13Экиси де: эм эвинъде догъгъан, эм кумюшинъе сатын алынгъан огълан мытлакъа сюннет этильсинлер. Бойле этип, беденинъизде олгъан васиетим эбедий васиет оладжакътыр. 14Сюннет этильмеген эр киши, тери парчасыны кесип сюннет этмеген адамнынъ джаны озь халкъындан айырылсын. О, васиетимни бозды.

Ибраимге Сареден огълу оладжагъы акъкъында ваде

15Алла Ибраимге:

– Апайынъ Сарейге «Сарей» деп айтма. Онъа «Саре» деген ад бериледжек, – деди. 16– Мен оны багъышларым, ве санъа ондан огълан бала берерим. Сарени багъышларым, ве ондан миллетлер ве халкъ падишалары асыл олурлар.

17Ибраим бет устюне йыкъылды ве кулип, озю-озюне: «Юз яшлы къарттан огълан бала олурмы, аджеба? Эм де докъсан яшына кельген Саре догъармы, аджеба?» – тюшюнди.

18Ибраим Аллагъа:

– Ич олмагъанда, Исмаил Сенинъ огюнъде яшасын! – деди.

19Алла исе Ибраимге бойле деди:

– Санъа огълан баланы апайынъ Саре догъаджакъ. Сен баланынъ адыны Исхакъ деп къояджакъсынъ. Меним онъа этеджек васиетим сенден олгъан эвлятларгъа эбедий васиет оладжакъ. 20Исмаил акъкъындаки риджанъны да эшиттим. Мен оны мытлакъа багъышларым, онъа чокъ бала берерим ве онынъ эвлятларыны пек чокъ сайылы этерим. Ондан он эки башлыкъ догъаджакъ, ве Мен ондан улу халкъ асыл этерим. 21Лякин Меним васиетимни Исхакъкъа этеджегим. Саре оны санъа келеджек йылы тамам бу вакъытта догъаджакъ.

22Сонъ Ибраимнен лакъырды этмекни токътатып, Алла ондан кетти.

23Ибраим огълу Исмаилни, эписи эвинде догъгъан ве эписи онынъ кумюшине сатын алынгъан адамларны, озь эвиндеки бутюн кишилерни алды ве, Алла айткъаны дайын, тамам о куню тери парчасыны кесип, оларны сюннет эттирди. 24Сюннет этильген вакъытта Ибраим докъсан докъуз яшында эди. 25Огълу Исмаил сюннет этильгенде, он учь яшында эди. 26Ибраим ве онынъ огълу Исмаил бир куньде сюннет этильген эдилер. 27Оларнен берабер эвиндеки эписи акъайлар: эм эвинде догъгъанлары, эм ябанджылардан кумюшке сатын алынгъанлары сюннет этильген эдилер.

Currently Selected:

Башланув 17: CTB

Highlight

Copy