Лукъа 7

Юз асгерни башчысыны иманы

1Оьзюне тынглагъан халкъгъа бары да айтагъанын айтып битгенде, Иса Капернагьумгъа гире. 2Онда бир юз асгерни башчысы болгъан. Ону кёп сюеген бир къулу бек авруп оьле тура болгъан. 3Юз асгерни башчысы, Иса гелгенни эшитип, оьзюню къулун сав этсин деп, Огъар тилемеге ягьудилени тамазаларын#7:3 Тамазалар – Исаны заманында ягьудилени арасындагъы абурлу адамлар. Олагъа бир бир дин адатланы юрютмек ва жамият борчлар тапшурула болгъан. йибере. 4Олар Исаны янына гелип, Огъар бек ялбарып тилеп:

– О Сен оьзюне шолай кёмек этмеге лайыкълы адам, 5о бизин халкъыбызны сюе ва бизге синагогну да о къуруп берген, – дейлер.

6Иса олар булан гете ва юз асгерни башчысыны уьюне ювукълаша. Шо юз асгерни башчысы оьзюню янына ювукъларындан Исагъа шулай айтсын деп йибере:

– Я Раббим, авара болма! Сен мени уьюмню ичине гирмеклигинге мен лайыкълы тюгюлмен. 7Шо саялы Сени янынга гелмеге оьзюмню де лайыкълы гёрмедим, тек Сен бир сёз сёйлесенг, мени къулум сав болуп къалажакъ эди. 8Мен де оьзюмню гьакимимни табилигиндеги бир адамман, мени табилигимде де асгерлер бар. Бирине: «Гет!» – деймен – гете, башгъасына: «Гел!» – деймен – геле, къулума да: «Муну эт!» – деймен – эте.

9Иса бу сёзлени эшитгенде, огъар тамашалыкъ этип, Оьзюню арты булан гелеген халкъгъа булай дей:

– Сизге айтаман, гьатта Исрайылда да Мен бу къадар уллу имангъа къаршы болмадым.

10Йиберилген адамлар уьйге къайтып гелгенде, авруйгъан къулну сав болуп табалар.

Наинде бир тул къатынны уланыны тириливю

11Шондан сонг, узакъ къалмай, Иса Наин деген бир шагьаргъа гете. Иса булан бирге Ону якъчылары ва кёп халкъ да бола. 12Иса шагьарны къапуларына ювукълашгъан заманда, онда бир тул къатынны биргине бир уланыны сюегин алып чыгъып геле болгъан. Шагьардан бу къатын булан кёп халкъ геле болгъан. 13Къатынны гёрюп, Раббини огъар языгъы чыгъа. Къатынгъа О:

– Йылама, – дей.

14Ювукълашып, табутгъа тие ва гётерип алып барагъанлар токътайлар.

– Гьей улан, сагъа айтаман, тур! – дей Иса.

15Оьлю туруп олтура ва сёйлемеге башлай. Иса ону анасына тапшура. 16Барысын да къоркъув къуршай ва:

– Бизин арабызда бир уллу пайхаммар белгили болду. Аллагь Оьзюню халкъына кёмекге гелди, – дей туруп, Аллагьгъа макътавлар этелер. 17Ону гьакъындагъы шолай хабар бютюн Ягьудеягъа ва айлана якълагъа яйылып гете.

Иса ва Ягьия пайхаммар

18Ягьия пайхаммарны якъчылары огъар бары да бу хабарны билдире. 19Ягьия, оьзюню якъчыларындан экевюн янына чакъырып, оланы Рабби Исаны янына:

– Гелмеге герекли Сенмисен яда биз башгъасын гёзлейикми? – деп айтмагъа йибере.

20Исаны янына гелип, олар:

– «Гелмеге герекли Сенмисен яда биз башгъасын гёзлейикми?» – деп сорамагъа Сени янынга бизин Ягьия йиберген, – дейлер.

21Шо заман О кёплени аврувлардан, сыркъавлардан ва жинлерден сав этип ва бир кёп сокъурланы гёзюн ачдырып турагъан заман болгъан. 22Иса олагъа булай дей:

– Барып, эшитген ва гёрген затларыгъызны Ягьиягъа айтыгъыз: сокъурлар гёз ача, акъсакълар юрюй, яман гён аврувлулар сав бола, сангыравлар эшите, оьлюлер тириле ва пакъырлагъа Сююнч Хабар билдириле. 23Насиплидир Магъа шеклик этмейген.

24Ягьия йиберип гелгенлер гете. Сонг Иса халкъгъа Ягьияны гьакъында айтмагъа башлай:

– Дангылгъа не гёрмеге деп баргъан эдигиз? Ел чайкъайгъан бир къамушну гёрмегеми? 25Дагъы кимни гёрмеге баргъан эдигиз дагъы? Тизив опуракълар гийген адамны гёрмегеми? Тизив опуракълар гиегенлер, кюрлюкде яшайгъанлар пачаланы къалаларында болалар. 26Кимни гёрмеге деп баргъан эдигиз? Пайхаммарны гёрмегеми? Дюр! Сизге айтаман: сиз гёрген адам пайхаммардан да уллудур. 27Ягьия пайхаммарны гьакъында Сыйлы Язывларда булай язылгъан:

Муна, Мен Сени алдынга Оьзюмню чавушумну йиберемен.

О Сени алдынгда ёлунгну гьазирлежек.

28Сизге айтаман: инсанланы арасында Ягьиядан оьр болуп дагъы бирев де ёкъдур, амма Аллагьны гьакимлигини тюбюндегилени инг гиччиси де ондан уллудур.

29Исагъа тынглагъан бары да халкъ, гьатта ясакъчылар да, Аллагьны ёлу адилли экенине мюкюрлюк этген. Неге тюгюл де, сувгъа чомуп, Ягьия оьзлени Аллагьгъа тапшурсун деп, олар ону янына гелелер. 30Фарисейлер ва дин алимлер буса Ягьия, сувгъа чомуп, оьзлени Аллагьгъа тапшурмагъанына гёре, Ону ёлун гери уралар.

31О заман Иса булай дей:

– Бу наслуну адамларын Мен ким булан тенглешдирейим? Олар кимге ошайлар? 32Олар майданда олтуруп: «Биз сизге зурнай сокъдукъ, сиз буса бийимедигиз, биз сизге мунглу йырлар йырладыкъ, сиз буса тююнюп йыламадыгъыз», – деп бир бирине къычырагъан яшлагъа ошайлар. 33Ягьия гелгенде, ораза тутду ва чагъыр ичмеди, амма сиз: «О жинли адам», – дейсиз. 34Мен, Инсанны Уланы, гелгенде, ашадым ва ичдим. Сиз буса: «Къарагъыз, ашама ва чагъыр ичме сюеген адам, ясакъчыланы ва гюнагьлыланы къурдашы!» – дейсиз. 35Амма Аллагьны гьакъылыны гертилиги Ону ёлуна тюшгенлени ишлеринде гёрюнедир.

Иса ва бир гюнагьлы къатын

36Фарисейлерден бириси Исаны тюш ашгъа чакъыра. Фарисейни уьюне гирип, Иса ону тепсисинде олтура. 37Шонда о шагьарда яшайгъан гюнагьлы бир къатын, Иса фарисейни уьюнде олтургъанны билип, ичинде бек арив ийисли майы булангъы чыны кажинни гелтире. 38Исаны аякълары бар якъда токътап йылай туруп, бу къатын Ону аякъларына гёзьяшларын акъдырмагъа башлай. Сонг оьзюню чачлары булан гёзьяшларын сибирип, Ону аякъларын оьбе ва шо арив ийисли майны сюрте.

39Исаны уьюне чакъыргъан фарисей шону гёргенде: «Бу Адам герти пайхаммар болгъан эди буса, Оьзюне тиеген къатын ким ва нечик къатын экенни билер эди. Бу чу бир гюнагьлы къатын», – деп ойлаша. 40Иса булай дей:

– Симон, мени сагъа бир эки айтагъаным бар.

– Айт чы, Устаз, – дей о.

41– Бир бай адамны эки борчлусуну бири огъар беш юз гюмюш акъча, биревюсю элли гюмюш акъча борчлу болгъан. 42Оланы тёлемеге бир заты да болмагъаны саялы, о экевюнден де гечген. Энни айт чы сен, шо адамланы къайсы бай адамны кёп сюежек? – дей Иса.

43Оьзюне кёпню гечгени деп ойлайман, – деп жавап бере Симон.

– Сен тюз ойлайсан, – дей Иса.

44Къатынгъа багъып къарап, Иса Симонгъа булай айта:

– Гёремисен бу къатынны? Мен сени уьюнге гелдим, сен Магъа аякъларымны жувмагъа сув сама бермединг. Бу къатын буса Мени аякъларымны гёзьяшлары булан жувуп, чачлары булан сибирди. 45Сен мени оьпмединг, о буса Мен гелгенден берли токътавсуз Мени аякъларымны оьбюп тура. 46Сен Мени башыма зайтун май сюртмединг, о буса Мени аякъларыма арив ийисли май сюртдю. 47Мен сагъа айтайым неге экенни: о кёп сюе, неге тюгюл де кёп гюнагьлары гечилген. Кимни гюнагьлары аз гечиле буса, о аз сюе. 48Иса къатынгъа:

– Сени гюнагьларынг гечилди, – дей.

49Ону булан бирче тепсиде олтургъанлар: «Гюнагьланы да гечеген Бу кимдир?» – деп ойлашмагъа башлайлар. 50Амма Иса къатынгъа:

– Иманынг сени къутгъарды, сен буса гьали парахатынга уьюнге гет, – дей.

Currently Selected:

Лукъа 7: КъумCK

Highlight

Copy