لوکا 6

شَبَّتئے رۆچئے اِهتیار

(مَتّا 12‏:1‏–8؛ مَرکاس 12‏:23‏–28)

1یکّ بَرے شَبَّتئے رۆچا، ایسّا چه گندمی کِشاران گوَزگا اَت. آییئے مرید گندمی هۆشگان سِندگ و گۆن وتی دستان مُشگ و ورگا اَتنت. 2گڑا چه پَریسیان لهتێنا گوَشت: ”چیا اَنچێن کارَ کنێت که شَبَّتئے رۆچا رئوا نه‌اِنت؟“ 3ایسّایا پَسّئو دات: ”زانا، شما نئوانتگ، وهدے داوود و آییئے همراه شدیگ بوتنت، گڑا داوودا چے کرت؟ 4آ، هُدائے پاکێن لۆگا شت، هُدائے ناما هما هئیراتی و پاکوَنڈێن نگنی زرت، وارتنت و وتی همراهانا هم په ورگا داتی، که آیانی ورگ تهنا په دینی پێشوایان رئوا اَت.“ 5پدا ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”منا، که انسانئے چُکّ آن، شَبَّتئے رۆچئے اِهتیار هست.“

مُنڈێن مردێئے دْرهبکشی

(مَتّا 12‏:9‏–14؛ مَرکاس 3‏:1‏–6)

6دگه شَبَّتئے رۆچے، ایسّا کَنیسَها شت و مردمانی تالیم دئیگا گلاێش بوت. همۆدا، یکّ مردے اَت که راستێن دستی هُشک و مُنڈ اَت. 7شَریَتئے زانۆگر و پَریسی، ایسّایا چارگا اَتنت و یکّ نیمّۆنێئے شۆهازا اَتنت که اگن اے مردئے دستا شَمبِهئے رۆچا دْراه بکنت، گڑا ما آییئے سرا شَبَّتئے رۆچا کار کنگئے بُهتاما#6‏:7 بُهتام، بزان ملامت، تُهمت. جتَ کنێن. 8ایسّایا آیانی دلئے هال و هبر زانت. گۆن مُنڈێن مردا گوَشتی: ”پاد آ، بیا دێما بۆشت، مردم ترا بگندنت!“ آ مرد پاد آتک و اۆشتات. 9گڑا ایسّایا چه مردمان جُست کرت: ”نون منا بگوَشێت که شَبَّتئے رۆچا نێکی کنگ رئوا اِنت یا بدی؟ انسانئے زِندئے رَکّێنگ رئوا اِنت، یا کُشگ و گار کنگ؟“ 10گڑا سجّهێنانی نێمگا چارت و گۆن آ مردا گوَشتی: ”دستا شهار دئے!“ آییا اَنچُش کرت و دستی وشّ و دْراه بوت. 11شَریَتئے زانۆگر و پَریسی سکّ زَهر گپتنت و وت‌مان‌وتا شئور و سَلاهِش کرت که گۆن ایسّایا چے بکننت.

دوازده هاسێن کاسِدئے گچێن کنگ

12هما وهدا یکّ رۆچے، ایسّا په دْوا کنگا کۆها شت و سجّهێن شپی گۆن هُدایا په دْوا گوازێنت. 13وهدے رۆچ بوت، آییا مرید وتی کِرّا لۆٹتنت و چه آیان دوازده کَس گچێن کرت و وتی هاسێن کاسِد نامێنتنت. 14آیانی نام اِش اَنت: شَمون که ایسّایا آییئے نام ”پِتْرُس“#6‏:14 یونانی زبانا، ”پِتْرائے“ مانا ”تَلار“ اِنت. پِر بست، آییئے برات اَنْدْریاس، آکوب، یوهَنّا، پیلیپُس، بَرتولوما، 15مَتّا، توما، هَلْپیئے چُکّ آکوب، شَمون که آییئے پَنّام ”سَرمچار“ اِنت، 16آکوبئے چُکّ یَهودا و یَهودا اِسْکَریوتی که رَندا ایسّایی دْرۆهگی#6‏:16 درۆهگ، بزان همراهداری نکنگ، هلاپا رئوگ. اربی و پارسیا ”خیانت“. و دژمنانی دستا دئیگی اَت.

نادْراهانی دْرهبکشی

(مَتّا 4‏:23‏–25)

17ایسّا گۆن مریدان چه کۆها اێر کپت و یکّ پَٹّ و پَچێن جاگهێا اۆشتات. چه آییئے مریدان بازێنے اۆدا اَت. چه یَهودیَه، اورشَلیم و سور و سئیدونئے تئیاب‌گوَرئے مردمان، مزنێن رُمبے هم آتک و مُچّ بوت. 18مردمانی اے مزنێن مُچّی، په آییئے هبرانی گۆش دارگ و وتی نادْراهیانی دْراه کناێنگا آتکگ‌اَت. آ که پلیتێن روهان دُچار اَتنت هم دْراه کنگ بوتنت. 19مردمان ایسّائے دست پِر کنگئے کۆشِستَ کرت، چێا که چه آییا یکّ اَنچێن واک و توانے در آیگا اَت که سجّهێنی دْراهَ کرتنت.

بَژن و بَهتاوری

(مَتّا 5‏:1‏–12)

20ایسّایا وتی مریدانی نێمگا چارت و گوَشتی: ”بَهتاور اێت شما که وار و بَزّگ اێت، چێا که هُدائے بادشاهی شمئیگ اِنت. 21بَهتاور اێت شما که انّون شدیگ اێت، چێا که سێرَ بێت. بَهتاور اێت شما که انّون گرێوان اێت، چێا که کَندانَ بێت. 22بَهتاور اێت شما، وهدے مردم په انسانئے چُکّئیگی شمارا آزارَ دئینت و چه وت دور و گِستا کننت، دُژمانَ دئینت و بَنّامَ کننت. 23آ رۆچا، شادکامی بکنێت و گَلا بال ببێت، چێا که آسمانا شمئے مُزّ سکّ باز اِنت. آیانی پت و پیرێنان هم گۆن نبیان همے ڈئولا کرتگ.

24بله بَژن و اَپسۆز په شما که هستۆمند اێت، چێا که شمارا آرام و آسودگی رَستگ. 25بَژن و اَپسۆز په شما که انّون سێر اێت، چێا که شدیگَ بێت. بَژن و اَپسۆز په شما که انّون کَندان اێت، چێا که گَمناک و گرێوانَ بێت. 26بَژن و اَپسۆز په شما، وهدے که سجّهێن مردم شمارا سَتا دئینت و ساڑاینت، چێا که آیانی پت و پیرێنان هم گۆن درۆگێن نبیان، اَنچُش کرت.

مِهر

(مَتّا 5‏:38‏–48‏؛ 7‏:12)

27او منی گۆش دارۆکان! شمارا گوَشان که گۆن وتی دژمنان مِهر بکنێت و گۆن آیان هم که چه شما نپْرتَ کننت، نێکی بکنێت. 28په آیان که شمارا بدێن دْوا کننت برکت بلۆٹێت، په آیان که شمارا آزارَ دئینت نێکێن دْوا بلۆٹێت. 29اگن کَسێا ترا شَهماتے جت، وتی دومی گُبّا#6‏:29 گُبّ، بزان گۆنگ. هم آییئے نێمگا بتَرّێن و اگن کَسێا تئیی کباه#6‏:29 کباه، بزان جُبّه. پَچ گپت، بِلّی که تئیی پَشکا هم ببارت. 30اگن کَسے چه تئو چیزّے لۆٹیت، بدئےای، اگن کَسے تئیی چیزّے په زۆر ببارت، پدا ملۆٹی. 31گۆن دگران هما ڈئولا نێکی بکنێت که چه آیانَ لۆٹێت.

32اگن شما تهنا گۆن همایان مِهر بکنێت که گۆن شما مِهرَ کننت، گڑا شما چۆنێن سۆب و پائدگے کَٹّتگ؟#6‏:32 کَٹَّگ، بزان نپ و سوتّ کنگ، دستا آرگ. اے کار، گُنهکارانی دستا هم بوتَ کنت. 33اگن شما گۆن همایان نێکی بکنێت که گۆن شما نێکیَ کننت، گڑا شمارا چِه پائدگے رسیت؟ گُنهکار هم اَنچُشَ کننت. 34اگن شما تهنا همایان وام بدئیێت که اُمێتَ کَشّێت زرتگێن وامان دات کرتَ کننت، گڑا شمارا چِه مُزّے رسیت؟ گُنهکار هم گُنهکاران وامَ دئینت و پدا پَچَ گرنت. 35بله شما گۆن وتی دژمنان هم مهربان ببێت، گۆن آیان نێکی بکنێت، وامِش بدئیێت و پدا ملۆٹێت. اے ڈئولا، شمارا چه هُدائے نێمگا، مزنێن مُزّے رَسیت و شما مَزَن‌شانێن هُدائے چُکَّ بێت، چێا که آ، گۆن ناشگر و بدکارێن مردمان هم مهربان اِنت. 36هما ڈئولا که شمئے آسمانی پت رَهمدل اِنت، شما هم رَهمدل ببێت.

ائیب و ایراز مگرێت

37دگران اێر مجنێت و ایراز مگرێت، تانکه شما اێر جنَگ مبێت. کَسێا مئیاریگ مکنێت، تانکه مئیاریگ کنگ مبێت، دگران پهِلّ کنێت و ببَکشێت تانکه پهِلّ کنگ و بَکشگ ببێت. 38بدئیێت تان شمارا هم دئیگ ببیت. شمئے داتگێنانی بدلا، سررێچ و دَپادَپێن کئیل و پئیمانه، شمئے کُٹّا رێچگَ بیت، چێا که، گۆن هر کئیلێا بدئیێت، گۆن هما کئیلا شمارا دئیگَ بیت.“

39اے مِسالی هم په آیان آورت: ”کۆرے چِه پئیما دگه کۆرێا راها پێش داشتَ کنت؟ هر دوێن چاتا نکپنت؟ 40شاگرد چه وتی استادا زانتکارترَ نبیت، بله هما که رُست و رُدۆمَ گیپت و چه تالیما سررێچَ بیت، وتی استادئے ڈئولا بوتَ کنت.

41چیا وتی براتئے چمّئے پیلّاشْکا#6‏:41 پیلّاشک، بزان بوچُّک، پریشک، باکَسئے ڈیلّئے کَسترێن چُنڈ. گندئے، بله وتی چمّئے بُنڈا نگندئے؟ 42وهدے تئو وتی چمّئے بُنڈا نگندئے، چۆن وتی براتا گوَشتَ کنئے: ’بِلّ که تئیی چمّئے پیلّاشْکا در کنان؟‘ او دوپۆستێن شَتَلکار! پێسرا وتی چمّئے بُنڈا در کن، رَندا تئیی چمّ پَچَ بنت و وتی براتئے چمّئے پیلّاشْکا کَشّتَ کنئے.

درچک و درچکئے بَر

(مَتّا 7‏:17‏–20؛ 12‏:32‏–35)

43هچّ شَرّێن درچکے سِلّێن بَر و نیبگَ نئیاریت و نه سِلّێن درچک شَرّێن بَر و نیبگَ کاریت. 44هر درچک، چه وتی بَرا زانگَ بیت. نه چه ڈَنگران#6‏:44 ڈَنگر، بزان بێبَرێن کُنٹگی درچک و دار. اِنجیر چِنَگَ بیت و نه چه ڈۆلُکا#6‏:44 ڈۆلُک، بزان گیابانی کُنٹگی جرّے. انگور. 45شَرّێن مردم، وتی دلئے هزانگئے اێر کرتگێن نێکیان، چه وتی دپ و زبانا درَ کنت و سِلّێن مردم، وتی دلئے اَمبارئے اێر کرتگێن گَندگیان، چه وتی دپ و زبانا رێچیت. چێا که هرچے مردمئے دلا ببیت، هما چه آییئے دپا درَ کئیت.

باور و کِرد

(مَتّا 7‏:24‏–27)

46وهدے شما منی هبرانی سرا کارَ نکنێت، گڑا چێا منا ’هُداوند، هُداوندَ‘ گوَشێت؟ 47آ کَس که منی هبرانی اِشکنگا کئیت و آیانی سرا کارَ کنت، من شمارا پێشَ داران که آ، کئیی پئیما اِنت. 48آ هما بان‌بَندێن اُستائے#6‏:48 بان‌بَندێن اُستا هما اِنت که لۆگئے بندگا زانتکار اِنت. ڈئولا اِنت که په لۆگئے بندگا چُلّی#6‏:48 چُلّ، بزان چَری، نالی. په لۆگئے بندگا زمینا کۆچنت. اے کۆتکگێن جاگها چُلَّ گوَشنت. جُهل بُرِّت و بُنرِدی#6‏:48 بُنرِد، بزان لۆگ یا دیوالێئے ائولی و جُهلترێن رِد. تَلارئے#6‏:48 تَلار، بزان مُهر و مزنێن سنگ، سِنگێن کۆهی ٹُکّر. سرا اێر کرت. وهدے هار و هیرّۆپ آتک، هارا آ لۆگ سُرێنت نکرت، چێا که مُهر و مُهکم بندگ بوتگ‌اَت. 49بله کَسے که منی هبران گۆشَ داریت و آیانی سرا کارَ نکنت، هما مردمئے پئیما اِنت که لۆگی بے بُنرِدا بست. وهدے هار و هیرّۆپ آتک، لۆگ هارا مَلِّت، کپت و پهک وئیران بوت.“

Currently Selected:

لوکا 6: HPKB

Highlight

Copy