مزامیر 90
90
1ای خداوند مسکن ما تو بودهای، درجمیع نسلها، 2قبل از آنکه کوهها به وجود آید و زمین ربع مسکون را بیافرینی. از ازل تا به ابد تو خدا هستی. 3انسان را به غباربرمی گردانی، و میگوییای بنی آدم رجوع نمایید. 4زیرا که هزار سال در نظر تو مثل دیروزاست که گذشته باشد و مثل پاسی از شب. 5مثل سیلاب ایشان را رفتهای و مثل خواب شدهاند. بامدادان مثل گیاهی که میروید. 6بامدادان میشکفد و میروید. شامگاهان بریده و پژمرده میشود. 7زیرا که در غضب تو کاهیده میشویم ودر خشم تو پریشان میگردیم. 8چونکه گناهان مارا در نظر خود گذاردهای و خفایای ما را در نورروی خویش. 9زیرا که تمام روزهای ما در خشم تو سپری شد و سالهای خود را مثل خیالی بسر بردهایم. 10ایام عمر ما هفتاد سال است و اگر ازبنیه، هشتاد سال باشد. لیکن فخر آنها محنت وبطالت است زیرا به زودی تمام شده، پروازمی کنیم. 11کیست که شدت خشم تو را میداند وغضب تو را چنانکه از تو میباید ترسید. 12ما را تعلیم ده تا ایام خود را بشماریم تا دل خردمندی را حاصل نماییم. 13رجوع کنای خداوند تا به کی و بر بندگان خود شفقت فرما. 14صبحگاهان ما را از رحمت خود سیر کن تاتمامی عمر خود ترنم و شادی نماییم. 15ما راشادمان گردان به عوض ایامی که ما را مبتلاساختی و سالهایی که بدی را دیدهایم. 16اعمال تو بر بندگانت ظاهر بشود و کبریایی تو بر فرزندان ایشان. 17جمال خداوند خدای ما بر ما باد وعمل دستهای ما را بر ما استوار ساز. عمل دستهای ما را استوار گردان.
Currently Selected:
مزامیر 90: POV-FAS
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
2011 Elam Ministries
