Awit mangkene pangandikane Kang Mahaluhur lan Kang Mahamulya,
kang lenggah ing dhampar ing salawase
lan kang asma Kang Mahasuci:
“Ingsun lenggah ing papan kang dhuwur lan suci
nanging uga nunggil karo wong kang rempu lan andhap-asor,
prelu nyantosakake atine para wong kang andhap-asor
sarta nguripake atine para wong kang rempu.
Amarga Ingsun ora bakal padudon ing salawase,
lan ora bakal terus duka,
supaya semangate wong aja nganti lemes lesu ana ing ngarsaningSun,
mangka iya Ingsun kang nitahake napasing urip.