पतरस बल्लो, “हे हनन्या! शयतान तुचो मन ने ऐ गोठ केंव डाल्लो कि तुय पवितर आत्मा ले झूठ बोल, आउर भुईं चो दाम थानले खिन्डिक गुचाऊन संगाव?”
जिदलदाय ले हुन तुचो लगे रली, काय तुचो नी रली? आउर जिदलदाय बिकरी होली तेबे काय तुचो अधिकार नी रली? तुय ऐ गोठ आपलो मन ने केंव बिचार लिस? “तुय मानेमन ले नाई, मान्तर माहापुरू ले झूठ बल्ली सीस?”
ऐ गोठमन सुनते ची हनन्या घसरुन पड़लो आउर जीव छांडुन दिलो, आउर सपाय सुनतो बितामन थाने बड़े डर बसली।