ထြက္ေျမာက္ရာက်မ္း 9

ပၪၥမေဘးဒဏ္-တိရစာၦန္မ်ားေသျခင္းေဘး

1ထိုအခါ ထာဝရဘုရားက ေမာေရွအား “ဖာေရာမင္းႀကီးထံသို႔ဝင္၍ ေဟၿဗဲလူမ်ိဳး၏ဘုရားသခင္ ထာဝရဘုရားက ‘ငါ၏လူမ်ိဳးေတာ္သည္ ငါ့အားဝတ္ျပဳရန္ သူတို႔ကိုလႊတ္ေလာ့။ 2သူတို႔ကိုမလႊတ္ဘဲ သင္ျငင္းဆန္ေနမည္၊ ဆက္၍ခ်ဳပ္ကိုင္ထားမည္ဆိုလွ်င္ 3ထာဝရဘုရားလက္ေတာ္သည္ လယ္၌ရွိသည့္ ျမင္းမ်ား၊ ျမည္းမ်ား၊ ကုလားအုတ္မ်ား၊ ႏြားမ်ား၊ သိုးဆိတ္မ်ား စသည့္ သင္တို႔၏တိရစာၦန္မ်ားအေပၚ အလြန္ဆိုး႐ြားေသာကပ္ေရာဂါေဘး က်ေရာက္ေစမည္။ 4သို႔ေသာ္ ထာဝရဘုရားသည္ အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔၏တိရစာၦန္မ်ားႏွင့္ အီဂ်စ္လူမ်ိဳးတို႔၏တိရစာၦန္မ်ားကို သီးသန႔္ခြဲထားသျဖင့္ အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔ပိုင္ေသာတိရစာၦန္တစ္ေကာင္မွ်မေသရ’ဟူ၍ မိန႔္ေတာ္မူသည္”ဟု သူ႔အား ဆင့္ဆိုရမည္။ 5ထာဝရဘုရားသည္ အခ်ိန္ကိုသတ္မွတ္ေတာ္မူ၍ “ငါထာဝရဘုရားသည္ ထိုအမႈကို မနက္ျဖန္ ဤျပည္ထဲ၌ ျပဳေတာ္မူမည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ 6ေနာက္တစ္ေန႔၌ ထာဝရဘုရားသည္ ထိုအမႈကိုျပဳေတာ္မူသျဖင့္ အီဂ်စ္လူမ်ိဳးတို႔၏တိရစာၦန္ရွိသမွ်တို႔သည္ ေသၾကကုန္၏။ သို႔ရာတြင္ အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔၏တိရစာၦန္ တစ္ေကာင္မွ်မေသ။ 7ထိုအခါ ဖာေရာမင္းႀကီးသည္ လူကိုေစလႊတ္ရာ အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔၏တိရစာၦန္တစ္ေကာင္မွ်မေသေၾကာင္း သိရွိလွ်င္ ဖာေရာမင္းႀကီးသည္ စိတ္ႏွလုံးခိုင္မာလ်က္ အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔ကို မလႊတ္ဘဲေနေလ၏။

ဆ႒မေဘးဒဏ္-အနာစိမ္းေဘး

8တစ္ဖန္ ထာဝရဘုရားက ေမာေရွႏွင့္အာ႐ုန္အား “သင္တို႔သည္ မီးျပင္းဖိုမွက်ပ္ခိုးကို သင္တို႔၏လက္ခုပ္ႏွင့္အျပည့္ယူေလာ့။ ထို႔ေနာက္ ေမာေရွသည္ ဖာေရာမင္းႀကီး၏မ်က္ေမွာက္၌ ၎ကို မိုးေကာင္းကင္သို႔ႀကဲျဖန႔္ေလာ့။ 9ထိုက်ပ္ခိုးသည္ အမႈန႔္ျဖစ္သြား၍ အီဂ်စ္ျပည္တစ္ျပည္လုံးလႊမ္းသြားၿပီး အီဂ်စ္ျပည္တစ္ျပည္လုံးရွိ လူႏွင့္တိရစာၦန္တို႔၌ ျပည္တည္ေသာအနာစိမ္းျဖစ္လိမ့္မည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ 10ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔သည္ မီးျပင္းဖိုမွက်ပ္ခိုးကိုယူၿပီး ဖာေရာမင္းႀကီး၏ေရွ႕၌ရပ္ေလ၏။ ေမာေရွသည္လည္း ၎ကို မိုးေကာင္းကင္သို႔ႀကဲျဖန႔္ေလရာ လူႏွင့္တိရစာၦန္တို႔၌ ျပည္တည္ေသာအနာစိမ္းျဖစ္ေလ၏။ 11နတ္ဝိဇၨာဆရာမ်ားႏွင့္ အီဂ်စ္လူမ်ိဳးအားလုံးတို႔၌ အနာစိမ္းေပါက္သျဖင့္ နတ္ဝိဇၨာဆရာတို႔သည္ အနာစိမ္းေၾကာင့္ ေမာေရွ၏ေရွ႕၌ မရပ္ႏိုင္ၾကေပ။ 12ထာဝရဘုရားသည္ ဖာေရာမင္းႀကီး၏စိတ္ႏွလုံးကို မာေက်ာေစသျဖင့္ ေမာေရွအား ထာဝရဘုရားမိန႔္ေတာ္မူခဲ့သည့္အတိုင္း ဖာေရာမင္းႀကီးသည္ ေမာေရွႏွင့္အာ႐ုန္တို႔၏စကားကို နားမေထာင္ဘဲေန၏။

သတၱမေဘးဒဏ္-မိုးသီးေဘး

13တစ္ဖန္ ထာဝရဘုရားက ေမာေရွအား “နံနက္ေစာေစာထ၍ ဖာေရာမင္းႀကီး၏ေရွ႕၌ရပ္ေလာ့။ သင္သည္ ဖာေရာမင္းႀကီးအား ေဟၿဗဲလူမ်ိဳးတို႔၏ဘုရားသခင္ထာဝရဘုရားက ‘ငါ၏လူမ်ိဳးေတာ္သည္ ငါ့အားဝတ္ျပဳရန္ သူတို႔ကိုလႊတ္ေလာ့။ 14သို႔မဟုတ္လွ်င္ ဤတစ္ႀကိမ္တြင္ ငါသည္ ေဘးဒဏ္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို သင္မွစ၍ သင္၏အမႈထမ္းမ်ား၊ သင္၏ျပည္သူျပည္သားမ်ားအေပၚသို႔ က်ေရာက္ေစမည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ေျမတစ္ျပင္လုံး၌ ငါကဲ့သို႔ေသာဘုရားမရွိေၾကာင္း သင္သိျမင္လိမ့္မည္။ 15ယခု ငါ၏လက္ကိုဆန႔္လ်က္ သင္ႏွင့္သင္၏လူတို႔အား ကပ္ေရာဂါေဘးျဖင့္ ငါဒဏ္ခတ္မည္။ သင္သည္ ေျမႀကီးေပၚမွ ပယ္ဖ်က္ျခင္းခံရလိမ့္မည္။ 16အကယ္စင္စစ္ သင့္အား ငါ၏တန္ခိုးကိုျပသရန္ႏွင့္ ေျမတစ္ျပင္လုံး၌ ငါ၏နာမကို ေၾကညာရန္ ငါသည္ သင့္ကို တည္ေနေစျခင္းျဖစ္၏။#ေရာ 9:17။ 17သင္သည္ ငါ၏လူမ်ိဳးေတာ္ကိုမလႊတ္ဘဲ သူတို႔အေပၚ ေထာင္လႊားေစာ္ကားလ်က္ရွိေသး၏။ 18အီဂ်စ္ျပည္တည္ခ်ိန္မွစ၍ ယခုတိုင္ေအာင္ မျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ မိုးသီးသည္းထန္စြာ႐ြာက်ျခင္းကို မနက္ျဖန္ ဤအခ်ိန္တြင္ ငါျဖစ္ေစမည္။ 19ထို႔ေၾကာင့္ သင္၏တိရစာၦန္မ်ားႏွင့္ လယ္ထဲရွိသင္ပိုင္ေသာအရာအားလုံးတို႔ကို လုံၿခဳံရာသို႔သိမ္းဆည္းရန္ ယခုပင္အမိန႔္ေပးေလာ့။ အိမ္သို႔မေခၚေဆာင္လာသည့္ လယ္၌ရွိသမွ်ေသာလူႏွင့္တိရစာၦန္တို႔အေပၚသို႔ မိုးသီးက်၍ ေသၾကလိမ့္မည္’ဟူ၍ မိန႔္ေတာ္မူေၾကာင္း ဆင့္ဆိုရမည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ 20ဖာေရာမင္းႀကီး၏အမႈထမ္းမ်ားထဲမွ ထာဝရဘုရားမိန႔္ေတာ္မူေသာစကားကိုေၾကာက္႐ြံ႕ေသာသူတို႔သည္ မိမိတို႔၏ကြၽန္မ်ားႏွင့္ မိမိတို႔၏တိရစာၦန္မ်ားကို အိမ္ထဲသို႔ အျမန္ဝင္ေစၾက၏။ 21ထာဝရဘုရားမိန႔္ေတာ္မူေသာစကားကို ဂ႐ုမစိုက္ေသာသူတို႔မူကား မိမိတို႔၏ကြၽန္မ်ားႏွင့္တိရစာၦန္မ်ားကို လယ္ထဲ၌ပင္ ထားၾက၏။

22ထာဝရဘုရားက ေမာေရွအား “အီဂ်စ္ျပည္၌ရွိေသာ လူ၊ တိရစာၦန္ႏွင့္ လယ္ထဲမွအပင္ရွိသမွ်တို႔မွစ၍ အီဂ်စ္ျပည္တစ္ျပည္လုံးအေပၚ မိုးသီးက်ေစရန္ သင္၏လက္ကို မိုးေကာင္းကင္သို႔ဆန႔္ေလာ့”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ 23ထိုအခါ ေမာေရွသည္ မိမိ၏ေတာင္ေဝွးကို မိုးေကာင္းကင္သို႔ဆန႔္လိုက္ေသာ္ ထာဝရဘုရားသည္ မိုးခ်ဳန္းသံမ်ားႏွင့္မိုးသီးကို လႊတ္ေတာ္မူ၏။ မီးသည္လည္း ေျမေပၚသို႔က်လာ၏။ ထာဝရဘုရားသည္ အီဂ်စ္ျပည္အေပၚသို႔ မိုးသီးကို ႐ြာက်ေစေတာ္မူ၏။ 24အီဂ်စ္ျပည္တစ္ျပည္လုံး၌ မိုးသီးသည္းထန္စြာ႐ြာက်၍ မိုးသီးၾကားမွမီးလွ်ံမ်ားထြက္ေနသည့္အျဖစ္မ်ိဳး အီဂ်စ္ျပည္တည္ခ်ိန္မွစ၍ တစ္ခါမွ် မျဖစ္ဖူးေခ်။ 25အီဂ်စ္ျပည္တစ္ျပည္လုံးတြင္ လယ္ျပင္၌ရွိသမွ်ေသာ လူမွစ၍ တိရစာၦန္တိုင္ေအာင္ မိုးသီးထိေလ၏။ လယ္ထဲ၌ရွိသမွ်အပင္တို႔ကိုလည္း မိုးသီးထိ၍ လယ္ထဲ၌ရွိေသာအပင္အားလုံး ပ်က္စီးေလ၏။ 26သို႔ရာတြင္ အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔ေနထိုင္ရာ ေဂါရွင္အရပ္၌ မိုးသီးမက်ေပ။

27ဖာေရာမင္းႀကီးသည္ ေမာေရွႏွင့္အာ႐ုန္ကိုဆင့္ေခၚၿပီးလွ်င္ “ဤတစ္ႀကိမ္ကား ငါျပစ္မွားမိၿပီ။ ထာဝရဘုရားသာလွ်င္ ေျဖာင့္မတ္ေတာ္မူ၏။ ငါႏွင့္ငါ့လူတို႔မူကား ဆိုးယုတ္ေသာသူမ်ားျဖစ္ၾကပါ၏။ 28ဘုရားသခင္ထံမွ မိုးခ်ဳန္းသံမ်ားႏွင့္မိုးသီးက်ျခင္းမွာ ေတာ္ေလာက္ပါၿပီ။ ထာဝရဘုရားထံဆုေတာင္းေပးပါေလာ့။ သင္တို႔ကို ဆက္၍မေနေစဘဲ သင္တို႔ကို ငါလႊတ္ေပးမည္”ဟု ဆိုေလ၏။

29ေမာေရွကလည္း “အကြၽႏ္ုပ္သည္ ၿမိဳ႕ထဲမွထြက္သည္ႏွင့္ ထာဝရဘုရားထံသို႔ အကြၽႏ္ုပ္၏လက္ကိုျဖန႔္ပါမည္။ ထာဝရဘုရားသည္ ေျမႀကီးကိုပိုင္ေတာ္မူေၾကာင္း အရွင္သိေစရန္ မိုးခ်ဳန္းသံမ်ားရပ္၍ မိုးသီးလည္း က်ေတာ့မည္မဟုတ္။ 30သို႔ေသာ္ အရွင္ႏွင့္အရွင့္အမႈထမ္းတို႔သည္ ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းမရွိေသးေၾကာင္း အကြၽႏ္ုပ္သိပါ၏”ဟု ျပန္ေလွ်ာက္ေလ၏။

31(မုေယာပင္သည္ အႏွံထြက္လ်က္၊ ဗီသြာပင္မ်ားသည္လည္း ဖူးပြင့္လ်က္ရွိ၏။ မုေယာပင္ႏွင့္ဗီသြာပင္မ်ားကို မိုးသီးထိ၏။ 32ဂ်ဳံႏွင့္ပန္းဂ်ဳံတို႔မူကား ေကာက္ေႏွာင္းျဖစ္၍ ၎တို႔ကို မိုးသီးမထိ။)

33ေမာေရွသည္ ဖာေရာမင္းႀကီးထံမွ ၿမိဳ႕ျပင္သို႔ထြက္သြား၍ သူ၏လက္ကို ထာဝရဘုရားထံသို႔ျဖန႔္လွ်င္ မိုးခ်ဳန္းသံမ်ားႏွင့္မိုးသီးက်ျခင္းရပ္သြား၍ ေျမေပၚသို႔ မိုးမ႐ြာေတာ့ေပ။ 34ဖာေရာမင္းႀကီးသည္ ထိုသို႔မိုးမ႐ြာ၊ မိုးသီးႏွင့္ မိုးခ်ဳန္းသံမ်ားလည္းရပ္စဲသြားသည္ကို သိျမင္လွ်င္ တစ္ဖန္ျပစ္မွား၍ သူႏွင့္သူ၏အမႈထမ္းတို႔သည္ စိတ္ႏွလုံးခိုင္မာလ်က္ရွိ၏။ 35ထိုသို႔ ေမာေရွမွတစ္ဆင့္ ထာဝရဘုရားမိန႔္ဆိုေတာ္မူခဲ့သည့္အတိုင္း ဖာေရာမင္းႀကီး၏စိတ္ႏွလုံးသည္ မာေက်ာလ်က္ အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔ကို မလႊတ္ဘဲေနေလ၏။

Currently Selected:

ထြက္ေျမာက္ရာက်မ္း 9: MSBZ

Highlight

Copy