اِشعیا 3:40-8

اِشعیا 3:40-8 NMV

صدایی ندا می‌کند: «راه خداوند را در بیابان مهیا سازید و طریقی برای خدای ما در صحرا هموار کنید؛ هر درّه‌ای برافراشته شود و هر کوه و تَلی پست گردد. زمینِ ناصافْ صاف، و ناهمواری‌ها هموار گردد. آنگاه جلال خداوند آشکار خواهد شد، و تمامی بشر با هم آن را خواهند دید، زیرا که دهان خداوند سخن گفته است.» هاتفی می‌گوید: «ندا کن!» گفتم: «به چه ندا کنم؟» «آدمی جملگی علف است و زیبایی‌اش یکسره چون گُل صحرا! علف می‌خشکد و گل می‌پژمُرَد، زیرا که دَم خداوند بر آن دمیده می‌شود. براستی که مردمان علفند! علف می‌خشکد و گُل می‌پژمُرَد، اما کلام خدای ما تا ابد باقی می‌ماند.

Read اِشعیا 40

Download The Bible App Now

Bible App for Kids

Compare All Versions: اِشعیا 3:40-8

Verse Images for اِشعیا 3:40-8

اِشعیا 3:40-8 - صدایی ندا می‌کند:
«راه خداوند را در بیابان مهیا سازید
و طریقی برای خدای ما در صحرا هموار کنید؛
هر درّه‌ای برافراشته شود
و هر کوه و تَلی پست گردد.
زمینِ ناصافْ صاف،
و ناهمواری‌ها هموار گردد.
آنگاه جلال خداوند آشکار خواهد شد،
و تمامی بشر با هم آن را خواهند دید،
زیرا که دهان خداوند سخن گفته است.»

هاتفی می‌گوید: «ندا کن!»
گفتم: «به چه ندا کنم؟»
«آدمی جملگی علف است
و زیبایی‌اش یکسره چون گُل صحرا!
علف می‌خشکد و گل می‌پژمُرَد،
زیرا که دَم خداوند بر آن دمیده می‌شود.
براستی که مردمان علفند!
علف می‌خشکد و گُل می‌پژمُرَد،
اما کلام خدای ما تا ابد باقی می‌ماند.

اِشعیا 3:40-8 - صدایی ندا می‌کند:
«راه خداوند را در بیابان مهیا سازید
و طریقی برای خدای ما در صحرا هموار کنید؛
هر درّه‌ای برافراشته شود
و هر کوه و تَلی پست گردد.
زمینِ ناصافْ صاف،
و ناهمواری‌ها هموار گردد.
آنگاه جلال خداوند آشکار خواهد شد،
و تمامی بشر با هم آن را خواهند دید،
زیرا که دهان خداوند سخن گفته است.»

هاتفی می‌گوید: «ندا کن!»
گفتم: «به چه ندا کنم؟»
«آدمی جملگی علف است
و زیبایی‌اش یکسره چون گُل صحرا!
علف می‌خشکد و گل می‌پژمُرَد،
زیرا که دَم خداوند بر آن دمیده می‌شود.
براستی که مردمان علفند!
علف می‌خشکد و گُل می‌پژمُرَد،
اما کلام خدای ما تا ابد باقی می‌ماند.

اِشعیا 3:40-8 - صدایی ندا می‌کند:
«راه خداوند را در بیابان مهیا سازید
و طریقی برای خدای ما در صحرا هموار کنید؛
هر درّه‌ای برافراشته شود
و هر کوه و تَلی پست گردد.
زمینِ ناصافْ صاف،
و ناهمواری‌ها هموار گردد.
آنگاه جلال خداوند آشکار خواهد شد،
و تمامی بشر با هم آن را خواهند دید،
زیرا که دهان خداوند سخن گفته است.»

هاتفی می‌گوید: «ندا کن!»
گفتم: «به چه ندا کنم؟»
«آدمی جملگی علف است
و زیبایی‌اش یکسره چون گُل صحرا!
علف می‌خشکد و گل می‌پژمُرَد،
زیرا که دَم خداوند بر آن دمیده می‌شود.
براستی که مردمان علفند!
علف می‌خشکد و گُل می‌پژمُرَد،
اما کلام خدای ما تا ابد باقی می‌ماند.