ကမ႓ာဦးက်မ္း 47
47
ယာကုပ္ကို ဖာေရာမင္းႀကီးႀကိဳဆိုျခင္း
1ထို႔ေနာက္ ေယာသပ္သည္ ဖာေရာမင္းႀကီးထံသို႔သြား၍ “အကြၽႏ္ုပ္၏ဖခင္ႏွင့္ညီအစ္ကိုတို႔သည္ မိမိတို႔၏သိုးဆိတ္မ်ား၊ ႏြားမ်ားမွစ၍ သူတို႔ပိုင္ဆိုင္ေသာအရာအားလုံးတို႔ႏွင့္တကြ ခါနာန္ျပည္မွေဂါရွင္အရပ္သို႔ ယခုေရာက္လာၾကပါၿပီ”ဟု ေလွ်ာက္ဆို၏။
2ေယာသပ္သည္ မိမိညီအစ္ကိုမ်ားထဲမွ ငါးေယာက္ကိုေ႐ြးၿပီး ဖာေရာမင္းႀကီးေရွ႕သို႔သြင္းေလ၏။ 3ဖာေရာမင္းႀကီးက ေယာသပ္၏ညီအစ္ကိုတို႔အား “သင္တို႔သည္ မည္သည့္အလုပ္ကိုလုပ္ကိုင္ၾကသနည္း”ဟု ေမးလွ်င္ သူတို႔က “အကြၽႏ္ုပ္တို႔၏ဘိုးေဘးမွစ၍ သခင့္အေစအပါးအကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ သိုးထိန္းမ်ားျဖစ္ၾကပါ၏”ဟု ဖာေရာမင္းႀကီးအား ေလွ်ာက္ၾက၏။ 4တစ္ဖန္ သူတို႔က “ခါနာန္ျပည္၌ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးျခင္းေဘးအလြန္ဆိုး႐ြားသျဖင့္ သခင့္အေစအပါးတို႔၌ရွိေသာသိုးဆိတ္မ်ားအတြက္ စားက်က္မရွိေသာေၾကာင့္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ ဤျပည္၌တည္းခိုေနထိုင္ရန္ေရာက္လာၾကပါ၏။ သို႔ျဖစ္၍ သခင့္အေစအပါးတို႔ကို ေဂါရွင္အရပ္၌ ေနထိုင္ခြင့္ျပဳပါ”ဟု ဖာေရာမင္းႀကီးအားေလွ်ာက္ၾက၏။
5ထိုအခါ ဖာေရာမင္းႀကီးက ေယာသပ္အား “သင့္ဖခင္ႏွင့္သင့္ညီအစ္ကိုတို႔သည္ သင့္ထံသို႔ေရာက္လာၾကၿပီ။ 6အီဂ်စ္ျပည္သည္ သင့္မ်က္စိေရွ႕၌ရွိ၏။ သင့္ဖခင္ႏွင့္သင့္ညီအစ္ကိုတို႔ကို ဤျပည္၏အေကာင္းဆုံးေနရာ၌ ေနရာခ်ေပးေလာ့။ ေဂါရွင္အရပ္၌ ေနထိုင္ေစေလာ့။ သူတို႔ထဲ၌ အရည္အခ်င္းရွိသူပါေၾကာင္း သင္သိလွ်င္ သူတို႔အား ငါ၏တိရစာၦန္တို႔ကိုႀကီးၾကပ္ကြပ္ကဲသူအျဖစ္ ခန႔္ထားေလာ့”ဟု မိန႔္ဆိုေလ၏။
7ထို႔ေနာက္ ေယာသပ္သည္ မိမိဖခင္ယာကုပ္ကိုေခၚေဆာင္လာ၍ ဖာေရာမင္းႀကီး၏ေရွ႕၌ရပ္ေစ၏။ ယာကုပ္သည္လည္း ဖာေရာမင္းႀကီးကိုေကာင္းခ်ီးေပးေလ၏။ 8ဖာေရာမင္းႀကီးက “သင္အသက္ရွင္ခဲ့ေသာေန႔ရက္ႏွစ္ကာလ မည္မွ်ရွိၿပီနည္း”ဟု ယာကုပ္အားေမးလွ်င္ 9ယာကုပ္က “အကြၽႏ္ုပ္သြားလာေနထိုင္ခဲ့ေသာ ေန႔ရက္ႏွစ္ကာလမွာ တစ္ရာ့သုံးဆယ္ရွိပါၿပီ။ အကြၽႏ္ုပ္အသက္ရွင္ေသာ ေန႔ရက္ႏွစ္ကာလသည္ တိုေတာင္း၍ဆိုး႐ြားပါ၏။ အကြၽႏ္ုပ္ဘိုးေဘးတို႔ အသက္ရွင္သြားလာေနထိုင္ခဲ့ေသာ ေန႔ရက္ႏွစ္ကာလကို မမီပါ”ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။ 10ထို႔ေနာက္ ယာကုပ္သည္ ဖာေရာမင္းႀကီးကိုေကာင္းခ်ီးေပးၿပီးလွ်င္ ဖာေရာမင္းႀကီး၏ေရွ႕မွထြက္သြားေလ၏။
11ေယာသပ္သည္ ဖာေရာမင္းႀကီးမိန႔္မွာသည့္အတိုင္း မိမိဖခင္ႏွင့္မိမိညီအစ္ကိုတို႔ကိုေနရာခ်ေပး၏။ အီဂ်စ္ျပည္ရွိ အေကာင္းဆုံးေနရာျဖစ္ေသာ ရာမသက္အရပ္ကို သူတို႔ပိုင္ဆိုင္ရာအျဖစ္ေပး၏။ 12ထို႔ျပင္ ေယာသပ္သည္ မိမိဖခင္၊ မိမိညီအစ္ကိုတို႔မွစ၍ ဖခင္၏အိမ္သူအိမ္သားအားလုံးတို႔၌ရွိေသာ ကေလးအေရအတြက္အလိုက္ အစားအစာေထာက္ပံ့၏။
ေျမအားလုံးဖာေရာမင္းႀကီးအပိုင္ျဖစ္လာျခင္း
13ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးျခင္းေဘးသည္ ပို၍ဆိုး႐ြားလာေသာေၾကာင့္ အျပည္ျပည္၌ စားစရာမရွိေတာ့ေပ။ ထိုငတ္မြတ္ေခါင္းပါးျခင္းေဘးေၾကာင့္ အီဂ်စ္ျပည္ႏွင့္ခါနာန္ျပည္သည္ ဆင္းရဲဒုကၡခံရေလ၏။ 14အီဂ်စ္ျပည္ႏွင့္ခါနာန္ျပည္မွလူတို႔စားနပ္ရိကၡာဝယ္ယူၾကသျဖင့္ ရရွိေသာေငြအားလုံးကို ေယာသပ္သည္ စုသိမ္း၍ ထိုေငြကို ဖာေရာမင္းႀကီး၏နန္းေတာ္သို႔သြင္းေလ၏။ 15အီဂ်စ္ျပည္ႏွင့္ခါနာန္ျပည္၌ ေငြကုန္ေသာအခါ အီဂ်စ္ျပည္သားအေပါင္းတို႔သည္ ေယာသပ္ထံသို႔လာ၍ “အကြၽႏ္ုပ္တို႔ေငြကုန္ပါၿပီ။ သခင့္ေရွ႕၌ အဘယ္ေၾကာင့္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ေသရမည္နည္း။ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ကို စားစရာေပးပါေလာ့”ဟု ဆိုၾက၏။
16ထိုအခါ ေယာသပ္က “ေငြကုန္လွ်င္ သင္တို႔၏တိရစာၦန္တို႔ကိုယူခဲ့ၾကေလာ့။ သင္တို႔၏တိရစာၦန္အစား စားစရာကို သင္တို႔အားငါေပးမည္”ဟု ဆိုေလ၏။ 17သို႔ျဖစ္၍ သူတို႔သည္ မိမိတို႔၏တိရစာၦန္တို႔ကို ေယာသပ္ထံသို႔ယူေဆာင္လာၾက၏။ ထိုအခါ ေယာသပ္သည္ ျမင္းမ်ား၊ သိုးဆိတ္၊ ႏြား စသည့္တိရစာၦန္မ်ား၊ ျမည္းမ်ားအစား စားစရာကို သူတို႔အားေပးေလ၏။ ထိုႏွစ္၌ ေယာသပ္သည္ သူတို႔ယူေဆာင္လာေသာတိရစာၦန္အားလုံးကို အစားအစာႏွင့္လဲလွယ္ေပးေလ၏။
18ထိုႏွစ္ကုန္ၿပီး ဒုတိယႏွစ္၌ သူတို႔သည္ ေယာသပ္ထံသို႔ေရာက္လာ၍ “အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ သခင့္အား မည္သည့္အရာကိုမွ်မထိမ္ဝွက္ထားပါ။ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ေငြကုန္ပါၿပီ။ အကြၽႏ္ုပ္တို႔၏တိရစာၦန္တို႔သည္လည္း သခင့္ဥစၥာျဖစ္ပါၿပီ။ သခင့္ေရွ႕၌ အကြၽႏ္ုပ္တို႔၏ကိုယ္ခႏၶာႏွင့္ေျမမွတစ္ပါး မည္သည့္အရာမွ်မက်န္ေတာ့ပါ။ 19အကြၽႏ္ုပ္တို႔ႏွင့္အကြၽႏ္ုပ္တို႔၏ေျမသည္ သခင့္ေရွ႕၌ အဘယ္ေၾကာင့္ပ်က္စီးရပါမည္နည္း။ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ႏွင့္အကြၽႏ္ုပ္တို႔၏ေျမကိုဝယ္၍ ထိုအစား စားစရာေပးပါေလာ့။ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔၏ေျမႏွင့္တကြ ဖာေရာမင္းႀကီးထံ၌ ကြၽန္ခံပါမည္။ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ မေသဘဲ အသက္ရွင္ၾကရမည့္အေၾကာင္း၊ ေျမသည္လည္း မပ်က္စီးမည့္အေၾကာင္း မ်ိဳးေစ့ကိုေပးပါေလာ့”ဟု ဆိုၾက၏။
20ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးျခင္းေဘးသည္ အီဂ်စ္လူမ်ိဳးတို႔အေပၚ ဆိုး႐ြားစြာက်ေရာက္သျဖင့္ ကိုယ္ပိုင္ေသာေျမအသီးသီးကိုေရာင္းၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေယာသပ္သည္ ဖာေရာမင္းႀကီးအဖို႔ အီဂ်စ္ျပည္ရွိေျမအားလုံးကို ဝယ္ယူေလ၏။ ဤသို႔ျဖင့္ ထိုေျမတို႔သည္ ဖာေရာမင္းႀကီး၏အပိုင္ျဖစ္လာ၍ 21အီဂ်စ္ျပည္၏နယ္နိမိတ္အစြန္းတစ္ဖက္မွ အျခားအစြန္းတစ္ဖက္တိုင္ေအာင္ရွိေသာ လူတို႔ကို ၿမိဳ႕မ်ားသို႔ေျပာင္းေ႐ႊ႕#47:21 သို႔မဟုတ္ “ကြၽန္ျပဳ”။ေစ၏။ 22ယဇ္ပုေရာဟိတ္တို႔သည္ ဖာေရာမင္းႀကီးထံမွအစားအစာရရွိသည္ျဖစ္၍ သူတို႔သည္ ဖာေရာမင္းႀကီးေပးေသာ အစားအစာကိုစားရၾကေသာေၾကာင့္ မိမိတို႔၏ေျမကိုမေရာင္းၾကေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔၏လယ္ကိုကား ေယာသပ္ မဝယ္ေပ။
23ေယာသပ္က လူတို႔အား “ယေန႔ ငါသည္ သင္တို႔ႏွင့္သင္တို႔၏ေျမကို ဖာေရာမင္းႀကီးအဖို႔ ဝယ္ယူၿပီ။ သင္တို႔သည္ မ်ိဳးေစ့ကိုယူ၍ ေျမ၌ စိုက္ပ်ိဳးၾကေလာ့။ 24အသီးအႏွံ၏ငါးပုံတစ္ပုံကို ဖာေရာမင္းႀကီးအားဆက္သရမည္။ ေလးပုံသည္ လယ္ယာအတြက္မ်ိဳးေစ့၊ သင္တို႔ႏွင့္သင္တို႔၏အိမ္သူအိမ္သားမ်ားမွစ၍ သင္တို႔၏ကေလးမ်ားစားသုံးရန္အတြက္အစားအစာ ျဖစ္ရမည္”ဟု ဆို၏။
25သူတို႔ကလည္း “သခင္သည္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔၏အသက္ကိုကယ္တင္ပါၿပီ။ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ သခင့္ေရွ႕၌ မ်က္ႏွာရပါေစေသာ။ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ ဖာေရာမင္းႀကီးထံကြၽန္ခံၾကပါမည္”ဟု ေလွ်ာက္ၾက၏။ 26ဤသို႔ျဖင့္ ငါးပုံတစ္ပုံသည္ ဖာေရာမင္းႀကီးအပိုင္ျဖစ္၏ဟု ေယာသပ္စီရင္ခဲ့ေသာစည္းမ်ဥ္းဥပေဒသည္ အီဂ်စ္ျပည္၌ ယေန႔တိုင္ေအာင္တည္၏။ ယဇ္ပုေရာဟိတ္တို႔၏ေျမကိုကား ဖာေရာမင္းႀကီးမပိုင္ေပ။
အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔ ေဂါရွင္အရပ္၌အေျခခ်ျခင္း
27အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔သည္ အီဂ်စ္ျပည္၊ ေဂါရွင္အရပ္၌ ေနထိုင္ေလ၏။ ထိုျပည္၌ သူတို႔သည္ ႀကီးပြားခ်မ္းသာ၍ အလြန္တိုးပြားမ်ားျပားလာၾက၏။ 28ယာကုပ္သည္ အီဂ်စ္ျပည္၌ တစ္ဆယ့္ခုနစ္ႏွစ္အသက္ရွင္ေနထိုင္ခဲ့၏။ ယာကုပ္အသက္ရွင္ခဲ့ေသာေန႔ရက္ႏွစ္ကာလမ်ားမွာ တစ္ရာေလးဆယ့္ခုနစ္ႏွစ္ျဖစ္၏။ 29အစၥေရးသည္ ေသရမည့္ေန႔ရက္နီးေသာအခါ မိမိသားေယာသပ္အားေခၚ၍ “ယခု ငါသည္ သင့္ေရွ႕၌မ်က္ႏွာရလွ်င္ သင္၏လက္ကို ငါ့ေပါင္ေအာက္၌ထားၿပီး ငါ့အားေမတၱာက႐ုဏာျပ၍ သစၥာျပဳပါ။ အီဂ်စ္ျပည္၌ ငါ့ကိုမသၿဂႋဳဟ္ပါႏွင့္။ 30ငါသည္ ငါ၏ဘိုးေဘးတို႔ႏွင့္အတူအိပ္ေပ်ာ္ေသာအခါ သင္သည္ ငါ့ကိုအီဂ်စ္ျပည္မွေဆာင္သြား၍ ငါ့ဘိုးေဘးတို႔၏သခ်ႋဳင္း၌ သၿဂႋဳဟ္ရမည္”ဟု ဆို၏။ ေယာသပ္ကလည္း “အေဖ့စကားအတိုင္း အကြၽႏ္ုပ္ျပဳပါမည္”ဟု ျပန္ေျပာေလ၏။
31အစၥေရးက “ငါ့အား က်ိန္ဆိုပါေလာ့”ဟု ဆိုလွ်င္ ေယာသပ္သည္ သူ႔အားက်ိန္ဆိုေလ၏။ ထို႔ေနာက္ အစၥေရးသည္ ခုတင္ေခါင္းရင္း၌ ပ်ပ္ဝပ္ေလ၏။
Currently Selected:
ကမ႓ာဦးက်မ္း 47: MSBZ
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
MYANMAR STANDARD BIBLE©
Copyright © 2012, 2014, 2017, 2022 by Global Bible Initiative