ေယရမိအနာဂတၱိက်မ္း 51
51
ေဘဘီလုံျပည္ကို ဘုရားသခင္တရားစီရင္ျခင္း
1ထာဝရဘုရားက “ၾကည့္ရႈေလာ့။ ငါသည္ ေဘဘီလုံၿမိဳ႕၊ လက္ကမိုင္ျပည္သားတို႔အေပၚသို႔ ဖ်က္ဆီးျခင္းေလကို သင့္ေရာက္ေစမည္။ 2ေဘဘီလုံၿမိဳ႕သို႔ ေႁခြေလွ႔သူတို႔ကို ေစလႊတ္မည္။ သူတို႔သည္ ထိုၿမိဳ႕ကို ေလွ႔၍ သုတ္သင္ရွင္းလင္းလိမ့္မည္။ ေဘးအႏၲရာယ္က်ေရာက္မည့္ေန႔၌ အဘက္ဘက္မွတိုက္ခိုက္ၾကလိမ့္မည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ 3ေလးသမားတို႔ကို ေလးတင္ရေသာအခြင့္၊ သံခ်ပ္အက်ႌ ဝတ္ဆင္ရေသာအခြင့္ မေပးၾကႏွင့္။ လူပ်ိဳတို႔ကို မႏွေျမာႏွင့္။ စစ္သည္ဗိုလ္ပါအေပါင္းတို႔ကို အကုန္အစင္ဖ်က္ဆီးၾကေလာ့။ 4သူတို႔သည္ အသတ္ခံရ၍ ခါလဒဲျပည္တြင္ လဲက်ၾကလိမ့္မည္။ ထိုးသတ္ခံရ၍ လမ္းမမ်ားေပၚတြင္ လဲက်ၾကလိမ့္မည္။ 5အေၾကာင္းမူကား အစၥေရးလူမ်ိဳး၊ ယုဒလူမ်ိဳးတို႔ကို သူတို႔၏ဘုရားသခင္ ေကာင္းကင္ဗိုလ္ေျခအရွင္ထာဝရဘုရားသည္ စြန႔္ပစ္ေတာ္မမူ။ ခါလဒဲျပည္ကား သန႔္ရွင္းေသာအရွင္ကို ျပစ္မွားေသာအျပစ္ႏွင့္ျပည့္ႏွက္၏။ 6ေဘဘီလုံၿမိဳ႕မွ ထြက္ေျပးၾက။ အသက္ေဘးလြတ္ေအာင္ ေျပးၾက။ ထိုၿမိဳ႕၏အျပစ္ေၾကာင့္ အဖ်က္ဆီးမခံၾကႏွင့္။ အေၾကာင္းမူကား ထာဝရဘုရားလက္တုံ႔ျပန္ရာအခ်ိန္က်ေရာက္ၿပီ။ ထိုၿမိဳ႕ခံထိုက္ေသာအျပစ္ကို ျပန္ေပးဆပ္ေစေတာ္မူမည္။ 7ေဘဘီလုံၿမိဳ႕သည္ ထာဝရဘုရား၏လက္ေတာ္၌ကိုင္ထားေသာ ေ႐ႊဖလားျဖစ္၏။ ေျမတစ္ျပင္လုံးကို ယစ္မူးေစ၏။ လူမ်ိဳးတကာတို႔သည္ ထိုဖလားမွစပ်စ္ဝိုင္ကိုေသာက္ၾကသျဖင့္ မူး႐ူးေသာလူမ်ိဳးမ်ား ျဖစ္ၾကေလၿပီ။#ဗ်ာ 17:2။ 8ေဘဘီလုံၿမိဳ႕ႀကီး ႐ုတ္ျခည္းၿပိဳလဲပ်က္စီးသြားၿပီ။#ဗ်ာ 14:8၊ 18:2။ သူ႔အတြက္ ညည္းတြားငိုေႂကြးၾကေလာ့။ ေဝဒနာေပ်ာက္ေကာင္းေပ်ာက္ႏိုင္မည္ျဖစ္၍ လိမ္းေဆးယူလာေပးၾကေလာ့။ 9ငါတို႔သည္ ေဘဘီလုံၿမိဳ႕ကို ကုသေပးေသာ္လည္း ကုသ၍မရ။ သူ႔ကိုထားခဲ့ၿပီး ကိုယ့္ျပည္ကိုယ္ျပန္ၾကစို႔။ အေၾကာင္းမူကား သူခံရေသာစီရင္ျခင္းသည္ မိုးထိတိုင္ ေရာက္ေလၿပီ။ မိုးတိမ္ထိတိုင္ ျမင့္ေလၿပီ။#ဗ်ာ 18:5။ 10ငါတို႔ေျဖာင့္မတ္ေၾကာင္း ထာဝရဘုရားျပသေတာ္မူၿပီ။ လာၾက။ ငါတို႔၏ဘုရားသခင္ထာဝရဘုရား ျပဳေတာ္မူေသာအမႈကို ဇိအုန္ၿမိဳ႕တြင္ ေျပာၾကားၾကစို႔။ 11ျမားတို႔ကို ခြၽန္ထက္ေစၾက။ ဒိုင္းလႊားတို႔ကို ကိုင္စြဲၾက။ ထာဝရဘုရားသည္ ေဘဘီလုံၿမိဳ႕ကို ဖ်က္ဆီးပစ္ရန္ အႀကံရွိေတာ္မူသည္ျဖစ္၍ ေမဒိဘုရင္တို႔၏စိတ္ကို ႏႈိးေဆာ္ေတာ္မူၿပီ။ ထာဝရဘုရား လက္တုံ႔ျပန္ေတာ္မူၿပီ။ ဗိမာန္ေတာ္အဖို႔ လက္တုံ႔ျပန္ေတာ္မူၿပီ။ 12ေဘဘီလုံၿမိဳ႕႐ိုးကိုၿဖိဳဖ်က္ရန္ အခ်က္ျပအလံကို လႊင့္ထူၾက။ အေစာင့္မ်ားကို ၾကပ္ၾကပ္ခ်ထားၾက။ ကင္းေစာင့္တို႔ကိုေနရာခ်ထားၾက။ ကင္းပုန္းမ်ားကို ျပင္ဆင္ၾက။ အေၾကာင္းမူကား ထာဝရဘုရားသည္ ေဘဘီလုံၿမိဳ႕သားမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ မိန႔္ဆိုထားခဲ့သည့္အတိုင္း ႀကံစည္ေတာ္မူမည္၊ ျပဳေတာ္မူမည္။ 13ျမစ္နား#51:13 တိုက္႐ိုက္ျပန္ဆိုလွ်င္ “ေရမ်ားအနီး”။၌ေန၍ ဥစၥာႂကြယ္ဝေသာၿမိဳ႕၊ သင္၏မတရားအက်ိဳးစီးပြားရွာျခင္းမ်ား အဆုံးသတ္မည့္အခ်ိန္ေရာက္လာၿပီ။ 14ေကာင္းကင္ဗိုလ္ေျခအရွင္ထာဝရဘုရားက “အကယ္စင္စစ္ သင့္ေနရာသို႔ က်ိဳင္းေကာင္ကဲ့သို႔ လူအုပ္ႀကီးကို ေရာက္လာေစမည္။ သူတို႔သည္ စစ္ေအာင္သံကို ေႂကြးေၾကာ္ၾကလိမ့္မည္”ဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တိုင္တည္၍က်ိန္ဆိုေတာ္မူၿပီ။ 15ကိုယ္ေတာ္သည္ တန္ခိုးေတာ္အားျဖင့္ ေျမႀကီးကိုဖန္ဆင္းေတာ္မူ၏။ ဉာဏ္ပညာအားျဖင့္ ကမာၻႀကီးကို တည္ေတာ္မူ၏။ ထိုးထြင္းဉာဏ္အားျဖင့္ ေကာင္းကင္ကို ျဖန႔္ၾကက္ေတာ္မူ၏။ 16ကိုယ္ေတာ္အသံေပးေတာ္မူေသာအခါ ေကာင္းကင္ရွိေရတို႔သည္ ဟုန္းဟုန္းျမည္ၾကပါ၏။ မိုးတိမ္ကို ေျမႀကီးစြန္းမွ တက္လာေစေတာ္မူ၏။ မိုးကို႐ြာေစေတာ္မူ၏။ လွ်ပ္စီးကိုလက္ေစေတာ္မူ၏။ ဘ႑ာတိုက္ထဲမွ ေလကိုထုတ္ေတာ္မူ၏။ 17လူအေပါင္းတို႔သည္ အသိတရားကင္းမဲ့၏။ ပညာလည္းမရွိ။ ပန္းထိမ္သမားတို႔သည္လည္း ႐ုပ္တုဆင္းတုအားျဖင့္ အရွက္ကြဲၾကလိမ့္မည္။ အေၾကာင္းမူကား သူတို႔သြန္းလုပ္ေသာ႐ုပ္တုသည္ လွည့္စားျခင္းသာျဖစ္၏။ အသက္မရွိ။ 18ထိုအရာတို႔သည္ အခ်ည္းႏွီးေသာအရာျဖစ္၏။ လွည့္စားတတ္ေသာအရာျဖစ္၏။ စစ္ေၾကာစီရင္ခ်ိန္ေရာက္လွ်င္ ပ်က္စီးသြားရလိမ့္မည္။ 19ယာကုပ္အမ်ိဳး၏ေဝစုျဖစ္ေသာဘုရားသခင္သည္ ထိုကဲ့သို႔မဟုတ္။ အရာခပ္သိမ္းကို ပုံေဖာ္ဖန္ဆင္းေသာအရွင္ျဖစ္၏။ ယာကုပ္အမ်ိဳးအႏြယ္သည္ ကိုယ္ေတာ္၏အေမြေတာ္ျဖစ္၏။ ကိုယ္ေတာ္၏နာမေတာ္ကား ေကာင္းကင္ဗိုလ္ေျခအရွင္ထာဝရဘုရားေပတည္း။ 20ထာဝရဘုရားက “သင္သည္ ငါ့အဖို႔ စစ္တင္းပုတ္၊ စစ္လက္နက္ျဖစ္၏။ ငါသည္ သင့္အားျဖင့္ လူမ်ိဳးတကာတို႔ကို တကြဲတျပားျဖစ္ေစမည္။ တိုင္းႏိုင္ငံတို႔ကို ဖ်က္ဆီးပစ္မည္။ 21သင့္အားျဖင့္ ျမင္းႏွင့္ျမင္းစီးသူရဲ၊ စစ္ရထားႏွင့္စစ္ရထားစီးသူတို႔ကို တကြဲတျပားျဖစ္ေစမည္။ 22သင့္အားျဖင့္ ေယာက္်ားႏွင့္မိန္းမ၊ လူႀကီးႏွင့္လူငယ္၊ လူပ်ိဳႏွင့္အပ်ိဳတို႔ကို တကြဲတျပားျဖစ္ေစမည္။ 23သင့္အားျဖင့္ သိုးထိန္းႏွင့္သိုးစု၊ လယ္သမားႏွင့္လယ္ထြန္ႏြား၊ ဘုရင္ခံႏွင့္အုပ္ခ်ဳပ္သူတို႔ကို တကြဲတျပားျဖစ္ေစမည္။
24ဇိအုန္ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားအေပၚ ေဘဘီလုံၿမိဳ႕သူ ခါလဒဲျပည္သားတို႔က်ဴးလြန္ခဲ့သည့္ လုပ္ရပ္အတိုင္း သူတို႔ကို သင္တို႔မ်က္စိေရွ႕တြင္ ျပန္ေပးဆပ္ေစမည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ 25ထာဝရဘုရားက “အို ဖ်က္ဆီးတတ္ေသာေတာင္၊ ေျမႀကီးတစ္ျပင္လုံးကို ဖ်က္ဆီးေသာေတာင္၊ ၾကည့္ရႈေလာ့။ သင့္ကို ငါစီရင္မည္။ ငါသည္ လက္ကိုဆန႔္၍ သင့္ကို ေခ်ာက္ကမ္းပါးေပၚမွ လွိမ့္ခ်ပစ္မည္။ သင့္အား မီးကြၽမ္းေတာင္ျဖစ္ေစမည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ 26ထာဝရဘုရားက “ေထာင့္ခ်ဳပ္ေက်ာက္၊ အုတ္ျမစ္ေက်ာက္တစ္လုံးမွ် သင့္ထံမွ ရႏိုင္ေတာ့မည္မဟုတ္။ သင္သည္ လူသူကင္းမဲ့ရာ အစဥ္ျဖစ္မည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ 27ထိုျပည္၌ အခ်က္ျပအလံကိုလႊင့္ထူၾက။ လူမ်ိဳးတကာတို႔ကို တံပိုးမႈတ္သံေပးၾက။ ထိုျပည္ကိုတိုက္ခိုက္ရန္ လူမ်ိဳးတကာတို႔ကို အသင့္ျပင္ဆင္ေစၾက။ အာရရတ္၊ မိႏၷိႏွင့္ အာရွေကနတ္ စေသာ တိုင္းႏိုင္ငံတို႔ကို ဆင့္ေခၚၾက။ စစ္ဦးစီးကိုခန႔္ထားၾက။ ျမင္းတို႔ကို က်ိဳင္းေကာင္အုပ္ကဲ့သို႔ ခ်ီတက္ေစၾက။ 28ထိုျပည္ကိုတိုက္ခိုက္ရန္ လူမ်ိဳးတကာတို႔ကို အသင့္ျပင္ဆင္ေစၾက။ ေမဒိဘုရင္မ်ား၊ ဘုရင္ခံမ်ားအပါအဝင္ မင္းအရာရွိအားလုံးႏွင့္ လက္ေအာက္ခံႏိုင္ငံအားလုံးကို အသင့္ျပင္ဆင္ေစၾက။ 29ကမာၻေျမႀကီး တုန္ခါေလၿပီ၊ တုန္လႈပ္ေလၿပီ။ အေၾကာင္းမူကား ေဘဘီလုံၿမိဳ႕ကို ေနထိုင္သူမရွိ၊ လူသူကင္းမဲ့ရာအရပ္ျဖစ္ေစမည္ဟူေသာ ထာဝရဘုရား၏အႀကံအစည္ေတာ္အတိုင္း ထိုၿမိဳ႕၌ ျဖစ္လာေလၿပီ။ 30ေဘဘီလုံစစ္သူရဲတို႔သည္ စစ္မတိုက္ဝံ့ေတာ့ဘဲ ရဲတိုက္မ်ား၌သာ ေနၾကေလၿပီ။ သူတို႔သည္ ရဲစြမ္းသတၱိကုန္ခန္း၍ မိန္းမကဲ့သို႔ျဖစ္ေလၿပီ။ သူတို႔ေနရာကို မီးရႈိ႕ပစ္ၾကၿပီ။ ကန႔္လန႔္က်င္တို႔ကိုလည္း ခ်ိဳးပစ္ၾကၿပီ။ 31ေဘဘီလုံၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕လုံးသိမ္းပိုက္ခံရေၾကာင္းကို ေျချမန္ေတာ္တစ္ေယာက္မွ တစ္ေယာက္၊ ေစတမန္တစ္ေယာက္မွ တစ္ေယာက္ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ ေဘဘီလုံဘုရင္ထံ သတင္းပို႔ၾက၏။ 32ဆိပ္ကမ္းတို႔ကို သိမ္းပိုက္ၾကၿပီ။ ခံတပ္#51:32 သို႔မဟုတ္ “က်ဴေတာစိမ့္ေတာ”။မ်ားကို မီးရႈိ႕ပစ္ၾကၿပီ။ စစ္သူရဲတို႔လည္း ေဆာက္တည္ရာမရေၾကာက္လန႔္ၾကေလၿပီ။ 33အစၥေရးလူမ်ိဳး၏ဘုရားသခင္ ေကာင္းကင္ဗိုလ္ေျခအရွင္ထာဝရဘုရားက “ေဘဘီလုံသမီးပ်ိဳသည္ တလင္းနယ္ခ်ိန္၌ နင္းနယ္ခံရေသာေကာက္နယ္တလင္းႏွင့္တူ၏။ တစ္ခဏခ်င္းတြင္ ရိတ္သိမ္းခ်ိန္ေရာက္လာလိမ့္မည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ 34“ေဘဘီလုံဘုရင္ေနဗုခဒ္ေနဇာမင္းႀကီးသည္ ငါ့ကို ကိုက္စားေလၿပီ။ နင္းေခ်ေလၿပီ။ ငါ့ကို အိုးလြတ္ျဖစ္ေစၿပီ။ ေႁမြနဂါးကဲ့သို႔ ငါ့ကို ဝါးမ်ိဳေလၿပီ။ ငါ၏စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္တို႔ႏွင့္ သူ႔ဝမ္းကိုျပည့္ေစၿပီ။ ၿပီးမွ ငါ့ကို အန္ထုတ္#51:34 သို႔မဟုတ္ “ႏွင္ထုတ္”။ေလၿပီ။ 35ငါ့ကိုယ္၊ ငါ့အသား ခံရေသာရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈသည္ ေဘဘီလုံျပည္အေပၚ က်ေရာက္ပါေစ”ဟု ဇိအုန္ၿမိဳ႕သားတို႔ ဆိုလိမ့္မည္။ “ငါတို႔သြန္းခဲ့ရေသာေသြးသည္ ခါလဒဲျပည္သားတို႔အေပၚ က်ေရာက္ပါေစ”ဟု ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕သားတို႔ ဆိုလိမ့္မည္။ 36ထို႔ေၾကာင့္ ထာဝရဘုရားက “ၾကည့္ရႈေလာ့။ သင့္အမႈကိစၥကို ငါရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းေပးမည္။ သင့္အစား ငါအမွန္ လက္တုံ႔ျပန္မည္။ သူ၏ပင္လယ္ေရကို ခန္းေစမည္၊ စမ္းေရတြင္းကို ေျခာက္ေသြ႕ေစမည္။ 37ေဘဘီလုံျပည္သည္ ေနထိုင္သူမရွိဘဲ အပ်က္အစီးပုံႀကီး၊ ေခြးအတို႔ခိုေအာင္းရာ၊ ထိတ္လန႔္စရာ၊ ကဲ့ရဲ႕စရာ ျဖစ္မည္။ 38သူတို႔အားလုံး ျခေသၤ့ပ်ိဳကဲ့သို႔ ဟိန္းေဟာက္ၾကလိမ့္မည္၊ ျခေသၤ့ငယ္ကဲ့သို႔ မာန္ဖီၾကလိမ့္မည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ 39ထာဝရဘုရားက “သူတို႔ အာသာငမ္းငမ္းျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ ငါသည္ စားေသာက္ပြဲ ခင္းေကြၽးမည္။ သူတို႔ကို မူးေအာင္တိုက္မည္။ သူတို႔သည္လည္း အေပ်ာ္ၾကဴး၍ မႏိုးေသာအိပ္ျခင္းျဖင့္ ထာဝရအိပ္ေပ်ာ္မည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ 40ထာဝရဘုရားက “သူတို႔ကို သိုးသငယ္ကဲ့သို႔၊ သိုးထီးဆိတ္ထီးကဲ့သို႔ ဆြဲထုတ္၍ သတ္မည္။ 41ေရွရွက္ၿမိဳ႕ႀကီး အသိမ္းခံရေလၿပီတကား။ ေျမတစ္ျပင္လုံးခ်ီးမြမ္းရာၿမိဳ႕ႀကီး အသိမ္းခံရေလၿပီတကား။ ေဘဘီလုံၿမိဳ႕သည္ လူမ်ိဳးတကာတို႔တြင္ ထိတ္လန႔္စရာျဖစ္ေလၿပီတကား။ 42ေဘဘီလုံၿမိဳ႕ကို ပင္လယ္ေရ လႊမ္းမိုးေလၿပီ။ လႈိင္းလုံးႀကီးမ်ား ဖုံးအုပ္ေလၿပီ။ 43ၿမိဳ႕႐ြာတို႔သည္ လူသူကင္းမဲ့၍ ေျခာက္ေသြ႕ေသာကႏၲာရေျမ ျဖစ္လိမ့္မည္။ ေနထိုင္သူမရွိ၊ ျဖတ္သန္းသြားလာသူမရွိေသာေျမ ျဖစ္လိမ့္မည္။ 44ေဘဘီလုံၿမိဳ႕ရွိ ေဗလဘုရားကို ငါဒဏ္ခတ္မည္။ သူဝါးမ်ိဳခဲ့သမွ်ကို သူ႔ပါးစပ္မွ ျပန္အန္ထုတ္ေစမည္။ လူမ်ိဳးတကာတို႔သည္ သူ႔ကို ဆည္းကပ္ၾကေတာ့မည္မဟုတ္။ ေဘဘီလုံၿမိဳ႕႐ိုးႀကီး ၿပိဳလဲသြားေလၿပီ။ 45ငါ့လူမ်ိဳးေတာ္တို႔၊ ေဘဘီလုံျပည္ထဲမွ ထြက္ခဲ့ၾက။ ထာဝရဘုရား၏ျပင္းထန္ေသာအမ်က္ေတာ္မွ အသက္ေဘးလြတ္ေအာင္ေျပးၾက။ 46ထိုျပည္၌ၾကားရေသာသတင္းမ်ားေၾကာင့္ သင္တို႔မေၾကာက္ႏွင့္၊ စိတ္မပ်က္ႏွင့္။ အေျခအျမစ္မရွိေသာသတင္းစကားမ်ားကို တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္ ၾကားရလိမ့္မည္။ ျပည္ထဲ၌ အၾကမ္းဖက္မႈျဖစ္ေနၿပီ။ အုပ္စိုးသူအခ်င္းခ်င္း တိုက္ခိုက္ၾကၿပီ။ 47ထို႔ေၾကာင့္ ၾကည့္ရႈေလာ့။ ေဘဘီလုံၿမိဳ႕ရွိ ႐ုပ္တုဆင္းတုမ်ားကို ငါဒဏ္ခတ္ေသာေန႔ ေရာက္လာေတာ့မည္။ ထိုၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕လုံး အရွက္ကြဲလိမ့္မည္။ အသတ္ခံရေသာသူအေပါင္းတို႔သည္ ၿမိဳ႕ထဲတြင္ လဲက်ေသဆုံးၾကလိမ့္မည္။ 48မိုးေကာင္းကင္ေအာက္၊ ေျမႀကီးေပၚရွိရွိသမွ်တို႔သည္ ေဘဘီလုံၿမိဳ႕ေၾကာင့္ အားရဝမ္းေျမာက္စြာသီခ်င္းဆိုၾကလိမ့္မည္။#ဗ်ာ 18:20။ အဖ်က္သမားသည္ ေျမာက္အရပ္မွလာ၍ ထိုၿမိဳ႕ကို တိုက္ခိုက္လိမ့္မည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ 49ေဘဘီလုံၿမိဳ႕သည္ အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔ကို သတ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ က်ရႈံးရမည္။ ေျမႀကီးသားအေပါင္းတို႔သည္ ေဘဘီလုံၿမိဳ႕ေၾကာင့္ လဲက်ေသဆုံးရၿပီ။ 50ဓားေဘးမွ လြတ္ေျမာက္ေသာသူတို႔၊ ထြက္သြားၾက။ ရပ္မေနၾကႏွင့္။ ထာဝရဘုရားကို အေဝးမွေအာက္ေမ့ၾက။ ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕ကို သတိရၾက။ 51ကဲ့ရဲ႕ျပစ္တင္သံကို ၾကားရသည္ျဖစ္၍ ငါတို႔အရွက္ကြဲရၿပီ။ ထာဝရဘုရား၏အိမ္ေတာ္၊ သန႔္ရွင္းရာဌာနေတာ္ထဲသို႔ တစ္ပါးအမ်ိဳးသားမ်ား ဝင္ေရာက္ၾကၿပီျဖစ္၍ ငါတို႔အသေရပ်က္ရၿပီ။ 52ထို႔ေၾကာင့္ ထာဝရဘုရားက “ၾကည့္ရႈေလာ့။ ေဘဘီလုံျပည္ရွိ ႐ုပ္တုဆင္းတုမ်ားကို ငါဒဏ္ခတ္ေသာေန႔ရက္ေရာက္လာေသာအခါ ထိုျပည္တစ္ျပည္လုံးတြင္ ဒဏ္ရာရေသာသူမ်ား ညည္းတြားလ်က္ရွိၾကလိမ့္မည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ 53ထာဝရဘုရားက “ေဘဘီလုံၿမိဳ႕သည္ မိုးေကာင္းကင္သို႔တက္၍ ျမင့္မားေသာရဲတိုက္ကို အခိုင္အမာတည္လွ်င္ပင္ ငါသည္ အဖ်က္သမားကိုေစလႊတ္၍ သူတို႔ကို တိုက္ေစမည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ 54ေဘဘီလုံၿမိဳ႕မွ ေအာ္ဟစ္သံပါတကား။ ခါလဒဲျပည္မွ ႀကီးမားေသာပ်က္စီးျခင္းပါတကား။ 55ထာဝရဘုရားသည္ ေဘဘီလုံၿမိဳ႕ကိုဖ်က္ဆီး၍ ထိုၿမိဳ႕မွ ဆူညံပြက္ေလာေသာအသံကို ဆိတ္သုဥ္းေစေတာ္မူ၏။ ရန္သူလႈိင္းလုံးႀကီးသည္ အဟုန္ျပင္းေသာေရႏွင့္တူ၏။ သူတို႔ျမည္ဟည္းေသာအသံသည္ ပဲ့တင္ထပ္ေလၿပီ။ 56အေၾကာင္းမူကား ေဘဘီလုံၿမိဳ႕ကို တိုက္ခိုက္ဖ်က္ဆီးမည့္သူ ေရာက္လာၿပီ။ ေဘဘီလုံစစ္သူရဲတို႔ အဖမ္းခံရၿပီ။ သူတို႔၏ေလးတို႔သည္လည္း က်ိဳးေလၿပီ။ ထာဝရဘုရားသည္ အက်ိဳးအျပစ္အေလ်ာက္ ျပန္ေပးဆပ္ေသာဘုရားသခင္ ျဖစ္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္ အမွန္ပင္ ျပန္ေပးဆပ္ေတာ္မူမည္။ 57ေကာင္းကင္ဗိုလ္ေျခအရွင္ထာဝရဘုရားဟူသည့္ နာမေတာ္ရွိေသာရွင္ဘုရင္က “ငါသည္ ေဘဘီလုံၿမိဳ႕၏မႉးမတ္မ်ား၊ ပညာရွိမ်ား၊ ဘုရင္ခံမ်ား၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ား၊ စစ္သူရဲမ်ားကို ယစ္မူးေစ၍ မႏိုးေသာအိပ္ျခင္းျဖင့္ ထာဝရအိပ္ေပ်ာ္ေစမည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ 58ေကာင္းကင္ဗိုလ္ေျခအရွင္ထာဝရဘုရားက “ထုထည္ႀကီးမားေသာ ေဘဘီလုံၿမိဳ႕႐ိုးသည္ လုံးလုံးၿဖိဳဖ်က္ျခင္းခံရလိမ့္မည္။ ျမင့္မားေသာၿမိဳ႕တံခါးတို႔သည္လည္း မီးရႈိ႕ခံရလိမ့္မည္။ လူတို႔သည္ အခ်ည္းႏွီးႀကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့ၾကၿပီ။ လူမ်ိဳးတကာတို႔ ပင္ပန္းခဲ့သမွ် မီးစာျဖစ္သြားၿပီ”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။
59ပေရာဖက္ေယရမိသည္ ယုဒဘုရင္ေဇဒကိမင္းႀကီး နန္းစံေလးႏွစ္တြင္ ေဇဒကိမင္းႀကီးႏွင့္အတူ ေဘဘီလုံၿမိဳ႕သို႔လိုက္ပါသြားေသာ မာေသယ၏ေျမး၊ ေနရိ၏သား စရာယအား စာေပးလိုက္၏။ 60ထိုစာကား ေဘဘီလုံၿမိဳ႕အေပၚက်ေရာက္မည့္ ေဘးအႏၲရာယ္အလုံးစုံကို စာလိပ္တစ္ခုတြင္ ေယရမိ ေရးသားထားေသာစာျဖစ္၏။ ထိုေရးထားေသာစာအားလုံးသည္ ေဘဘီလုံၿမိဳ႕ကိုရည္ၫႊန္း၏။ 61ေယရမိက စရာယအား “ေဘဘီလုံၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္ေသာအခါ သင္သည္ ဤစာကို အကုန္အစင္ေသေသခ်ာခ်ာဖတ္ျပၿပီးလွ်င္ 62‘အို ထာဝရဘုရား၊ ကိုယ္ေတာ္က ဤအရပ္ကို ငါဖ်က္ဆီးပစ္မည္။ ေနထိုင္သူမရွိ။ လူမွစ၍ တိရစာၦန္လည္းမရွိ။ လူသူကင္းမဲ့ရာအရပ္ အစဥ္ျဖစ္ေစမည္ဟု ဤအရပ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ မိန႔္ေတာ္မူခဲ့ၿပီ’ဟူ၍ ေလွ်ာက္ဆိုရမည္။ 63ဤစာကို သင္ဖတ္ျပၿပီးေသာအခါ စာလိပ္ကိုေက်ာက္ခဲႏွင့္အတူခ်ည္၍ ယူဖေရးတီးျမစ္ထဲသို႔ ပစ္ခ်ၿပီးလွ်င္ 64‘ငါသည္ ထိုၿမိဳ႕ေပၚသို႔ ေဘးအႏၲရာယ္က်ေရာက္ေစမည္ျဖစ္၍ ထိုစာလိပ္ကဲ့သို႔ ေဘဘီလုံၿမိဳ႕သည္ နစ္ျမဳပ္ရလိမ့္မည္။ ျပန္ေပၚလာေတာ့မည္မဟုတ္။ သူတို႔သည္ အားအင္ကုန္ခန္းၾကလိမ့္မည္’ဟူ၍ သင္ဆိုရမည္”ဟု မွာၾကားေလ၏။ ဤတြင္ ေယရမိစကား ၿပီးဆုံးသတည္း။
Currently Selected:
ေယရမိအနာဂတၱိက်မ္း 51: MSBZ
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
MYANMAR STANDARD BIBLE©
Copyright © 2012, 2014, 2017, 2022 by Global Bible Initiative
