Маркус баян қилған Хуш Хәвәр 13

Мәркизий ибадәтханиниң вәйран қилинишидин бешарәт

1Һәзрити Әйса мәркизий ибадәтханидин чиқиватқанда, шагиртлиридин бири Униңға:

— Устаз, қараң, бу немә дегән көркәм ташлар! Немә дегән һәйвәтлик имарәтләр! — деди.

2Һәзрити Әйса униңға:

— Сән бу һәйвәтлик имарәтләрни көрүватамсән? Бу йәрдә һәммә нәрсә гумран қилиниду, һәтта бир тал һул тешиму җайида қалдурулмайду, — деди.

3Һәзрити Әйса Зәйтун теғида мәркизий ибадәтхана тәрәпкә қарап олтарғанда Петрус, Яқуп, Юһанна вә Әндәрләр астағина Униңдин:

4— Бизгә ейтиңчу, бу дегәнлириңиз қачан йүз бериду? Буларниң йүз беридиғанлиғини билдүридиған қандақ бешарәт болиду? — дәп сорашти.

5Һәзрити Әйса уларға чүшәндүрүшкә башлиди:

— Башқиларниң аздурушидин һошияр болуңлар. 6Нурғун кишиләр Мениң намимни сетип, «Қутқазғучи-Мәсиһ мән болимән!» дәвелип, көп адәмләрни аздуриду. 7Силәр уруш хәвәрлири вә уруш параңлирини аңлиған вақитлардиму алақзадә болуп кәтмәңлар, чүнки бу ишларниң йүз бериши муқәррәр. Лекин бу заман ахири йетип кәлди, дегәнлик әмәс. 8Бир милләт йәнә бир милләт билән уруш қилиду. Бир дөләт йәнә бир дөләткә һуҗум қилиду. Нурғун җайларда йәр тәврәш вә ачарчилиқлар йүз бериду. Мана бу ишларниң йүз бериши худди һамилдар аялниң толғиғиниң башланғиниға охшайду.

9Силәр өзәңларға пәхәс болуңлар. Кишиләр силәрни тутқун қилип сотқа тапшуруп бериду, ибадәтханиларда қамчилайду. Силәр Маңа ишәнгәнлигиңлар үчүн, һаким вә падишалар алдида сораққа тартилисиләр. Буниң билән улар алдида Мениң гувачилирим болисиләр. 10Лекин Хуш Хәвәр пүткүл милләтләргә заман ахиридин бурун йәткүзүлүши керәк. 11Шуңа силәр тутулуп сотқа тапшурулғанда, немә дейиштин әндишә қилмаңлар. У чағда силәргә немә несип етилсә, шуни дәңлар, чүнки сөзлигүчи силәр әмәс, Муқәддәс Роһтур. 12Қериндаш қериндишиға, ата балисиға хаинлиқ қилип, уларни өлүмгә тутуп бериду. Балиларму ата-аниси билән қаршилишип, уларни өлүмгә тутуп бериду. 13Маңа ишәнгәнлигиңлар үчүн һәммә адәм силәргә өчмәнлик қилиду, лекин ахирғичә бәрдашлиқ бәргәнләр җәзмән қутқузулиду.

Зор балаю-апәт

14— «Жиркиничлик вәйран қилғучиниң» өзи турушқа тегишлик болмиған йәрдә турғинини көргиниңларда, (китапханлар бу сөзниң мәнасини чүшәнсун) Йәһудийә өлкисидики аһалиләр тағларға қачсун. 15Өгүздикиләр өйидики нәрсә-керәклирини алмай қачсун. 16Етизларда ишләватқанларму чапинини еливелиш үчүн өйигә қайтмай қечип кәтсун. 17У күнләрдә қечиши әпсиз болған һамилдар аяллар вә бала емитидиған аниларниң һалиға вай! 18Бу вақиәләрниң қишқа тоғра келип қалмаслиғи үчүн дуа қилиңлар. 19Чүнки у күнләрдики балаю-апәтләр Худа аләмни яратқандин бу ян көрүлүп бақмиған, кәлгүсидиму көрүлмәйду. 20Пәрвәрдигар у күнләрни азайтмиса еди, һеч ким қутулалматти. Лекин Пәрвәрдигар у күнләрни Өзи таллиғанлири үчүн азайтқан. 21Әгәр у чағда бири силәргә: «Қараңлар, Қутқазғучи-Мәсиһ бу йәрдә!» яки «Қараңлар, Мәсиһ әйнә у йәрдә!» десә, ишәнмәңлар. 22Чүнки сахта мәсиһләр, сахта пәйғәмбәрләр мәйданға келиду. Әгәр мүмкин болсиди, улар Худа таллиғанларни мөҗүзиләр вә карамәтләр билән аздурған болатти. 23Шуниң үчүн һошияр болуңлар. Мән буларниң һәммисини ейтиш билән силәрни алдин-ала агаһландуруп қойдум.

Инсан Оғлиниң келиши

24— У күнләрдики балаю-апәтләр өтүп кәткәндин кейин,

«Қуяш қарийип,

Ай йоруқлуқ бәрмәс,

25Юлтузлар асмандин төкүлүп,

Асман җисимлири тәвринәр».

26У чағда кишиләр Инсан Оғлиниң зор күч-қудрәт вә шан-шәрәп билән булутлар ичидә келиватқанлиғини көриду. 27Инсан Оғли периштәлирини әвәтип, Өзи таллиған кишиләрни аләмниң бир четидин йәнә бир четигичә дунияниң төрт булуңидин жиғип, бир йәргә җәм қилиду.

Әнҗир дәриғидин савақ елиш

28— Әнҗир дәриғидин савақ елиңлар! Униң шахлири көкирип, йеңи йопурмақ чиқарғанда, язниң келишигә аз қалғанлиғини билисиләр. 29Худди шуниңдәк, Мән бая дегән аламәтләрниң йүз бериватқанлиғини көргиниңларда, Худаниң Падишалиғиниң #13:29 Әсли текстта «Униң» дәп елинған болуп, Инсан Оғлини яки Худаниң Падишалиғини (Луқа 21:31) көрситиду. ишик алдида, йәни намайән болуш алдида туруватқанлиғини билиңлар. 30Билип қоюңларки, мана бу аламәтләрниң һәммиси әмәлгә ашурулмай туруп, бу әвлат #13:30 Әгәр тилға елинған аламәт Йерусалимниң вәйран болушиға (13:2) қаритилған болса, ундақта «әвлат» сөзи тәбиийки шу дәвирдә яшап өткән адәмләрни көрситиду. Әгәр Әйса Мәсиһниң дунияға қайтип келишигә (13:26) қаритилған болса, «әвлат» сөзи бәлким пүтүн Йәһудийә хәлқини яки бу айәтләрдә ейтилған вақиәләрниң башлиниш вақтида яшаватқан әвлатни көрситиду. Бу һәргиз һәзрити Әйсада «дунияға дәрһал қайтип келимән» дегән хата чүшәнчиниң барлиғини билдүрмәйду. кишиләр аләмдин өтмәйду. 31Асман-зимин йоқилиду, бирақ Мениң сөзлирим йоқалмай мәңгү инавәтлик болиду!

Һошияр болуңлар

32— Бу ишларниң йүз беридиған вақит-саатиға кәлсәк, буни Атамдин башқа һеч ким билмәйду. Нә асмандики периштәләр, нә Оғли билмәйду. 33Пәхәс болуңлар, сәгәк болуңлар, чүнки у вақит-саатниң қачан келидиғанлиғини билмәйсиләр. 34Бу сәпәргә чиқмақчи болған адәмниң әһвалиға охшайду. У йолға чиқидиған чағда чакарлириниң хизмәт даирисини бәлгүләп, уларниң һәр биригә бирдин вәзипә тапшуриду. Дәрвазидики күзәтчигиму һошияр болушни тапилайду. 35Шуниңға охшаш, силәрму һошияр болуңлар. Чүнки өйниң ғоҗайининиң келидиған вақтиниң кәчқурунму, түн йеримиму, ғораз чиллиған вақтиму яки сәһәр вақтидиму, уни биләлмәйсиләр. 36Шуңа у туюқсиз келип, силәрни ғәпләт уйқисида көрүп қалмисун! 37Силәргә ейтқанлиримни һәммисигә ейтимән: Һошияр болуңлар!

Currently Selected:

Маркус баян қилған Хуш Хәвәр 13: HZUTCYR

Highlight

Copy