ओहजेला पत्रुसगी मासीन, “ए हननिया, नाम्पार-ताहक्पा थु ङ्याम्बु स्योप क्याहप्कें दाङ स्यिहङ चोङग्योगी टाङगा सिपाज्यी राहङ ङ्याम्बु ज़्या़गेन्गी ताम ती़ह गो-छ्येवागी काहन्डुमु पेहती ख्येगी सेमला काङ तेर्पा? स्यिहङ माहचोङबालाॱआङ ओ़ह स्यिहङ ख्येतीराङ येहकें। चोङ फान्ज्योॱआङ ओहलेगी ओहङग्योगी टाङगा ख्येतीराङ यिहम्बा। ख्येगी राहङगी सेमगी ने़जेबा तेर ख़ूज्ये येहकें। दि ल़ेहमु ल़ेह पेहकेन्गी साम्लु ख्येगी सेमला काहन्डुमु पेहती ओहङबा? ख्येगी मिहया़ला स्योप क्याहप्क्यो मिहम्बा, किन्ज्यो ङ्याम्बु गा स्योप क्याहप्क्यो यिहन।” दि ताम थे़-लुहङ मे़हबाराङ हननिया साला दाङे रिहल्दे स्यिसीन। दि ताम थे़गेन मिह थाम्ज्यी ज्यिबुराङ ज्यी़सीन।