ဓမၼရာဇဝင္ဒုတိယေစာင္ 15
15
အဗရွလုံပုန္ကန္ျခင္း
1ထို႔ေနာက္တြင္ အဗရွလုံသည္ စစ္ရထားတစ္စီး၊ ျမင္းမ်ားႏွင့္ ေရွ႕ေတာ္ေျပးတပ္သားအေယာက္ ငါးဆယ္ကို ျပင္ဆင္ထား၏။ 2အဗရွလုံသည္ နံနက္ေစာေစာထ၍ ၿမိဳ႕တံခါးနား လမ္းေဘး၌ ရပ္ေလ့ရွိ၏။ အမႈကိစၥျဖစ္၍ အဆုံးအျဖတ္ခံယူရန္ ရွင္ဘုရင္ထံသို႔လာေသာမည္သူမဆို အဗရွလုံသည္ သူ႔ထံသို႔ေခၚလာၿပီး “သင္ မည္သည့္ၿမိဳ႕က လာသနည္း”ဟု ေမးတတ္၏။ အမႈသည္က “ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးသည္ အစၥေရးအမ်ိဳးအႏြယ္ထဲမွ တစ္ႏြယ္ျဖစ္ပါ၏”ဟု ျပန္ေျဖလွ်င္ 3အဗရွလုံက “သင့္အမႈကား ေလ်ာ္ကန္ေျဖာင့္မွန္ပါ၏။ သို႔ေသာ္ သင့္အမႈကို ၾကားနာၿပီး ရွင္ဘုရင္ထံ တင္ျပေပးမည့္သူ မရွိ”ဟု ျပန္ေျပာတတ္၏။ 4ထို႔ျပင္ အဗရွလုံက “ဤျပည္တြင္ ငါ့ကို တရားသူႀကီးအျဖစ္သာ ခန႔္ထားလွ်င္ အမႈကိစၥရွိသူ၊ အဆုံးအျဖတ္လိုအပ္သူ မည္သူမဆို ငါ့ထံသို႔လာေသာအခါ သူတို႔ကို ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္စြာ ငါစီရင္ေပးမည္”ဟု ဆို၏။ 5သူ႔ကို အ႐ိုအေသေပးရန္ ခ်ဥ္းကပ္လာေသာသူကိုလည္း သူသည္ လက္ကမ္း၍ ထိုသူကို ဖက္ၿပီးနမ္းတတ္၏။ 6အဗရွလုံသည္ အဆုံးအျဖတ္ခံယူရန္ ရွင္ဘုရင္ထံသို႔လာေသာအစၥေရးလူမ်ိဳးအေပါင္းတို႔ကို ဤနည္းအတိုင္း ဆက္ဆံျခင္းျဖင့္ အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔၏ႏွလုံးသားကို သိမ္းသြင္းထားေလ၏။
7ေလးႏွစ္#15:7 တိုက္႐ိုက္ျပန္ဆိုလွ်င္ “အႏွစ္ေလးဆယ္”။မွ်ၾကာလာေသာအခါ အဗရွလုံက ရွင္ဘုရင္အား “အကြၽႏ္ုပ္သည္ ထာဝရဘုရားထံ ကတိသစၥာျပဳခဲ့သည့္အတိုင္း ကတိသစၥာဝတ္ကိုေျဖရန္ ေဟျဗဳန္ၿမိဳ႕သို႔ သြားပါရေစ။ 8အကြၽႏ္ုပ္သည္ ဆီးရီးယားျပည္၊ ေဂရႈရၿမိဳ႕တြင္ေနစဥ္က ‘ထာဝရဘုရားသည္ အကြၽႏ္ုပ္ကို ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕သို႔ အမွန္တကယ္ျပန္လည္ပို႔ေဆာင္ေတာ္မူလွ်င္ ထာဝရဘုရားကို အကြၽႏ္ုပ္ဝတ္ျပဳပါမည္’ဟု ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးကတိသစၥာျပဳခဲ့ပါၿပီ”ဟု ေလွ်ာက္၏။
9ရွင္ဘုရင္ကလည္း သူ႔အား “ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းသြားပါ”ဟု မိန႔္ဆိုလွ်င္ သူသည္ ေဟျဗဳန္ၿမိဳ႕သို႔ ထသြားေလ၏။ 10ထို႔ေနာက္ အဗရွလုံသည္ အစၥေရးအမ်ိဳးအႏြယ္အေပါင္းတို႔ထံသို႔ သူလွ်ိဳတို႔ကိုေစလႊတ္၍ “တံပိုးမႈတ္သံကို သင္တို႔ၾကားလွ်င္ ‘အဗရွလုံသည္ ေဟျဗဳန္ၿမိဳ႕တြင္ နန္းတက္ေလၿပီ’ဟူ၍ ေႂကြးေၾကာ္ၾကေလာ့”ဟု မွာလိုက္၏။
11အဗရွလုံႏွင့္အတူ လူအေယာက္ႏွစ္ရာတို႔သည္ ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕မွ ထြက္လာၾက၏။ သူတို႔သည္ အေခၚခံရ၍သာ သေဘာ႐ိုးႏွင့္လိုက္လာၾက၏။ မည္သည့္အေၾကာင္းတစ္စုံတစ္ရာကိုမွ် မသိ။ 12အဗရွလုံသည္ ယဇ္ပူေဇာ္စဥ္တြင္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီး၏အႀကံေပးျဖစ္သူ ဂိေလာၿမိဳ႕သား အဟိေသာေဖလထံသို႔ လူလႊတ္၍ သူ႔ေနရင္းၿမိဳ႕ျဖစ္ေသာဂိေလာၿမိဳ႕မွ ေခၚလာေစ၏။ အဗရွလုံထံ၌ လူအင္အားတိုးပြားလာၿပီး လွ်ိဳ႕ဝွက္ႀကံစည္မႈသည္လည္း အားႀကီးလာေလ၏။
13ထိုအခါ တမန္တစ္ဦးသည္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးထံသို႔လာၿပီး “အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔၏စိတ္သည္ အဗရွလုံေနာက္သို႔ ပါသြားပါၿပီ”ဟု ေလွ်ာက္တင္၏။
14ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးကလည္း ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕ရွိ မိမိထံခစားေသာမင္းမႈထမ္းအေပါင္းတို႔အား “ထၾက။ ယခု ငါတို႔ ထြက္ေျပးၾကရမည္။ မဟုတ္လွ်င္ အဗရွလုံလက္မွ လြတ္မည္မဟုတ္။ ငါတို႔ အလ်င္အျမန္ထြက္သြားရမည္။ မဟုတ္လွ်င္ သူသည္ ငါတို႔ကိုလိုက္မီ၍ အႏၲရာယ္ျပဳလိမ့္မည္။ ၿမိဳ႕သားတို႔ကိုလည္း ဓားႏွင့္သတ္လိမ့္မည္”ဟု မိန႔္ဆို၏။ 15ရွင္ဘုရင္၏အမႈထမ္းတို႔ကလည္း ရွင္ဘုရင္အား “ကြၽႏ္ုပ္တို႔၏သခင္ အရွင္မင္းႀကီး စိတ္ပိုင္းျဖတ္ေတာ္မူသည့္အတိုင္း ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးတို႔ ျပဳပါမည္”ဟု ျပန္ေလွ်ာက္ၾကၿပီးလွ်င္ 16ရွင္ဘုရင္သည္ နန္းေတာ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ရန္ ေမာင္းမဆယ္ေယာက္ကို ခ်န္ထားၿပီး ရွင္ဘုရင္ႏွင့္တကြ အေႁခြအရံနန္းတြင္းသူနန္းတြင္းသားအားလုံး နန္းေတာ္မွထြက္ခြာလာၾက၏။ 17ဤသို႔ျဖင့္ ရွင္ဘုရင္သည္ ေနာက္လိုက္အေႁခြအရံအားလုံးႏွင့္တကြ ထြက္သြားရာ ရပ္ေဝးသို႔ေရာက္လွ်င္ အိမ္တစ္အိမ္၌ ရပ္နားၾက၏။ 18အထံေတာ္ပါး၌ခစားရေသာမင္းမႈထမ္းအားလုံးတို႔သည္ ဘုရင့္ေရွ႕ေတာ္၌ ခ်ီသြားၾက၏။ ေခရသိလူမ်ိဳးအားလုံး၊ ေပလသိလူမ်ိဳးအားလုံးႏွင့္ ဂါသၿမိဳ႕မွလိုက္လာေသာ ဂိတၱိလူမ်ိဳးအားလုံး လူအေယာက္ေျခာက္ရာတို႔သည္လည္း ဘုရင့္ေရွ႕ေတာ္၌ ခ်ီသြားၾက၏။
19ရွင္ဘုရင္က ဂိတၱိလူမ်ိဳး အိတၱဲအား “အဘယ္ေၾကာင့္ ငါတို႔ႏွင့္အတူ လိုက္လာသနည္း။ ျပန္သြားၿပီး ဘုရင္ႏွင့္အတူ ေနေလာ့။ သင္သည္ ေနရင္းျပည္မွ ဖမ္းေခၚလာျခင္းခံရေသာတစ္ပါးအမ်ိဳးသားျဖစ္၏။ 20သင္သည္ မေန႔တစ္ေန႔ကမွ ေရာက္လာေသာသူျဖစ္၍ ယခု ငါတို႔ႏွင့္အတူ လွည့္လည္ေစရမည္ေလာ။ ငါသည္ ဘယ္ေနရာသြားရမည္ကိုမသိေသးပါ။ သင့္အမ်ိဳးသားခ်င္းတို႔ကို ေခၚၿပီး ျပန္သြားေလာ့။ က႐ုဏာေတာ္ႏွင့္ သစၥာေတာ္သည္ သင္တို႔ႏွင့္အတူ ရွိပါေစေသာ”ဟု မိန႔္ဆို၏။
21ထိုအခါ အိတၱဲက ရွင္ဘုရင္အား “ထာဝရဘုရား အသက္ရွင္ေတာ္မူသည္ႏွင့္အညီ၊ အကြၽႏ္ုပ္၏သခင္ အရွင္မင္းႀကီးလည္း အသက္ရွင္ေတာ္မူသည္ႏွင့္အညီ ေသသည္ျဖစ္ေစ၊ ရွင္သည္ျဖစ္ေစ အကြၽႏ္ုပ္၏သခင္ အရွင္မင္းႀကီးရွိေတာ္မူရာအရပ္၌ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး ရွိပါမည္”ဟု ျပန္ေလွ်ာက္၏။
22ထိုအခါ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးက အိတၱဲအား “သို႔ျဖစ္လွ်င္လည္း သြား၍ျဖတ္ကူးေလာ့”ဟု မိန႔္ဆိုလွ်င္ ဂိတၱိလူမ်ိဳး အိတၱဲမွစ၍ သူႏွင့္အတူပါလာေသာ လူအႀကီးအငယ္အားလုံးလည္း ျဖတ္ကူးေလ၏။ 23လူအေပါင္းတို႔ ျဖတ္ကူးသြားၾကေသာအခါ ျပည္သူျပည္သားအေပါင္းတို႔သည္ ေအာ္ဟစ္ငိုေႂကြးၾက၏။ ရွင္ဘုရင္သည္ ေကျဒဳန္ေခ်ာင္းကို ျဖတ္ကူးသျဖင့္ လူအေပါင္းတို႔သည္လည္း ျဖတ္ကူး၍ ကႏၲာရလမ္းအတိုင္း သြားၾက၏။
24ဇာဒုတ္ႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ပဋိညာဥ္ေသတၱာေတာ္ကို ထမ္းရေသာေလဝိအမ်ိဳးသားအေပါင္းတို႔သည္လည္း သူႏွင့္အတူလိုက္ပါလာၾက၏။ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ေသတၱာေတာ္ကို ခ်ထားၾက၏။ အဗ်ာသာသည္လည္း လူအေပါင္းတို႔ ၿမိဳ႕ထဲမွထြက္ခြာသြားၿပီးခ်ိန္ထိ ယဇ္ပူေဇာ္လ်က္ေန၏။ 25ရွင္ဘုရင္က ဇာဒုတ္အား “ဘုရားသခင္၏ေသတၱာေတာ္ကို ၿမိဳ႕ထဲသို႔ ျပန္ပို႔ေလာ့။ ထာဝရဘုရားသည္ ငါ့ကိုမ်က္ႏွာသာေပး၍ ငါျပန္လာရလွ်င္ ေသတၱာေတာ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ကိန္းဝပ္ေတာ္မူရာအရပ္ကိုလည္းေကာင္း ဖူးျမင္ခြင့္ရပါလိမ့္မည္။ 26ထိုသို႔မဟုတ္ဘဲ ကိုယ္ေတာ္က ‘သင့္ကို ငါအလိုမရွိ’ဟု မိန႔္ဆိုလွ်င္လည္း ငါအသင့္ရွိပါသည္။ အလိုေတာ္အတိုင္းသာ ငါ့ကို ျပဳေတာ္မူပါေစေသာ”ဟု မိန႔္ဆို၏။
27ထို႔ျပင္ ရွင္ဘုရင္က ယဇ္ပုေရာဟိတ္ဇာဒုတ္အား “သင္သည္ စိတ္အာ႐ုံျမင္ရသူ မဟုတ္ေလာ။ သင္တို႔ႏွင့္အတူရွိေနေသာ သင့္သား အဟိမတ္ႏွင့္ အဗ်ာသာ၏သား ေယာနသန္တို႔ႏွစ္ဦးကိုေခၚၿပီး ၿမိဳ႕ထဲသို႔ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းျပန္သြားေလာ့။ 28သင္တို႔ထံမွ သတင္းမရမခ်င္း ငါသည္ ေတာကႏၲာရလြင္ျပင္တြင္ ေစာင့္ေနမည္”ဟု မိန႔္ဆိုလွ်င္ 29ဇာဒုတ္ႏွင့္ အဗ်ာသာတို႔လည္း ဘုရားသခင္၏ေသတၱာေတာ္ကို ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕သို႔ ျပန္ယူေဆာင္လာၿပီး ထိုၿမိဳ႕တြင္ ေနထိုင္ၾက၏။
30ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးသည္ သံလြင္ေတာင္တက္လမ္းအတိုင္း ငိုေႂကြးလ်က္၊ ဦးေခါင္းကိုလည္းၿခဳံလ်က္ ေျခနင္းေတာ္မပါဘဲ တက္သြား၏။ သူႏွင့္ပါလာေသာလူအေပါင္းတို႔သည္လည္း အသီးသီးဦးေခါင္းကိုၿခဳံထားလ်က္၊ ငိုေႂကြးလ်က္ လိုက္တက္သြားၾက၏။
31တစ္စုံတစ္ေယာက္က ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးအား “အဗရွလုံႏွင့္အတူ ပူးေပါင္းႀကံစည္သူတို႔ထဲတြင္ အဟိေသာေဖလလည္း ပါသည္”ဟု ၾကားေျပာ၏။ ထိုအခါ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးက “အို ထာဝရဘုရား၊ အဟိေသာေဖလ၏အႀကံကို မိုက္မဲေသာအႀကံျဖစ္ေစေတာ္မူပါ”ဟု ဆုေတာင္းေလ၏။
32ဘုရားသခင္ကို ဝတ္ျပဳကိုးကြယ္ရာေနရာေတာင္ထိပ္သို႔ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးေရာက္ေသာအခါ အာခိလူမ်ိဳး ဟုရွဲသည္ မိမိအဝတ္ကို ဆုတ္ၿဖဲ၍ ေခါင္းေပၚ ေျမမႈန႔္တင္လ်က္ မင္းႀကီးကို ဆီးႀကိဳ၏။ 33ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးက သူ႔အား “သင္သည္ ငါႏွင့္အတူလိုက္လွ်င္ ငါ့အဖို႔ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး ျဖစ္လိမ့္မည္။ 34ၿမိဳ႕သို႔ျပန္သြားၿပီး အဗရွလုံအား ‘အကြၽႏ္ုပ္သည္ အရွင္မင္းႀကီး၏အမႈထမ္း ျဖစ္ပါ၏။ ယခင္က အရွင့္ခမည္းေတာ္၏အမႈထမ္းလည္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါ၏။ သို႔ေသာ္ ယခုမွာ အရွင္၏အမႈထမ္း လုပ္ပါမည္’ဟု ေလွ်ာက္လွ်င္ အဟိေသာေဖလေပးမည့္အႀကံကို ငါ့အဖို႔ သင္ဖ်က္ဆီးေပးႏိုင္လိမ့္မည္။ 35ယဇ္ပုေရာဟိတ္ ဇာဒုတ္ႏွင့္ အဗ်ာသာတို႔လည္း ထိုၿမိဳ႕၌ သင္ႏွင့္အတူရွိသည္မဟုတ္ေလာ။ နန္းတြင္းမွ တစ္စုံတစ္ရာကိုၾကားသိလွ်င္ ယဇ္ပုေရာဟိတ္ ဇာဒုတ္ႏွင့္ အဗ်ာသာကို သင္ေျပာျပရမည္။ 36ထိုေနရာတြင္ ဇာဒုတ္၏သားအဟိမတ္ႏွင့္ အဗ်ာသာ၏သားေယာနသန္ တို႔ႏွစ္ဦးလည္း ရွိၾက၏။ သင္ၾကားသိေသာသတင္းတစ္စုံတစ္ရာကို သူတို႔မွတစ္ဆင့္ ငါ့ထံ အေၾကာင္းၾကားရမည္”ဟု မိန႔္ဆို၏။ 37ဤသို႔ျဖင့္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီး၏မိတ္ေဆြ ဟုရွဲသည္ ၿမိဳ႕ထဲသို႔ျပန္သြား၏။ အဗရွလုံသည္လည္း ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္လာ၏။
Currently Selected:
ဓမၼရာဇဝင္ဒုတိယေစာင္ 15: MSBZ
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
MYANMAR STANDARD BIBLE©
Copyright © 2012, 2014, 2017, 2022 by Global Bible Initiative
