ေယာဘဝတၳဳ 30

1ယခုမူကား ငါ့ထက္အသက္ငယ္ေသာသူတို႔သည္ ငါ့ကို ေလွာင္ေျပာင္ၾကေလၿပီ။ သူတို႔၏ဖခင္မ်ားသည္ ငါ့သိုးတို႔ကိုထိန္းေပးေသာေခြးမ်ားႏွင့္အတူထားဖို႔ပင္ မတန္ေသာသူမ်ားျဖစ္ၾက၏။ 2သူတို႔သည္ အားယုတ္ၾကၿပီျဖစ္၍ သူတို႔၏လက္႐ုံးအားကို ငါဘာလုပ္ရမည္နည္း။ 3သူတို႔သည္ ဆင္းရဲငတ္မြတ္ေသာေၾကာင့္ ပိန္ခ်ဳံးၾက၏။ ညအခ်ိန္တြင္ ပ်က္စီးဆိတ္သုဥ္းရာ ေျခာက္ေသြ႕ေသာေျမသို႔ ေျပးသြားၾက၏။ 4သူတို႔သည္ ငန္က်ိေနေသာခ်ဳံပင္႐ြက္မ်ားကို ခူးစားခဲ့ရ၍ ရွားျမစ္သည္လည္း သူတို႔၏အစာျဖစ္၏။ 5သူခိုးကို ေအာ္ဟစ္ေမာင္းထုတ္သကဲ့သို႔ သူတို႔သည္ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းထဲမွ ေမာင္းထုတ္ခံရသူမ်ားျဖစ္၏။ 6လွ်ိဳေျမာင္ခ်ိဳင့္ဝွမ္းမ်ား၊ ေျမတြင္းမ်ားႏွင့္ ေက်ာက္တြင္းမ်ားတြင္ ေနထိုင္ရၾက၏။ 7ခ်ဳံပုတ္မ်ားေအာက္တြင္ ဟီသံျပဳ၍ ေပါင္းပင္မ်ားၾကားတြင္ တိုးေဝွ႔ေနရၾက၏။ 8လူမိုက္သားသမီးမ်ား၊ နာမည္ပ်က္သူ၏သားသမီးမ်ားျဖစ္၍ သူတို႔၏ျပည္မွႏွင္ထုတ္ခံရၾက၏။ 9ယခုမွာ ငါသည္ သူတို႔အဖို႔ ေလွာင္ေျပာင္သီဆိုစရာ၊ သူတို႔အလယ္တြင္ ပုံခိုင္းေျပာဆိုစရာ ျဖစ္ရေလၿပီ။ 10သူတို႔သည္ ငါ့ကို စက္ဆုပ္႐ြံရွာသျဖင့္ ေဝးေဝးေရွာင္ေနၾက၏။ ငါ့မ်က္ႏွာကို တံေတြးေထြးဖို႔ပင္ ဝန္မေလးၾက။ 11ကိုယ္ေတာ္သည္ ငါ့ေလးႀကိဳးကို ေလ်ာ့ရဲေစ၍ ငါ့ကို ဒုကၡေရာက္ေစ၏။ သူတို႔သည္လည္း ငါ့ေရွ႕တြင္ ဇက္ႀကိဳးကို ျဖတ္ေတာက္ပစ္ၾက၏။ 12သူတို႔သည္ လက္ယာဘက္မွေန၍ အုပ္စုလိုက္ ထႂကြၾကလ်က္ ငါ့ေျခကို တြန္းၾက၏။ ငါ့ကို ဖ်က္ဆီးရန္ နည္းလမ္းရွာႀကံၾက၏။ 13ငါသြားမည့္လမ္းကိုဖ်က္ဆီး၍ ငါ့ကို ပိုၿပီးဒုကၡေပးၾက၏။ သူတို႔ကို ဆီးတားမည့္သူ တစ္ေယာက္မွ်မရွိ။ 14အေပါက္အက်ယ္ႀကီးကို ျဖတ္ဝင္လာသကဲ့သို႔ သူတို႔သည္ ဝင္လာၾက၍ တဟုန္ထိုးေျပးလာၾက၏။ 15ထိတ္လန႔္ဖြယ္ေဘးတို႔သည္ ငါ့ထံသို႔ ေျပးဝင္လာ၍ ငါ့ဂုဏ္သေရကို ေလကဲ့သို႔ တိုက္ခ်ေလၿပီ။ ငါ၏စည္းစိမ္ဥစၥာကိုလည္း တိမ္တိုက္ကဲ့သို႔ လြင့္ေမ်ာသြားေစၿပီ။ 16ယခုမွာ ငါ့စိတ္ဝိညာဥ္ ေျမခလုၿပီ။ ဒုကၡေန႔ရက္မ်ားသည္လည္း ငါ့ကို ဆုပ္ကိုင္ထားေလၿပီ။ 17ညဘက္ေရာက္လွ်င္ ငါ့အ႐ိုးတို႔သည္ အလြန္ကိုက္ခဲ၏။ ေဝဒနာမ်ားသည္လည္း သက္သာျခင္း မရွိ။ 18ငါ့အဝတ္သည္ အားျပင္းျပင္းႏွင့္ဆြဲဆုတ္ခံရသျဖင့္ ပုံပ်က္ပန္းပ်က္ျဖစ္ကာ လည္ပင္းၾကပ္ေနေသာအက်ႌကဲ့သို႔ ငါ့ကို ရစ္ပတ္ထား၏။ 19ငါ့ကို ႐ႊံ႕ထဲသို႔ပစ္ခ်ေတာ္မူသျဖင့္ ငါသည္ ေျမမႈန႔္၊ ျပာမႈန႔္ကဲ့သို႔ ျဖစ္ရပါ၏။ 20ကိုယ္ေတာ့္ထံ အကြၽႏ္ုပ္အကူအညီေအာ္ဟစ္ေတာင္းခံေသာ္လည္း ထူးေတာ္မမူ။ မတ္တတ္ရပ္ျပေသာ္လည္း အကြၽႏ္ုပ္ကို ဤအတိုင္းၾကည့္ေတာ္မူ၏။ 21ကိုယ္ေတာ္သည္ အကြၽႏ္ုပ္ကို ရက္စက္စြာျပဳေတာ္မူၿပီ။ အားႀကီးေသာလက္ေတာ္ျဖင့္ ညႇဥ္းဆဲေတာ္မူၿပီ။ 22အကြၽႏ္ုပ္ကို ဆြဲမၿပီး ေလထဲသို႔ ပစ္လႊတ္လိုက္သျဖင့္ အကြၽႏ္ုပ္သည္ ေလျပင္းမုန္တိုင္းထဲတြင္ လူးလြန႔္လြင့္ပါသြားပါ၏။ 23အေၾကာင္းမူကား ကိုယ္ေတာ္သည္ အကြၽႏ္ုပ္ကို ေသျခင္းသို႔လည္းေကာင္း၊ သက္ရွိသတၱဝါအားလုံးစုေတ့ရာသို႔လည္းေကာင္း အေရာက္ပို႔မည္ကို အကြၽႏ္ုပ္သိပါ၏။ 24အကယ္စင္စစ္ ဒုကၡေရာက္ေနေသာသူသည္ လက္မဆန႔္ဘဲေနမည္ေလာ။ ဒုကၡေရာက္ေသာအခါ အကူအညီမေတာင္းဘဲေနမည္ေလာ။ 25ဒုကၡေရာက္ေသာသူအတြက္ ငါမငိုေႂကြးဘဲေနခဲ့သေလာ။ ႏြမ္းပါးေသာသူအတြက္ ငါဝမ္းမနည္းဘဲေနခဲ့သေလာ။ 26အေကာင္းကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေသာအခါ အဆိုးမ်ားသာ ေရာက္လာ၏။ အလင္းကို ေမွ်ာ္လင့္ေသာအခါ အေမွာင္သာ ေရာက္လာ၏။ 27ငါ့ရင္ထဲတြင္ မနားတမ္းဗေလာင္ဆူေန၏။ ဒုကၡေန႔ရက္မ်ားကိုသာ ငါႀကဳံေနရ၏။ 28ငါသည္ ေနေရာင္ကြယ္ရာ အေမွာင္ထဲတြင္ သြားလာရ၏။ လူစုလူေဝးထဲတြင္ရပ္၍ အကူအညီေအာ္ဟစ္ေတာင္းခံရ၏။ 29ေခြးအတို႔ႏွင့္ ညီအစ္ကိုေတာ္ရ၏။ ငွက္ကုလားအုတ္တို႔ႏွင့္ မိတ္ေဆြဖြဲ႕ရ၏။ 30ငါ့အေရျပားမ်ား ညိဳမဲသြားၿပီး ကြာက်ကုန္ပါၿပီ။ ငါ့ကိုယ္ခႏၶာသည္လည္း အဖ်ားေၾကာင့္ ပူျခစ္လ်က္ရွိပါ၏။ 31ငါ့ေစာင္းသည္ ျမည္တမ္းသီခ်င္းသီဆိုရန္၊ ငါ့ပေလြသည္လည္း ငိုေႂကြးသီခ်င္းသီဆိုရန္ ျဖစ္သြားရၿပီ။

Currently Selected:

ေယာဘဝတၳဳ 30: MSBZ

Highlight

Copy