Romana 1

Ny Filazantsara ambaran’i Paoly

1I Paoly, mpanompon’i Jesosy Kristy*, voaantso ho Apostoly, voatokana ho amin’ny Filazantsaran’Andriamanitra 2izay nampilazainy mialoha tamin’ny alalan’ny mpaminany tao amin’ny Soratra Masina; 3izany dia ny amin’ny Zanany izay nateraka avy tamin’ny taranak’i Davida araka ny nofo, 4ary naseho tamin-kery ho Zanak’Andriamanitra, araka ny Fanahy Masina tamin’ny fitsanganana tamin’ny maty, dia Jesosy Kristy Tompontsika, 5izay nandraisanay fahasoavana sy ny maha Apostoly anay, mba hahatonga fankatoavana, dia ny finoana ho voninahitry ny anarany any amin’ny Jentilisa* rehetra; 6ary ianareo koa, izay isan’ireny, dia voaantso ho an’i Jesosy Kristy. 7Ho an’izay rehetra any Roma, malalan’Andriamanitra, sady voaantso no masina: Ho aminareo anie ny fahasoavana sy ny fiadanana avy amin’Andriamanitra Raintsika sy Jesosy Kristy Tompo!

Maniry hamangy ny Kristiana any Roma i Paoly

8Voalohany, misaotra an’Andriamanitro amin’ny alalan’i Jesosy Kristy* aho noho ny aminareo rehetra, satria efa re manerana izao tontolo izao ny lazan’ny finoanareo. 9Fa Andriamanitra izay tompoin’ny fanahiko amin’ny Filazantsaran’ny Zanany no vavolombeloko, fa tsy mitsahatra mahatsiaro anareo aho, 10koa rehefa mivavaka aho dia tsy tapaka mangataka mba hisy fotoana hahafahako mankany aminareo raha sitrapon’Andriamanitra. 11Fa maniry hahita anareo aho hanomezako fahasoavam-panahy ho anareo, mba hahamafy orina anareo; 12izany dia ny mba hiarahako mifampirisika aminareo amin’ny finoana iraisantsika, dia ny anareo sy ny ahy. 13Ary tsy tiako tsy ho fantatrareo ry rahalahy, fa matetika aho no nikasa hankaty aminareo mba hananako izay vokatra atỳ aminareo koa, toy ny any amin’ny Jentilisa* sasany, saingy azon-tsampona aho hatramin’izao. 14Ananan’ny Grika sy ny firenena hafa, ny hendry sy ny adala, trosa aho; 15noho izany dia mazoto hitory ny Filazantsara aminareo izay any Roma koa aho.

Ny herin’ny Filazantsara

16Fa tsy menatra ny Filazantsara aho, satria herin’Andriamanitra ho famonjena izay rehetra mino izany, amin’ny Jiosy* aloha, nefa amin’ny Jentilisa* koa. 17Fa amin’izany no anehoana fahamarinana avy amin’Andriamanitra avy amin’ny finoana sy ho amin’ny finoana, araka ny voasoratra hoe: «Ny marina amin’ny finoana no ho velona» (Hab 2.4).

Ny fahamarinana voageja

18Fa aseho avy any an-danitra ny fahatezeran’Andriamanitra amin’ny faharatsiana rehetra sy ny tsy fahamarinan’ny olona izay mangeja ny marina amin’ny tsy fahamarinana; 19fa izay fantatra ny amin’Andriamanitra dia miseho ao am-pon’ireny, satria nasehon’Andriamanitra taminy izany. 20Fa ny fombany tsy hita maso, izany hoe ny heriny mandrakizay sy ny maha Andriamanitra Azy, dia miseho hatramin’ny nahariana izao tontolo izao ka fantatra sy hita amin’ny zavatra nataony, hany ka tsy manan-kalahatra ireo. 21Fa na dia nahalala an’Andriamanitra aza izy dia tsy mba nankalaza Azy, araka izay mendrika ho an’Andriamanitra, sady tsy mba nisaotra Azy; fa tonga zava-poana izy tamin’ny fisainany ary nihamaizina ny fony donto. 22Nandoka tena ho hendry izy ka tonga adala, 23ary ny voninahitr’Andriamanitra tsy mety lo dia nosoloany sary maneho ny olombelona mety lo sy ny vorona mbamin’ny biby manan-tongotra efatra ary ny zavamananaina mandady sy mikisaka.

24Izany no nanoloran’Andriamanitra azy tamin’ny filan’ny fony ho amin’ny fahalotoana, mba hifanalany voninahitra tamin’ny tenany avy; 25nosoloiny lainga ny fahamarinan’Andriamanitra ka nanaja sy nanompo ny zavatra natao izy fa tsy ny Mpanao izay isaorana mandrakizay! Amena*!

26Izany no nanoloran’Andriamanitra azy ho amin’ny filan-dratsy mahavoafady; fa ny vehivavy tao aminy dia nanova ny fanaony ara-boajanahary ho amin’izay tsy fanao; 27toy izany koa ny lehilahy, namela ny fanao amin’ny vehivavy izy ka maimay tamin’ny fifampilany samy lehilahy; nifanao izay mahamenatra izy ireo ka nandray tao amin’ny tenany ihany ny valiny izay tokony ho azy noho ny fiviliany.

28Ary araka ny niheverany ny fahalalana marina an’Andriamanitra ho tsy mendrika hotanany, dia araka izany kosa no nanoloran’Andriamanitra azy ho amin’ny fisainana tsy mahamendrika ka hanaovany izay zavatra tsy fanao; 29feno ny tsy fahamarinana rehetra, ny faharatsiana, ny fitiavan-karena ary ny lolompo izy, feno fialonana, vonoan’olona, fifandirana, fitaka, otri-po; mpanendrikendrika, 30mpifosafosa, mpankahala an’Andriamanitra, mpampahory, mpiavonavona, mpidoka tena, mpamoron-tsain-dratsy, tsy manoa ray sy reny, 31tsy manam-pahalalana, mpivadi-panekena, tsy manam-pitiavana, tsy miantra; 32olona mahalala tsara ny fitsipika nomen’Andriamanitra hoe: Izay manao izany zavatra izany dia mendrika ho faty; nefa tsy manao izany ihany izy, fa mankasitraka ny manao izany kosa.

Currently Selected:

Romana 1: MRV

Highlight

Copy